Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Przewodniczący:

SSO Agata Kowalska

Protokolant:

st.sekr.sądowy Agata Polkowska

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 32/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Łukowie z dnia 5 grudnia 2023 r. w sprawie II K 418/23

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

----

----------------------

--------------------------------------------------------------

--------------

--------------

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

---------

----------------------

--------------------------------------------------------------

--------------

--------------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

------------------

-------------------------------------

---------------------------------------------------------------------------

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

------------------

-------------------------------------

---------------------------------------------------------------------------

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.

rażąca niewspółmierność orzeczonej wobec S. D. kary polegająca na niezastosowaniu w przedmiotowej sprawie przez Sąd I instancji instytucji nadzwyczajnego złagodzenia kary i nieorzeczenie wobec niego zgodnie z dyspozycją art. 60 § 6 pkt 4 kk kary grzywny albo kary ograniczenia wolności, w sytuacji występujących w niniejszej sprawie okoliczności łagodzących, które winny rzutować na wymiar kary, takich jak niska społeczna szkodliwość czynu oraz znaczny stopnień ograniczenia zdolności rozpoznania znaczenia czynu jak i pokierowania postępowaniem przez oskarżonego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut podniesiony przez obrońcę należało uznać za niezasadny. Zdaniem Sądu odwoławczego, orzeczonej wobec S. D. kary i środków karnych nie można uznać za noszące cechy rażącej surowości, a tylko tego rodzaju surowość mogłaby powodować, w myśl art. 438 pkt 4 kpk, wydanie orzeczenia reformatoryjnego.

Orzeczona wobec oskarżonego kara 3 miesięcy pozbawienia wolności, a więc w minimalnym ustawowym wymiarze przewidzianym za czyn z art. 244 kk, dodatkowo warunkowo zawieszona tytułem próby na okres 2 lat, nie może być uznana za rażąco niewspółmierną. Obrońca wskazując, że zachowanie oskarżonego, będące przedmiotem osądu w niniejszym postępowaniu, cechowało się niską społeczną szkodliwością czynu z uwagi na to, że oskarżony jedynie przeparkował auto z ulicy na parking nie uwzględnił, iż Sąd Rejonowy uznał za wiarygodne w tym zakresie zeznania świadka P. T., niekwestionowane przez skarżącego w ramach wniesionej apelacji, który wskazywał, że oskarżony ewidentnie poruszał się po drodze publicznej ul. (...) w S., jadąc od miejscowości H.. Odrzucono zatem wersję prezentowaną przez oskarżonego jakoby jedynie przestawiał auto na parkingu. Tym samym, w świetle przywołanych okoliczności inkryminowanego zajścia,
nie można zaaprobować poglądu obrony o niskiej społecznej szkodliwości czynu podjętego przez oskarżonego. Odnosząc się zaś do nienależytego uwzględnienia, w kontekście sankcji karnej wymierzonej mu zaskarżonym wyrokiem, ograniczonej w stopniu znacznym zdolności rozpoznania przez niego zarzucanego mu czynu, jak i pokierowania swoim postępowaniem, należy podkreślić, że przepis art. 31 § 2 kk nie zawiera szczególnych reguł dotyczących wymiaru kary wobec sprawców o znacznie ograniczonej poczytalności, a jedynie przyznaje sądowi uprawnienie do zastosowania nadzwyczajnego złagodzenia kary. Podjęcie takich ustaleń wymaga jednak uwzględnienia nie tylko stopnia zawinienia, ale również pozostałych okoliczności, o jakich mowa w art. 53 § 1 kk, w tym okoliczności obciążających. Jak wynika z akt sprawy, S. D. pomimo świadomości konieczności przestrzegania porządku prawnego, wynikającej chociażby z uprzedniej karalności za czyny z art. 178a § 1 kk, nie zważając na zakaz sądowy prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych (k. 19 akt sprawy) i nie stosując się do decyzji Starosty (...) z dnia 29 marca 2021 r.
(k. 5 akt sprawy), bez szczególnego motywu czy powodu, popełnił kolejny czyn zabroniony.
Co więcej pod sygn. 4161-0.Ds.1609.2023 prowadzone jest przeciwko S. D. dochodzenie, w którym przedstawiono mu dwa zarzuty popełnienia czynu z
art. 244 kk w dniach 27 sierpnia 2023 r. i 1 listopada 2023 r. (k. 73 akt sprawy). Analizując dane zawarte w karcie karnej podsądnego Sąd Okręgowy dostrzegł, że w przeszłości za czyny z
art. 178a § 1 kk wymierzano oskarżonemu kary grzywny. Nie odniosło to jednak pozytywnego skutku wychowawczego i zapobiegawczego. W tej sytuacji, należało zgodzić się z Sądem I instancji, iż nie było podstaw, ażeby nadzwyczajnie łagodzić oskarżonemu karę w oparciu o art. 60 kk, tym bardziej, że Sąd Rejonowy zastosował w stosunku do jego osoby fakultatywne warunkowe zawieszenie wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności.

Z uwagi na powyższe nie sposób poprzeć stanowiska obrońcy, jakoby kara grzywny bądź ograniczenia wolności spełniła cele zapobiegawcze i wychowawcze w stosunku do oskarżonego i powstrzymała go od popełniania przestępstw w przyszłości. Taka kara miałaby też niewłaściwy wpływ na świadomość prawną społeczeństwa i mogłaby zostać odebrana jako przyzwolenie na łamanie prawa.

Z tych samych względów Sąd Okręgowy nie stwierdził rażącej niewspółmierności orzeczonych przez Sąd merytoryczny środków karnych w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 2 lat, jak i świadczenia pieniężnego w kwocie 5000 zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej. Zgodnie z art. 56 kk do orzeczenia w przedmiocie środków karnych stosuje się odpowiednio, m.in. zasady uregulowane w art. 53 kk, a dotyczące wymiaru kary. Te same argumenty, przemawiały zatem, w ocenie Sądu Okręgowego, za celowością wyeliminowania oskarżonego z grona kierowców na okres 2 lat. Podkreślić należy, że jest to orzeczenie obligatoryjne w przypadku skazania za czyn z art. 180a kk i art. 244 kk w świetle art. 42 § 1a kk, zaś z uwagi na granice czasowe, jakie określa art. 43 kk, tj. od roku do 15 lat, należało uznać w odniesieniu do okoliczności niniejszej sprawy wymiar zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych za sprawiedliwy i w pełni uzasadniony. Świadczenie pieniężne o jakim mowa w art. 43a § 2 kk, co do którego również Sąd I instancji nie miał luzu decyzyjnego w razie skazania S. D. za czyn z art. 244 kk, zostało orzeczone w najniższej możliwej ustawowo wysokości, a zatem nie sposób stwierdzić jego rażącej niewspółmierności.

Reasumując, zdaniem Sądu Okręgowego, Sąd Rejonowy czyniąc rozważania co do sankcji karnej wymierzonej oskarżonemu zaskarżonym wyrokiem, wziął pod uwagę wszystkie występujące w sprawie okoliczności obciążające i łagodzące, nadając im odpowiednią wartość i znaczenie. Podobnie właściwe było wnioskowanie Sądu meriti w zakresie oceny stopnia społecznej szkodliwości czynu jakiego dopuścił się oskarżony, jak i stopnia zawinienia. Przeciwne wskazania obrońcy były zaś zupełnie nietrafione.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez zastosowanie wobec S. D. instytucji nadzwyczajnego złagodzenia kary i wymierzenie kary łagodniejszej rodzajowo zgodnie z dyspozycją art. 60 § 6 pkt 4 kk

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

niezasadność zarzutu powodowała, że wniosek wywiedziony przez obrońcę nie mógł zostać uwzględniony.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

wyrok Sądu Rejonowego w Łukowie z dnia 5 grudnia 2023 r. w sprawie II K 418/23 –
w zaskarżonej części, tj. w zakresie kary

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

bezzasadność apelacji i brak okoliczności podlegających uwzględnieniu z urzędu.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach zmiany

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

-----------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

-----------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

----------------------

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

6.  Koszty Procesu

P unkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

Sąd Okręgowy na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1184 z późn. zm.), a także § 17 ust. 2 pkt 4 i
§ 4 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2631) uwzględnił wniosek złożony podczas rozprawy apelacyjnej w dniu 1 marca 2024 roku i zasądził od Skarbu Państwa kwotę 516,60 zł (w tym 96,60 VAT) za obronę oskarżonego z urzędu w postępowaniu odwoławczym.

III.

z uwagi na konieczność uregulowania świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w wysokości 5000 zł, wskutek utrzymania w mocy rozstrzygnięcia o karze, przez oskarżonego oraz jego sytuację materialną, Sąd Okręgowy w oparciu o art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 634 kpk, zwolnił go od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, ustalając, że wydatki w tym zakresie poniesie Skarb Państwa.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

kara

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana