Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

IV U 659/13 - wyrok Sąd Okręgowy w Siedlcach z 2014-05-20

Sygn. akt IV U 659/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 maja 2014r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący

SSO Katarzyna Antoniak

Protokolant

st. sekr. sądowy Iwona Chojecka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 maja 2014r. w S.

odwołania W. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 18 kwietnia 2013 r. (Nr (...) )

w sprawie W. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do emerytury

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala prawo W. K. do emerytury od 4 lutego 2013 roku.

Sygn. akt: IV U 659/13 UZASADNIENIE

Decyzją z 18 kwietnia 2013r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.184 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze odmówił W. K. prawa do emerytury wskazując, że ubezpieczony nie udowodnił, iż do dnia 1 stycznia 1999r. osiągnął 15-letni staż pracy w warunkach szczególnych, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Organ rentowy podniósł, że udowodniony staż pracy w szczególnych warunkach obejmuje okres zatrudnienia w (...) SA oraz w (...) i stanowi łącznie 9 lat, 11 miesięcy i 1 dzień. Organ rentowy wskazał, że do okresu zatrudnienia w szczególnych warunkach nie zaliczono okresu pracy w (...) Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) w S. od 4 lipca 1979r. do 31 stycznia 1990r. z uwagi na przedłożenie kserokopii świadectwa wykonywania prac w szczególnych warunkach, która nie stanowi środka dowodowego na potwierdzenie pracy.

Odwołanie od w/w decyzji złożył W. K. wnosząc o jej zmianę i ustalenie mu prawa do emerytury. W uzasadnieniu odwołania wskazał, że (...) Przedsiębiorstwo Budownictwa (...) już nie istnieje, a nie jest w posiadaniu oryginału świadectwa wykonywania prac w szczególnych warunkach. Fakt wykonywania pracy w takich warunkach mogą potwierdzić świadkowie (odwołanie k.2).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie powołując się na przepisy prawa i uzasadnienie zawarte w zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.3).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony W. K. w dniu (...) ukończył 60-ty rok życia. W dniu 28 lutego 2013r. wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z wnioskiem o ustalenie prawa do emerytury (wniosek o emeryturę z 28 lutego 2013r. k.1 akt emerytalnych). Na podstawie przedłożonych do wniosku dokumentów organ rentowy ustalił, że na dzień 1 stycznia 1999r. ubezpieczony udowodnił staż ubezpieczeniowy w wymiarze 27 lat, 1 miesiąc i 6 dni, z czego okresy składkowe wynoszą 26 lat, 7 miesięcy i 5 dni, a okresy nieskładkowe 6 miesięcy i 1 dzień. Ponadto organ rentowy ustalił, że do dnia 1 stycznia 1999r. ubezpieczony osiągnął staż pracy w warunkach szczególnych w wymiarze 9 lat, 11 miesięcy i 1 dzień z tytułu zatrudnienia w (...) SA w W. oraz w (...) (...)n w S. (świadectwa wykonywania prac w szczególnych warunkach k.9, 14 i 17 akt emerytalnych).

Z uwagi na brak wymaganego ustawą stażu pracy w warunkach szczególnych decyzją z 18 kwietnia 2013r. organ rentowy odmówił ubezpieczonemu przyznania emerytury (decyzja z 18 kwietnia 2013r. k.34 akt emerytalnych).

Ubezpieczony był zatrudniony w (...) Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) w okresie od 4 lipca 1979r. do 31 stycznia 1990r. w pełnym wymiarze czasu pracy (świadectwo pracy z 31 stycznia 1990r. k.11 akt emerytalnych).

Zgodnie z powyższym świadectwem pracy oraz świadectwem wykonywania prac w szczególnych warunkach (złożonym w oryginale w aktach osobowych ubezpieczonego) przez okres zatrudnienia w powyższym przedsiębiorstwie ubezpieczony pracował na stanowisku betoniarza. W angażach stanowisko pracy ubezpieczonego określane było jako spawacz, zbrojarz lub betoniarz-zbrojarz (angaże w aktach osobowych ubezpieczonego). Faktycznie ubezpieczony wykonywał pracę betoniarza, a sporadycznie prace spawacza – w początkowych dniach zatrudnienia lub zbrojarza. (...) Przedsiębiorstwo Budownictwa (...) produkowało tzw. wielką płytę, z której w latach 70-tych i 80-tych ubiegłego wieku budowano osiedla mieszkaniowe. Ubezpieczony zalewał betonem zbrojenia (formę wielkiej płyty) i za pomocą specjalnego urządzenia wibrującego rozprowadzał beton po formie, a następnego dnia rozbrajał tę formę (zeznania świadków: T. B. k.13v-14 – nagranie od minuty 9 do 12 i S. Ł. k.14 – nagranie od minuty 12 do 15 oraz zeznania ubezpieczonego k.14 – nagranie od minuty 16 do 17 i k.13v – nagranie od minuty 1 do 6).

Ubezpieczony nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego (okoliczność niesporna).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie W. K. podlegało uwzględnieniu.

Zgodnie z art.184 ust.1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2009r. Nr 153, poz.1227 ze zm.) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego przewidzianego w art.32, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy ,tj. w dniu 1 stycznia 1999r. osiągnęli okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn oraz osiągnęli okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art.27 ustawy, a także nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego albo złożyli wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa. W myśl przywołanego wyżej art.32 ust.1 i 4 ustawy pracownikom zatrudnionym w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze przysługuje emerytura w wieku 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn, a w myśl przywołanego wyżej art.27 ustawy wymagany okres składkowy i nieskładkowy wynosi co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn. Zgodnie z §4 ust.1 pkt 3 rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8, poz.43 ze zm.) pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A załącznika do rozporządzenia, nabywa prawo do emerytury w w/w wieku jeżeli ma wymagany okres zatrudnienia (co najmniej 25 lat mężczyzna), w tym co najmniej 15 lat pracy w warunkach szczególnych. Ponadto zgodnie z §2 ust.1 przedmiotowego rozporządzenia okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku.

Rozstrzygnięcie niniejszej sprawy wymagało zbadania, czy ubezpieczony spełnia przesłankę wymaganego okresu pracy w warunkach szczególnych. Poza sporem pozostawało bowiem, że ubezpieczony osiągnął wymagany ustawą wiek oraz spełnił przesłankę ogólnego stażu ubezpieczenia. Ubezpieczony podnosił, że posiada 15-letni okres zatrudnienia w warunkach szczególnych, gdyż oprócz niekwestionowanej przez organ rentowy pracy w takich warunkach w (...) SA w W. oraz w (...) Producent Sprężyn w S., pracę w szczególnych warunkach wykonywał również na rzecz (...) Przedsiębiorstwa Budownictwa (...). Przeprowadzone przez Sąd postępowanie dowodowe dało podstawy do ustalenia, że w okresie zatrudnienia w powyższym przedsiębiorstwie trwającym od 4 lipca 1979r. do 31 stycznia 1990r., a zatem przez 10 lat, 6 miesięcy i 27 dni ubezpieczony stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pracował w szczególnych warunkach ,tj. wykonując prace betoniarskie przy produkcji wielkiej płyty. Praca tego rodzaju zaliczona jest do pracy w szczególnych warunkach o czym stanowi wykaz A dział V poz.4 załącznika do w/w rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

Ustalenia co do rodzaju czynności wykonywanych przez ubezpieczonego podczas zatrudnienia we wskazanym przedsiębiorstwie Sąd oparł na dokumentach zawartych w aktach osobowych ubezpieczonego, w tym na oryginale świadectwa wykonywania prac w szczególnych warunkach, które w kopii znajduje się w aktach emerytalnych (k.12 tych akt) oraz na spójnych i logicznych zeznaniach wskazanych wyżej świadków, którzy pracowali w tym samym okresie, co ubezpieczony i widzieli jego pracę, a także na zeznaniach samego ubezpieczonego.

Reasumując uznać należało, że po doliczeniu powyższego okresu zatrudnienia ubezpieczonego do okresu niekwestionowanego przez organ rentowy, ubezpieczony spełnia przesłankę 15 lat pracy w szczególnych warunkach. Mając to na uwadze Sąd na podstawie art.477.14§2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił, że W. K. przysługuje prawo do emerytury od (...). ,tj. od chwili ukończenia przez ubezpieczonego 60. roku życia.

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Marta Żuk
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Siedlcach
Osoba, która wytworzyła informację:  Katarzyna Antoniak
Data wytworzenia informacji: