Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Przewodniczący:

SSO Dariusz Półtorak (spr.)

Sędziowie:

SSO Agnieszka Karłowicz

SSO Agata Kowalska

Protokolant:

st. sekr. sąd. Beata Defut-Kołodziejak

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 102/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Garwolinie z dnia 20 grudnia 2022r. sygn.. akt II K 507/22

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

Rażącej niewspółmierności orzeczonej kary pozbawienia wolności

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut nie jest zasadny i nie zasługuje na uwzględnienie, albowiem w żadnym razie orzeczonej wobec K. S. kary nie można uznać za rażąco surową.

Zaskarżonym wyrokiem orzeczona została wobec skazanego kara – przy zastosowaniu zasady asperacji – w wysokości 2 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności. Sam zakres prawomocnych wyroków objętych wyrokiem łącznym nie był kwestionowany przez obronę, która skarżyła jedynie sam wymiar kary łącznej powołując się praktycznie jedynie na treść opinii o skazanym, która przesłana została z zakładu karnego. W ocenie skarżącego, treść i wnioski zawarte w opinii, jak i składane na chwilę obecną przez skazanego deklaracje, przemawiają za orzeczeniem wobec niego kary w wysokości 2 lat pozbawienia wolności. Z poglądem tym nie można się zgodzić.

W aktach znajduje się opinia o skazanym M. S., jednakże z jej treści nie można, jak czyni to obrońca, wyciągnąć wniosków jednoznacznie korzystnych dla podsądnego, I tak wynika z tej opinii, że M. S. karę pozbawienia wolności odbywa w systemie zwykłym i nie wyraża zgody na zmianę odbywania kary na system programowego oddziaływania. Od początku odbywania kary przestrzega ustalonego porządku i dyscypliny w stopniu przeciętnym – nie był nagradzany, z ulg nie korzystał, wniosków o ukaranie również nie sporządzano. Jak stwierdzono, „nie wyróżnia się swoim zachowaniem”. Pozwala to uznać za właściwe wnioski końcowe przedmiotowej opinii, które określają zachowanie osadzonego jako „przeciętne”, czyli standardowe, takie jakie powinno cechować każdego odbywającego karę pozbawienia wolności, co powoduje, że odwoływanie się do tej opinii nie może implikować dla skazanego zbyt daleko idących korzyści i to w oderwaniu od istotnych okoliczności obciążających.

I tak, podnieść należy dotychczasową wielokrotną karalność M. S., który jeszcze przed wydaniem wyroków podlegających łączeniu, był 10-krotnie karany, w tym na kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem ich wykonania, co do których zarządzono ich wykonanie. Pomimo pobytu w zakładzie karnym i odbycia w sumie 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności (tyle wyniósł wymiar kar „odwieszonych”) skazany w dalszym ciągu dopuszczał się naruszeń przepisów prawa, które skutkowały skazaniami za kolejne przestępstwa: z art. 178a §4 kk, 2091 a kk i z ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii. Tak więc dopuścił się on rodzajowo różnych przestępstw, godzących w odmienne dobra prawne, nie pozostających ze sobą w związku czasowo-przestrzennym, co przemawia przeciwko zastosowaniu postulowanej przez obronę zasady absorpcji. Suma kar podlegających łączeniu (przy zastosowaniu stosownego zamiennika w odniesieniu do kar ograniczenia wolności), nawet uwzględniając przy sumowaniu karę łączną orzeczoną w sprawie II K 853/21, wynosi ponad 3 lata i 9 miesięcy pozbawienia wolności. Dlatego, orzeczenie w tej sytuacji kary 2 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności, a więc kary o prawie rok niższej od wskazanej wyżej sumy kar, nie może być uznane za wymierzenie kary rażąco surowej. Sąd Rejonowy zastosował zasadę asperacji we właściwym zakresie i rozstrzygnięcie to uzyskało aprobatę Sądu Okręgowego. Faktem jest, co przyznaje w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd meriti, iż brak jest rozstrzygnięcia o umorzeniu postępowania w zakresie wyroków niepodlegających łączeniu, jednakże w tym zakresie nie został wniesiony środek odwoławczy. Powoduje to, że Sąd Odwoławczy orzekając w granicach zaskarżenia nie był uprawniony do orzekania w tej kwestii. Niemniej z treści wyroku i jego uzasadnienia, w sposób niebudzący wątpliwości wynika, iż w odniesieniu do skazań nieobjętych zaskarżonym wyrokiem brak było podstaw do orzekania kary łącznej.

Wniosek

O wymierzenie kary łącznej w wysokości 2 lat pozbawienia wolności

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Bezzasadność zarzutu warunkowała nieuwzględnienie wniosku.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Cały wyrok Sądu I instancji

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wskazane we wcześniejszej części uzasadnienia

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

P unkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II i III

Sąd zasądził koszty nieopłaconej obrony z urzędu za postępowanie odwoławcze i zwolnił skazanego który nie ma źródeł dochodu (przebywa w zakładzie karnym i nie jest zatrudniony odpłatnie) od ponoszenia wydatków za postepowanie odwoławcze.

7.  PODPIS