Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 237/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego w P. z dnia (...) ( (...) )

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

Zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

A. Ł.

Zachowanie skazanego w warunkach izolacji

Opinia o skazanym

132

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Opinia o skazanym

Dokument urzędowy, którego wiarygodność
i przydatność nie budziła zastrzeżeń sądu oraz stron postępowania.

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

Apelacja adw. M. B. :

Rażąca niewspółmierność kary poprzez orzeczenie jej w wymiarze 11 lat pozbawienia wolności, w sytuacji gdy skazany zrozumiał naganność swojego postępowania i ma pozytywną opinię w zakładzie karnym co przemawia za pozytywną prognozą kryminologiczną oraz negatywnym stosunkiem do wcześniejszego stylu życia, natomiast Sąd mimo że wziął tę okoliczność pod uwagę nie nadał jej wymaganej mocy, co skutkowało wydaniem wadliwego orzeczenia, zaś nadał zbyt ważka rolę popełnieniu przestępstw w okresie nieomal 2 lat mimo, że godziły w te same dobra i stanowiły realny zbieg przestępstw, nadto przyjął błędnie granice orzeczenia kary łącznej i zastosował zasadę asperacji z tendencją do kumulacji.

Apelacja adw. H. K.:

Rażąca niewspółmierność kary łącznej wynikającą z przydania niewystarczającej wagi ścisłemu przedmiotowemu, podmiotowemu i temporalnego związkowi wszystkich popełnionych przez skazanego przestępstw, jak również niezasadnego przydania szczególnej wagi skazaniu za czyn z art.286 § 1 kk, oraz nieuwzględnieniu poprawnego funkcjonowania skazanego w jednostce penitencjarnej w kontekście dyrektywy prewencji indywidualnej.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzuty obu apelacji obrońców skazanego okazały się bezzasadne w stopniu oczywistym.
Są one oparte na zbliżonych podstawach, stąd też zostaną omówione łącznie, rzecz jasna
z uwzględnieniem istniejących różnic.

W pierwszej kolejności należy zaznaczyć, że sąd I instancji prawidłowo uznał, że w niniejszej sprawie zastosowanie znajdują przepisy o karze łącznej obowiązujące w dacie orzekania ((...)), a więc od (...) Z oczywistych względów nie miała już zastosowania ich późniejsze wersja, która weszła w życie (...)( art.4 § 1 kk, art.434 § 1 kpk ). Okoliczność ta nie była kwestionowana przez obie apelujące, przy czym adw. M. B. zaznaczyła nawet na s.3 apelacji z dnia (...)że pogląd sądu I instancji w tym zakresie jest trafny. W tej sytuacji wypada przypomnieć jedynie, że art.86 § 1 kk stanowił, że Sąd wymierza karę łączną w granicach powyżej najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy, nie przekraczając jednak 810 stawek dziennych grzywny, 2 lat ograniczenia wolności albo 20 lat pozbawienia wolności. Jeżeli najwyższą z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa jest kara 810 stawek dziennych grzywny, 2 lat ograniczenia wolności albo 20 lat pozbawienia wolności, dolną granicę kary łącznej przyjmuje się w tej wysokości. Karę pozbawienia wolności wymierza się w miesiącach i latach. W realiach niniejszej sprawy wytyczne te istotne były w zakresie kary pozbawienia wolności. Autorka cyt. powyżej apelacji myli się jednak zarzucając sądowi meriti błędne wyznaczenie granic kary łącznej. W tym miejscu przypomnieć należy, że łączeniu podlegały kary jednostkowe wymierzone wyrokami Sądu Okręgowego w P.:

⚫

z dnia (...) zmienionym wyrokiem Sądu Apelacyjnego w P. z dnia (...) w wymiarze: 2 lat, 4 lat oraz 2 lat pozbawienia wolności,

⚫

z dnia (...), zmienionym wyrokiem Sądu Apelacyjnego w P. z dnia (...) w wymiarze 6 lat pozbawienia wolności,

Jak więc wynika z powyższego sprawozdania najwyższa z wymierzonych kar jednostkowych pozbawienia wolności wynosiła 6 lat a nie 4 lata – jak twierdziła ww. obrońca na s.4 apelacji
z dnia (...) – a suma tych kar to niewątpliwie 14 lat pozbawienia wolności. Zważywszy na treść art.86 § 1 kk nie było nawet w teorii możliwości wymierzenia kary łącznej w wymiarze
4 lat pozbawienia wolności, albowiem dolna granica ww. kary kształtowała się na poziomie 6 lat i 1 miesiąca, co prawidłowo dostrzegła z kolei druga obrońca na s.2 apelacji ( adw. H. K. ). Zarzut błędnego określenia granic kary łącznej uznać należy zatem za całkowicie chybiony.

Argumentacja zawarta w przedmiotowych apelacjach obrońców skazanego sprowadza się także
do nieuzasadnionej, bezpodstawnej polemiki z prawidłowymi ustaleniami Sądu Okręgowego
w P., co do możliwości ( a w zasadzie jej braku ) zastosowania zasady absorpcji, czy też okoliczności wpływających na wymiar kary łącznej. Zasadza się ona na innej, niż przyjęta przez sąd I instancji ocenie materiału dowodowego. Podkreślić przy tym należy, że zaproponowana przez obie autorki apelacji ocena jest całkowicie dowolna i nie znajduje żadnego uzasadnienia w prawidłowo zebranym materiale dowodowym, który jak już wspomniano został należycie rozważony. W myśl art.85a kk orzekając karę łączną, sąd bierze pod uwagę przede wszystkim cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Oczywistym jest także, że należało także uwzględnić okoliczności wypracowane dotychczas w orzecznictwie, na które uwagę zwracały zresztą słusznie apelujące, odnoszące się do związków podmiotowych
i przedmiotowych. Wbrew odmiennym wrażeniom obrońców przesłanki te zostały dostrzeżone oraz należycie ocenione, docenione i zastosowane przez Sąd Okręgowy na s.6-9 uzasadnienia zaskarżonego wyroku. Należy podkreślić kategorycznie, że zastosowanie zasad absorpcji, czy też kumulacji traktować należy wyjątkowo, jako rozwiązania skrajne. Z tego też powodu co do zasady zastosowanie ma w tego rodzaju sytuacjach reguła asperacji. Stosując ją w niniejszej sprawie sąd meriti miał więc prawidłowo na względzie, że A. Ł. dopuszczał się przede wszystkim przestępstw oszustwa, zarówno w formie dokonania, jak i usiłowania.
Nie można jednak przy tym pomijać, że w wyroku z dnia (...) (...). został skazany także za przestępstwo z art.258 § 1 kk. Niezależnie od związków z procederem oszustwa jest ono niewątpliwie odmienne rodzajowo od przestępstw z art.286 § 1 kk, albowiem godzi w różne dobra prawnie chronione. Nie sposób więc mówić o jakimkolwiek podobieństwie tych przestępstw. Bagatelizowanie ww. okoliczności tak jak czyni to obrońca ( adw. H. K. ) na s.3 swojej apelacji nie wytrzymuje zatem krytyki. Analogicznie nie można też podzielić stanowiska skarżących, co do zbieżności czasowej istotnych dla sprawy występków. Przestępstwa przypisane skazanemu popełnione zostały w okresie od (...)Słusznie na s.8 uzasadnienia zaskarżonego wyroku Sąd Okręgowy podkreślał, że jest to okres niemal 2 lat ( dokładnie 1 rok, 8 miesięcy, 3 dni – łącznie 611 dni ), czego obrońca ( adw. M. B. ) na s.4 swojej apelacji także nie kwestionowała. Sposób działania skazanego dowodzi, że nie był to jednostkowy incydent w jego życiu, ale wręcz wysoce zorganizowany proceder
w rozumieniu art.258 § 1 kk. Fakt uprzedniej niekaralności skazanego nie obniża bynajmniej rozmiaru tego procederu przestępczego, czy też nie umniejsza stopnia demoralizacji istotnego jego uczestnika, którym był skazany. Oczywistym jest, że tego rodzaju ustalenia wykluczały możliwość zastosowania zasady absorpcji, czy też nawet asperacji w dolnym jej zakresie.
Nie można zgodzić się z sugestiami obrońcy ( adw. H. K. ) na s.2 apelacji, że tego rodzaju „zawodowi przestępcy” powinni być dodatkowo premiowaniu przy wymiarze kary łącznej. Okolicznościom, o których mowa powyżej nadano niewątpliwie właściwe znaczenie procesowe.

Nie wytrzymują krytyki dywagacje skarżących co do zachowania skazanego w warunkach izolacji, tym bardziej, że jest ono oceniane jedynie jako umiarkowane a nie wzorowe. Obrońcy okoliczności tej przypisywały nadmierne znaczenie. Przesłance tej sąd meriti poświęcił zresztą znaczną część swojego uzasadnienia ( s.2-3 ), prawidłowo dostrzegając, że skazany jest niestety nadal bezkrytyczny wobec popełnionych przez siebie przestępstw. Także i sąd odwoławczy – w oparciu o aktualną opinię na k.132 – dostrzegł, że był on dziewięciokrotnie nagradzany, jednakże został też jeden raz ukarany dyscyplinarnie. Mimo pozytywnych przejawów resocjalizacji trafnie dostrzeżonych przez Sąd Okręgowy ( na które uwagę zwracała też adw. H. K. na s.3-4 apelacji ) trudno przemilczeć, że mimo upływu czasu A. Ł. nie wykonuje nałożonych na niego obowiązków naprawienia szkody ( art.46 § 1 kk ). Oczywistym jest zatem, że sąd meriti uznał, że proces resocjalizacji nie został jeszcze zakończony. Odmienne stanowisko obrońcy ( adw. H. K. ) na s.4 apelacji trudno uznać więc za szczególnie fortunne. Nie sposób także zarzucić sądowi I instancji, że nie dostrzegł sytuacji zdrowotnej skazanego ( s.3, 8 ). Sąd Apelacyjny podziela przy tym pogląd,
że okoliczność ta nie ma takiego znaczenia dla wymiary kary łącznej, jakie usiłowały nadać mu skarżące, ale może mieć wpływ na kwestie związane np. z rozstrzygnięciem ewentualnego wniosku o przerwę w karze. Także aktualna opinia z zakładu karnego nie stanowi podstawy do uwzględnienia zarzutów obu apelacji, odstąpienia od zastosowanej asperacji i złagodzenia kary łącznej w kierunku sugerowanym ( rozbieżnie ) przez skarżące. Kara łączna uwzględniać musi bowiem dyrektywy jej wymiaru a nie jedynie partykularne interesy stron postępowania. Reasumując należy kategorycznie stwierdzić, że Sąd Okręgowy w P. precyzyjnie wyważył także okoliczności wpływające zarówno na zaostrzenie represji karnej, jak i te łagodzące, ustalając wymiar kary łącznej na poziomie adekwatnym do wskazanych powyżej przesłanek. Odmienne dywagacje apelujących mają jedynie charakter ogólników i nie są odpowiednio uzasadnione. Argumentacja przytoczona w uzasadnieniu obu apelacji jest nieprzekonująca i nie może znajdować akceptacji.

Wniosek

Apelacja adw. M. B.:

O zmianę wyroku poprzez wymierzenie kary 7 lat pozbawienia wolności.

Apelacja adw. H. K.:

O zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wymierzenie kary 6 lat 1 miesiąca pozbawienia wolności.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wnioski obu apelacji obrońcy sprowadzały się do złagodzenia kary łącznej pozbawienia wolności wymierzonej skazanemu w zaskarżonym wyroku łącznym. Nie zasługiwały one na uwzględnienie – niezależnie od ich wzajemnej sprzeczności – co były wynikiem bezzasadności stawianych zarzutów.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

0.1Wyrok łączny Sądu Okręgowego w P. z dnia (...) ((...))

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Brak skutecznych zarzutów apelacji obrońców i okoliczności podlegających uwzględnieniu
z urzędu.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2.

Na podstawie art.624 § 1 kpk zwolniono skazanego z obowiązku uiszczenia na rzecz Skarbu Państwa wydatków poniesionych w postępowaniu odwoławczym, mając na uwadze skalę nałożonych na niego obowiązków dot. naprawienia szkody. Jednocześnie w myśl art.6 ustawy z dnia 27.06.1973r. o opłatach w spawach karnych nie wymierzono mu opłaty (Dz.U.2023.123 t.j.).

7.  PODPIS

P. M. H. K. M. Ś.