Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 maja 2023r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący SSO Dariusz Półtorak

Protokolant st. sekr. sąd. Anna Sieczkiewicz

po rozpoznaniu dnia 4 maja 2023r.

sprawy D. O.

obwinionego z art. 94 § 1 kw

na skutek apelacji wniesionej przez obwinionego

od wyroku nakazowego Sądu Rejonowego w Sokołowie Podlaskim

z dnia 14 grudnia 2022r., sygn. akt II W 531/22

zaskarżony wyrok uchyla i sprawę przekazuje do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Sokołowie Podlaskim.

Sygn. akt II Ka 70/23

UZASADNIENIE

Wyrokiem zaocznym z dnia 14 grudnia 2022 roku Sąd Rejonowy w Sokołowie Podlaskim obwinionego D. O. uznał za winnego popełnienia wykroczenia z art. 94§1 kw.

Apelację od tego wyroku wniósł obwiniony podnosząc w niej orzeczenie wobec niego zbyt surowej kary, zarówno co do wysokości grzywny, jak i zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych, wnosząc o uchylenie zaskarżonego wyroku, ponowne rozpoznanie sprawy co umożliwi złożenie mu wyjaśnień przed Sądem.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Wyrok podlega uchyleniu niezależnie od treści wniesionej apelacji.

W ocenie Sądu Okręgowego, nie doszło bowiem do skutecznego i zapewniającego prawo do obrony obwinionego, doręczenia zawiadomienia o terminie rozprawy, na której zapadł wyrok zaoczny. Zawiadomienie to zostało wysłane na adres wskazany we wniosku o ukaranie, jednakże analiza akt poddaje w wątpliwość, czy faktycznie było to miejsce zamieszkania D. O., tak jak wymaga tego art. 133§2 kpk w zw. z art. 38§1 kpw. Adres ten został bowiem „ustalony” w oparciu o notatkę urzędową (k. 1) dokumentującą czynności przeprowadzone z obwinionym w czasie kontroli drogowej. Zresztą, z notatki tej nie wynika w oparciu o jakie źródło funkcjonariusze takie właśnie miejsce zamieszkania obwinionego ustalili, a w szczególności by było to oświadczenie samego obwinionego. Dalsze czynności prowadzone w sprawie powinny nasunąć wątpliwości, czy pod tym adresem D. O. rzeczywiście zamieszkiwał w chwili prowadzenia postępowania sądowego. Wprawdzie obwiniony odebrał pierwsze wezwanie do stawienia się w KPP w S., jednakże drugie było już bezskutecznie dwukrotnie awizowane (k. 12). W aktach znajduje się również pismo skierowane do obwinionego informujące go o obowiązku „wskazania adresu dla doręczeń w kraju”, jednak nie ma dowodów wskazujących, aby pismo to zostało obwinionemu doręczone. Samo zaś „pouczenie” nie jest zgodne z obowiązującymi przepisami, albowiem opisana w niej sytuacja odnosi się do strony nie przebywającej w kraju ani w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej (art. 138 kpk). Natomiast w wypadku zmiany miejsca zamieszkania sytuację taką reguluje art. 139§1 kpk i obwiniony faktycznie, w trakcie postępowania międzyinstancyjnego, takie nowe miejsce zamieszkania wskazał, a już pierwsze pismo skierowane przez niego nowy ten adres zawierało. Okoliczności te powodują, iż można mieć wątpliwości co do tego, czy obwiniony, przy skierowaniu zawiadomienia o rozprawie na poprzedni swój adres zamieszkania, miał realne możliwości zapoznania się z jego treścią. Tym bardziej, że w złożonej apelacji zgłaszał gotowość stawienia się w sądzie i złożenia wyjaśnień.

Dlatego, analizując wskazane wyżej okoliczności, Sąd Okręgowy uznał, że opisany tryb procedowania nie zapewniał w pełni prawa do obrony obwinionego, co musiało skutkować uchyleniem wyroku i przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania.