II Ka 63/23 - wyrok Sąd Okręgowy w Siedlcach z 2023-05-24

Sygn. akt II Ka 63/23

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 maja 2023r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący:

SSO Dariusz Półtorak

Protokolant:

st. sekr. sąd. Paulina Jarczak

przy udziale Prokuratora Przemysława Goławskiego

po rozpoznaniu w dniu 24 maja 2023 r.

sprawy D. G. i K. S. oskarżonych z art. 273 kk w zb. z art. 77 pkt 1 Ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk i i inne

na skutek apelacji, wniesionej przez obrońcę oskarżonych

od wyroku Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim

z dnia 12 października 2022 r. sygn. akt II K 456/20

I.  wyrok utrzymuje w mocy;

II.  zasądza od oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa po 400 złotych opłaty za II instancję oraz obciąża ich wydatkami postępowania odwoławczego po 10 złotych.

UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 63/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim z dnia 12.10.2022r. sygn. II K 456/20

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

Zawarte w pkt II-im i III -im apelacji

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut nie jest zasadny i nie zasługuje na uwzględnienie.

Jak wynika z treści zarzutu zawartego w pkt II-im apelacji jej autor kwestionuje dokonaną przez sąd I instancji ocenę dowodów, jak zeznania świadków D. M. i Ł. Z., jak również dokumentów, pism pochodzących od takich spółek jak m.in. (...) SA, które to dowody miałyby – zdaniem skarżącego wykazać, że roboty objęte 4 fakturami VAT: (...) z 10.12.2014r., (...) z 15.12.2014r., (...) z 19.12.2014r., (...) z 23.12.2014r. faktycznie zostały wykonane.

Ustosunkowując się do argumentacji przedstawionej przez skarżącego Sąd Okręgowy nie podziela w pierwszym rzędzie zarzutów odnoszących się do sposobu przeprowadzenia dowodu z zeznań D. M., a w szczególności nieujawnienia temu świadkowi zeznań, jakie składał w charakterze świadka w dniu 22 sierpnia 2019r. W przedmiotowej sprawie świadek ten był dwukrotnie przesłuchiwany w drodze pomocy prawnej. I tak w trakcie pierwszego przesłuchania skorzystał on z przysługującego mu prawa do odmowy składania zeznań z uwagi na toczący się wobec niego proces przed Sądem Rejonowym w Wodzisławiu Śląskim za sygn.. II K 159/20, w którym stawiane mu są zarzuty dot. również wystawienia faktur będących przedmiotem niniejszego postępowania. Niewątpliwym uchybieniem ze strony Sądu wykonującego tę czynność było nieujawnienie świadkowi, w trybie art. 182 § 3 kpk w zw. z at. 391 § 2 kpk, składanych przez niego wcześniej depozycji w charakterze podejrzanego/oskarżonego. Dlatego, niezbędnym było powtórne przesłuchanie świadka (k.599-600), w trakcie którego spełnione zostały już niezbędne wymogi formalne, albowiem świadkowi ujawnione zostały jego wcześniejsze protokoły przesłuchań, jakie składał w charakterze podejrzanego. Faktem jest, że w trakcie tego przesłuchania nie odczytano zeznań złożonych 22 sierpnia 2019r. ale nie można tego traktować jako uchybienia skoro z zeznań składanych bezpośrednio przed sądem wezwanym należy wyciągnąć wniosek, że według świadka umowy objęte fakturami zostały wykonane.

Zeznania D. M. zostały następnie poddane ocenie przez Sąd I instancji i nie można zgodzić się z autorem apelacji, że ocena ta niezgodna jest ze wskazaniami art. 7 kpk. Wprawdzie w trakcie przesłuchania na potrzeby niniejszego postępowania zawarte jest w treści zeznań sformułowanie, iż prace objęte w/w fakturami zostały faktycznie wykonane na rzecz D. G. i K. S., jednakże ten fragment zeznań słusznie został poddany przez sąd meriti krytycznej ocenie. Sąd ten bowiem zasadnie uznał, że taka a nie inna treść zeznań stanowi kontynuację linii obrony przyjętej przez oskarżonych i nie zasługuje na uwzględnienie, jeżeli weźmie się pod uwagę wcześniejsze depozycje D. M., a także pozostały materiał dowodowy, z którego wynika niemożność wykonania robót na rzecz oskarżonych, a objętych fakturami wskazanymi w treści zarzuconych im czynów. I tak wykazane zostało, że D. M. jedynie fikcyjnie prowadził działalność gospodarczą, ponieważ nie zatrudniał pracowników, nie posiadał niezbędnych środków trwałych, które w ogóle umożliwiłyby mu wykonanie takich prac. Wykonanie tych prac miałaby z kolei dokumentować faktura wystawiona na rzecz D. M. przez Ł. Z., której to okoliczności świadek ten kategorycznie zaprzeczył. Nie można w żaden sposób kwestionować prawdziwości tych zeznań, skoro świadek już w 2013r. zaprzestał działalności gospodarczej, a roboty miałyby rzekomo zostać wykonane w następnym roku. Dlatego nie można zgodzić się z poglądem apelującego, że zeznania Ł. Z. nie miały żadnego znaczenia przy rozstrzyganiu sprawy.

W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku (k. 685 verte) sąd dostrzega szereg dokumentów, które obok faktur objętych zarzutami miałyby wykazać rzekome wykonanie objętych nimi robót, jednakże zasadnie dochodzi do wniosku, że nie zasługują one na wiarę w zakresie, w jakim miałyby wykazać rzeczywiste wykonanie prac na rzecz spółki cywilnej oskarżonych. Niejednokrotnie bowiem przy rozstrzyganiu spraw analogicznych, jak w niniejszym postępowaniu, sąd spotykał się z podobnymi działaniami polegającymi na tworzeniu „dokumentacji” (umowy współpracy, przelewy, protokoły odbioru robót) która miałaby wykazać rzekome wykonanie robót, prac, które w rzeczywistości nie zostały zrealizowane, co tworzone było na potrzeby ewentualnej kontroli np. organów podatkowych. Pozostały zgromadzony w sprawie materiał dowodowy wskazuje, że z taką sytuacją mieliśmy również do czynienia w przedmiotowej sprawie.

Skoro brak było podstaw do uwzględnienia zarzutu kwestionującego ocenę dowodów jako zarzutu pierwotnego i źródłowego, Sąd Okręgowy nie znalazł także przesłanek do zakwestionowania będących wynikiem tej oceny ustaleń faktycznych, zgodnie z którymi oskarżeni działaniem swoim zrealizowali znamiona obu zarzucanych im czynów.

Wniosek

O zmianę wyroku i uniewinnienie ,ewentualnie uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wskazane we wcześniejszej części uzasadnienia

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Całość wyroku

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wskazane we wcześniejszej części uzasadnienia.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

P unkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

Zasądzono od oskarżonych opłatę za II instancję oraz wydatki postępowania odwoławczego.

7.  PODPIS

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Ewa Olewińska
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Siedlcach
Osoba, która wytworzyła informację:  Dariusz Półtorak
Data wytworzenia informacji: