Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Przewodniczący:

Sędzia SO Grażyna Orzechowska (spr.)

Sędziowie:

Sędzia SO Agnieszka Karłowicz

Sędzia SO Karol Troć

Protokolant:

st. sekr. sąd. Beata Defut-Kołodziejak

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 31/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim z dnia 7 października 2019r. w sprawie II Ka 31/20

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

----------------------

--------------------------------------------------------------

--------------

--------------

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

--------

---------------------

-------------------------------------------------------------

--------------

--------------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

-----------------

-------------------------------------

--------------------------------------------------------------------------

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

------------------

-------------------------------------

---------------------------------------------------------------------

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1

Obrazy przepisów postępowania mająca wpływ na treść wydanego orzeczenia, a mianowicie:

I. tj. art. 7 kpk w zw. z art. 177 § 1 kpk, polegająca na przeprowadzeniu dowolnej, a nie swobodnej oceny dowodów, a dokładnie na obdarzeniu walorem wiarygodności zeznań świadka Ł. K. złożonych w postępowaniu przygotowawczym, podczas gdy świadek ten zmienił swoje zeznania w postępowaniu sądowym i racjonalnie uzasadnił taką zmianę, co w konsekwencji doprowadziło do błędu w ustaleniach faktycznych mający wpływ na treść wydanego orzeczenia, polegający na przyjęciu, że oskarżony sprzedawał narkotyki Ł. K., podczas gdy żaden przeprowadzony w sprawie dowód nie wskazuje na takie okoliczności

II. tj. art. 177 § 1 kpk w zw. z art. 167 kpk poprzez nieprzeprowadzenie z urzędu dowodu z zeznań świadka – M. D. – funkcjonariusza, który przeprowadzał przesłuchanie świadka Ł. K. w postępowaniu przygotowawczym, na okoliczność tego, czy świadek Ł. K. zeznawał w postępowaniu przygotowawczym w sposób swobodny i wiarygodny;

III. art. 5 § 2 kpk poprzez nierozstrzygnięcie nie dających się usunąć wątpliwości na korzyść oskarżonego,

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

W ocenie Sądu Okręgowego zasadność ocen i wniosków wyprowadzonych przez Sąd I instancji z okoliczności ujawnionych w toku przewodu sądowego, odpowiada zasadom logicznego rozumowania i zasadom doświadczenia życiowego. Fakt ten nie pozwala na przyjęcie, iż w niniejszej sprawie Sąd Rejonowy przekroczył granice swobodnej oceny dowodów, a tym samym, dopuścił się błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego wyroku, mogącego mieć wpływ na treść wydanego orzeczenia co do czynów zarzucanych oskarżonemu w akcie oskarżenia. Sąd Rejonowy wnikliwie rozpatrzył wszystkie okoliczności i dowody ujawnione w toku rozprawy, na ich podstawie poczynił prawidłowe ustalenia faktyczne oraz należycie wykazał winę oskarżonego K. M.. Nie ma również wątpliwości co do tego, że postępowanie w przedmiotowej sprawie przeprowadzone zostało starannie, a ocena materiału dowodowego dokonana przez Sąd I instancji nie wykazuje błędów natury logicznej, jak również nie wykracza poza ramy swobodnej oceny dowodów, chronionej przepisem art. 7 kpk. Na stwierdzenie powyższych okoliczności pozwala uważna lektura uzasadnienia zaskarżonego wyroku. W pisemnych motywach zaskarżonego wyroku Sąd I instancji szczegółowo wskazał bowiem dowody, które obdarzył przymiotem wiarygodności oraz wyjaśnił, z jakich powodów dał im wiarę. Szczegółowo wskazał także dowody, którym waloru wiarygodności odmówił i precyzyjnie oraz przekonywująco wyjaśnił, z jakich przyczyn na wiarę nie zasługują. Ustalenia poczynione w tym zakresie przez Sąd Rejonowy są zatem prawidłowe i w ocenie Sądu Okręgowego w Siedlcach nie noszą cech błędu, co prowadzi do przekonania, iż zarzuty apelacyjne podnoszony przez obrońcę oskarżonego są chybione.

W pierwszej kolejności w kontekście zarzutów apelacji obrońcy oskarzonego stwerdzić należy, iż niesłusznym pozostaje zarzut obarzeniam walorem wiarygodności zeznań świadka Ł. K. złożonych w postępowaniu przygotowawczym, przy jednoczesnym odmowieniu wiarygodności jego zeznaniom złożonym w toku rozprawy głównej. Faktem pozostaje, iż świadek w toku postępowania sądowego zmienił front swoich zeznań w ten sposób, iż zanegował sprawstwo oskarżonego w zakresie zarzucanych mu aktem oskarżenia czynów. Powoływał się w tym zakresie na okoliczności w postaci stresu i obawy przez surową karą w toczącej się w owym czasie wobec Ł. K. sprawy za znęcanie się nad żoną. Przyczyny na które powołuje się świadek w zakresie zmiany swoich zeznań pozostają bezzasane, gdyż biorąc pod uwagę datę jego przesłuchań, tj. 17 sieprnia 2018r. (k. 2-4), 4 września 2018r. (k.14-15), 25 września 2018r. (k. 33-37), trudno stwierdzić, iż składała je osoba zastraszona czy obawiająca się czegos lub kogoś. Analiza tych zeznań wskazuje, iż z biegiem czasu zeznania świadka coraz bardziej ewoluowały, były coraz bardziej obszerne i szczegółowe. Trudno zatem przyjąć w świetle powyższego, iż świadek cały czas ten obawiał się czegoś, składając coraz obszerniejsze i szczegółowe zeznania, a stanowisko swoje zmienił dopiero podczas rozprawy głównej, kiedy zrozumiał, iż obciążanie K. M. i tak nie przyniesie mu wymiernych korzyści. Podkreślenia w tym miejscu wymaga, iż prawo procesowe nie nadaje jakiegoś szczególnego znaczenia zeznaniom złożonym w toku rozprawy, bowiem to nie od etapu, na którym zostały one złożone zależy ocena ich wartości, lecz od tego czy ich analiza przez pryzmat doświadczenia życiowego prowadzona w zgodzie z regułami poprawnego rozumowania i korelacji ze wskazaniami wiedzy upoważnia do stwierdzenia ich prawdziwości ( wyrok SA we Wrocławiu z 19.12.2017r., II AKa 364/17, LEX nr 2486460). Jeśli zaś zeznania złożone w postępowaniu przygotowawczym pozostają w prawidłowym związku z całokształtem materiału dowodowego, a przy tym przekonująco wykazano powody uznania ich za wiarygodne, nie sposób odrzucić ich oceny tylko dlatego, że inną ocenę i wartość mają one dla kwestionujących ich znaczenie. Wprawdzie apelujący powołuje się na fakt, iż najbardziej ważkim dowodem obciążającym oskarżonego są właśnie zeznania świadka Ł. K. złożone w postępowaniu przygotowawczym, jednakże jak wskazano wyżej procedura nie wyklucza oparcia ustalonego w sprawie stanu faktycznego na zeznaniach tylko jednego świadka.

Za chybiony uznać także należy zarzut dotyczący obrazy art. 177 § 1 kpk w zw. z art. 167 kpk poprzez nieprzeprowadzenie z urzędu dowodu z zeznań M. D., będącego funkcjonariuszem policji, który przesłuchiwał świadka Ł. K. w postępowaniu przygotowawczym. Obecnie zgodnie z treścią art. 427 § 3a kpk, który wszedł w życie z dniem 5 września 2019r. ( Dz.U. z 2019r. poz 1694) w środku odwoławczym nie można podnosić zarzutu nieprzeprowadzenia dowodu z urzędu, chyba że okoliczność, która ma być udowodniona, ma istotne znaczenie dla ustalenia, czy został popełniony czyn zabroniony, czy stanowi on przestępstwo i jakie, czy czyn zabroniony został popełniony w warunkach, o których mowa w art. 64 lub art. 65. Na marginesie podniesienia tylko wymaga, iż oskarżony ani jego obrońca w toku całego postępowania sądowego nie wnosili o przesłuchanie w/w osoby, co do której z racji wykonywanego przez nią zawodu, stwierdzić z całą stanowczością należy, iż zapewne nie wniosłaby do sprawy żadnych istotnych okoliczności. Świadek ten bowiem jako policjant dokonuje w toku czynności służbowych wielu takich przesłuchań jakie miały miejsce w niniejszej sprawie, a zatem okoliczności akurat tego jednego przesłuchania nie musiały zostać przez niego zarejestrowane. Tym bardziej świadek nie byłby uprawniony do wyrażania swojej opinii co do tego, iż świadek wydawał się wystraszony czy czegoś się obawiał. Ponadto brak jest przekonywujących motywów dlaczego świadek ten miałby wywierać wpływ na osobę przesłuchiwaną, celem uzyskania zeznań obciążających oskarżonego. Ponadto kwestia oceny wiarygodności zeznań danego świadka należy wyłącznie do kompetencji Sądu rozpoznającego sprawę.

Na uwzględnienie nie zasługuje także trzeci z zarzutów apelacji, a dotyczący obrazy art. 5 § 2 kpk, do której według apelującego miało dojść poprzez nierozstrzygnięcie nie dających się usunąć wątpliwości na korzyść oskarżonego. Wskazać w tym miejscu należy, iż art. 5 § 2 kpk dotyczy wątpliwości, które ma i nie jest w stanie rozstrzygnąć sąd rozpoznający sprawę, nie zaś wątpliwości obrony i skazanych co do prawidłowości rozstrzygnięcia dokonanego przez ten Sąd. Zawarty w w/w przepisie nakaz rozstrzygnięcia wątpliwości na korzyść oskarżonego naruszony jest jedynie wówczas, gdy sąd nabierze wątpliwości co do przebiegu inkryminowanego zdarzenia, lub co do interpretacji podlegającego zastosowaniu w sprawie przepisu, a następnie wobec braku możliwości usunięcia tych wątpliwości, rozstrzygnie je na niekorzyść oskarżonego. Tylko niedające się usunąć wątpliwości (a nie wszystkie) i to wątpliwości, które zrodzą się u organu procesowego (sądu orzekającego), a nie te, które istnieją w ocenie stron postępowania, rozstrzyga się na korzyść oskarżonego. W niniejszym wypadku Sąd Rejonowy w toku niniejszego postępowania występowania nie stwierdził zaistnienia takich okoliczności w odniesieniu do oskarżonego. Zgromadzone w sprawie dowody umożliwiły bowiem Sądowi Rejonowemu ustalenie jednolitego stanu faktycznego, który pozwolił na przypisanie oskarżonemu sprawstwa zarzucanych mu aktem oskarżenia czynów. Zeznania Ł. K. z postępowania przygotowawczego są na tyle szczegółowe, iż nietrafną czynią wskazywaną w tym zakresie przez apelującego tezę odnośnie tego, iż szczegóły dotyczące oskarżonego, tj. jego domu, samochodów czy psów, znał on z faktu, iż niedługo przed złożeniem przez niego pierwszych zeznań sprzedał oskarżonemu sprzęty elektroniczne. W ocenie Sądu tak krótkotrwały pobyt świadka u oskarżonego nie pozwoliłby na pewne spostrzeżenia świadka, które w rzeczywistości mogły powstać tylko na podstawie licznych i częstych obserwacji świadka zaistniałych na przestrzeni wielu lat.

Reasumując, podkreślić należy, iż poczynione przez Sąd Rejonowy w Mińsku Mazowieckim ustalenia w zakresie tak stanu faktycznego, jak i winy oskarżonego K. M. są w ocenie Sądu Okręgowego prawidłowe i nie wykazują cech błędu. Nie ma wątpliwości, co do tego, że oskarżony dopuścił się popełnienia zarzucanych mu czynów. Fakt ten został w sposób bezsporny dowiedziony, co ma odzwierciedlenie w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie ewentualnie lub uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Bezzasadność zarzutów warunkowała bezzasadność wniosków.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zaskarżony w wyrok w całości utrzymano w mocy.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Bezzasadność zarzutów spowodowała bezzasadność wniosków.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

--------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach zmiany

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

--------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

----------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

--------------------

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

6.  Koszty Procesu

P unkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

-------------

Sąd Odwoławczy na podstawie art. 634 kpk w zw. z art. 624 § 1 kpk i art. 17 ust. 1 i 2 Ustawy z 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych zwolnił oskarżonego od opłaty i wydatków postępowania odwoławczego stwierdzając, że te ostatnie ponosi Skarb Państwa.

7.  PODPIS