Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Uzasadnienie wyroku z dnia 30 stycznia 2023 roku

Sygnatura akt

VI K 1186/22

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie
o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3 – 8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

0.1.Fakty uznane za udowodnione

L.p.

Wskazać oskarżonego

Wskazać czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano).

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

D. M.

Czyn wskazany w pkt. I części rozstrzyga-jącej wyroku

Oskarżony D. M. jest osobą bezdomną nocującą na klatkach schodowych budynków należących do Spółdzielni Mieszkaniowej w L. mieszczących się przy ul. (...), K oraz A. Mieszkańcy przedmiotowych bloków mieszkalnych skarżyli się na podsądnego wskazując przede wszystkim, że utrudnia im życie, zaśmieca otoczenie i często bywa agresywny, w związku z czym domagali się jego usunięcia z terenu osiedla.

W czerwcu 2022 roku pokrzywdzony M. K. wraz z inną pracownicą Spółdzielni był na interwencji w budynku mieszkalnym znajdującym się w L. przy ul. (...), gdzie D. M. nocował między parterem a pierwszym piętrem. Oboje pracowników spółdzielni wyprosiło wówczas oskarżonego z budynku każąc mu zabrać ze sobą swoje rzeczy pod rygorem wezwania policji, co spotkało się z agresją z jego strony. Pokrzywdzony po tym zdarzeniu poinformował pracowników Spółdzielni i dozorców, że D. M. jest osobą agresywną i mają na niego uważać.

D. M. w dniu 18 sierpnia 2022 roku ok. godziny 9:00 wszedł na teren Spółdzielni Mieszkaniowej w L. chcąc pilnie rozmawiać z kierownikiem, którym był M. K.. Oskarżony razem z pracownikiem Spółdzielni w osobie A. T. (1) udał się poszukać pokrzywdzonego, a kiedy go znaleźli podsądny zaczął krzyczeć na M. K. używając w jego stronę słów wulgarnych i obraźliwych, w tym mówił m.in. „że nie ma opowiadać pierdół na osiedlu na jego temat”. Następnie D. M. zaczął grozić M. K. mówiąc do niego „rozjebię cię, urwę ci głowę, rozwalę cię”, które to groźby wzbudziły w pokrzywdzonym realną obawę ich spełnienia. Pokrzywdzony zażądał od oskarżonego, by ten się uspokoił albo wezwie Policję, po czym D. M. opuścił teren Spółdzielni Mieszkaniowej w L..

Po jakimś czasie oskarżony przyszedł do M. K. i przeprosił go za zaistniałe zdarzenie prosząc go jednocześnie o wycofane wniosku o ściganie, na co pokrzywdzony się jednak nie zgodził.

- częściowo wyjaśnienia oskarżonego D. M. – k. 28 - 29,

zeznania świadków:

- M. K. - k. 2 -3,

- A. T. (2) – k. 8 – 9,

- K. M. – k. 13 – 14,

dokumenty:

- notatki urzędowe – k. 1, 18, 20.

D. M.

Oskarżony był karany za przestępstwa.

dokumenty:

- informacja z K. – k. 22 – 24, 45

D. M.

Oskarżony D. M. ma 29 lat, jest bezdzietnym kawalerem nieposiadającym nikogo na utrzymaniu. Oskarżony ma wykształcenie gimnazjalne, jest osobą bezdomną, nie pracuje zawodowo i utrzymuje się z zasiłku w kwocie 700 zł miesięcznie.

- oświadczenie oskarżonego P. M. – k. 25

0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego

Wskazać czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano).

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

D. M.

Czyn wskazany w pkt. I części rozstrzygającej wyroku

Zebrany w sprawie materiał dowodowy nie potwierdził linii obrony oskarżonego, jakoby nie formułował wobec pokrzywdzonego gróźb karalnych w postaci słów, że go „rozjebie” i „urwie mu głowę”.

zeznania świadków:

- M. K. - k. 2 -3,

- K. M. – k. 13 – 14,

2.  OCena DOWOdów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Wskazać L.p. odnoszącą się
do faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu.

1.1.1.

częściowo wyjaśnienia D. M.

Sąd Rejonowy jedynie w części dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego w zakresie w jakim znajdowały one swoje odzwierciedlenie w zgromadzonym w toku postępowania materiałem dowodowym.

Całkowicie bezsporne były twierdzenia oskarżonego, w których wskazywał, że M. K. któregoś dnia kazał mu opuścić klatkę schodową, którą zajmował pod rygorem wezwania policji, szczególnie iż potwierdził je w swoich zeznaniach sam pokrzywdzony. D. M. przyznał również, że udał się do Spółdzielni Mieszkaniowej w L. gdzie spotkał się z pokrzywdzonym i w trakcie rozmowy używał przekleństw, co potwierdziła A. T. (2).

1.1.1.

zeznania świadka

M. K.

Sąd w całości podzielił zeznania pokrzywdzonego M. K.. Świadek potwierdził, że znana jest mu osoba D. M., jako bezdomnego nocującego na klatkach schodowych budynków mieszczących się przy ul. (...) w L.. Pokrzywdzony zobrazował też swoją styczność z oskarżonym, w tym groźby jakie w jego stronę formułował sprawca. Świadek stanowczo stwierdził też, że groźby, które wypowiedział wobec niego oskarżony wzbudziły w nim realną obawę, że zostaną spełnione z uwagi na agresywną postawę prezentowaną wobec innych osób przez D. M.. Zeznania M. K. były logiczne, rzeczowe oraz spójne i jako takie zasługiwały na uwzględnienie w pełnym zakresie.

1.1.1.

zeznania świadka A. T. (2)

Skład orzekający nie znalazł podstaw do odmówienia prawdziwości zeznaniom złożonym przez świadka, szczególnie że zasadniczo znalazły one swoje potwierdzenie w pozostałym zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym, w tym przede wszystkim zeznaniach M. K.. Relacja przedstawiona przez A. T. (1) miała jedynie walor uzupełniający dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy, ponieważ świadek nie słyszała gróźb formułowanych przez oskarżonego w stronę pokrzywdzonego. Przyznała ona natomiast, że D. M. przyszedł do Spółdzielni Mieszkaniowej w L. chcąc pilnie rozmawiać z kierownikiem, którym był M. K., a w trakcie rozmowy zaczął krzyczeć na pokrzywdzonego używając wulgaryzmów i zwracał się do niego w sposób obraźliwy. Zważywszy, że żadna ze stron niniejszego postępowania nie negowała waloru dowodowego zeznań A. T. (2) Sąd uczynił jej relację integralną częścią ustalonego w sprawie stanu faktycznego.

1.1.1.

zeznania świadka K. M.

Świadek dokładnie słyszała groźby formułowane przez D. M. i potrafiła przytoczyć ich treść, przez co jej zeznania miały istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy.

1.1.1.

1.1.2.

- notatki urzędowe,

- informacja z K.

Podstawą ustaleń faktycznych Sąd uczynił także zebrane w sprawie, a ujawnione na rozprawie dokumenty. Sąd uznał je za wiarygodny materiał dowodowy, albowiem żadna ze stron nie kwestionowała ich autentyczności, ani prawdziwości informacji w nich zawartych, a i Sąd nie znalazł jakichkolwiek podstaw, by zakwestionować je z urzędu.

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Wskazać L.p. odnoszącą się do faktu z pkt 1

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu.

1.2.1.

częściowo wyjaśnienia oskarżonego D. M.

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego, w których twierdził, iż na pewno nie powiedział do pokrzywdzonego „że rozjebie cię i urwę ci głowę”. Groźby formułowane przez podsądnego wobec M. K. były bowiem słyszane nie tylko przez samego pokrzywdzonego, lecz przede wszystkim przez świadka K. M., która nie miała żadnego powodu by składać zeznania niezgodne z prawdą.

Sugestie oskarżonego, że pokrzywdzony „dopowiedział” sobie, iż podsądny formułował w jego stronę groźby stanowią wyłącznie przyjętą przez oskarżonego linię obrony, której Sąd nie dał wiary w świetle zeznań przesłuchanych w sprawie osobowych źródeł dowodowych.

1.2.1.

Dokumenty:

- notatki urzędowe – k. 7

Przedmiotowa dokumentacja nie miała żadnego znaczenia dla ustaleń faktycznych poczynionych w sprawie.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Wskazać punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu.

Przy każdym czynie wskazać oskarżonego.

☒

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Czyn wskazany w punkcie I, części rozstrzygającej wyroku

D. M.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej.

art. 190 § 1 k.k. „kto grozi innej osobie popełnieniem przestępstwa na jej szkodę lub szkodę osoby najbliższej, jeśli groźba wzbudza w zagrożonym uzasadnioną obawę, że będzie spełniona podlega karze pozbawienia wolności do lat 2, grzywnie albo karze ograniczenia wolności”.

Groźba jest oddziaływaniem na psychikę drugiej osoby przez przedstawienie zagrożonemu zła, które go spotka ze strony grożącego albo innej osoby. Treścią groźby jest zapowiedź popełnienia przestępstwa, co może być uczynione w każdy sposób, tj. ustnie, na piśmie, gestem czy za pomocą innego zachowania, jak np. wyjęcia niebezpiecznego narzędzia (zob. Komentarz pod redakcją Andrzeja Zolla – Lex a Wolters Kluwer business, Wydanie 3 tom II str. 511).

W świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego Sąd Rejonowy nie miał najmniejszej wątpliwości, że w dniu D. M. w dniu 18 sierpnia 2022 roku wszedł na teren Spółdzielni Mieszkaniowej w L. gdzie chciał rozmawiać z pokrzywdzonym M. K. pełniącym funkcję kierownika, a podczas tej rozmowy oskarżony kierował do pokrzywdzonego groźby mówiąc, że go „rozjebie”, „urwie mi głowę” i go „rozwali”. Wprawdzie słowa wypowiedziane przez oskarżonego padły w stanie pewnego wzburzenia, niemniej jednak zważywszy, że podsądny jest osobą znaną z agresywnego zachowania w stosunku do innych, nawet nieznanych mu bliżej, osób przedmiotowa groźba wzbudziła w pokrzywdzonym obawę rzeczywistego spełnienia, wobec czego złożyła on wniosek o ściganie D. M. za kierowane w jego stronę groźby.

Z uwagi na powyższe Sąd nie miał żadnych wątpliwości, że oskarżony swoim zachowaniem wypełnił wszystkie znamiona czynu zabronionego z art. 190 § 1 k.k.

Oczywiście ustalenie umyślności jako znamienia strony podmiotowej czynu przypisanego oskarżonemu w pkt I części rozstrzygającej wyroku, nie przesądzało jeszcze o jego winie, a dopiero ją warunkowało (vide: J. Z., „Karygodność i wina jako przesłanki odpowiedzialności, Prokuratura i Prawo 1998/6). W niniejszej jednak sprawie została spełniona także druga z pozytywnych przesłanek przypisania winy oskarżonemu, tj. ukończenie przez niego odpowiedniego wieku, a nie zachodziła żadna z negatywnych przesłanek przypisania jemu winy (okoliczności wyłączających winę). Oceniając stopień winy oskarżonego wskazać należy, że nie zachodziły w stosunku do niego jakiekolwiek szczególne okoliczności wyłączające czy ograniczające winę.

3.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

-----------------------------------------------

-------------------------------------

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej.

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Wskazać oskarżonego.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia
z wyroku.

Wskazać punkt
z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu.

Przytoczyć okoliczności.

D. M.

I

I

Miarkując z kolei okoliczności dotyczące wymiaru kary wobec oskarżonego Sąd zważył, że podstawowym kryterium orzekania kary w ramach prewencji indywidualnej jest zgodnie z art. 53 k.k. przede wszystkim osobowość sprawcy, a w szczególności stopień jego zawinienia, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie po jego popełnieniu, a także relacja między charakterem popełnionego przez niego czynu, a potrzebami w zakresie świadomości prawnej społeczeństwa. Uznając zatem winę oskarżonego w zakresie przypisanego mu w wyroku czynu za wykazaną, Sąd przystąpił do wymierzenia oskarżonemu odpowiedniej i sprawiedliwej kary, adekwatnej do stopnia zawinienia, społecznej szkodliwości popełnionego przez niego czynu, a także uwzględniając cele zapobiegawcze i wychowawcze, jakie kara winna osiągnąć w stosunku do oskarżonego oraz warunki i właściwości osobiste oskarżonego. Ponadto orzeczona kara powinna spełniać rolę w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, a Sąd, wymierzając karę oskarżonemu, miał na uwadze także zasady prewencji ogólnej. Jednocześnie Sąd baczył jednak, by kara wymierzona oskarżonemu uwzględniała sposób jego zachowania, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na nim obowiązków, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa oraz możliwość ich naprawienia w przyszłości. Ponadto Sąd, wymierzając karę – zgodnie z dyspozycją art. 53 § 2 k.k. – uwzględnił także właściwości i warunki osobiste oskarżonego, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po jego popełnieniu. Jednocześnie pamiętać też należy, że wymierzona kara nie może być zbyt dolegliwą. Przy wymiarze kary Sąd, kierując się dyrektywami wymiaru kary zawartymi w art. 53 § 1 i 2 k.k. oraz art. 115 § 2 k.k., miał na uwadze tak okoliczności obciążające, jak i łagodzące dotyczące oskarżonego.

Jako okoliczności obciążające uwzględniono:

- znaczny stopień szkodliwości społecznej popełnionego przez oskarżonego czynu zabronionego,

- godzenie w istotne dobro prawne w postaci wolności od obawy, strachu,

- uprzednia karalność sądowa oskarżonego

Jako okoliczności łagodzące uwzględniono:

- przeproszenie pokrzywdzonego po zdarzeniu,

- młody wiek oskarżonego.

Uwzględniając powyższe Sąd uznał, że karą adekwatną do stopnia społecznej szkodliwości przypisanego oskarżonemu przestępstwa, należycie uwzględniającą wskazane powyżej okoliczności obciążające i łagodzące, a zarazem nie przekraczającą stopnia winy oskarżonego, będzie wymierzona mu na podstawie art. 190 § 1 k.k. kara 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności.

Jednocześnie mając na uwadze uprzednią karalność oskarżonego brak było podstaw do rozważania możliwości zawieszenia orzeczonej wobec niego kary pozbawienia wolności.

Zdaniem Sądu orzeczona wobec oskarżonego kara za przypisane mu przestępstwo będzie karą adekwatną do stopnia winy i stopnia szkodliwości społecznej czynu przez niego popełnionego, stanowić będzie sprawiedliwą odpłatę za popełnione przestępstwo, a jednocześnie umożliwi mu refleksję nad powagą i skutkami jego zachowania.

D. M.

II

I

Z uwagi na charakter przestępczego zachowania oskarżonego D. M., aby wzmocnić cele zapobiegawcze kary, a także mając na względzie interes pokrzywdzonego, Sąd na podstawie art. 41a § 1 i § 4 k.k. uznał za konieczne orzeczenie wobec oskarżonego D. M. środka karnego w postaci zakazu zbliżania się do pokrzywdzonego M. K. na odległość mniejszą niż 10 m na okres 2 lat. Wskazany okres stosowania ww. środka karnego będzie dla pokrzywdzonego gwarancją, że po opuszczeniu przez oskarżonego D. M. zakładu karnego nie zakłóci on jego spokoju. W ocenie składu orzekającego zastosowanie wskazanego środka jest niezbędne w sytuacji, w której oskarżony nie miał żadnych oporów przed nachodzeniem pokrzywdzonego w miejscu jego pracy.

5.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Wskazać oskarżonego

Wskazać punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Wskazać punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności.

1.6. Omówienie innych zagadnień

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę.

7.  KOszty procesu

Wskazać oskarżonego.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności.

P. M.

III

Na podstawie art 627 k.p.k. oraz art. 1, art 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych zasądzono od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa w całości koszty postępowania w kwocie 70 zł oraz wymierzono mu opłatę w kwocie 120 zł.

Obciążenie oskarżonego w całości kosztami procesu było konieczne, ponieważ oskarżony jest osobą młodą, zdolną do pracy zarobkowej i ma możliwości zarobkowania, a tym samym uiszczenia tych kosztów bez uszczerbku dla swego i rodziny niezbędnego utrzymania, zwłaszcza, że nie ma nikogo na swoim utrzymaniu.

6.  Podpis

/-/ Sędzia Izabela Hantz - Nowak