Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 października 2016 r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący:		SSO Grażyna Jaszczuk
Sędziowie:		SO Dariusz Półtorak SO Teresa Zawiślak (spr.)
Protokolant:	st. sekr. sąd. Agata Polkowska

przy udziale Prokuratora Sławomira Hryciuka

po rozpoznaniu w dniu 6 października 2016 r.

sprawy S. W.

oskarżonego z art. 91 § 4 kks i art.65 § 3 kks w zw. z art.7 § 1 kks w zw.
z art. 37 § 1 pkt 2 kks w zw. z art.37 § 3 kks w zw. z art. 6 § 2 kks i in.

na skutek apelacji wniesionych przez prokuratora i obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim

z dnia 26 kwietnia 2016r. sygn. akt II K 704/14

I.  zaskarżony wyrok zmienia w ten sposób, że:

1.  uchyla orzeczenie z pkt. IV. wyroku o karze łącznej grzywny,

2.  uchyla wyrok w zakresie pkt. II. i III., dotyczących czynów z pkt. III.
i IV. aktu oskarżenia i w tej części sprawę przekazuje Sądowi Rejonowemu w Mińsku Mazowieckim do ponownego rozpoznania,

3.  z opisu czynów przypisanych oskarżonemu S. W., a zarzucanych w pkt. I i II aktu oskarżenia eliminuje zapis „czyniąc sobie z tego stałe źródło dochodu”, zaś z kwalifikacji prawnej tychże czynów oraz z podstawy skazania eliminuje pkt 2 art. 37 § 1 k.k.s.,

4.  obniża orzeczoną wobec oskarżonego S. W. w pkt I wyroku karę pozbawienia wolności do 6 (sześć) miesięcy, a podwyższa wymiar orzeczonej wobec niego w tym punkcie kary grzywny do 700 (siedemset) stawek dziennych,

5.  z podstawy prawnej warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności eliminuje art. 41a § 1 i 2 k.k.s., zaś z podstawy prawnej oddania oskarżonego pod dozór kuratora- art. 41a § 2 k.k.s.

6.  uchyla orzeczenie środka karnego ściągnięcia równowartości pieniężnej przepadku przedmiotów w postaci 13.360 paczek papierosów, tj. kwoty 134 056,91 zł oraz w postaci 5 550 paczek papierosów, tj. kwoty 55 538,85 zł, łącznie kwoty 189 595,76 zł i w to miejsce na podstawie art. 33 § 1 k.k.s. orzeka środek karny przepadku korzyści majątkowej uzyskanej ze sprzedaży 13.360 paczek papierosów, tj. kwoty 44 088 zł oraz korzyści majątkowej uzyskanej ze sprzedaży 5.550 paczek papierosów, tj. kwoty 18 315 zł;

II.  w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

III.  zasądza na rzecz Skarbu Państwa od oskarżonego S. W. 8520 zł tytułem opłaty za obie instancje oraz 20 zł tytułem wydatków
za postępowanie odwoławcze.

Sygn. akt II Ka 444/16

UZASADNIENIE

S. W. został oskarżony o to, że:

I. w okresie od 02 czerwca 2011 r. do 08 sierpnia 2011 r. w M.
i okolicznych miejscowościach, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru i z wyko­rzystaniem takiej samej sposobności, czyniąc sobie z tego stałe źródło dochodu, nabył, przechowywał, a następnie zbył 13 360 paczek papierosów, bez polskich znaków akcyzy, o wartości celnej 10 688 zł, wiedząc o tym, że pochodzą one z przywozu z za­granicy i zostały wprowadzone na obszar celny Wspólnoty Europejskiej bez zgło­szenia celnego i przedstawienia organowi celnemu, przez co nastąpiło uszczuplenie:

- należności celnych w kwocie 6 156 zł, która to kwota nie przekracza ustawowego progu,

- należności z tytułu podatku akcyzowego w kwocie 171 676 zł,

- należności z tytułu podatku od towarów i usług w kwocie 43 360 zł,

które to kwoty uszczuplonego podatku stanowią małą wartość,

tj. o czyn z art. 91 § 4 k.k.s. i art. 65 § 3 k.k.s. w zw. z art. 7 § 1 k.k.s. w zw.
z art. 37 § 1 pkt 2 i 3 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s.,

II. w okresie od 29 lutego 2012 r. do 29 marca 2012 roku w M.
i okolicznych miejscowościach, w tym w N. i Z. gm. S.,
w wykonaniu z góry powziętego zamiaru i z wykorzystaniem takiej samej spo­sobno­ści, czyniąc sobie z tego stałe źródło dochodu, nabywał, przechowywał oraz zbywał 9 252 paczki papierosów, bez polskich znaków akcyzy, o wartości celnej 7 402 zł, wiedząc o tym, że pochodzą one z przywozu z zagranicy i zostały wprowadzone
na ob­szar celny Wspólnoty Europejskiej bez zgłoszenia celnego i przedstawienia orga­nowi celnemu, przez co nastąpiło uszczuplenie:

- należności celnych w kwocie 4 264 zł, która to kwota nie przekracza ustawowego progu,

- należności z tytułu podatku akcyzowego w kwocie 118 888 zł,

- należności z tytułu podatku od towarów i usług w kwocie 30 027 zł,

które to kwoty uszczuplonego podatku stanowią małą wartość,

tj. o czyn z art. 91 § 4 k.k.s. i art. 65 § 3 k.k.s. w zw. z art. 7 § 1 k.k.s. w zw.
z art. 37 § 1 pkt 2 i 3 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s.,

III. w bliżej nieustalonym czasie, w okresie do 29 marca 2012 roku w Z. gm. S., czyniąc sobie z tego stałe źródło dochodu, zmieniał przeznaczenie wyrobów akcyzowych w postaci technicznego skażonego alkoholu etylowego, w ilości co naj­mniej 215,68 litrów, poddając go procesowi odkażania polegającego na rozłożeniu benzoesanu denatonium – substancji skażającej, występowanie której, warunkuje zwolnienie alkoholu etylowego nieprzeznaczonego do spożycia przez ludzi od akcyzy, powodując w ten sposób uszczuplenie podatku akcyzowego w kwocie 10 377 zł,

tj. o czyn z art. 73 § 1 k.k.s. w zw. z art. 37 § 1 pkt 2 k.k.s.,

IV. w bliżej nieustalonym czasie, w okresie do 29 marca 2012 roku w Z.,
gm. S., czyniąc sobie z tego stałe źródło dochodu, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, odkażał techniczny alkohol etylowy, w ilości co najmniej 215,68 litrów, poddając go procesowi rozłożenia substancji skażającej,

tj. o czyn z art. 13 w zw. z art. 14 ustawy z dnia 02 marca 2001 r. o wyrobie alkoholu etylowego oraz wytwarzaniu wyrobów tytoniowych.

Wyrokiem z dnia 26 kwietnia 2016 r., sygn. akt II K 704/14, Sąd Rejonowy
w Mińsku Mazowieckim:

I. oskarżonego S. W. uznał za winnego dokonania czynów za­rzu­canych mu w pkt I i II aktu oskarżenia, wyczerpujących dyspozycję art. 91
§ 4 k.k.s. i art. 65 § 3 k.k.s. w zw. z art. 7 § 1 k.k.s. w zw. z art. 37 § 1 pkt 2 i 3 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. i za te czyny na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów skazał go, a na podstawie art. 65 § 3 k.k.s. w zw. z art. 7 § 2 k.k.s. w zw.
z art. 37 § 4 k.k.s. i art. 38 § 1 pkt 2 k.k.s. wymierzył oskarżonemu za te zbiegające się przestępstwa skarbowe karę 1 roku pozbawienia wolności i karę grzywny w wyso­kości 300 stawek dziennych w kwocie po 60 zł każda z nich, na podstawie art. 69 § 1
i 2 k.k. w zw. z art. 70 § 2 k.k. w zw. z art. 20 § 2 k.k.s. w brzmieniu obowiązującym w dacie popełnienia czynów i w zw. z art. 2 § 2 k.k.s. oraz w zw. z art. 41a § 1
i 2 k.k.s. wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił oskarżonemu na okres 5 lat tytułem próby, na podstawie art. 73 § 2 k.k. w zw. z art. 20 § 2 k.k.s. w brzmieniu obowiązującym w dacie popełnienia czynów i w zw. z art. 2
§ 2 k.k.s. oraz w zw. z art. 41a § 2 k.k.s. w okresie próby oddał oskarżonego pod dozór kuratora, na podstawie art. 30 § 6 k.k.s. w zw. z art. 30 § 2 k.k.s. w brzmieniu obowiązującym w dacie popełnienia czynów i w zw. z art. 2 § 2 k.k.s. orzekł wobec oskarżonego przepadek dowodów rzeczowych w postaci 3.702 paczek papierosów różnych marek – wykaz dowodów rzeczowych Nr I/66/12 poz. 26-34 i poz. 39-57,
na podstawie art. 31 § 6 k.k.s. w brzmieniu obowiązującym w dacie popełnienia czy­nów i w zw. z art. 2 § 2 k.k.s. zarządzając zniszczenie tych dowodów, na podstawie art. 32 § 1 k.k.s. orzekł wobec oskarżonego środek karny ściągnięcia równowartości pieniężnej przepadku przedmiotów w postaci 13.360 paczek papierosów, tj. kwoty 134 056,91zł oraz w postaci 5 550 paczek papierosów, tj. kwoty 55 538,85 zł, łącznie kwoty 189 595,76 zł;

II. ustalając, że oskarżony S. W. w ramach czynu zarzucanego mu w pkt III aktu oskarżenia w bliżej nieustalonym czasie, nie później niż w dniu 29 mar­ca 2012 roku w miejscowości Z., gm. S., woj. (...) zmienił prze­znaczenie wyrobów akcyzowych w postaci technicznego skażonego alkoholu etylo­wego w ilości 65,68 litrów, poddając go procesowi odkażania polegającego na rozło­że­niu benzoesanu denatonium – substancji skażającej, występowanie której, warun­kuje zwolnienie alkoholu etylowego nieprzeznaczonego do spożycia przez ludzi od ak­cyzy, powodując w ten sposób uszczuplenie podatku akcyzowego w kwocie 3.160 zł, co stanowi wykroczenie skarbowe z art. 73 § 2 k.k.s., na podstawie art. 17 § 1
pkt 6 k.p.k. w zw. z art. 113 § 1 k.k.s. w zw. z art. 51 § 1 i 2 k.k.s. umorzył postę­powanie w sprawie tego wykroczenia skarbowego wobec przedawnienia karalności;

III. oskarżonego S. W. w ramach czynu zarzucanego mu w pkt IV aktu oskarżenia uznał za winnego tego, że w bliżej nieustalonym czasie, nie póź­niej niż w dniu 29 marca 2012 roku w miejscowości Z., gm. S., woj. ma­zo­wieckie odkażał alkohol etylowy skażony w ilości 65,68 litrów, poddając go proce­sowi rozłożenia substancji skażającej, tj. dokonania czynu wyczerpującego dyspozycję art. 13 ustawy z dnia 02 marca 2001 r. o wyrobie alkoholu etylowego oraz wytwa­rzaniu wyrobów tytoniowych i za ten czyn na podstawie art. 13 ustawy z dnia 02 mar­ca 2001 r. o wyrobie alkoholu etylowego oraz wytwarzaniu wyrobów tytoniowych skazał go na karę grzywny w wysokości 80 stawek dziennych w kwocie po 40 zł każ­da z nich, na podstawie art. 14a ustawy z dnia 02 marca 2001 roku o wyrobie al­koholu etylowego oraz wytwarzaniu wyrobów tytoniowych w zw. z art. 44 § 1 i 2 k.k.
w brzmieniu obowiązującym w dacie popełnienia czynu i w zw. z art. 4 § 1 k.k. orzekł wobec oskarżonego przepadek dowodów rzeczowych z poz. 58-65 wykazu dowodów rzeczowych Nr I/66/12;

IV. na podstawie art. 39 § 1 i 2 k.k.s. w zw. z art. 85 k.k. oraz art. 86 § 2 k.k. w zw.
z art. 20 § 2 k.k.s. w brzmieniu obowiązującym w dacie popełnienia czynów i w zw.
z art. 2 § 2 k.k.s. oraz w zw. z art. 4 § 1 k.k. połączył wymierzone oskarżonemu
w pkt I i III kary grzywny i orzekł wobec oskarżonego S. W. karę łączną grzywny w wysokości 300 stawek dziennych w kwocie po 60 zł każda
z nich;

V. na podstawie art. 63 § 1 k.k. w zw. z art. 20 § 2 k.k.s. w brzmieniu obowiązującym w dacie popełnienia czynów i w zw. z art. 2 § 2 k.k.s. zaliczył oskarżonemu na poczet orzeczonej kary łącznej grzywny okres rzeczywistego pozbawienia wolności w tej sprawie, tj. okres zatrzymania w dniach 29-30 marca 2012 roku, przyjmując, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się dwóm dziennym stawkom grzywny;

VI. zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 11.293,91 zł tytułem zwrotu wydatków poniesionych w sprawie oraz tytułem opłaty kwotę 3.780 zł.

Apelacje od zaprezentowanego wyżej wyroku wywiedli Prokurator Okręgowy w Siedlcach oraz obrońca oskarżonego.

Oskarżyciel publiczny zanegował orzeczenie Sądu I instancji w całości na nie­korzyść oskarżonego S. W., zarzucając mu:

I.  rażącą niewspółmierność kary orzeczonej wobec oskarżonego S. W. za przypisane mu czyny z pkt. I i II aktu oskarżenia, polegającą na:

1.  warunkowym zawieszeniu, orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wol­ności w sytuacji, gdy wskazywane przez Sąd Rejonowy okoliczności nie powo­dują, iż zgodnie z art. 41a § 1 k.k.s. wobec S. W. zachodzi „wyjątkowy wypadek, uzasadniony szczególnymi okolicznościami”,

2.  wymierzenie oskarżonemu za te czyny kary grzywny w rozmiarze 300 stawek dziennych po 60 zł, w sytuacji, gdy wartość uszczupleń należności publicz­noprawnych związanych z tymi czynami oraz wzgląd na prewencję ogólną i indy­widualną, nakazuje wymierzenie grzywny za te czyny w rozmiarze co najmniej 700 stawek

II.  błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, w zakresie III
i IV z czynów zarzucanych oskarżonemu w akcie oskarżenia, a następnie przy­pisanych oskarżonemu w zaskarżonym wyroku, poprzez:

1.  mylne przyjęcie, iż oskarżony odkaził 68,68 litrów skażonego technicznie alkoholu etylowego, w sytuacji gdy w rzeczywistości S. W. czynów tych dopuścił się względem 215,68 litrów takiego alkoholu, jako że właśnie taka jego ilość zo­stała zabezpieczona w dniu 29.03.2012 r., który to błąd w konsekwencji rzutował na kwalifikację prawną czynu z pkt III. oraz prawnokarną ocenę czynu z pkt. IV

2.  błędne przyjęcie, iż S. W. nie uczynił sobie stałego źródła dochodu
z odkażania technicznego alkoholu etylowego, w sytuacji gdy służące do tego urzą­dzenia i ilość takiego alkoholu, zabezpieczone w dniu 29.03.2012 r. w połączeniu
z treścią rozmów telefonicznych, jednoznacznie prowadzi do przeciwnego wnio­sku.

W następstwie tak sformułowanych zarzutów odwołujący się wniósł o:

I.  zmianę pkt. I zaskarżonego wyroku poprzez:

1.  wymierzenie oskarżonemu S. W. za czyny z pkt I. i II. aktu oskarżenia, kary grzywny w wysokości 700 stawek dziennych grzywny,

2.  uchylenie rozstrzygnięcia o warunkowym zawieszeniu wykonania kary pozba­wienia wolności orzeczonej za czyny z pkt. I. i II. aktu oskarżenia,

II.  uchylenie zaskarżonego wyroku w pozostałej części i przekazanie sprawy w tym zakresie do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Mińsku Mazo­wieckim.

Przedstawiciel procesowy S. W. zanegował wyrok Sądu Rejonowego w części, a mianowicie co do punktów I., IV. i VI., zarzucając mu:

1.  co do punktu I. wyroku:

a)  obrazę przepisów postępowania – art. 7 k.p.k. i art. 4 k.p.k., art. 5 § 2 k.p.k. i art. 410 k.p.k. oraz art. 424 § 1 k.p.k., która miała wpływ na treść orzeczenia polega­jącą na znacznym przekroczeniu ustawowej zasady swobodnej oceny dowodów poprzez:

i)  niedokonanie zgodnie z zasadami określonymi w powołanych przepisach oceny wyjaśnień S. W. i zeznań świadków wskazujących, że nie dokonali transakcji zakupu od oskarżonego papierosów bez polskich znaków akcyzy i uznaniu za wiarygodne wyłącznie tych dowodów, które w ocenie Sądu Rejonowego uza­sadniały poczynienie niekorzystnych ustaleń faktycznych i uznaniu za niespójne i nie zasługujące na uwzględnienie wyjaśnień korzystnych dla oskarżonego, w szcze­gólności w odniesieniu do ustaleń, co do ilości papierosów, jakimi nielegalnie miał obracać oskarżony,

ii)  przekroczenie zasady swobodnej oceny dowodów i uznaniu, że wyjaśniania S. W.w części dotyczącej ilości papierosów jakie nabył i przechowywał oskarżony nie zasługują na wiarę mimo, iż inne dowody osobowe – w tym w szcze­gólności zeznania świadków potwierdzają jego relacje, a inne dowody zgromadzone
w sprawie wyjaśnień tych nie podważają,

(...))  zupełnym pominięciu dowodów przemawiających na korzyść oskarżonego i po­twier­dzających jego wyjaśnienia,

iv)  nieuprawnionym uznaniu, iż w sprawie istnieją przesłanki określone w art. 32 § 1, 2, 3 k.k.s do orzeczenia środka karnego przepadku pieniężnej równowartości przedmiotów, gdy w świetle art. 29 pkt 4 k.k.s., takiego środka w odniesieniu do pa­pierosów bez akcyzy orzec nie można,

v)  z ostrożności naruszenie art. 32 § 1 k.k.s. poprzez jego nieprawidłowe zasto­sowanie polegające na ustaleniu równowartości przedmiotów podlegających prze­padkowi na podstawie cen papierosów na terytorium Polski, w sytuacji gdy równo­wartość powinna być ustalona jako wartość celna, tj. wartość nabycia papierosów przed wprowadzeniem ich na obszar celny Unii Europejskiej, która w realiach ni­niejszej sprawy została ustalona na kwotę 0,80 zł za paczkę;

vi)  nadto z ostrożności procesowej obrońca zarzucił rażącą niewspółmierność orze­czonej kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem na okres 5 lat próby, podczas gdy wystarczającą reakcją karną byłoby zawieszenie wykonania kary na okres próby 3 lat.

2.  co do punktu IV. wyroku:

rażącą niewspółmierność- surowość wymierzonej oskarżonemu S. W.kary łącznej grzywny w wysokości 300 stawek dziennych po 60 zło­tych każda z nich w sytuacji, gdy oskarżony nie był w przeszłości karany sądownie
i co warte podkreślenia nie toczyło się i nie toczy przeciwko niemu jakiekolwiek postępowanie karne, a ponadto z uwagi na sytuację osobistą (niezdolność do pracy) materialną renta w wysokości 627,66 zł brutto tak orzeczona kara łączna grzywny jawi się jako kara nazbyt surowa w realiach niniejszej sprawy,

3.  co do punktu VI:

naruszenie art. 627 k.p.k. poprzez jego błędne zastosowanie i obciążenie oskarżonego S. W. kosztami sądowymi w szczególności poniesionymi wy­datkami, bez uwzględnienia w jakim zakresie oskarżony przyczynił się do powstania tych kosztów, w szczególności gdy wywołanie opinii Centralnego Laboratorium Cel­nego spowodowane było koniecznością właściwego przeprowadzenia dowodów przez Prokuraturę, jak również nie uwzględnia, że CLC wykazała niezasadność części zarzu­tów stawianych oskarżonemu, co winno skutkować przejęciem wydatków na rachunek Skarbu Państwa i zwolnieniem oskarżonego od obowiązku ponoszenia opłaty.

W następstwie tak sformułowanych zarzutów odwołujący się wniósł o: zmianę w punkcie I opisu czynu przypisanego oskarżonemu przez eliminację sformułowania „czyniąc sobie z tego dochodu” i zmianę kwalifikacji prawnej czynu,

1.  zmianę punkt I wyroku poprzez uchylenie środka karnego w postaci ściągnięcia równowartości pieniężnej przepadku przedmiotów w łącznej kwocie 189.595,76 zł,

2.  zmianę punktu I wyroku i orzeczenie wobec oskarżonego S. W. kary roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 3 lat,

3.  zmianę punktu IV wyroku i orzeczenie kary łącznej grzywny w wymiarze 150 stawek dziennych w kwocie po 60 zł każda z nich,

4.  zmianę punktu VI wyroku i nie obciążanie oskarżonego S. W. wydatkami i opłatą i przejęcie wydatków na rachunek Skarbu Państwa,

ewentualnie:

uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji.

W toku rozprawy apelacyjnej obrońca oskarżonego poparł apelację i wnioski
w niej zawarte, wniósł o nieuwzględnienie apelacji prokuratora. Prokurator poparł apelację złożoną przez Prokuratora Okręgowego w Siedlcach i wniósł o nieuwzględ­nie­nie apelacji obrońcy oskarżonego. Oskarżony przyłączył się do stanowiska swojego obrońcy.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacje wywiedzione przez skarżących okazały się o tyle zasadne, że do­prowa­dziły do rozstrzygnięcia o treści przyjętej w wyroku Sądu Odwoławczego.

Zważywszy, że na chwilę opracowania niniejszego uzasadnienia żaden ze skar­żących nie wystąpił z wnioskiem o jego sporządzenie, Sąd Okręgowy, w oparciu
o treść art. 457 § 2 k.p.k., ograniczył swe wywody do okoliczności, które legły
u podstaw rozstrzygnięcia o charakterze kasatoryjnym, podjętego w odniesieniu
do pkt. II. i III. zaskarżonego wyroku, a zatem w odniesieniu do orzeczeń w zakresie czynów z pkt. III. i IV. aktu oskarżenia.

Nie sposób nie zgodzić się z oskarżycielem publicznym, o ile podnosi on,
że w postępowaniu pierwszoinstancyjnym doszło do błędu w ustaleniach faktycznych w zakresie ilości alkoholu, który miał zostać odkażony przez S. W.. W przekonaniu Sądu Odwoławczego, rzeczony błąd miał charakter błędu do­wolności, polegającego na tym, że w ustalonym stanie faktycznym przyjęta ilość od­każonego alkoholu nie ma oparcia w dowodzie, na który powołuje się Sąd I instancji ( analogicznie: D. S. Świecki, Postępowanie odwoławcze w sprawach kar­nych. Ko­men­tarz. Orzecznictwo, Warszawa 2013, s. 175). Wbrew zapatrywaniom Sądu Rejo­nowego (k. 1555v- 1556), z opinii Centralnego Laboratorium Celnego Izby Celnej
w W. (dalej: CLCIC) nie wynika, iż ilość alkoholu, w którym stwierdzono obecność związków chemicznych powstających w wyniku od­dzia­ływania podchlorynu sodu z benzoesanem denatonium wynosi 65,68 l. (k. 1464- 1469). Rzeczona eks­per­tyza nie pozwala na wnioskowanie prowadzące do wskazanego rezultatu. Zważyć trzeba, że przed­mio­tem badania przeprowadzonego przez CLCIC był dowód rzeczowy nr 21 oraz dowód rzeczowy nr 22. Wyniki wspomnianego badania dowodzą, iż związ­ki chemiczne powstające w wyniku oddziaływania podchlorynu sodu z benzoesanem denatonium zostały ujawnione w próbkach 3, 6 i 8 z dowodu rzeczowego nr 21,
a także w próbkach 9, 10 i 11 z dowodu rzeczowego nr 22. Wnioski takiej treści kore­spondują z konkluzjami opinii Laboratorium Kryminalistycznego Straży Granicznej (k. 759- 762; dalej: LKSG), z których wynika, że substancje powstające w procesie rozkładu Bitrexu (tj. benzoesanu denatonium) wykryto w prób­kach 21E, 21G, 21H,
a także w próbkach 22A- 22C. Z protokołu oględzin przezro­czys­tych pojemników
z tworzywa sztucznego z zawartością bezbarwnej cieczy, zabez­pieczonych w toku przeszukania domu mieszkalnego oraz pomieszczenia gospodar­czego w m. Z.
w dniu 29 marca 2012 r., wynika, że próbki 21E, 21G, 21H pobrane zostały z pojem­ników o kształcie zbliżonym do sześcianu, cechujących się wymiarami 50 cm (wyso­kość) x 28 cm (długość) x 25 cm (szerokość). Wspomniane zbiorniki były wypełnione bezbarwną cieczą do wysokości 41 cm mierzonej od podstawy (k. 870). Przytoczony protokół oględzin pozwala na wnioskowanie, że próbki 22A- 22C zostały pobrane
z pojemników o kształcie sześcianów, cechujących się wymiarami 39 cm (wysokość) x 37 cm (długość) x 28 cm (szerokość). Pojemnik 22A był wypełniony przezroczystą cieczą do wysokości 29,5 cm mierzonej od podstawy, pojemnik 22B- do wysokości 30 cm mierzonej od podstawy, zaś pojemnik 22C- do wysokości 33 cm mierzonej
od podstawy (k. 870- 871). Uwzględnienie powyższych danych prowadzi do wniosku, że pojemniki oznaczone w trakcie oględzin z dnia 3 lipca 2012 r. jako 21E, 21G i 21H zawierały po 28700 cm ^{( 3)}, tj. po 28,7 litrów odkażonego technicznego alkoholu etylo­wego każdy, czyli łącznie 86,1 litrów tegoż alkoholu. W pojemniku 22A znajdowało się natomiast 30562 cm ^{( 3)}, tj. 30,562 litrów odkażonego technicznego alkoholu etylo­wego, zaś w pojemnikach 22B i 22C odpowiednio: 31080 cm ^{( 3)}, tj. 31,08 litrów i 34188 cm ^{( 3)}, tj. 34,188 litrów tegoż alkoholu, czyli sumarycznie 95,83 litrów. W pojemnikach 21E, 21G, 21H, 22A, 22B i 22C znajdowało się tym samym łącznie 181,93 litrów odkażonego alkoholu etylowego. Przedmiotem ekspertyzy przeprowadzonej przez LKSG były nadto próbki 20A- 20G, w których również wykryto obecności substancji powstających w procesie rozkładu Bitrexu. Rzeczone próbki pobrane zostały z pojem­ników 20A- 20G, przy czym z samej opinii wynika, że pojemnik 20A zawierał 3,75 litrów bezbarwnej cieczy, zaś pojemniki 20B- 20G po 5,0 litrów tejże cieczy, co daje łącznie 33,75 litrów. W efekcie całokształtu powyższego zachodzą podstawy do wnio­skowania, w ślad za prokuratorem, iż w toku przeprowadzonego postępowania doszło do zabezpieczenia 215,68 odkażonego technicznego alkoholu etylowego. Wskazanych wyżej zaszłości Sąd Rejonowy nie dostrzegł.

Waga powyższego uchybienia jest tego rodzaju, iż z całą pewnością można stwierdzić, że mogło ono mieć wpływ na treść orzeczenia. Słusznie podnosi w tym kontekście oskarżyciel publiczny, że ustalenia w przedmiocie ilości odkażonego tech­nicznego alkoholu etylowego rzutują nie tylko na kwalifikację prawną czynu objętego zarzutem z punktu III. aktu oskarżenia jako wykroczenia, a więc na możliwość posłużenia się w odniesieniu doń instytucją przedawnienia karalności, lecz również
na ocenę i konsekwencje prawnokarne czynu objętego zarzutem z punktu IV. aktu oskarżenia. Wobec ścisłego powiązania ustaleń faktycznych odnoszących się do każ­dego ze wskazanych czynów, koniecznym okazało się uchylenie zaskarżonego wyroku w zakresie pkt. II. i III., dotyczących czynów z pkt. III. i IV. aktu oskarżenia i prze­kazanie sprawy w tej części Sądowi Rejonowemu w Mińsku Mazowieckim do ponow­nego rozpoznania. Zważyć bowiem trzeba, że w punkcie II. zanegowanego orzeczenia Sąd I instancji zdecydował się na umorzenie postępowanie prowadzonego wobec S. W., zaś zgodnie z art. 454 § 1 k.p.k. w zw. z art. 113 § 1 k.k.s. Sąd Odwoławczy nie może skazać oskarżonego, który został uniewinniony w pierw­szej instancji lub co do którego w pierwszej instancji umorzono lub warunkowo umo­rzono postępowanie.

Procedując po raz kolejny, Sąd Rejonowy przesłucha oskarżonego, zaś w pozo­stałym zakresie rozważy wykorzystanie instytucji statuowanej przepisem art. 441
§ 2 k.p.k. w zw. z art. 113 § 1 k.k.s, zgodnie z którym w wypadku przekazania sprawy do ponownego rozpo­znania Sąd orzekający w pierwszej instancji, przeprowadzając postępowanie w zakre­sie dowodów, które nie miały wpływu na uchylenie wyroku, może poprzestać na ich ujawnieniu. Rekonstruując zaistniały stan faktyczny Sąd Rejonowy instancji uwzględni poczynione wyżej rozważania, ustrzegając się błędu
w ustaleniach faktycznych w postaci błędu dowolności.

Z tych wszystkich względów Sąd Okręgowy, na podstawie art. 437 k.p.k.
w zw. z art. 456 k.p.k., orzekł jak w punkcie I. 2. swego wyroku.