Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 154/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Sąd Okręgowy w P., wyrok łączny z dnia (...)

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1. naruszenie przepisu art. 4 § 1 k.k. w zw. z art. 81 ust. 1 ustawy z dnia 19 czerwca 2020 r. o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami (...)19 oraz o uproszczonym postępowaniu o zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem (...)19, polegające na uznaniu, że w niniejszej sprawie nie było podstaw do zastosowania art. 4 k.k. i wydania wyroku łącznego w oparciu o przepis art. 85 k.k. w brzmieniu obowiązującym od 1 lipca 2015 r. do dnia 23 czerwca 2020 r., które umożliwiają wydanie wyroku łącznego w tej sprawie.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Przed przystąpieniem do ustosunkowania się do zarzutu apelacyjnego należy przytoczyć okoliczności faktyczne, które legły u podstaw wydania zaskarżonego wyroku łącznego, którym na podstawie art. 572 k.p.k. umorzono postępowanie w przedmiocie wydania wyroku łącznego.

Obrońca skazanego M. K. pismem z dnia (...) r. wniosła o wydanie wyroku łącznego w stosunku do M. K., skazanego wyrokami:

1. wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w P. z dnia (...) r. w sprawie o sygn. akt (...) na karę łączną 3 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę łączną grzywny w liczbie 300 stawek dziennych w wysokości po 90 zł każda,

2. wyrokiem Sądu Okręgowego w P. z dnia (...) r. w sprawie o sygn. akt (...) na karę łączną 2 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę łączną grzywny w liczbie 400 stawek dziennych w wysokości po 150 zł każda (k. 2-5).

Sąd Okręgowy w P. , orzekając na podstawie tego wniosku, wziął pod uwagę dotychczasowe skazania M. K., przy czym, mając na uwadze umarzające rozstrzygnięcie w przedmiocie wydania wyroku łącznego a także istotę problemu, podnoszonego przez skarżącą, Sąd Apelacyjny, przy wskazaniu tych wyroków pominął kwalifikacje prawne poszczególnych czynów.

I tak, za Sądem I instancji, należy wskazać, iż M. K. został skazany następującymi wyrokami:

I. wyrokiem Sądu Rejonowego w P. z dnia (...) r. w sprawie (...) (prawomocny w dniu (...) r.) za czyn popełniony w okresie od (...) r. na karę 2 lat pozbawienia wolności, która została w całości wykonana;

II. wyrokiem Sądu Rejonowego P. w P. z dnia (...) r. w sprawie (...) (prawomocny w dniu (...)r.) za czyn popełniony w okresie od (...)r. na kary 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania na okres 5 lat próby i grzywny w liczbie 70 stawek dziennych w wysokości po 70 zł każda – wykonanie kary pozbawienia wolności nie zostało zarządzone, zaś kara grzywny została w całości wykonana;

III. wyrokiem Sądu Rejonowego w K. z dnia (...) r. w sprawie (...) (prawomocny w dniu (...) r.) za przestępstwo skarbowe popełnione (...) r. na karę grzywny w liczbie 80 stawek dziennych w wysokości po 60 zł każda, która została w całości wykonana;

IV. wyrokiem Sądu Rejonowego w K. z dnia (...) r. w sprawie (...) (prawomocny w dniu (...) r.) za przestępstwo skarbowe popełnione (...) r. na karę grzywny w liczbie 220 stawek dziennych w wysokości po 80 zł każda, która została w całości wykonana;

V. wyrokiem Sądu Rejonowego w K. z dnia (...) r. w sprawie (...) (prawomocne w dniu (...) r.) za czyn popełniony (...)r. na karę grzywny w liczbie 100 stawek dziennych w wysokości po 15 zł każda, która została w całości wykonana;

VI. Sądu Rejonowego w Ł. Zamiejscowy VII Wydział Karny w P. z dnia (...) r. w sprawie (...) (prawomocny w dniu (...) r.) za czyn popełniony (...) r. na karę grzywny w liczbie 150 stawek dziennych w wysokości po 12 zł, która została w całości wykonana;

VII. wyrokiem Sądu Rejonowego w Ł. Zamiejscowy VII Wydział Karny w P. z dnia(...) r. w sprawie (...) (prawomocny w dniu (...) r.) za przestępstwo skarbowe popełnione (...) r. na kary 2 miesięcy pozbawienia wolności i grzywny w liczbie 250 stawek dziennych w wysokości po 100 zł każda, które to kary w całości zostały wykonane;

VIII. wyrokiem Sądu Okręgowego w P. z dnia (...) r. w sprawie (...) (prawomocny (...) r.) za ciąg 9 czynów: popełnionych w okresie od (...) r. na kary 2 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności i grzywny w liczbie 100 stawek dziennych w wysokości po 20 zł każda;

IX. wyrokiem Sądu Okręgowego w P. z dnia (...) r. w sprawie (...) (prawomocny w dniu (...)r.):

a) za czyn popełniony w okresie od września (...) r. na karę 1 roku pozbawienia wolności,

b) za czyn popełniony w okresie od (...)r. na karę 1 roku pozbawienia wolności (UWAGA! kara ta nie podlega wykonaniu – art. 8 § 1 k.k.s.),

c) za przestępstwo skarbowe popełnione w okresie od (...) r. na kary 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności i grzywny w liczbie 300 stawek dziennych w wysokości po 150 zł każda,

d) za przestępstwo skarbowe popełnione w okresie od (...) r. na kary 10 miesięcy pozbawienia wolności i grzywny w liczbie 200 stawek w wysokości po 150 zł każda,

e) za czyn popełniony w okresie od(...) r. na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności

i po połączeniu tych kar jednostkowych orzeczono wobec skazanego kary łączne 2 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności i grzywny w liczbie 400 stawek dziennych w wysokości po 150 zł każda.

X. Nadto Sąd Okręgowy w P. w dniu (...) r. w sprawie (...) wydał wobec skazanego M. K. wyrok łączny, którym:

a) połączył wymienione wyżej pod punktami I i VIII kary jednostkowe pozbawienia wolności i orzekł wobec skazanego karę łączną 3 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności,

b) połączył wymienione wyżej pod punktami VI, VII i VIII kary grzywny i orzekł wobec skazanego karę łączną grzywny w liczbie 300 stawek dziennych w wysokości po 90 zł każda.

Ad. 1

W tym miejscu należy wyraźnie podnieść, iż Sąd Okręgowy nie odrzucił stosowania w sprawie o wydanie wyroku łącznego, a więc i w niniejszej sprawie, zasady z art. 4 § 1 k.k., mając na uwadze przepis art. 81 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 19 czerwca 2020 r. o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami (...)19 oraz o uproszczonym postępowaniu o zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem (...)19 (Dz.U.2022.2141 t.j.) – (dalej: ustawa covidowa), która weszła w życie w dniu 24.06.2020 r. Nie jest bowiem kwestionowany w niniejszym postępowaniu pogląd, iż jeżeli co najmniej jeden wyrok co do części kar uprawomocni się przed (...) r. a co najmniej jeden wyrok co do części kar uprawomocni się po tej dacie, to zastosowanie właśnie znajduje zasada określona w art. 4 § 1 k.k. (por. postanowienie SN z dnia 13 października 2021 r., I KZP 2/21, OSNK 2021/11-12/44; postanowienie SN z dnia 10 marca 2022 r., V KK 46/22, LEX nr 3410151; wyrok Sądu Apel. w G. z dnia 31 marca 2022 r., II AKa 21/22, LEX nr 3416090; wyrok Sądu Apel. w S. z dnia 13 października 2022 r., II AKa 37/22, LEX nr 3447214).

W niniejszej sprawie jednak nie występują okoliczności faktyczne, pozwalające na zastosowanie wspomnianej zasady zgodnie z wolą wyrażoną przez skarżącą zarówno w treści wniosku o wydanie wyroku łącznego, jak i w treści apelacji.

W niniejszej sprawie należy podnieść, mając na uwadze daty czynów popełnionych przez skazanego, jak i daty prawomocności wyroków, iż w przypadku skazanego występują trzy reżimy prawne, jakie należy brać pod uwagę przy orzekaniu karty łącznej w wyroku łącznym, na co zresztą słusznie zwraca uwagę Sąd I instancji.

Pierwszy reżim obowiązywał do 14.07.2015 r. Wówczas karę łączną orzekano w sytuacji, gdy sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, przy czym brano za podstawę kary z osobna wymierzone za zbiegające się przestępstwa (art. 85 k.k. w brzmieniu obowiązującym do 14.07.2015 r. – Dz.U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553 z późn. zm). Jednocześnie wydaniu wyroku łącznego nie stało na przeszkodzie, że poszczególne kary wymierzone za zbiegające się przestępstwa zostały już w całości wykonane (art. 92 k.k. w brzmieniu do 14.07.2015 r.). Taki sam model orzekania kary łącznej (z pewnymi modyfikacjami, zwłaszcza w zakresie granic orzeczenia kary łącznej) obowiązuje od 24.06.2020 r. a został wprowadzony cyt. wyżej ustawą covidową (art. 38 pkt 3, 4 i nast.).

Tymczasem, w okresie od 15.07.2015 r. do 23.06.2020 r. obowiązywał zupełnie inny model orzekania o karze łącznej. Model ten został wprowadzony w życie ustawą z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2015 r., poz. 396 – art. 1 pkt 46 i nast.). Wówczas orzekano karę łączną jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu (art. 85 § 1 k.k.), przy czym łączeniu podlegały zarówno orzeczone kary jednostkowe, jak i orzeczone kary łączne (art. 85 § 2 k.k.), ale jednocześnie kary te nie mogły zostać jeszcze wykonane w całości, gdyż podstawą orzeczenia kary łącznej były kary wymierzone i podlegające wykonaniu w całości lub w części (art. 85 § 2 k.k.).

Przechodząc na grunt niniejszej sprawy, mając na uwadze zasady obowiązujące do 14.07.2015 r. (a także od 24.06.2020 r.) połączeniu podlegałyby kary pozbawienia wolności orzeczone w sprawach wskazanych wyżej w punktach I i VIII (ciąg czynów z pkt VIII został popełniony przed wydaniem pierwszego chronologicznie wyroku, opisanego w pkt I, tj. przed 25.07.2006 r.).

Podobna sytuacja dotyczy kar grzywien orzeczonych w sprawach wskazanych wyżej w punktach VI, VII i VIII. Sytuacja ta znalazła odbicie w treści wyroku łącznego Sądu Okręgowego w P. z dnia(...) r. w sprawie (...), którym zresztą niejako podsumowano dotychczasową działalność przestępczą skazanego, umarzając jednocześnie postępowanie o wydanie wyroku łącznego odnośnie kar jednostkowych wymierzonych wskazanymi wyżej wyrokami w punktach II, III, IV, V a także VII – dot. kary pozbawienia wolności (k. 42-43 akt (...)).

Według tych zasad nie jest możliwe natomiast połączenie kar jednostkowych orzeczonych we wskazanej wyżej sprawie w punkcie IX pod literami a, b, c, d z pozostałymi karami, mając na uwadze daty popełnienia czynów, za które M. K. został skazany wyrokiem Sądu Okręgowego w P. z dnia (...) r. w sprawie (...). Skoro bowiem odpowiedni zbieg występuje między przestępstwami w sprawach wymienionych w punktach I i VIII, to po prostu nie jest możliwe ustanowienie kolejnego takiego zbiegu, obejmującego osądzone przestępstwa w sprawie z punktu IX, według zasad określonych w art. 85 § 1 k.k., obowiązujących od dnia 24.06.2020 r.

Należy zauważyć, iż w sprawie z punktu IX nie tylko wyrok zapadł po dniu 24.06.2020 r., ale i wszystkie osądzone tym wyrokiem czyny zostały popełnione również po tej dacie a więc już w trakcie obowiązywania nowych zasad łączenia kar.

Natomiast po dniu 24.06.2020 r. nie podlegają łączeniu żadne kary łączne i to bez względu na to, czy zostały orzeczone wyrokiem jednostkowym, czy też wyrokiem łącznym. Przy czym przy orzekaniu kary łącznej bierze się pod uwagę wyłącznie kary jednostkowe.

W tych zaś okolicznościach nie może być mowy o sięganiu do reżimu prawnego obowiązującego między (...) r.

Przy czym Sąd Okręgowy prawidłowo zauważył, iż gdyby nawet przyjąć koncepcję skarżącej i orzekać karę łączną na podstawie zasad obowiązujących między 15.07.2015 r. a 23.06.2020 r. to nie byłoby możliwe orzeczenie kary łącznej przy uwzględnieniu tych zasad w stosunku do kar wymienionych wyżej w punktach I, II, III, IV, V, VI i VII, gdyż wszystkie orzeczone tymi wyrokami kary zostały w całości wykonane (str. 5 uzasadnienia). Jedyną zaś podlegającą wykonaniu była kara pozbawienia wolności orzeczona wyrokiem opisanym wyżej w pkt VIII oraz kara łączna orzeczona wyrokiem jednostkowym opisanym wyżej w pkt IX. W rzeczywistości więc tylko w przypadku tych dwóch wyroków jednostkowych można byłoby rozważać możliwość zastosowania przepisu art. 4 § 1 k.k. Jednak, jak trafnie to zauważył Sąd I instancji oba te wyroki zostały prawomocnie wydane po dniu 24.06.2020 r., co w świetle art. 81 ust. 2 ustawy covidowej nakazywało stosowanie przepisów obowiązujących od tej daty a więc nie przepisów obowiązujących poprzednio, tj. w okresie od 15.07.2015 r. do 23.06.2020 r. (str. 5 uzasadnienia). Inna znów sytuacja by występowała, gdyby podlegające połączeniu kary zostały prawomocnie orzeczone przed dniem wejścia w życie znowelizowanych przepisów o karze łącznej, tj. przed (...) r. Wówczas bowiem zastosowanie miałyby wyłącznie przepisy ustawy zmienianej, czyli obowiązujące od (...) r. (art. 81 ust. 1 ustawy covidowej).

Jak to bowiem trafnie przyjmuje się, uregulowania zawarte w art. 81 ust. 1 oraz ust. 2 ustawy covidowej są szczególne wobec treści art. 4 § 1 k.k., co oznacza, że jeżeli występują okoliczności ściśle wskazane w art. 81 ust. 1 lub art. 81 ust. 2 ustawy covidowej, to przepis art. 4 § 1 k.k. nie ma zastosowania, natomiast już w sytuacjach innych, o których wspomniano wyżej, to zastosowanie znajduje norma art. 4 § 1 k.k. (por. wyrok SN z dnia 9 czerwca 2021 r., III KK 76/21, LEX nr 3316964 oraz przytoczone wyżej orzeczenia dotyczące stosowania normy art. 4 § 1 k.k.). Powyższego zapatrywania nie podważa skutecznie cytowane przez skarżącą postanowienie Sądu Apelacyjnego w L. z dnia (...)(LEX nr 3175611). W orzeczeniu tym bowiem Sąd ten wyraził również tożsame stanowisko z tym, jakie zaprezentowano powyżej. Przy czym również należy zwrócić uwagę na fakt, że wypływające z w/w orzeczeń wnioski dotyczące stosowania zasady wyrażonej w art. 4 § 1 k.k. dotyczą, w przypadku wyroków, które uprawomocniły się po 24.06.2020 r., wyroków jednostkowych, tj. wyroków, którymi przesądzono o odpowiedzialności karnej oskarżonych za poszczególne przestępstwa a nie wyroków łącznych.

Tymczasem, jak wskazano wyżej, w niniejszej sprawie nie występują okoliczności faktyczne, co do których należałoby stosować normę wyrażoną w art. 4 § 1 k.k. Dodać przy tym trzeba, iż po dniu 24.06.2020 r. uprawomocnił się wyrok jednostkowy Sądu Okręgowego w P. w sprawie (...) (wskazany w pkt IX) oraz wyrok łączny Sądu Okręgowego w P. w sprawie (...), do których to wyroków odwołuje się obrońca skazanego zarówno w treści apelacji, jak i w treści wniosku o wydanie wyroku łącznego, co tylko dodatkowo przemawia za niemożnością stosowania w tej sprawie art. 4 § 1 k.k. a tym samym w zakresie orzekania kary łącznej zasad obowiązujących między 01.07.2015 r. a 23.06.2020 r.

Powyższe więc prowadzi do wniosku, iż wniesiona apelacja nie zasługuje na uwzględnienie. Tym samym zaskarżony wyrok, którym umorzono niniejsze postępowanie o wydanie wobec skazanego M. K. wyroku łącznego zasługuje na akceptację.

Wniosek

1. zmiana zaskarżonego wyroku i orzeczenie zgodnie z wnioskiem obrońcy.

2. ewentualnie uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

UWAGA! Niezasadność dotyczy obu zarzutów.

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Ad. 1

Wniosek niezasadny z przyczyn wskazanych wyżej przy ustosunkowaniu się do zarzutu apelacyjnego.

Ad. 2

Wniosek niezasadny, bowiem skoro nie znajduje uzasadnienia podniesiony przez skarżącą zarzut apelacyjny, gdyż uznano, że zaskarżony wyrok zasługuje na akceptację, to uchylenie tego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania byłoby po prostu bezsensowne. Ta bezsensowność wynika także z faktu braku wykazania przez skarżącą okoliczności, o których mowa w art. 437 § 2 zd. 2 k.p.k.

OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Nie dotyczy

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Utrzymano w mocy całość zaskarżonego wyroku łącznego.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Orzeczenie umarzające postępowanie w przedmiocie wydania wyroku łącznego znajduje oparcie w treści art. 572 k.p.k. (pkt 1), bowiem w niniejszej sprawie brak jest warunków do wydania wyroku łącznego. Szerzej na ten temat wypowiedziano się wyżej przy ustosunkowaniu się do zarzutu apelacyjnego.

Orzeczenie o kosztach sądowych, w tym o opłacie, znajduje oparcie w przytoczonych przez Sąd I instancji przepisach (pkt 2) a poza tym nie było kwestionowane na niekorzyść skazanego.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Nie dotyczy

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

Nie dotyczy

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

Nie dotyczy

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

Nie dotyczy

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

Nie dotyczy

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Nie dotyczy

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

1.

Sąd Apelacyjny w pkt 1 wyroku na podstawie art. 105 § 1-3 k.p.k. sprostował zaskarżony wyrok łączny w zakresie oznaczenia daty jego wydania. W treści tego wyroku oznaczono bowiem datę (...) r. (k. 99), gdy tymczasem wyrok ten wydano w dniu (...) r., o czym jasno świadczy treść protokołu rozprawy głównej z dnia (...) r., w którym odnotowano, iż w trybie art. 411 § 1 k.p.k. odroczono wydanie wyroku do dnia (...) r. (k. 96v), potwierdzenie przez Prokuraturę Okręgową w P. odbioru wokandy na dzień (...) r. (k. 97), jak i wskazanie tożsamej daty w protokole publikacji wyroku (k. 98). Bez wątpienia więc wpisanie w wyroku daty (...)r. jest wynikiem oczywistej omyłki pisarskiej, wymagającej sprostowania w trybie art. 105 § 1-3 k.p.k. i dlatego też o tym sprostowaniu Sąd Apelacyjny orzekł z urzędu jak w pkt 1.

Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3.

Sąd Apelacyjny zwolnił skazanego od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. Zwolnienie to wynika z konieczności odbycia przez skazanego długoterminowej kary pozbawienia wolności, w trakcie której jego możliwości zarobkowe będą szczególnie ograniczone, co także było niekwestionowaną przez strony podstawą zwolnienia skazanego od ponoszenia kosztów sądowych przez Sąd I instancji.

PODPIS

I. P. K. L. M. K.