Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 kwietnia 2017r.

Sąd Okręgowy w Poznaniu IV Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Piotr Gerke

sędziowie SSO Ewa Taberska

SSO Leszek Matuszewski (spr)

Protokolant: apl. radcowski S. K.

przy udziale K. G. Prokuratora Prokuratury Rejonowej P. w P.

po rozpoznaniu w dniu 6 kwietnia 2017 r.

sprawy skazanego C. Ł.

w sprawie o wyrok łączny

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę skazanego

od wyroku Sądu Rejonowego Poznań-Stare Miasto w P.

z dnia 8 sierpnia 2016 roku, sygn. akt III K 89/16

1.  Utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok,

2.  Zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokata M. Ł. kwotę 147,60 zł w tym VAT tytułem wynagrodzenia za obronę skazanego w postępowaniu odwoławczym,

3.  Zwalnia skazanego od obowiązku zwrotu Skarbowi Państwa wyłożonych

kosztów postępowania odwoławczego.

SSO Leszek Matuszewski SSO Piotr Gerke SSO Ewa Taberska

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy Poznań-Stare Miasto w P., wyrokiem łącznym z dnia 8 sierpnia 2016 r., sygn. akt IIIK 89/16 wydanym w stosunku do C. Ł. , skazanego prawomocnymi wyrokami Sądu Rejonowego Poznań Stare Miasto w P. o sygnaturach IIIK 366/11 i IIIK 695/14 i Sądu Rejonowego w Jarocinie o sygnaturze IIIK 228/12

1.  rozwiązał węzeł kary łącznej pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem łącznym w sprawie II K 385/12 oraz wyrokiem w sprawie III K 695/14

2.  na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 i 2 k.k. w związku z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 roku o zmianie ustawy – kodeks karny oraz niektórych innych ustaw wymierzone wyrokami opisanymi w pkt I-III tj. III K 366/11, II K 228/12, III K 695/14 kary pozbawienia wolności połączył i wymierzył karę łączną 5 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności,

3.  na poczet wymierzonej w pkt 2 kary łącznej pozbawienia wolności zaliczył okres faktycznego pozbawienia wolności w sprawie III K 366/11 od 30.06.2010 roku do 2.07.2010 ( trzy dni) w sprawie II K 228/12 od 19.12.2011 r. do 29.06.2012 w sprawie II K 385/12 od 17.07.2012 roku do 26.05.2015 roku

4.  pozostałe rozstrzygnięcia zawarte w wymienionych w pkt 2 wyrokach pozostawił do odrębnego wykonania,

5.  w ostatnim punkcie wyroku na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił skazanego od zwrotu Skarbowi Państwa kosztów sądowych, w tym nie wymierzono mu opłaty.

Z powyższym wyrokiem nie zgodził się obrońca skazanego C. Ł. , składając apelację. Skarżący zarzucił orzeczeniu błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, który miał wpływ na treść orzeczenia polegający na pominięciu okoliczności przemawiających za zastosowaniem zasady pełnej absorpcji.

Apelujący wniósł o zmianę zaskarżonego orzeczenia i wymierzenie skazanemu kary w najwyższej kary jednostkowej tj. 2 lata i 10 miesięcy pozbawienia wolności, a w przypadku nieuwzględnienia powyższego wnioski z uwagi na ostrożność procesową o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd Rejonowy Poznań-Stare Miasto w P., a nadto o zasądzenie od Skarbu Państwa kosztów tytułem udzielonej skazanemu pomocy prawnej w postępowaniu odwoławczym, które to koszty nie zostały opłacone w całości, ani nawet w części.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja obrońcy skazanego C. Ł. nie zasługuje na uwzględnienie.

Sąd Rejonowy prawidłowo przeprowadził postępowanie w niniejszej sprawie, rozważył całokształt okoliczności mających znaczenie przy wydaniu wyroku łącznego i wydał na tej podstawie słuszne rozstrzygnięcie, uwzględniające wszystkie ustawowe dyrektywy wymiaru kary łącznej.

Sąd odwoławczy w pełni akceptuje jako sprawiedliwą orzeczoną skazanemu karę łączną 5 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności.

Sąd Rejonowy prawidłowo wykluczył ukształtowanie kary łącznej wedle zasady absorpcji. Zasada absorpcji przy wymierzaniu kary łącznej może być zastosowana, gdy pomiędzy poszczególnymi przestępstwami zachodzi bliski związek przedmiotowy i podmiotowy, a przesłanka prognostyczna pozwala na stwierdzenie, że kara łączna w wysokości najwyższej z wymierzonych kar jednostkowych jest wystarczającą oceną zachowania się sprawcy ( vide: wyrok SA w Gdańsku w wyrok z 3 I 1997 r., II Aka 321/96, Orz. Prok. i Pr. 1997, nr 7-8).

Z reguły popełnienie dwóch lub więcej przestępstw jest czynnikiem prognostycznym przemawiającym za orzekaniem kary łącznej surowszej od wynikającej z dyrektywy absorpcji ( vide: wyrok SA w Warszawie w wyrok z 12 VII 2000 r., II Aka 171/00, OSA 2001, nr 1).

Sąd Rejonowy starannie uwzględnił wszystkie okoliczności, które mają wpływ na wymiar kary łącznej. Przypisane skazanemu przestępstwa popełnione zostały na szkodę różnych pokrzywdzonych, np. (...), (...) k.40-47). Skazany swoim zachowaniem naruszył różne dobra prawne jak: mienie, czy zdrowie publiczne. Oskarżony dopuszczał się nich również w różnych przedziałach czasowych, tj. w okresie od 22 kwietnia do 16 czerwca 2010 roku, od 22 czerwca 2010r do 30 czerwca 2010 roku, od 21.09.2011r do 29.09.2011r, i w dniach 11.12.2011r i 19.12. 2011 roku k.40-47,20-22).

Więź czasowa i sytuacyjna między poszczególnymi przestępstwami, których dopuścił się skazany, nie jest zatem szczególnie ścisła i nie różni się w sposób istotny od więzi między czynami wielu innych skazanych, którzy w danym okresie swojego życia często wchodzili w konflikt z prawem. Naruszenie przez sprawcę określonych dóbr chronionych w różnym czasie i miejscu oraz na szkodę różnych osób stanowi natomiast okoliczność przemawiającą przeciwko zastosowaniu przy wymiarze kary łącznej pełnej absorpcji (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 23 czerwca 1987 r., sygn. akt IV KR 55/86, OSP 1988/5/111).

Sąd Rejonowy słusznie uwzględnił także względnie pozytywną opinię kuratora o skazanym, obrazującą postępy w jego społecznej readaptacji. Dotychczasowa postawa skazanego nie wskazuje na żadne spektakularne postępy w zakresie resocjalizacji. Sąd I instancji słusznie zwrócił uwagę, że podsądny nie obawia się powrotu do zakładu karnego i odwołania warunkowego przedterminowego zwolnienia. Co więcej, popełnienie kolejnych przestępstw przez skazanego nie jest ekscesem, ale stanowi rezultat obrania przestępczego sposobu na życie. Podsądny mimo odbywania kary pozbawienia wolności, decydował się na popełnienie kolejnych dokuczliwych przestępstw. Te okoliczności wskazują, że jest on niestety osobą do pewno stopnia zdemoralizowaną, co ewidentnie sprzeciwia się stosowaniu wobec niego dobrodziejstwa absorpcji. Przemawiają one za koniecznością ukształtowania sprawiedliwej kary łącznej na poziomie środka zagrożenia pomiędzy przedziałem kar od 2 lat i 10 miesięcy do 8 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności.

Również okoliczności podniesiona na rozprawie apelacyjnej przez podsądnego niczego nie zmieniają. To, że syn skazanego aktualnie choruje raka nie stanowi okoliczności, która powinna być uwzględniania w procesie kary łącznej. Tak jak już wspomniano zasadnicze znaczenie dla wymiaru kary łącznej mają wieź między prawomocnie osądzonymi przestępstwami, a także dotychczasowa opinia o podsądnym. Należy dodać, że skazany powinien był pomyśleć o losie swoich najbliższych przed podejmowaniem decyzji o popełnianiu kolejnych przestępstw.

Wszystkie te okoliczności sprawiają, że kara łączna 5 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności jawi się jako sprawiedliwa.

Także pozostałe rozstrzygnięcia Sądu Rejonowego odpowiadały prawu i jako takie zostały zaakceptowane przez Sąd I instancji.

Sąd odwoławczy na podstawie art.623 k.p.k.,, art. 626 k.p.k. z uwagi na trudną sytuację skazanego, zwolnił go od obowiązku zwrotu Skarbowi Państwa wyłożonych kosztów postępowania.

Sąd II instancji na podstawie § 17 ust.5 § 4 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kwotę 147,60 z VAT tytułem wynagrodzenia za obronę skazanego w postępowaniu odwoławczym.

Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy:

1.  Utrzymał w mocy zaskarżony wyrok

2.  zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adwokata M. Ł. kwotę 147,60 zł ( brutto) tytułem wynagrodzenia za obronę skazanego w postępowaniu odwoławczym

3.  zwolnił skazanego od obowiązku zwrotu Skarbowi Państwa wyłożonych kosztów postępowania.

SSO Leszek Matuszewski SSO Piotr Gerke SSO Ewa Taberska