Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

POSTANOWIENIE

Dnia 9 sierpnia 2013 r.

Sąd Apelacyjny w Rzeszowie I Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSA Anna Gawełko (spr.)
Sędziowie:	SA Anna Pelc
	SA Kazimierz Rusin

po rozpoznaniu w dniu 9 sierpnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa Gminy Miejskiej P.

przeciwko U. J.

o zapłatę

oraz z powództwa wzajemnego U. J.

przeciwko Gminie Miejskiej P.

na skutek zażalenia pozwanej (powódki wzajemnej) U. J.

na postanowienie Sądu Okręgowego w Przemyślu Wydział I Cywilny

z dnia 26 kwietnia 2013 r., sygn. akt I C 310/12

p o s t a n a w i a:

z m i e n i ć zaskarżone postanowienie w ten sposób, że odrzucić apelację pozwanej (powódki wzajemnej) od postanowienia zawartego w punkcie IV wyroku Sądu Okręgowego w Przemyślu z dnia 12 marca 2013 r., sygn.akt I C 310/12,-

UZASADNIENIE

Pismem z dnia 19.04.2013r. zatytułowanym „apelacja” pozwana, reprezentowana przez radcę prawnego, zaskarżyła zawarte w pkt. IV wyroku rozstrzygnięcie o kosztach procesu.

Sąd Okręgowy potraktował to pismo jako zażalenie, które następnie odrzucił, jako spóźnione, na podstawie art. 370 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c.

W zażaleniu na powyższe postanowienie pełnomocnik pozwanej domagał się jego uchylenia. Wskazując na naruszenie art. art. 370 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. twierdził, że nie wnosił zażalenia, tylko apelację – w przepisanym dla niej terminie. W przekonaniu bowiem skarżącego skoro sąd rozstrzygnął o kosztach procesu w wyroku, to od wyroku służy apelacja, a nie zażalenie.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Rozstrzygnięcie w przedmiocie kosztów procesu ma charakter samodzielny i zawsze zapada w formie postanowienia, które może być również składnikiem wyroku. Samodzielny charakter tego rozstrzygnięcia sprawia, że może ono być przedmiotem samoistnego zaskarżenia. Rodzaj środka zaskarżenia wiąże się ściśle z formą wydanego orzeczenia. Postanowienia w przedmiocie kosztów procesu zwalczane są za pomocą zażalenia. Jedynie w wypadku gdy strona składa środek zaskarżenia co do istoty sprawy art. 394 § 1 pkt 9 k.p.c. przewiduje możliwość zaskarżenia orzeczenia o kosztach procesu łącznie z rozstrzygnięciem mającym (jak w rozpoznawanej sprawie) charakter wyroku - jednym środkiem prawnym. Z powołanego przepisu wynika, że jeżeli strona składa apelację od wyroku, to nie wnosi odrębnego środka w formie zażalenia na zawarte w nim postanowienie o kosztach procesu. Następuje wówczas połączenie obydwu środków lub - jak się to określa w judykaturze - pochłonięcie jednego środka prawnego przez inny środek prawny (por. uzasadnienie uchwały składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 26 lutego 1968 r., III PZP 44/67, OSNC 1968, z. 8-9, poz. 130).

W rozpoznawanej sprawie pozwana (powódka wzajemna) nie zaskarżyła wyroku co do istoty, a w tej sytuacji wniesiona przez nią apelacja od zawartego wyroku postanowienia o kosztach procesu stanowi niedopuszczalny środek zaskarżenia, podlegający odrzuceniu na podstawie art. 370 k.p.c.

Wobec zaprezentowanego w zażaleniu jednoznacznego stanowiska pozwanej, którą reprezentuje profesjonalny pełnomocnik, nie można przyjąć, że wniesiony środek zaskarżenia jest zażaleniem. Z tego względu zaskarżone postanowienie podlegało zmianie, na podstawie art. 386 § 1 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c.

(...)

1)  (...)

2)  (...)

R., dnia 9 sierpnia 2013 r.

Bk/