Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 958/23

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

M. W.

Jak w akcie oskarżenia, z tą zmianą iż odnośnie przestępstwa opisanego w punkcie V szkoda wyniosła 5.698,46 złotych.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1. W dniu 26 lutego 2023 r. rodzina oskarżonego wezwała do jego domu położonego przy ul. (...) w miejscowości G. patrol policji. Powodem wezwania było podjęcie przez oskarżonego próby samobójczej. Rodzina oskarżonego zgłosiła, że cierpi on na depresję, przyjął lek i planuje odebrać sobie życie. Na miejsce o godzinie 19:45 przyjechali funkcjonariusze policji E. K. (1) i J. M. (2). Funkcjonariusze zostali wpuszczeni do domu oskarżonego przez jego dzieci.

Zeznania E. K. (1)

17-21, 59-40

Zeznania J. M. (1)

29-30, 43-44

Nagrania z kamer nasobnych funkcjonariuszy

68,72

2. Oskarżony odmówił podania swoich danych i przedstawienia dowodu tożsamości. Kazał policjantom wyjść z domu, twierdząc, że nie mają prawa tam przebywać, był agresywny. Oskarżony nie chciał poczekać na przyjazd karetki pogotowia i używając wulgarnych i obraźliwych słów ponownie kazał policjantom wyjść z jego domu. Oskarżony krzyczał do policjantów „wypierdalać z mojego domu”, „jak nie wyjdziecie z mojego domu to spuszczę na was psa” i nazywał ich „psiarnią”. Kolejno, zaczął odpychać policjantów w kierunku drzwi. Kierował w stronę policjantów groźby pozbawienia życia, krzycząc „dojadę cię psie”. Groźby te wywołały u policjantów obawę ich spełnienia. Jednocześnie, oskarżony nadal próbował wypchnąć policjantów z domu, szarpiąc ich za mundur i napierając na nich.

Zeznania E. K. (1)

17-21, 59-40

Zeznania J. M. (1)

29-30, 43-44

Nagrania z kamer nasobnych funkcjonariuszy

68,72

3. Funkcjonariusz E. K. (1) użył kilkukrotnie w stosunku do oskarżonego gazu pieprzowego. Oskarżony jednak pomimo to nadal próbował wypchnąć funkcjonariuszy z domu. Funkcjonariusze podjęli próbę obezwładnienia oskarżonego i założenia mu kajdanek. W trakcie obezwładniania oskarżony uderzył głową w głowę E. K. (1). Nie udało się założyć mu kajdanek na obie ręce, oskarżony wyrwał się z chwytu obezwładniającego i uderzył pięścią E. K. (1) w lewą stronę głowy. Oskarżony uspokoił się po ostrzeżeniu go o możliwości użycia broni palnej, nadal jednak krzyczał w stronę policjantów, że mają „wypierdalać, bo inaczej ich załatwi”.

Zeznania E. K. (1)

17-21, 59-40

Zeznania J. M. (1)

29-30, 43-44

Nagrania z kamer nasobnych funkcjonariuszy

68,72,

4. Na miejsce zdarzenia przyjechali wezwani ratownicy medyczni, a policjanci wycofali się za ogrodzenie domu, ponieważ oskarżony nie chciał rozmawiać z ratownikami w obecności policjantów. Oskarżony przyznał ratownikom, że wziął znaczną ilość leków i pił alkohol. Ratownicy medyczni również opuścili posesję oskarżonego, bo oskarżony straszył ich psem i kazał im „wypierdalać’.

Ratownicy medyczni i patrol policji czekali, poza posesją oskarżonego, na dodatkowe wsparcie innych funkcjonariuszy, a w tym czasie oskarżony krzyczał do nich, że ich pozałatwia i popamiętają go. Groźby te wywołały w C. S. i R. K. obawę ich spełnienia.

Kolejno, do domu oskarżonego przyjechali policjanci D. P., T. K. i A. D.. Wspólnie obezwładnili oni oskarżonego. W trakcie obezwładniania oskarżony uderzył D. P. łokciem w prawy łuk brwiowy oraz uszkodził uchwyt kamery nasobnej, zerwał z ręki bransoletkę J. M. (1) i ułamał zabezpieczenie gazu pieprzowego i szlufki paska w zegarku E. K. (1).

Zeznania E. K. (1)

17-21, 59-40

Zeznania C. S.

91-92

Zeznania R. K.

103-104

Zeznania D. P.

54-56

Zeznania J. M. (1)

29-30, 43-44

5. W karetce oskarżony szarpał się z ratownikami i uszkodził szybę i front defibrylatora (...). Naprawa uszkodzonego defibratora kosztowała 5.698,46 złotych i została w całości uiszczona przez oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego Wojewódzkiej (...) w P..

Oskarżony zapłacił również na rzecz każdego z pokrzywdzonych, tj. E. K. (1), J. M. (1), C. S. i R. K., kwotę 3.000 złotych tytułem zadośćuczynienia i naprawienia wyrządzonych szkód podczas opisanego wyżej zdarzenia oraz pojednał się z nimi w czasie mediacji.

Zdjęcia uszkodzeń defibratora

36-40

Ugoda

190-190v

Wycena naprawy defibratora

200-201

Potwierdzenie przelewu

202

6. Po zakończonej interwenci J. M. (1) zaczęła odczuwać ból pól palca prawej ręki. Udała się ona do szpitala, gdzie zdiagnozowano stłuczenie palca.

J. M. (1) doznała obrażenia ciała w postaci stłuczenia palca IV ręki prawej, naruszenie czynności narządu ciała trwało nie dłużej niż 7 dni.

Zeznania J. M. (1)

29-30, 43-44

Dokumentacja medyczna

31

Opinia sądowo-lekarska

87-89

7. M. W. nie był dotychczas karany. Oskarżony przyznał się do zarzuconych mu czynów i wyraził skruchę i przeprosił pokrzywdzonych.

Informacja z Krajowego Rejestru Karnego

122

Ugoda

190-19v

Oświadczenie oskarżonego

204

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

M. W.

W zakresie wartości szkody wskazanej w czynie V., tj. w dniu 26 lutego 2023 roku w miejscowości G. dokonał uszkodzenia mienia w postaci szyby ochronnej oraz frontu defibratora (...) poprzez uderzanie go ręką na łączną wartość strat 10.138,49 złotych na szkodę Wojewódzkiej (...) w P..

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Nie udowodniono wartości szkody wskazanej w opisie czynu w wysokości 10.138,49 złotych. Wartość szkody wyniosła 5.698,46 złotych, co zostało potwierdzone przez pokrzywdzonego.

Wycena naprawy

35

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1,2,3,4

Zeznania E. K. (1)

Sąd dał wiarę zeznaniom E. K. (1), zeznania te były spójne i logiczne, korespondowały ze zgromadzonymi dowodami i nie było podstawy by odmówić im wiarygodności. Opis zdarzenia przedstawiony przez świadka był rzetelny.

1,2,3,4 i 6

Zeznania J. M. (1)

Sąd dał wiarę zeznaniom J. M. (1), zeznania te były spójne i logiczne, korespondowały ze zgromadzonymi dowodami i nie było podstawy by odmówić im wiarygodności.

1,2,3

Nagrania z kamer nasobnych funkcjonariuszy

Autentyczność oraz wartość dowodu nie budziła wątpliwości. Sąd nie znalazł żadnych podstaw do podważania jego wiarygodności.

4

Zeznania C. S.

Sąd dał wiarę zeznaniom C. S., zeznania te były spójne i logiczne, korespondowały ze zgromadzonymi dowodami i nie było podstawy by odmówić im wiarygodności. Opis zdarzenia przedstawiony przez świadka był rzetelny.

4

Zeznania R. K.

Sąd dał wiarę zeznaniom R. K., zeznania te były spójne i logiczne, korespondowały ze zgromadzonymi dowodami i nie było podstawy by odmówić im wiarygodności. Opis zdarzenia przedstawiony przez świadka był rzetelny.

4

Zeznania D. P.

Sąd dał wiarę zeznaniom D. P., zeznania te były spójne i logiczne, korespondowały ze zgromadzonymi dowodami i nie było podstawy by odmówić im wiarygodności. Opis zdarzenia przedstawiony przez świadka był rzetelny.

5

Zdjęcia uszkodzeń defibratora

Sąd nie znalazł powodów, aby podważyć wiarygodność dowodu, a on sam nie był kwestionowany w toku postępowania przez żadną ze stron procesowych.

5,7

Ugoda

Sąd nie znalazł powodów, aby podważyć wiarygodność dowodu, a on sam nie był kwestionowany w toku postępowania przez żadną ze stron procesowych.

5

Wycena naprawy defibratora

Sąd nie znalazł powodów, aby podważyć wiarygodność dowodu, a on sam nie był kwestionowany w toku postępowania przez żadną ze stron procesowych.

5

Potwierdzenie przelewu

Sąd nie znalazł powodów, aby podważyć wiarygodność dowodu, a on sam nie był kwestionowany w toku postępowania przez żadną ze stron procesowych.

6

Dokumentacja medyczna

Sąd nie znalazł powodów, aby podważyć wiarygodność dowodu, a on sam nie był kwestionowany w toku postępowania przez żadną ze stron procesowych.

6

Opinia sądowo-lekarska

Sąd uznał opinię za rzetelną i w pełni przydatną. Biegli w sposób jasny, rzeczowy i skrupulatny odnieśli się do zadanych pytań.

7

Karta karna

Autentyczność oraz wartość dowodu nie budziła wątpliwości, został on sporządzony przez właściwy organ w granicach jego kompetencji oraz w przepisanej prawem formie. Sąd nie znalazł żadnych podstaw do podważania jego wiarygodności.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1

M. W.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

W zakresie czynu I., tj. przestępstwa z art. 224 § 2 k.k. i art. 222 § 1 k.k. i art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Zgodnie z art. 224 § 1 k.k. kto przemocą lub groźbą bezprawną wywiera wpływ na czynności urzędowe organu administracji rządowej, innego organu państwowego lub samorządu terytorialnego, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. § 2 stanowi, że tej samej karze podlega, kto stosuje przemoc lub groźbę bezprawną w celu zmuszenia funkcjonariusza publicznego albo osoby do pomocy mu przybranej do przedsięwzięcia lub zaniechania prawnej czynności służbowej.

Zgodnie z art. 222 § 1 k.k. kto narusza nietykalność cielesną funkcjonariusza publicznego lub osoby do pomocy mu przybranej podczas lub w związku z pełnieniem obowiązków służbowych, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 3.

Zgodnie z art. 157 § k.k. kto powoduje naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia trwający nie dłużej niż 7 dni, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

Nie budziło wątpliwości, że oskarżony stosował przemoc w stosunku do funkcjonariuszy policji E. K. (2) i J. M. (1) w postaci odpychania, chwytania za elementy umundurowania, dwukrotnego uderzenia w głowę, a także szarpania oraz kierował wobec nich groźby bezprawne w celu zmuszenia ich do zaniechania prawnej czynności służbowej w postaci interwencji w jego mieszkaniu, która podjęta była prawidło na skutek zawiadomienia o możliwości podjęcia próby samobójczej przez oskarżonego. Oskarżony kierował wobec funkcjonariuszy groźby bezprawne pozbawienia ich życia w postaci słów „wypierdalać, bo was załatwię” wypierdalać z mojego domu”, „jak nie wyjdziecie z mojego domu to spuszczę na was psa”. Podczas ww. działań oskarżony spowodował umyślnie stłuczenie palca IV ręki prawej u policjantki J. M. (1), co spowodowało u niej naruszenie czynności narządu ciała trwające nie dłużej niż 7 dni. Oskarżony swym zachowaniem wyczerpał więc znamiona przestępstwa zarzucanego mu w pkt. 1 aktu oskarżenia.

W zakresie czynu II., tj. przestępstwa z art. 226 § 1 k.k.

Zgodnie z art. 226 § 1 k.k. kto znieważa funkcjonariusza publicznego lub osobę do pomocy mu przybraną, podczas i w związku z pełnieniem obowiązków służbowych, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

Oskarżony używał w stosunku funkcjonariuszy policji E. K. (1) i J. M. (1) słów powszechnie używanych za obelżywe w postaci określeń „psiarnia”. Oskarżony obrażał funkcjonariuszy publicznych (ww. policjantów) podczas wykonywania przez nich obowiązków służbowych, a więc w trakcie interwencji u niego w domu.

W zakresie czynu III., tj. przestępstwa z art. 226 § 1 k.k.

Oskarżony znieważył również ratowników medycznych C. S. i R. K. poprzez kierowanie wobec nich słów powszechnie używanych za obelżywe podczas i w związku z pełnionymi przez nich obowiązkami służbowymi. Ratownicy medyczni zostali wezwani do domu oskarżonego w związku z podejrzeniem podjęcia przez niego próby samobójczej i zostali znieważeni podczas badania go i próby udzielenia mu pomocy medycznej. Zgodnie z 5 ust. 1 ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1541 z późn. zm.) osoba udzielająca pierwszej pomocy albo kwalifikowanej pierwszej pomocy, osoba wchodząca w skład zespołu ratownictwa medycznego (..) wykonujący zadania, o których mowa w art. 20a ust. 3, korzystają z ochrony przewidzianej w ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny (Dz. U. z 2022 r. poz. 1138, z późn. zm. 2 ) dla funkcjonariuszy publicznych. Oskarżony wyczerpał więc znamiona zarzucanego mu przestępstwa.

W zakresie czynu IV., tj. przestępstwa z art. 224 § 2 k.k.

Oskarżony kierował bezprawne groźby wobec ratowników medycznych w celu zmuszenia ich do zaniechania prawnej czynności służbowej w postaci czynności medycznych. Oskarżony krzyczał w agresywny sposób do ww. ratowników medycznych, że mają „wypierdalać” z jego posesji i straszył ich psem, a także groził im pozbawieniem życia (krzycząc, że ich „pozałatwia” i „popamiętają go”).

W zakresie czynu V., tj. przestępstwa z art. 288 § 1 k.k.

Zgodnie z art. 288 § 1 k.k. kto cudzą rzecz niszczy, uszkadza lub czyni niezdatną do użytku, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

Oskarżony dopuścił się zarzucanego mu przestępstwa. W sposób umyślni uszkodził defibrylator znajdujący się w karetce. Oskarżony będąc w karetce zachowywał się agresywnie, szarpał się z ratownikami, uderzał w sprzęt medyczny, w skutek czego dokonał ww. uszkodzenia, którego wartość wyniosła 5.698,46 złotych.

☐

3.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☒

3.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

1

M. W.

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

Czyny zabronione przypisane oskarżonemu M. W. są zagrożone karą do 5 lat pozbawienia wolności lub łagodniejszą. Z uwagi na zagrożenie ustawowe przypisanego oskarżonemu przestępstwa Sąd rozważał możliwość zastosowania wobec niego instytucji warunkowego umorzenia postępowania karnego. Ocena stopnia społecznej szkodliwości czynów oskarżonego musiała mieć charakter kompleksowy, a więc uwzględniający wszystkie okoliczności stanowiące jego wyznaczniki określone w art. 115 § 2 k.k. Niewątpliwie czynu oskarżonego naruszały dobra prawne w postaci prawidłowej i niezakłóconej działalność instytucji państwowych i samorządu terytorialnego, a także czci i zdrowia funkcjonariuszy oraz w zakresie uszkodzeń defibratora – własności rzeczy. Rozmiar wyrządzonej szkody był znaczny. Jednak, należało mieć na uwadze sposób i okoliczności popełnienia czynów, a także motywację oskarżonego. Oskarżony w dniu 26 lutego 2023 r. podjął próbę samobójczą, przyznał, że przyjął wiele leków i połączył je z alkoholem. Oskarżony dokonał więc zarzuconych mu czynów będąc w stanie załamania nerwowego, nie planował ich, a jego zachowanie rozpatrywać należy w powiązaniu z nieudaną próbą targnięcia się na własne życie. Sąd uznał, że stopień społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez podejrzanego nie był znaczny. Za przyjętą przez sąd oceną stopnia społecznej szkodliwości czynu przemawiało również to, iż bezprawne zachowania oskarżonego zostały dokonane jednego dnia, w krótkim czasie, w ramach jednego zdarzenia spowodowanego jego rozchwianym stanem emocjonalnym.

Stopień winy oskarżonego zdaniem sądu także nie był znaczny. Oskarżony nie był wcześniej karany za przestępstwa. Wyraził również skruchę, przeprosił pokrzywdzonych, zawarł z nimi ugodę i pokrył wszelkie koszty powstałe z jego nagannego zachowania – naprawił szkodę majątkową wyrządzoną stacji pogotowania, jak i uiścił zadośćuczynienia na rzecz pokrzywdzonych funkcjonariuszy, którzy nie tylko oświadczyli, że przyjmują przeprosiny i uzgodnione formy zadośćuczynienia i naprawy szkód, ale również, że nie oczekują ukarania oskarżonego (k. 190). Zdaniem Sądu z tych powodów zachodzi co do niego pozytywna prognoza kryminologiczna, że w przyszłości nie popełni żadnego nowego przestępstwa. Z tych wszystkich względów Sąd warunkowo umorzył postępowanie karne wobec podejrzanego na okres 2 lat tytuem próby, o czym orzeczono na podstawie art. 66 § 1 i 2 k.k. oraz art. 67 § 1 k.k.

Dodać należy, że zobowiązanie sprawcy do naprawienia szkody w całości lub w części ma charakter w zasadzie obligatoryjny; w miarę możliwości sąd powinien także nałożyć obowiązek zadośćuczynienia za doznaną krzywdę; jeśli powyższych obowiązków sąd nie orzeknie, to musi przynajmniej orzec nawiązkę. Obowiązku tego nie stosuje się, gdy szkoda wyrządzona przestępstwem została już naprawiona (wyrok SN z 27.04.2021 r., IV KK 106/21, LEX nr 3252561).

W przedmiotowej sprawie oskarżony naprawił wyrządzoną przestępstwem szkodę, a nadto wypłacił pokrzywdzonym zadośćuczynienie ustalone w ugodzie, stąd też Sąd nie orzekł o obowiązku naprawienia szkoły i zadośćuczynieniu za doznaną krzywdę.

☐

3.4.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

7.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2

W toku postępowania Skarb Państwa wyłożył wydatki z tytułu ryczałtu za doręczenia za postępowanie przygotowawcze i sądowe w łącznej kwocie 40 zł, uzyskania informacji z Krajowego Rejestru Karnego w kwocie 30 zł. Zdaniem sądu podejrzany na podstawie art. 629 k.p.k. w zw. z art. 627 k.p.k. powinien ponieść te wydatki. Oskarżony uzyskuje stałe dochody w kwocie ok. 7.000 złotych, których wysokość pozwala mu na poniesienie tych wydatków. Z tych samych względów sąd, na podstawie art. 7 ustawy o opłatach w sprawach karnych (t.j. z 1983 r. Dz. U. Nr 49, poz. 223 z późn. zm.), obciążył oskarżonego opłatą w wysokości 100 zł.

6.  Podpis

P., dnia 19 lutego 2024 roku

sędzia Anna Michałowska