Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 35/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

3

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Sąd Okręgowy w P.z (...) r. (...)

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

APELACJA obrońcy osk. R. M. (1)

obrazę przepisów prawa materialnego, a mianowicie art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U. 2005 nr 179 poz. 1485 ze zm.) dalej u.p.n. poprzez dokonanie błędnej subsumpcji i przyjęcie, iż przedmiotem popełnionego przez oskarżonego R. M. (1) czynu była znaczna ilość środków odurzających w postaci ziela konopi innych niż włóknistej, podczas gdy biorąc pod uwagę wagę netto posiadanych przez oskarżonego środków odurzających w ilości(...) grama jedyną kwalifikacją czynu jaka winna być rozważana w niniejszej sprawie jest typ podstawowy zarzucanego oskarżonemu przestępstwa;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd I instancji prawidłowo, w sposób szeroki i wnikliwy wyjaśnił dlaczego przyjął, że w przedmiotowej sprawie, że narkotyki należące [będące w posiadaniu] oskarżonego uznał, że wypełniają znamię znacznej ilości, o której mowa w art. 62 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, odwołując się do stanowiska doktryny oraz orzecznictwa. Zarzut ma charakter polemiczny, a przedstawienie własnej koncepcji nie niweluje prawidłowego stanowiska sądu I instancji. Niewątpliwie znaczna ilość środka odurzającego w rozumieniu przepisów ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii oznacza ilość ponadprzeciętną odnośnie masy tego środka, rodzaju i przeznaczenia. W orzecznictwie spotyka się również stanowisko, że Ilość środków odurzających lub substancji psychotropowych, która mogłaby jednorazowo zaspokoić potrzeby co najmniej kilkudziesięciu osób uzależnionych, jest "znaczną ilością" [wyrok SA w Warszawie z 25.04.2018 r., II AKa 73/18, LEX nr 2490962.]. Przy czym, linia orzecznicza, w myśl której dopiero środki mogące odurzyć kilka lub kilkanaście tysięcy osób wyczerpują znamię znacznej ilości, jest odosobniona, pozostaje w sprzeczności z linią orzeczniczą tak sądów powszechnych, jak i Sądu Najwyższego, a zatem wcześniejszy pogląd należy uznać za dominujący i trafny. Nie ulega przy tym wątpliwości, że ilość z przypisanego czynu była w stanie odurzyć kilkadziesiąt osób.

Wniosek

Zmiana poprzez przyjęcie odpowiedzialności oskarżonego z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii i w konsekwencji orzeczenie z ten czyn łagodniejszej kary.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Zarzut niesłuszny.

3.2.

obraza przepisów postępowania, mających wpływ na jego treść, a mianowicie:

1.  art. 7 k.p.k. polegające na dowolnej, sprzecznej ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego ocenie zebranego w sprawie materiału dowodowego, wyrażające się na wybiórczym dopasowaniu dowodów, w szczególności zeznań pokrzywdzonej A. K. i świadka K. G. oraz wyjaśnień oskarżonego K. S. uwzględniając jedynie okoliczności przemawiające na niekorzyść oskarżonego R. M. (1), co przejawiało się w szczególności poprzez:

- niedanie wiary wyjaśnieniom oskarżonym R. M. (1), iż nie popełnił zarzucanego mu pierwszego czynu z art. 189 § 3 k.k. w zw. z art. 158 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.,

- błędne i bezkrytyczne uznanie, iż oskarżony R. M. (2) w mieszkaniu D. G. (1) kopnął pokrzywdzoną w twarz; bił i ciągnął pokrzywdzoną po ziemi w trakcie zdarzenia poligonie, a także że w mieszkaniu oskarżonej M. S. przypalał pokrzywdzoną w łazience rozpylonym dezodorantem, komentując przy tym, że trzeba jej poderżnąć gardło;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd poczynił prawidłowe ustalenia faktyczne, nie opierał się wyłącznie na zeznaniach pokrzywdzonej, które uznał za wiarygodne i wykazał prawidłowo taką ocenę. Zdyskredytowanie wyjaśnień oskarżonego odbyło się w ramach swobodnej oceny dowodów, w tym wyjaśnień oskarżonego R. M. (1), który nie przyznając się do zarzucanego mu czynu, zwłaszcza pomniejszając swoją rolę w zasadniczym zdarzeniu, w postaci pozbawienia wolności pokrzywdzonej ze szczególnym udręczeniem i spowodowanie u niej opisanych obrażeń ciała, nie zyskuje skutecznego prawa do przesądzenia, że do zdarzenia nie doszło, zwłaszcza w kontekście jego udziału.

Nie można zapominać, że poza zeznaniami pokrzywdzonej [w odpowiednim zakresie wiarygodnych dla sądu I instancji], dysponowano innymi dowodami osobowymi, które wskazywały, że do zdarzenia doszło i miało ono włośnie przebieg taki jaki zrelacjonowała pokrzywdzona w toku przesłuchania z udziałem biegłego psychologa, które złożyła

Nie można zapominać, że sam oskarżony R. M. (2) w części swoich wyjaśnień podał wiele szczegółów, które korelowały z zeznaniami pokrzywdzonej, które sąd I instancji ocenił jako wiarygodne. Z tych wyjaśnień wynika, że poszukiwano pokrzywdzonej i miało to związek z chęcią wyjaśnienia kwestii związanych z jej relacjami z nim, z czego była, ujmując to eufemistycznie, niezadowolona oskarżona M. S. [G.], która uważała się z partnerkę oskarżonego R. M. (1), a w zasadzie miało to służyć wymierzeniu kary pokrzywdzonej z te relacje, z których deklarował wycofanie się ten ostatni. W tej sytuacji pojawił się motyw podjęcia określonych działań, których mogła się obawiać pokrzywdzoną, skoro nawet kierowano do niej korespondencję, na komunikatorze internetowym, wyrażającą chęć zrobienia jej krzywdy. Te obawy miały realny charakter bowiem wyrazem tego było jej ukrywanie się.

O agresywnym zachowaniu oskarżonych relacjonują P. M. [k. 58] i A. W. (1) [k. 68], którzy zgodnie wskazali, że pokrzywdzona była poszukiwana, a poszukujący byli agresywni, a J. I., która nawet mówiła o ataku paniki [k. 1228- rozprawa z(...) r.].

Nie można zapominać o relacjach K. G., który za pomocnictwo w uprowadzeniu został skazany na mocy wyroku Sądu Rejonowego w P. (1)z (...) r. (...), który potwierdził, że poszukiwano pokrzywdzonej, którą znaleziono w mieszkaniu i zastosowano wobec niej siłę fizyczną przez oskarżoną M. S., oskarżonego R. M. (1) i oskarżonego K. S., kiedy wywlekano ją z mieszkania.

D. G. (1) w toku przesłuchania (...) r. [k. 204] wskazał, że pokrzywdzoną poszukiwały trzy osoby i (...) r. rozpoznał wszystkich oskarżonych [k. 1228].

Apelujący zupełnie zapomina o relacjach oskarżonego K. S., który w sposób bardzo szczegółowo sąd I instancji nie tylko przytoczył, co pozwoliło samoistnie poczynić ustalenia faktyczne, w tym rolę poszczególnych osób, zwłaszcza oskarżonych, ale poddano ten materiał dowodowy odpowiedniej i właściwej analizie, ocenie, wyciągając adekwatne wnioski.

W konfrontacji z tym materiałem dowodowym, stanowisko oskarżonego R. M. (1) właściwe oceniono jako niewiarygodne we właściwym zakresie.

Także sąd I instancji prawidłowo ocenił relacje samej pokrzywdzonej, relatywizując ich wiarygodność, zwłaszcza eksponując jej zeznania, które złożyła ona przy udziale biegłego psychologa, który następnie w swojej opinii, rzeczowo, kompetentnie i wnikliwie przedstawił oraz wykazał, dlaczego właśnie ta relacja ma cechy relacji wiarygodnej psychologicznie.

Nie budzi zaskoczenia, że pokrzywdzona w toku swoich pierwszych zeznań, jak w czasie przekazu skierowanego do swoich bliskich, do których zwróciła się o pomoc tuż po zdarzeniach, którzy zostali przesłuchani w fazie postępowania przygotowawczego, przekazała informacje, które w wielu szczegółach nie pokrywały się z tym co mówiła podczas przesłuchania z udziałem biegłego wspomnianej specjalności. Pokrzywdzona była pobita, odniosła uszczerbek na zdrowiu, z jej punktu widzenia z pewnością dotkliwy, wywołujący ból fizyczny oraz negatywne doznania psychiczne. Zaburzono jej elementarne i teoretycznie niezbywalne poczucie bezpieczeństwa, i oby to nie miało charakteru trwałego. Zachowano się wobec niej w sposób brutalny, stosując w stosunku niej różnorodną dotkliwą przemoc fizyczną, i to w stopniu nieadekwatnym do przyczyny motywującej zachowanie oskarżonych, zachowania godziły w jej poczucie godności, były wyrazem głębokiego upokorzenia, wręcz upodlenia [obcięto jej włosy, pluto na nią, rozebrano do naga, wrzucono do wody], co trwało kilka godzin, wystawiając na szwank jej równowagę psychiczną, zwłaszcza mając poczucie zagrożenia zdrowia a nawet życia.

Wniosek

O zmianę i uniewinnianie oskarżonego od zarzutu z art. 189§3 k.k. w zw. z art. 158§1 k.k. w zw. art. 11§2 k.k.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z uwagi na niezasadność zarzutu.

3.3.

Naruszenie art. 170 § 1 pkt 2 k.p.k. polegające na oddaleniu wniosku oskarżonego R. M. (1) o ustalenie danych funkcjonariuszy policji konwojujących oskarżonego K. S. i ich przesłuchanie następnie w charakterze świadków, podczas gdy okoliczności, które miałyby zostać udowodnione przy pomocy tych dowodów miałyby istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy albowiem oskarżony K. S. zrelacjonował konwojującym go funkcjonariuszom policji z Oddziału Zewnętrznego w Z. Zakładu Karnego w C. do Aresztu Śledczego w P. przebieg zdarzenia z dnia (...)na (...) r. w sposób odmienny od wskazanego przez niego w toku postępowania przygotowawczego i sądowego, w tym w szczególności roli i zachowań poszczególnych oskarżonych w trakcie tego zdarzenia;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zupełnie niezrozumiały zarzut, którego hipotetyczne uwzględnienie prowadziłoby do konieczności przesłuchania policjantów, którzy konwojowali oskarżonego K. S., a więc do zastąpienia relacji procesowych tego oskarżonego ich relacjami. Nawet gdyby przyjąć teoretycznie, że ci konwojujący funkcjonariusze przekazaliby informacje odmienne od tych, które uzyskano procesowo do wspomnianego oskarżonego, nie tworzyłoby z ,,automatu” sytuacji, która implikowałaby konieczność zdyskredytowania wyjaśnień konwojowanego. Nie można zapominać, że ustalenia faktyczne sąd I instancji poczynił nie tylko w oparciu o wyjaśnienia K. S., a więc jego ewentualny pozaprocesowy przekaz, stojący w sprzeczności z jego wyjaśnieniami, nie tworzył przełomowej nowej jakości dowodowej.

Wniosek

O zmianę i uniewinnianie oskarżonego od zarzutu z art. 189§3 k.k. w zw. z art. 158§1 k.k. w zw. art. 11§2 k.k.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z uwagi na niezasadność zarzutu.

3.4.

art. 391 § 1 k.p.k. w zw. z art. 394 § 2 a contrario k.p.k. w zw. z art. 405 § 2 i 3 k.p.k. oraz 170 § 1 pkt 4 k.p.k. polegające na uznaniu za ujawnione zaliczając w poczet dowodów bez odczytywania protokoły przesłuchania świadków A. K., K. G. i A. W. (1) uznając, że bezpośrednie przeprowadzenie tych dowodów przed Sądem nie jest możliwe i tym samym oddalając wniosek o przesłuchanie bezpośrednio tych świadków przed Sądem, ponieważ dowodów tych nie da się w ten sposób przeprowadzić, podczas gdy decyzja Sądu I instancji w tej kwestii była co najmniej przedwczesna albowiem pokrzywdzona A. K. stawiła się na rozprawie w dniu (...) r. na pierwszy zaplanowanym terminie jej przesłuchania w charakterze świadka, jak również babcia pokrzywdzonej E. K. na rozprawie w dniu (...) r. potwierdziła, iż pokrzywdzona wie o terminie rozprawy wyznaczonym na dzień (...) r. i ma zamiar się na nim stawić;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Odnośnie braku bezpośredniego przesłuchania przed sądem: A. K. [pokrzywdzonej], K. G. i A. W. (1) jest niezasadny.

W toku procesu żadna ze stron oraz osób je reprezentujące, nie postulowała konieczności przesłuchania przed sądem I instancji K. G. i A. W. (2), wręcz zaakceptowano metodykę pracy sądu meriti, który powziął decyzję o odczytanie relacji tych osób. W konsekwencji dopatrywanie się teraz w tym zaniechaniu błędu procesowego jest sztucznym zabiegiem, mającym wytworzyć niezasadnie wrażenie niewłaściwej pracy sądu I instancji, mającej przełożenie na ocenę dowodów, która determinowała poczynione ustalenia faktyczne. Niemniej, nie można zapominać, że K. G. oraz A. W. (2) nie uczestniczyli w całości zdarzeń, ich wiedza jest w praktyce fragmentaryczna, ale co najważniejsze to co oni przekazali w protokołach zaliczonych w poczet dowodów, wiemy z innych źródeł. Odnośnie tego pierwszego są to wiarygodne w odpowiednim zakresie relacje pokrzywdzonej, oskarżonych, D. G. (1), J. I., a co drugiego świadka P. M..

Natomiast rzeczywiście dążenie do przesłuchania pokrzywdzonej przed sądem miało swoją specyfikę albowiem na jedną z rozpraw stawiła się, ale do jej przesłuchania nie doszło, a kolejną nie stawiła się i siłą rzeczy nie doszło do jej bezpośredniego przesłuchania. Przy czym na pierwszą rozprawę nie stawił się biegły co było konieczne, co nie wymaga wyjaśnień, a na drugą nie stawiła się, ale kwestia jej nieobecności i przyczyny tego mają wtórny, wręcz nieistotny charakter. Do takiej konstatacji prowadzi analiza zeznań biegłego psychologa, które złożył on na rozprawie (...) r. [k. 1345- 1352], w których wykazała w sposób przekonywujący, że bezpośrednie przesłuchanie pokrzywdzonej przed sądem I instancji, nie byłoby korzystną czynności z punktu widzenia jej stanu zdrowia psychicznego, zwłaszcza w kontekście jej negatywnych doznań psychicznych, co jest zrozumiałe mając na względzie odtworzony przez sąd I instancji przebieg zdarzeń, który wskazuje, że oskarżeni zachowali się wobec niej w sposób brutalny pod względem fizycznym, ale także psychicznym. Zgodnie z art. 2§1 pkt 3 k.p.k. jednym z celów postępowania karnego jest to aby ,,zostały uwzględnione prawnie chronione interesy pokrzywdzonego przy jednoczesnym poszanowaniu jego godności”. W tej formule zawiera się konieczność przeprowadzenia postępowania karnego, w tym oczywiście procesu, aby nie doszło do powtórnej wikymizacji. Pokrzywdzoną ,,dzięki” oskarżonym doznała uszczerbku fizycznego ale także negatywnych przeżyć psychicznych, a w kontekście tego co przekazała biegła psycholog na rozprawie (...) r. [k., (...)- (...)], nie ma żadnego uzasadnienia, w imię poszanowania godność ofiary i dbałości o jej zdrowie psychiczne, aby ponownie konfrontowała się z oskarżonymi [choć można byłoby ją przesłuchać w czasie ich nieobecności, na co pozwala art. 390§2 k.p.k.], ale zwłaszcza aby znowu musiała ona relacjonować lub odnosić się do tego, jak ją zmaltretowano i upokorzono.

Wymiar sprawiedliwości musi równoważyć z jednej strony prawo do obrony oskarżonych, dążenie do osiągnięcia prawdy materialnej oraz dbałość o poszanowanie godności pokrzywdzonego. Te kwestie zostały w pełnym zakresie osiągnięte, przy zachowaniu adekwatnej równowagi. Oskarżeni uczestniczyli w czynnościach procesowych, były one przeprowadzone w sposób wnikliwy i sprawny, a ustalenia faktyczne zostały poczynione wszechstronnie i wieloźródłowo.

Wniosek

O zmianę i uniewinnianie oskarżonego od zarzutu z art. 189§3 k.k. w zw. z art. 158§1 k.k. w zw. art. 11§2 k.k.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z uwagi na niezasadność zarzutu.

3.5.

art. 626 § 1 k.p.k. w zw. z § 1-3 i § § 4 ust. 3, § 17 ust. 1 pkt 2, ust. 2 pkt 5, § 20 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. 2019, poz. 18)

poprzez zasądzenie od Skarbu Państwa - Sądu Okręgowego w Poznaniu na rzecz adwokata M. K. kwoty (...) zł tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu R. M. (2) z urzędu w postępowaniu przygotowawczym i sądowym, podczas gdy obrońca oskarżonego na koniec mowy końcowej zarówno zaznaczył, iż na tym etapie postępowania sądowego nie składa wniosku o zwrot kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu albowiem w ramach rozliczenia faktycznie poniesionych kosztów przez obrońcę w niniejszej sprawie ma zamiar także rozliczyć poniesione niezbędne i udokumentowane wydatki związane z ustanowieniem pełnomocnika substytucyjnego; nadaniem korespondencji do oskarżonego i Sądu Okręgowego w P.; z dojazdem do Oddziału Zewnętrznego w Z. Zakładu Karnego w C. i Sądu Okręgowego w P., a także parkowaniem pojazdu osobowego w dniu rozprawy pod Sądem Okręgowym w P., jak również w związku z tym nie złożył oświadczenia, o którym mowa w § 3 w/w rozporządzenia.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut częściowo zasadny, choć trzeba przyznać, że jego uwzględnienie przez sąd II instancji, był efektem pragmatyzmu, aby nie przysparzać dodatkowej pracy sądowi I instancji.

Wniosek

O zmianę i zasadzenie wydatków

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z uwagi na wykazane wydatki poniesione w toku postępowania sądowego przed sądem I instancji.

3.6.

błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego wyroku, który miał wpływ na jego treść polegający na przyjęciu, iż zgromadzony w sprawie materiał dowodowy daje podstawy do przypisania oskarżonemu R. M. (2) zarzuconego mu aktem oskarżenia czynu zabronionego z art. 189 § 3 k.k. w zw. z art. 158 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k., podczas gdy dogłębna analiza zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wskazuje, iż oskarżony ostatecznie nie popełnił czynu zabronionego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut o charakterze ogólnym i polemicznym, nie wykazano na czym miał polegał błąd w ustaleniach faktycznych, skoro nie ma błędu braku albo błędu dowolności. Analiza uzasadnienia zaskarżonego rozstrzygnięcia, które generalnie odpowiada wymogom formalnym i umożliwia pełną kontrolę odwoławczą, pozwala na stwierdzenie, że Sąd Okręgowy dokonał prawidłowej oceny całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego w niniejszej sprawie, która pozwoliła na poczynienie jednoznacznych ustaleń faktycznych, zapewniających pełną realizację zasady prawdy materialnej określonej w art. 2§2 k.p.k., podczas gdy obrona poza odmienną i niezasadną interpretacją zebranych dowodów oraz ich oceną, nie wykazała na jakiej podstawie Sąd Okręgowy, w tym zakresie popełnił błąd w ustaleniach faktycznych albo w odniesieniu do naruszenia prawa materialnego. Jednocześnie trzeba wskazać, ze obraza prawa materialnego ma miejsce wtedy, gdy stan faktyczny został w orzeczeniu prawidłowo ustalony, a nie zastosowano do niego właściwego przepisu prawa materialnego, a także w sytuacji niezastosowania określonego przepisu, gdy jego zastosowanie było obowiązkowe. Natomiast nie zachodzi taka obraza, kiedy wadliwość zaskarżonego orzeczenia jest wynikiem błędnych ustaleń przyjętych za jego podstawę lub naruszenia przepisów prawa procesowego. W konsekwencji, zarzut błędu w ustaleniach faktycznych może być uznany za trafny jedynie wówczas, gdy skarżący wykaże, iż rozstrzygnięcie Sądu nie uwzględnia całokształtu zebranego w sprawie materiału dowodowego, bądź, że ocena poszczególnych dowodów sprzeczna jest z zasadami logicznego myślenia, doświadczenia życiowego, czy też wskazaniami wiedzy. Zarzut błędu w ustaleniach faktycznych nie może jednak sprowadzać się tylko do polemiki ze stanowiskiem sądu wyrażonym w uzasadnieniu wyroku i prezentowania odmiennej subiektywnej oceny dowodów. Sama możliwość przeciwstawienia ustaleniom sądu orzekającego odmiennego poglądu nie może prowadzić do wniosku o dokonaniu przez sąd błędu w ustaleniach faktycznych (vide: wyrok SN z 11 kwietnia 2017 r., Prok. i Pr.- wkł. 2017/6/21).

Wniosek

O zmianę i uniewinnianie oskarżonego od zarzutu z art. 189§3 k.k. w zw. z art. 158§1 k.k. w zw. art. 11§2 k.k.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z uwagi na niezasadność zarzutu.

3.7.

rażąca niewspółmierność orzeczonej przez Sąd I instancji kary wobec oskarżonego poprzez wymierzenie mu kary łącznej w wymiarze (...)((...)) lat i (...)((...)) miesięcy pozbawienia wolności i nawiązki w wysokości (...) zł będących wynikiem niedopatrzenia dopatrzenia się przez Sąd żadnych okoliczności łagodzących okoliczności łagodzących pomimo tego, iż takie na gruncie niniejszej sprawy istnieją chociażby w postaci samego przebiegu zdarzenia, przy równoczesnym nadaniu nadmiernego znaczenia czynnikom obciążającym związanym z osobą oskarżonego, m.in. w postaci uprzedniej karalności, w konsekwencji czego Sąd I instancji wymierzył oskarżonemu karę rażąco surową, przekraczającą stopień winy oskarżonego, nie spełniającą zarówno celów zapobiegawczych, jak i wychowawczych wobec oskarżonego, ani też potrzeb w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa i która to kara jawi się obiektywnie jako rażąco surowa, niesprawiedliwa, co prowadzi wprost do wniosku, że orzeczona wobec oskarżonego kara nie daje się pogodzić z poczuciem sprawiedliwości społecznej.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Kary jednostkowe oraz kara łączną orzeczone względem oskarżonego są właściwe, surowe, ale z pewnością nie ma ona znamion rażącej niewspółmierności [art. 438 pkt 4 k.p.k.], co musiałoby zaistnieć aby doszło do stosownej korekty w tym zakresie. Na kary składały się okoliczności przestępstw, ich sposób popełnienie, skutki, liczna karalność oskarżonego [niebagatelna, nietuzinkowa, zatrważającą pod względem ilości i różnorodności przypisanych przestępstw], co świadczy o jego skrajnej demoralizacji, działaniu z pobudek zaskakujących i przerażających, że mogły one być motywem jego udziału względem osoby, z którą łączyły go relacje osobiste.

Kwota zadośćuczynienia jest właściwie ukształtowana mając na względzie charakter i intensywność obrażeń doznanych przez pokrzywdzoną, który z pewnością z powodu zdarzenia doznał dotkliwych cierpień fizycznych ale także głębokich cierpień psychicznych związanych z poczuciem realnego i obiektywnego zagrożenia zdrowia a nawet życia, w konsekwencji na długi czas zburzyło ono jej poczucie osobistego bezpieczeństwa do czego ma absolutne niezbywane prawo.

Kwota zasądzonego zadośćuczynienia nie jest wygórowana, a jednocześnie jej wysokość nie ma żadnego związku z sytuacją materialną, rodzinną oraz możliwościami zarobkowymi oskarżonego, co słusznie podkreślono.

Wniosek

O wymierzenie kar łagodniejszych.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z uwagi na niezasadność zarzutu.

3.8.

APELACJA obrońcy osk. (...)

co do p. 6 wyroku - rażącą niewspółmierność (surowość) orzeczonej kary

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Kary jednostkowe pozbawienia wolności oraz kara łączna pozbawienia wolności, orzeczone na właściwym pułapie i nie rażą swoją surowością, adekwatne do oceny stopnia społecznej szkodliwości poszczególnych przypisanych oskarżonemu przestępstw. Sąd I instancji uwzględnił wszelkie okoliczności, który należy brać pod uwagę przy wymiarze kary. Słusznie zastosował zasadę w zasadzie absorpcji przy kształtowaniu kary łącznej.

Co do wysokości zadośćuczynienia wypowiedziano się wcześniej i te uwagi są w pełni aktualne.

Wniosek

Złagodzenie wymiaru kary

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z uwagi na niezasadność zarzutu.

3.9.

co do p. 7 wyroku :

- mającą wpływ na treść orzeczenia obrazę przepisów postępowania (art. 7 kpk), polegającą na dokonaniu błędnej, sprzecznej z zasadą obiektywizmu, oceny dowodów, prowadzącej do błędnych ustaleń faktycznych,

- obrazę przepisu prawa materialnego (art. 245 kk), polegającą na błędnym zastosowaniu tego przepisu do działania oskarżonego zarzuconego mu w p. III aktu oskarżenia,

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut ogólny bez jakiejkolwiek wnikliwości, nie ma żadnych argumentów mogących skutecznie podważyć sposób przeprowadzonych przez sąd I instancji dowodów, ich oceny i prowadzących do przedstawionych ustaleń faktycznych. Aktywność oskarżonego nie ma znaczenia o tyle, że z pozostałymi oskarżonymi działał wspólnie i w porozumieniu, a więc akceptował zachowania innych współoskarżonych, przy czym już z jego wyjaśnień wynika, że jego zachowanie nie było wyłącznie bierne i co najwyżej swoją obecnością miał przyczyniać się do pokonania ewentualnego oporu ze strony pokrzywdzonej lub potęgować u niej poczucie paraliżującego ją strachu.

Pozostają aktualne uwagi odnoszące się do apelacji obrońcy oskarżonego R. M. (1), zaprezentowane wcześniej.

Słusznie uznano, że oskarżony wyczerpał znamiona art. 245 k.k. albowiem tych zachowaniem godził w inne dobro chronione prawem, to zachowanie dało się wyszczególnić w paśmie zdarzeń i miało charakter zindywidualizowany. Kontekst sytuacyjny wypowiedzianych słów, że ,,będzie jeszcze gorzej” w przypadku powiadomienia organów ścigania jest czytelny i jednoznaczny i stanowi pełny surogat definicji [znamienia] groźby karalnej. Pokrzywdzona została dotkliwie pobita, upokorzona, a więc obiektywizując tę kwestię musiała odebrać te słowa jako groźbę co najmniej pobicia jeżeli zawiadomi policję. Te stan fizyczny i psychiczny u niej widać kiedy początkowo relacjonowała zdarzenia chaotycznie, nie ujawniając w pełnym zakresu personalnego udziału oskarżonych, co powieliła rozmawiając ze swoimi krewnymi, do których natychmiast udała się po pomoc po odzyskaniu wolności. Judykat innego sądu nie wiąże w przedmiotowej sprawie.

Co do kar i kwoty zadośćuczynienia wypowiedziano się wcześniej i te uwagi pozostają aktualne.

Wniosek

O uniewinnienie od zarzutu z art. 245 k.k.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z uwagi na niezasadność zarzutu.

3.10.

co do p. 8 wyroku - obrazę przepisu art. 85 § 1 kk, polegającą na wymierzeniu oskarżonemu kary łącznej pomimo faktu, iż popełnił on tylko jedno przestępstwo,

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Z uwagi na słusznie przyjęcie odpowiedzialności oskarżonego za przestępstwo z art. 245 k.k. nie doszło do naruszenia prawa materialnego w tym zakresie.

Wniosek

O uchylenie rozstrzygnięcia w zakresie orzeczenia kary łącznej.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z uwagi na niezasadność zarzutu.

3.11.

co do p. 13 wyroku - obrazę przepisu prawa materialnego - art. 46 § 1 kk przez uznanie, że kwota 30.000 zł zasądzona solidarnie od wszystkich oskarżonych na rzecz pokrzywdzonej tytułem zadośćuczynienia jest odpowiednia.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Wysokość kwoty zadośćuczynienia słusznie umotywowana przez sąd I instancji, zwłaszcza mając na względzie ilość, charakter odniesionych obrażeń fizycznych przez pokrzywdzoną oraz dolegliwości natury psychicznej, godzącej w jej godność oraz poczucie bezpieczeństwa, które oskarżeni z pewnością zaburzyli i oby nie w sposób trwały.

Sytuacja materialna i zdolności zarobkowe oskarżonych nie mają wpływu na wysokość zasądzonej kwoty z powyższego tytułu, nawet mając na względzie, że ich sytuacja materialne uległa pogorszenia w związku z prowadzonym postępowaniem karnym.

Wniosek

O obniżenie zadośćuczynienia do 10.000 zł

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z uwagi na niezasadność zarzutu.

3.12.

APELACJA obrońcy osk. M. S.

1) błąd w ustaleniach faktycznych mający istotny wpływ na treść zaskarżonego

orzeczenia poprzez bezpodstawne przyjęcie, że:

a)  między oskarżonymi istniało porozumienie obejmujące swym zakresem uderzanie pokrzywdzonej A. K. kijem bejsbolowym, przypalanie przy pomocy dezodorantu, wrzucenie do stawu, nakazanie się rozebrać do naga pokrzywdzonej, związanie rak pokrzywdzonej

b)  pokrzywdzona A. K. wyjechała za granicę na stałe bądź długotrwale,

c)  oskarżony K. S. niemal za wszelką cenę starał się pominąć udział w całym zdarzeniu M. S., nawet kosztem dodatkowego obciążenia samego siebie,

d)  oskarżona M. S. działa wspólnie i w porozumieniu z oskarżonym K. S. oraz R. M. (2) w celu pozbawienia wolności ze szczególnym udręczeniem A. K.,

e)  pokrzywdzona w wyniku działania oskarżonej M. S. oraz pozostałych oskarżonych odniosła szkodę w wysokości (...) zł,

f)  pokrzywdzona obawia się oskarżonych oraz cierpi na stres pourazowy,

g)  oskarżona M. S. nie przeprosiła szczerze pokrzywdzonej, a udzielenie jej podstawowej pomocy medycznej oraz wyrażenie zgody aby pokrzywdzona pozostała u niej w domu miało na celu jedynie ukrycie przestępstwa,

h)  postępowanie oskarżonych łączyło się ze szczególnym udręczeniem pokrzywdzonej

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Specyfika działań podjętych w ramach współsprawstwa polega na tym, ze określonych czynności wykonawczych nie musi wykonywać każdy ze współdziałających, ale musi te zindywidualizowane działania akceptować w sposób jasny [choćby zwerbalizowany] albo konkludentnej, co najczęściej ma miejsce. Ta akceptacja z reguły uzewnętrznia się określonym zachowaniem ,które sprowadza się do zgody na określone zachowanie poprzez dalsze uczestniczenie w określonych zdarzeniach, z czym mamy do czynienia. W konsekwencji użycie kija bejsbolowego było akceptowane przez wszystkich oskarżonych.

Kwestia czy pokrzywdzona wyjechała za granice nie ma znaczenia dla sprawy, ani dla poczynionych ustaleń faktycznych, ani nawet dla przesądzenia czy można było ja bezpośrednio przesłuchać przed sądem, co wykluczył biegły psycholog, z uwagi na negatywne dolegliwości psychiczne [stres pourazowy].

Relacje oskarżonego K. S. właściwie oceniono i w konsekwencji trzeba uznać, że ustalenia faktyczne, w tym oparte na jego wypowiedziach są posłuszne. , a refleksja sądu I instancji, że ,,oskarżony za wszelką cenę starał się pominąć udział w całym zdarzeniu M. S., nawet kosztem dodatkowego obciążenia samego siebie” nie odnosi się do ustaleń faktycznych, a do oceny postawy oskarżonego zaprezentowanej na rozprawie, a więc ten zarzut wręcz jest nielogiczny.

Kwestia działania wspólnie i w porozumieniu tej oskarżonej z pozostałymi oskarżonymi została wcześniej wyjaśniona, we fragmentach dotyczących uprzednio omówionych apelacji.

Pokrzywdzona nie odniosła szkody materialnej, a uszczerbek niematerialny, wywołany odniesionymi obrażeniami oraz negatywnymi dolegliwościami natury psychicznej, a więc odnoszenie się do wysokości zasądzonej kwoty jest bezprzedmiotowe, przy czym sąd jej wysokość poprawnie umotywował.

Biegły na rozprawie (...) r. [k. 1345- 1352] wyjaśnił wnikliwie i obszernie dlaczego u pokrzywdzonej wystąpił stres pourazowy, co nie dziwi skoro wiemy przez co przeszła pokrzywdzona, a jak podpowiada doświadczenie życiowe [zdrowy rozsądek] nie dziwi, że te dolegliwości u niej stwierdzono, co implikuje stan obawy przed oskarżonymi. Tym samym stanowisko sądu I instancji, który odczytał zeznania pokrzywdzonej jest w pełni słuszne, a tym bardziej, że pokrzywdzona ówcześnie przebywała poza Polską, na co wskazały notatki urzędowe [k. 1336- 1337].

Oskarżona przeprosiła pokrzywdzona w sposób fasadowy, ,,jeśli zrobiła jej coś niestosownego” – takie stanowisko jest realnie i obiektywnie dalekie od szczerości.

Co do kwestii szczególnego okrucieństwa sąd wypowiedział się wcześniej i pozostaje to w pełni aktualne.

Wniosek

O zmianę i uniewinnianie oskarżonej.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z uwagi na niezasadność zarzutu.

3.13.

obraza prawa materialnego, to jest:

art. 189 § 3 k.k. poprzez błędną jego wykładnię i przypisanie oskarżonej czynu zabronionego polegającego na pozbawieniu pokrzywdzonej A. K. wolności ze szczególnym udręczeniem.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Już konstrukcja apelacji zarzucającej naruszenie prawa materialnego, z jednoczesnym kwestionowanie poczynionych ustaleń faktycznych, świadczy o wewnętrznej sprzeczności i braku przygotowania apelacji na dobrym poziomie merytorycznym albowiem te dwie kwestie wykluczają się wzajemnie.

Przeprowadzone dowody i ich właściwa ocena doprowadziła do ustaleń faktycznych wskazujących w sposób obiektywny i klarowny, że pokrzywdzoną pozbawiono wolności ze szczególnym udręczeniem, o czym wcześniej wypowiadano się. Użyte środki i ich różnorodność oraz natężenie jednoznacznie wskazują, że do pozbawienia wolności ofiary użyto działań i przedmiotów, które nie musiały być zastosowane aby pozbawienia wolności było skuteczne, a posłużenie się takimi działaniami i środkami determinowało przyjęcie szczególnego udręczenia.

Wniosek

O zmianę i uniewinnienie

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z uwagi na niezasadność zarzutu.

3.14.

obraza przepisów postępowania, która miała wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia:

a) art. 4 k.p.k., 7 k.p.k., 92 k.p.k. i 410 k.p.k. polegającą na pominięciu przez Sąd przy ustalaniu i ocenie stanu faktycznego istotnych okoliczności, a w szczególności zeznań świadka D. G. (1), który wskazywał, że oskarżona była spokojna ;

b) art. 391 § 1 k.p.k. w zw. z art. 5 k.p.k., art. 45 Konstytucji RP i art. 6 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności

poprzez bezpodstawne odstąpienie od bezpośredniego przesłuchania pokrzywdzonej i poprzestanie na odczytaniu jej zeznań

c) art. 170 § 1 pkt 4 k.p.k. poprzez bezpodstawne przyjęcie, że nie jest możliwe do przeprowadzenia przesłuchanie świadka K. G. i A. W. (1)

d) art. 170 § 1 pkt 2 k.p.k. poprzez błędne przyjęcie, że wniosek dowodowy obrońcy oskarżonego R. M. (1) o ustalenie danych funkcjonariuszy policji konwojujących oskarżonego K. S. i ich przesłuchanie w charakterze świadków dotyczy okoliczności które nie mają znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy i w konsekwencji jego oddalenie.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd I instancji nie pominął zeznań D. G. (2), wypowiedział się o jego supozycjach we fragmencie 2.2.1. i odpowiednio je ocenił.

Co do braku bezpośredniego przesłuchania pokrzywdzonej wypowiedziano się wcześniej, co pozostaje aktualne, a proces przeprowadzony przed sądem I instancji nie naruszył żadnych standardów procesowych, konstytucyjnych lub konwencyjnych.

Co do braku bezpośredniego przesłuchania świadków K. G. oraz A. W. (2) wypowiedziano się wcześniej, co pozostaje aktualne.

Co do kwestii konieczności przesłuchania policjantów konwojujących oskarżonego K. S. wypowiedziano się wcześniej, co pozostaje aktualne.

Wniosek

O zmianę i uniewinnienie

ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z uwagi na niezasadność zarzutu. Wniosek o wydanie wyroku kasatoryjnego zupełnie niezrozumiały albowiem w przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia z bezwzględną przesłanką odwoławczą [art. 439 k.p.k.], przewód sądowy został przeprowadzony w całości oraz nie naruszono zakazu ne peius [art. 454 k.p.k.].

3.15.

rażąca niewspółmierność kary wymierzonej oskarżonej M. S. poprzez orzeczenie zbyt surowej kary, co skutkuje tym, że jej dolegliwość znacznie przekracza stopień winy oskarżonej oraz nieuwzględnieniu w pełni okoliczności udzielenia przez oskarżoną pomocy medycznej pokrzywdzonej oraz przeprosin.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Orzeczona kara wobec oskarżonej jest surowa ale nie można mówić, że razi swoja surowością, przy jej ferowaniu wzięto pod uwagę wszelkie okoliczności, o których mowa w art. 53 k.k.

Bez wątpienia gdyby oskarżona chciała pomóc pokrzywdzonej wezwałaby pogotowie, a nie ograniczyła się do prostych czynności, włącznie z zadeklarowaniem pozostania w jej mieszkaniu.

Kwota zadośćuczynienia właściwe ukształtowana, co poprawnie umotywowano, o czym także wcześniej wzmiankowano.

Co do kwestii kar oraz kwoty zadośćuczynienia wypowiedziano się we wcześniejszych fragmentach tego dokumentu i uwagi te pozostają w pełni aktualne, tym bardziej, że odnoszą się do wszystkich oskarżonych.

Wniosek

O obniżenie kary i kwoty zadośćuczynienia.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z uwagi na niezasadność zarzutu.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Co do zasady w zakresie odpowiedzialności karnej wszystkich oskarżonych za zarzucane im czyny rozstrzygnięcie jest słuszne i nie ma żadnych powodów aby w tym zakresie sąd II instancji ingerował.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Z uwagi na niezasadność zarzutów.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Co do kosztów wydatków poniesionych przez obrońcę jednego z oskarżonych.

Zwięźle o powodach zmiany

Wykazano te wydatki.

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3 i 4

Z uwagi na konieczność odbycia kar pozbawienia wolności zwolniono oskarżonych z kosztów procesu [art. 624§1 k.p.k., art. 17 ust. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych], zasądzono stosowne wynagrodzenie dla obrońców z urzędu i pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego działającego również z urzędu-
na podstawie art. 16 ust. 2 i 3 oraz art. 29 ust. 2 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze (Dz. U. z 2020 r., poz. 1651 ze zm.) w zw. z § 2 pkt 1, §4 ust. 1, §17 ust. 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z 2019 r., poz. 18).

7.  PODPIS

P. G. G. N. H. K.

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońcy oskarżonego R. M. (1)

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

W całości wyroku Sądu Okręgowego w P., Wydział III Karny z dnia (...) r., w sprawie o sygn. akt (...)

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.12.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

Obrońcy oskarżonego K. S.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Okręgowego w P. z dnia (...) r. w części, a mianowicie w pkt 6, 7, 8 i 13.

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.13.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

3

Podmiot wnoszący apelację

Obrońcy oskarżonej M. S.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Okręgowego w P.z dnia (...) r. w całości dotyczącej oskarżonej M. S. tj. w punkcie 11, 12,13

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana