Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 października 2017 r.

Sąd Okręgowy w Rzeszowie IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Jolanta Krzywonos

Protokolant: st. sekr. sądowy Maria Misiuda

po rozpoznaniu w dniu 19 października 2017 r. w Rzeszowie

sprawy z wniosku M. T.

przy udziale K. W. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą Firma Handlowo-Usługowa A (...) w R.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

o podleganie ubezpieczeniu społecznemu

na skutek odwołania M. T.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

z dnia 07/02/2017 r. znak (...)- (...)

I.zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. z dnia 07/02/2017 r , znak: (...)w ten sposób, iż stwierdza , że M. T. jako pracownik w Firmie (...) prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą Firma Handlowo-Usługowa A (...) w R. podlega obowiązkowo ubezpieczeniom : emerytalnemu , rentowemu , chorobowemu, wypadkowemu od 22 września 2016r do 31 marca 2017r

II. zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. na rzecz M. T. kwotę 90 złotych / słownie : dziewięćdziesiąt / tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt IV U 410/17

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 19 października 2017 r.

Decyzją z dnia 7 lutego 2017 r. znak (...)- (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R., powołując się na przepisy art. 83 ust. 1 pkt 1, w związku z art. 6 ust 1 pkt 1, art.11 ust 1, art. 12 ust 1, art. 13 pkt 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych oraz przepisy art. 83 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny w związku z art. 300 ustawy z dnia 26 czerwca 1974r. Kodeks pracy, stwierdził, że M. T., jako pracownik u płatnika składek Firma Handlowo Usługowa A (...) w R. nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu w okresie od 22 września 2016 r. W uzasadnieniu swego stanowiska organ rentowy podał, iż zebrany przez niego materiał dowodowy w sprawie jednoznacznie wskazuje, że pomimo formalnie zawartej umowy o pracę w dniu 22 września 2016r. pomiędzy M. T. , a płatnikiem składek Firma Handlowo Usługowa A (...) w R. praca nie była faktycznie wykonywana.

Odwołanie od powyższej decyzji złożył M. T.. Wnosił o zmianę zaskarżonej decyzji oraz orzeczenie, że podlega obowiązkowym ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu od dnia 22 września 2016 r. jako pracownik u płatnika składek Firma Handlowo Usługowa A (...) w R. . W uzasadnieniu odwołujący wskazywał , że zamierzał pracować u swojego pracodawcy i nie mógł przewidzieć ,że ulegnie wypadkowi w gospodarstwie swojego ojca.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. domagał się jego oddalenia. Podtrzymując stwierdzenia zawarte w zaskarżonej decyzji podkreślił, że w jego ocenie zatrudnienie nie doszło do nawiązania stosunku pracy ,bowiem wnioskodawca nie podjął pracy , nie świadczył jej na rzecz pracodawcy.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

K. W. prowadzi działalność gospodarczą pod Firma Handlowo-Usługowa A (...) w R. .Działalność obejmuje montaż sprzętu telekomunikacyjnego .Firma zatrudnia 10 pracowników. Wnioskodawca zatrudnił się na stanowisku montera telekomunikacyjnego. Przeszedł szkolenie bhp 22 września 2016r .

22 września 2016r otrzymał skierowanie na badanie lekarskie .Umowę o pracę zawarto 22 września 2016r na czas określony do 30 czerwca 2017r za wynagrodzeniem 1850 zł na stanowisku monter instalacji i urządzeń telekomunikacyjnych .W pracy był w czwartek i piątek .W sobotę 24 września 2016r podczas pracy w gospodarstwie ojca uległ wypadkowi – spadł z wysokości 5 metrów .Do pracy już nie powrócił / akta osobowe , akta ZUS k.37,32/.

Sąd dokonał powyższych ustaleń faktycznych na podstawie wskazanych dowodów. Sąd dał wiarę dowodom z dokumentów, albowiem zostały one sporządzone przez powołane do tego osoby, w zakresie przyznanych im kompetencji i w przepisanej formie, a ich autentyczność i treść nie budziły wątpliwości Sądu.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków oraz wnioskodawcy , albowiem ich zeznania były jasne, logiczne i wzajemnie się uzupełniały. Z ich treści wynika jednoznacznie, iż wnioskodawca został zatrudniony na podstawie umowy o pracę oraz że 22 i 23 września 2016r był w pracy , przechodził szkolenia.

Powyższe okoliczności znajdowały również odzwierciedlenie w przedłożonej w sprawie dokumentacji.

Sąd zważył, co następuje:

W pierwszej kolejności wskazać należy, że stosownie do art. 6 ust. 1 pkt. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. z 2016 r. poz. 963) obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlegają osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są pracownikami. Obowiązek ten w stosunku do ubezpieczeń chorobowego i wypadkowego statuują także przepisy art. 11 ust. 1 i art. 12 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. Na mocy art. 13 pkt. 1 cyt. ustawy pracownicy podlegają obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu od dnia nawiązania stosunku pracy do dnia ustania tego stosunku.

Art. 8 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, który nakazuje uważać za pracownika osobę pozostającą w stosunku pracy – w sposób jednoznaczny odwołuje się do treści przepisów Kodeksu pracy. Zgodnie z treścią art. 2 kp pracownikiem jest każda osoba zatrudniona na podstawie umowy o pracę, a jak stanowi art. 22 kp przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju, na rzecz pracodawcy, pod jego kierownictwem, w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca do zatrudnienia pracownika za wynagrodzeniem. Inne niezbędne cechy stosunku pracy to osobiste świadczenie pracy, obciążenie pracodawcy ryzykiem prowadzenia zakładu pracy, czy położenie nacisku nie tyle na osiąganie określonego rezultatu, a raczej na staranne działanie w ramach ustalonych obowiązków. Należy jednak zauważyć, że na gruncie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych – samo zawarcie umowy o pracę, w wyniku której pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem, nie jest wystarczające do stwierdzenia, czy rzeczywiście doszło do nawiązania stosunku zatrudnienia pracowniczego i czy było ono wykonywane. Wprawdzie organ rentowy nie powołuje się na pozorne zawarcie umowy o pracę jednakże Sąd Okręgowy pragnie zauważyć, że z czynnością prawną pozorną w rozumieniu art. 83 § 1 k.c. mamy do czynienia w sytuacji, gdy oświadczenie woli jest złożone tylko dla pozoru, oświadczenie to jest złożone drugiej stronie czynności prawnej i adresat oświadczenia zgadza się na dokonanie czynności prawnej jedynie dla pozoru. Przy dwustronnych czynnościach prawnych, jakimi są umowy – niezbędne jest wykazanie, że obie strony umowy złożyły oświadczenia dla pozoru i akceptowały taki stan rzeczy. Zatem rzeczywistą wolą stron był objęty brak zamiaru wywołania skutków prawnych jakie zwykle wynikają z takiej czynności prawnej (i ewentualnie wywołanie innych, ukrytych skutków prawnych). Podleganie ubezpieczeniom społecznym wynika z prawdziwego zatrudnienia, a nie z samego faktu zawarcia stosownej umowy, dokument w postaci umowy nie jest niepodważalnym dowodem na to, że osoby podpisujące go, jako strony, faktycznie złożyły niewadliwe oświadczenie woli o treści zapisanej w tym dokumencie. Jednocześnie należy podkreślić, że kwestia wad oświadczeń woli należy do sfery ustaleń faktycznych, a ciężar dowodu istnienia wad spoczywa na stronie twierdzącej, że taka wada w rzeczywistości miała miejsce.

W niniejszej sprawie Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. stwierdził, że umowa o pracę z dnia 22 września 2016r zawarta przez M. T. (jako pracownikiem), a Firmą (...) pracodawcą nie rodzi skutku prawnego w postaci podlegania obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym ,gdyż strony nie realizowały stosunku pracy .

Zgromadzony w niniejszej sprawie materiał dowodowy jednoznacznie przemawia za przyjęciem, że strony zawierając umowę o pracę złożyły oświadczenie woli rzeczywiste, zgodne z ich zamiarem, przez co doszło do nawiązania stosunku pracy. Wnioskodawca nie przystąpił do wykonywania faktycznej pracy powierzonej przez pracodawcę z przyczyn od niego niezależnych , a wynikających ze zdarzenia jakie miało miejsce 24 września 2016r –wypadek.

Należy też podkreślić, że w okolicznościach ustalonego stanu faktycznego nie ulega wątpliwości, iż po stronie zakładu pracy istniała realna potrzeba zatrudnienia pracownika na stanowisko montera ,po stronie zaś pracownika zamiar podjęcia pracy ,aby nie zostać osobą bezrobotną. W chwili zawierania umowy o pracę wnioskodawca nie miał wystawionego zwolnienia lekarskiego.

Faktem jest ,że z przyczyn zdrowotnych –wypadku wnioskodawca nie powrócił do pracy i jej nie rozpoczął .Powodem były komplikacje zdrowotne ,które wynikły po upadku z wysokości.

Wobec powyższego zdaniem Sądu nie można twierdzić ,że umowa o pracę z 22 września 2016r nie rodzi skutków prawnych, bo z przyczyn zdrowotnych pracownik nie podjął pracy. Wnioskodawca był w pracy 22 września 2016r i 23 września 2016r ,gdzie przechodził szkolenia .

Trudno więc w tego typu przypadkach wypadek pracownika uznać ,że zawarta umowa o pracę jest nieważna bo niezwłocznie po jej zawarciu nastąpiły wypadki uniemożliwiające jej fizyczne realizowanie. Tego typu sytuacje są wpisane w ryzyko pracodawcy i ubezpieczyciela .

Mając na uwadze poczynione ustalenia i ich prawną ocenę oraz treść powołanych przepisów, Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję i orzekł jak w wyroku.