II Ka 60/23 - wyrok Sąd Okręgowy w Siedlcach z 2023-03-22

Sygn. akt II Ka 60/23

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 marca 2023r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący:

SSO Dariusz Półtorak

Protokolant:

st. sekr. sąd. Anna Sieczkiewicz

przy udziale prokuratora Iwony Filimoniuk

po rozpoznaniu w dniu 22 marca 2023 r.

sprawy Z. C.

oskarżonego z art. 178a § 1 kk

na skutek apelacji, wniesionej przez oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Siedlcach

z dnia 8 grudnia 2022 r. sygn. akt II K 1279/22

I.  wyrok utrzymuje w mocy;

II.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa 120 zł tytułem opłaty za II instancję oraz obciąża go wydatkami postępowania odwoławczego w kwocie 20 zł.

UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 60/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Siedlcach z dnia 08.12.2022r. sygn.. akt II K 1279/22

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☒ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

Wskazane w apelacji

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzuty nie są zasadne i nie zasługują na uwzględnienie.

W żadnym razie nie można zgodzić się ze stanowiskiem skarżącego, iż przy rozpoznaniu przedmiotowej sprawy Sąd I instancji dopuścił się naruszenia przepisów postępowania wskazanych w treści zarzutu.

Sąd Rejonowy zgromadził, może niezbyt obszerny, ale wystarczający materiał dowodowy, w zupełności wystarczający do merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy. Wprawdzie oskarżony, zarówno w postępowaniu przygotowawczym, jak i na rozprawie, nie przyznał się do stawianego zarzutu twierdząc, że bezpośrednio przed przyjazdem radiowozu nie kierował ciągnikiem, który – z uwagi na przebitą oponę miał pozostawać unieruchomiony na polu, niemniej te jego wyjaśnienia skutecznie zostały zakwestionowane przez zeznania T. K.. Jest to świadek będący funkcjonariuszem policji, który udał się na interwencję w związku z informacją o oskarżonym, który miał się poruszać ciągnikiem w stanie nietrzeźwości w miejscowości K.. Właśnie w trakcie patrolowania tej miejscowości świadek zauważył znanego mu ze wcześniejszych interwencji Z. C., który poruszał się drogą publiczną ciągnikiem z podłączoną do niego przyczepą samozbierającą. Na widok radiowozu oskarżony zeskoczył z ciągnika i podjął bezskuteczną próbę ucieczki, a przeprowadzone u niego badania alkometrem wykazało stężenie 0,42 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. Takiej treści zeznania T. K. złożył w postępowaniu przygotowawczym, a następnie powtórzył na rozprawie przed sądem. Sąd I instancji nie miał żadnych przesłanek, podstaw aby tym zeznaniom odmówić wiarygodności. Nic nie wskazuje, aby świadek składając takiej, a nie innej treści zeznania mógłby się kierować jakimiś względami osobistymi (zemstą, niechęcią) zmierzając do bezpodstawnego, niezgodnego z prawdą pomawiania oskarżonego. Świadek zrelacjonował jedynie to, co zaobserwował w trakcie wykonywania przez siebie obowiązków służbowych. Zaznaczyć należy, że opisanych wyżej czynności związanych z zatrzymaniem Z. C. świadek dokonywał wraz z drugim funkcjonariuszem policji znajdującym się w radiowozie. Dlatego nie sposób przyjąć, aby – nie mając w tym żadnego, osobistego interesu – T. K. mógł się narażać na odpowiedzialność karną za składanie fałszywych zeznań relacjonując zdarzenia niezgodnie z faktycznym ich przebiegiem, skoro mogłyby one zostać zakwestionowane przez towarzyszącego mu innego funkcjonariusza policji. Powyższe pozwala uznać, że ocena tego istotnego dowodu dokonana przez sąd meriti zgodna jest ze wskazaniami art. 7 kpk, nie przekracza granic oceny swobodnej i nie może być skutecznie zakwestionowana przez skarżącego, który we wniesionej apelacji nie był w stanie oceny tej zdyskredytować. Nie można bowiem uznać za merytoryczną argumentację zawartego w apelacji stwierdzenia, że sąd „dał wiarę policjantom, którzy wobec oskarżonego nie żywią sympatii i zwyczajnie się mylą” , skoro w żaden sposób nawet nie podjęto wykazania tych okoliczności.

Oceny zeznań świadka T. K. w żadnym razie nie podważa załączone do akt przez oskarżonego zdjęcie ciągnika z widocznym brakiem powietrza w lewej, przedniej oponie. Po pierwsze nie wykazane zostało, aby na zdjęciu tym znajdował się właśnie ciągnik, którym oskarżony miał kierować w dniu, w którym został zatrzymany przez policjantów. Po drugie – brak jest podstaw do przyjęcia, że zdjęcie to wykonane zostało właśnie w dniu 20 sierpnia 2022r. i to o godz. 17.27, ponieważ nie przesądza o tym taki właśnie czas naniesiony tuszem na zdjęciu. Tylko gwoli ścisłości podnieść należy, że czynność z udziałem oskarżonego (badanie alkometrem) zakończyło się o 16.15 – protokół zatrzymania osoby, co powoduje, że niewykluczonym było wykonanie przedmiotowego zdjęcia już po zwolnieniu oskarżonego z Komisariatu Policji w S..

Mając powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy uznał, iż nie można mieć żadnych wątpliwości co do prawidłowości ustaleń faktycznych poczynionych przez Sąd I instancji w zakresie przypisania oskarżonemu zarzucanego mu czynu, co wyklucza możliwość zastosowania instytucji z art. 5 § 2 kpk. W żaden sposób autor apelacji nie próbował nawet wykazać na czym miałoby rzekomo polegać naruszenie art. 4 kpk, czy 410 kpk, dlatego Sąd Odwoławczy nie widzi potrzeby odnosić się do tej kwestii.

W sytuacji, gdy nie została zakwestionowana ocena dowodów będąca podstawą ustaleń faktycznych (jako zarzut pierwotny) brak jest podstaw również do podważenia będących wynikiem tej oceny ustaleń faktycznych.

Wniosek

Wniosek o uniewinnienie

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Bezzasadność zarzutów warunkowała niezasadność wniosku.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

P unkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

Zasądzono od oskarżonego opłatę za II instancję oraz wydatki postępowania odwoławczego.

7.  PODPIS

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Ewa Olewińska
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Siedlcach
Osoba, która wytworzyła informację:  Dariusz Półtorak
Data wytworzenia informacji: