Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Przewodniczący:

SSO Dariusz Półtorak

Protokolant:

p.o. sekr. sąd. Kinga Ambroziak vel Mrozowicz

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 204/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1. 

2.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Garwolinie z dnia 15 grudnia 2021 roku, wydany w sprawie o sygn. akt II K 554/20;

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

3.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

----

----

----------------------

--------------------------------------------------------------

--------------

--------------

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

---------

----------------------

--------------------------------------------------------------

--------------

--------------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

-----------------

------------------------------------

--------------------------------------------------------------------------

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

-----------------

-----------------------------------

--------------------------------------------------------------------------

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

- błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia w stosunku do oskarżonego K. B. polegający na uznaniu, iż swoim zachowaniem udzielił on jedynie pomocy G. D. do uzyskania kredytu w Agencji (...) SA w G. oraz wB. (...) w K., co wyczerpało dyspozycję art. 18 § 3 kk w zw. z art. 286 § 1 kk i uniewinnienie oskarżonego w pozostałym zakresie w sytuacji, gdy zebrany w toku postępowania materiał dowodowy wskazuje, iż oskarżony dopuścił się przestępstw zarzuconych mu aktem oskarżenia;

- błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia polegający na uznaniu, iż oskarżona K. G. swoim zachowaniem nie zrealizowała znamion zarzuconych jej przestępstw i w konsekwencji niezasadnym jej uniewinnieniu, podczas, gdy zebrany w toku postępowania materiał dowodowy wskazuje, iż oskarżona dopuściła się zarzuconych jej przestępstw;

- obraza art. 297 § 1 kk i art. 270 § 1 kk poprzez ich pominięcie w kwalifikacji prawnej czynu przypisanego K. B., podczas, gdy opis czynu przyjęty przez Sąd wskazuje na konieczność zastosowania w tej sytuacji kumulatywnej kwalifikacji prawnej uwzględniającej obok art. 286 § 1 kk także art. 297 § 1 kk i art. 270 § 1 kk;

- rażąca niewspółmierność orzeczonej względem oskarżonego kary wyrażająca się w zastosowaniu art. 37a § 1 kk i wymierzeniu mu kary grzywny w wysokości 200 stawek dziennych po 20 zł każda stawka, podczas gdy okoliczności przedmiotowe i podmiotowe przypisanego mu przestępstwa wskazują na to, że wobec oskarżonego należało orzec karę pozbawienia wolności w wymiarze 10 miesięcy;

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja okazała się zasadna i zasłużyła na uwzględnienie.

W tym miejscu wskazać należy, iż do prerogatyw Sądu drugiej instancji należy m. in. ocena i podjęcie decyzji, czy w danej sprawie zaistniały warunki do ograniczenia rozpoznania wywiedzionego środka odwoławczego, o których stanowi przepis art. 436 kpk, a jeśli tak to czy ów organ procesowy skorzysta z takiej możliwości, czy też uzna za słuszne i celowe odniesienie się do wszystkich zarzutów podniesionych przez skarżącego.

W niniejszej sprawie Sąd Okręgowy w Siedlcach, z uwagi na dość szeroki wachlarz zarzutów apelacyjnych opartych na niemalże wszystkich możliwych względnych podstawach odwoławczych, a przy tym odnoszących się niekiedy do kwestii, których rozpoznanie nie wiązało się z zasadniczymi powodami uchylenia zaskarżonego wyroku (postulaty dotyczące zagadnienia kary), doszedł do przekonania o możliwości skorzystania z rozwiązania przewidzianego w art. 436 kpk. Rozpoznanie sprawy w takim zakresie okazało się bowiem wystarczające do wydania orzeczenia przez Sąd drugiej instancji, z kolei zgłębianie i weryfikowanie słuszności pozostałych uchybień byłoby, z logicznych względów bezprzedmiotowe dla dalszego toku postępowania. Dlatego też, w niniejszym uzasadnieniu organ orzekający omówi tylko te zarzuty, których uwzględnienie skutkowało wydaniem przez Sąd Okręgowy wyroku o charakterze kasatoryjnym, bez roztrząsania materii, które dla rozstrzygnięcia nie miały znaczenia.

I tak, zgodzić się należy z autorem apelacji, że ocena dowodów jaką zaprezentował Sąd pierwszej instancji nie spełnia wymogów art. 7 kpk, stąd ustalony na jej podstawie stan faktyczny razi dowolnością. Wbrew opiniom wyrażonym w uzasadnieniu do zaskarżonego wyroku, w przekonaniu Sądu Okręgowego, Sąd meriti dysponował wystarczającymi, wymownymi dowodami wskazującymi na to, iż oboje oskarżeni dopuścili się każdego z zarzucanych im czynów – i to w formie dokonania. Sąd Rejonowy w zamian jednak bezwiednie przyjął, że K. G. nie wiedziała o wystawionych przez jej konkubenta i współpracownika K. B. zaświadczeniach o rzekomym zatrudnieniu w ich firmie (...) oraz o zaciąganiu przy ich użyciu kredytów, zaś do G., gdzie do skutku miała dojść kolejna taka umowa, przyjechała z nimi zupełnie przypadkowo. Oskarżony z kolei miał dopuścić się jedynie pomocnictwa przy dokonaniu czynu przez znajomego, poprzez opieczętowanie niewypełnionych druków niezbędnych do uzyskania rzeczonych kredytów dostarczonych mu przez G. D., który to miał wykorzystać fakt, iż K. B. znajdował się w tamtym momencie w stanie nietrzeźwości. Jednakże, wyprowadzone w ten sposób konkluzje już na tzw. pierwszy rzut oka jawią się jako dość irracjonalne. Podstawowe zasady logiki i szeroko pojętego obycia społecznego chociażby nie pozwalają bowiem na ich zaakceptowanie.

Jak słusznie zauważył oskarżyciel publiczny, pierwotnie w uzasadnieniu sporządzonego przez siebie aktu oskarżenia, zaś następnie w treści apelacji, ze zgromadzonego w toku postępowania materiału dowodowego wynika, iż K. G. była prezesem spółki (...), w której zatrudniony był jej partner K. B.. W. S. zaś w tej spółce nigdy nie świadczył pracy, co więcej nie mógł zostać tam zatrudniony chociażby ze względu na fakt, iż od blisko czterdziestu lat nie posiada uprawnień do kierowania pojazdami. Z kolei, okoliczność iż K. G. była świadoma działań współoskarżonego nie wynika jedynie z tego, iż pozostawała z nim w bliskich stosunkach osobistych, co oczywiście z logicznych i naturalnych względów również nie przemawia za przyjęciem braku jej świadomości, lecz przede wszystkim faktu, iż w telefonicznej rozmowie z pracownikiem B. (...) w K. potwierdziła prawdziwość zaświadczenia o zatrudnieniu W. S., a zatem niewątpliwie uprzednio została wtajemniczona w przestępczy proceder mający miejsce w jej firmie i współdziałała z pozostałymi zaangażowanymi w niego podmiotami. Trudno z kolei przyjąć, ażeby podsądna nie mając najmniejszej wiedzy o tych przedsięwzięciach, niejako sama z siebie, potwierdziła rzetelność nieprawdziwych danych, a co więcej, ażeby sytuacja ta nie wydała jej się na tyle zaskakująca, aby wyjaśnić ją z zainteresowanymi. Wreszcie, za uznaniem sprawstwa obojga oskarżonych i ich udziału w wyłudzaniu kredytów bezdyskusyjnie przemawia ich obecność w G. podczas próby zawarcia kolejnej tego typu umowy. Zarazem ich wyjaśnienia w tym przedmiocie jawią się jako niewiarygodne, pomimo iż oskarżeni ustalili dość spójną konwencję zdarzeń. Tutaj, nie sposób odmówić słuszności przekonaniom prokuratora, który rzeczowo wykazał z jakich względów te przeczą podstawowym zasadom logiki. Wszak, zarówno K. G., jak i K. B. podali, iż do G. zajechali na prośbę G. D. w drodze z R. do W., gdzie mieli załatwiać formalności związane z zawarciem umowy. Biorąc zaś pod uwagę lokalizację G. w stosunku do trasy nr 7 relacji R.-W., którą zgodnie z wyjaśnieniami K. B. się poruszali oraz długość ich pobytu w G. oraz miejsce gdzie się zatrzymali przyjąć należy, iż ich obecność w tamtejszej destynacji nie była przypadkowa. Wręcz odwrotnie – wszyscy zainteresowani udali się tam w zamiarze wyłudzenia kredytu.

Tym samym, analiza zebranego w sprawie materiału dowodowego prowadzi do wniosku, że obydwoje oskarżeni swoim zachowaniem wyczerpali dyspozycję zarzuconych im przestępstw (w zakresie czynu opisanego w pkt II aktu oskarżenia w formie dokonania, a nie jak błędnie wskazano w akcie oskarżenia - usiłowania). Mając na uwadze powyższe oraz dyspozycję art. 454 § 1 kpk, Sąd Okręgowy zobligowany został do uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy Sądowi Rejonowemu celem ponownego rozpoznania.

Wniosek

- o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji;

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Zasadność zarzutów warunkowała uznanie wniosku.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

--------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

--------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach zmiany

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

-----------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

☒ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Wskazane we wcześniejszej części uzasadnienia.

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Przy ponownym rozpoznaniu Sąd w całości przeprowadzi postępowanie, a przy ocenie dowodów będzie miał na względzie uwagi i wskazania zawarte we wcześniejszej części uzasadnienia.

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

----------------------

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

6.  Koszty Procesu

P unkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

---------------------

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1.

Podmiot wnoszący apelację

Oskarżyciel publiczny

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w Garwolinie z dnia 15 grudni 2021 roku, wydany w sprawie o sygn. akt II K 554/20;

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana