Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Przewodniczący:

SSO Karol Troć

Protokolant:

st.sekr.sądowy Agata Polkowska

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 821/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Łukowie z dnia 16 września 2021 r. sygn. akt II K 462/21

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

Błąd w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę wyroku, mający wpływ na jego treść, polegający na bezzasadnym przyjęciu, iż stopień winy oraz społeczna szkodliwość czynu oskarżonego nie są znaczne, a postawa sprawcy uzasadnia przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie on przestrzegał porządku prawnego, co w konsekwencji doprowadziło do warunkowego umorzenia postępowania karnego, podczas gdy rzetelna analiza wszystkich ujawnionych w sprawie okoliczności prowadziła do odmiennej oceny zarówno stopnia winy, jak i szkodliwości społecznej czynu

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

W zaskarżonym wyroku Sąd Rejonowy de facto nie wyjaśnił, dlaczego ustalił, iż stopień winy oskarżonego oraz społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu nie są znaczne (zwłaszcza w rozumieniu art. 115 § 2 kpk), bowiem argumenty, przedstawione w części 3.3 uzasadnienia mogłyby raczej przemawiać za brakiem winy oskarżonego (nabycie fałszywego dokumentu w celu innym niż posługiwanie się, przekazanie go policjantom przez pomyłkę, a więc w warunkach błędu…), niż za niewątpliwym, choć nieszkodliwym wypełnieniem znamion zarzuconego mu czynu. Sąd za okoliczność umniejszającą winę oskarżonego uznał m.in. niesprzeczność jego wyjaśnień z resztą materiału dowodowego, a całkowicie pominął, iż zeznania dokonującego kontroli policjanta R. C. pozostają z tymi wyjaśnieniami w dość istotnej sprzeczności – wg jego zeznań oskarżony podczas kontroli miał twierdzić, że okazany przez niego dokument jest autentyczny, że naprawdę zdał on egzamin i uzyskał uprawnienia na Ukrainie, a jedynie nie wymienił blankietu na polski, zaś oskarżony wyjaśniał, że policjant nie chciał słuchać jego wyjaśnień na temat tego, że dokument jest tylko zabawką, przedmiotem kolekcjonerskim, okazanym przez pomyłkę. Jak słusznie podnosi skarżący, z jednej strony wskazuje to na w pełni świadome działanie oskarżonego w czasie czynu, gdy liczył na to, że uda mu się przekonać funkcjonariusza, iż posiada legalnie uprawnienia do kierowania pojazdem i potwierdzający to prawdziwy dokument (bo temu nie zechce się tego weryfikować), a i później, podczas składania wyjaśnień, cynicznie usiłował przekonać przesłuchującego, że wbrew temu, co mówił na miejscu zdarzenia, całe oskarżenie to wynik jego niezawinionej pomyłki, wyłącznie nieświadomego przekazania policjantowi, żądającemu okazania dowodu osobistego i prawa jazdy, dokumentu oczywiście fałszywego – przez „zapomnienie” - że jednak nie zdawał na Ukrainie żadnego egzaminu. Uznanie tych twierdzeń za przekonywujące i przemawiające za uznaniem, że stopień winy oskarżonego nie jest znaczny, nie może być potraktowane jako uzasadnione, podobnie jak regularne łamanie prawa poprzez korzystanie z samochodu na dojazdy do pracy z „podkładką” w postaci fałszywego dokumentu, mimo braku poddania się obowiązkowej weryfikacji posiadania kwalifikacji do tego, po uprzednim odebraniu uprawnień za poważne naruszenie zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym, nie może być uznane za mało społecznie szkodliwe. Za wątpliwą należy też uznać postawioną przez Sąd meriti pozytywną prognozę kryminologiczną co do oskarżonego, jako że Sąd całkowicie pominął fakt, że oskarżony miał odebrane uprawnienia za kierowanie pojazdem w stanie nietrzeźwości, co nie wdrożyło go do ścisłego przestrzegania porządku prawnego – wręcz przeciwnie, skłoniło go do bardziej wyrafinowanego poradzenia sobie z problemem braku uprawnień poprzez pozyskanie fałszywego dokumentu, posługiwania się nim (jednorazowego w sprawie niniejszej) oraz do świadomego kierowania pojazdami bez legalnego odzyskania uprawnień. Fakt przyznawania tylko faktu przekazania kontrolującemu fałszywego dokumentu, ale z twierdzeniem, że nie było w tym nic złego, bo była to jedynie pomyłka, nie przemawia zdaniem Sądu za uznaniem, że umorzenie postępowania tytułem próby akurat tym razem przekona oskarżonego, że nie warto z premedytacją łamać prawa – skoro można przekonać Sąd o dopuszczalności popularnego „kolekcjonerskiego” nabywania i korzystania z przedmiotów generalnie zabronionych i sprawa zakończy się bez poważniejszych konsekwencji.

Wniosek

O uchylenie wyroku i o przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Zasadność zarzutu skutkowała trafnością wniosku. Wprawdzie wg art. 454 § 1 kpk Sąd odwoławczy nie może skazać jedynie oskarżonego, który został uniewinniony w pierwszej instancji lub co do którego w pierwszej instancji umorzono postępowanie – a więc literalnie może go skazać, jeżeli w pierwszej instancji postępowanie zostało umorzone warunkowo, jednakże równocześnie zgodnie z dyspozycją art. 410 kpk podstawę wyroku może stanowić tylko całokształt okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej, zaś Sąd Rejonowy w Łukowie orzekł na posiedzeniu. Tym samym, wobec uznania nieprawidłowości rozstrzygnięcia o warunkowym umorzeniu postępowania, dla wydania wyroku skazującego niezbędnym jest przeprowadzenie tej rozprawy w całości, co zgodnie z treścią art. 437 § 2 kpk możliwym i koniecznym czyniło uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☒ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Konieczność przeprowadzenia rozprawy głównej w całości z przyczyn jak wyżej.

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Przeprowadzenie przewodu sądowego na rozprawie głównej, prawidłowa ocena przeprowadzonych dowodów z uwzględnieniem występujących między nimi różnic, dokonanie z jej uwzględnieniem rzetelnych ustaleń faktycznych i prawidłowa subsumpcja.

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

P unkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Nie orzekano z uwagi na to, że wyrok kasatoryjny nie jest orzeczeniem kończącym postępowanie.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Oskarżyciel publiczny

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Całość wyroku

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana