Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 2

Sygnatura akt

XI Ka 956/19

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego Lublin – Wschód w Lublinie z dnia 22 lipca 2019 roku, wydany w sprawie o sygn. akt II K 26/19

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy – pełnomocnik

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

-

-

-

-

-

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

-

-

-

-

-

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

-

-

-

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

-

-

-

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

Wszystkie zarzuty zgłoszone przez obrońcę oskarżonego w pkt II apelacji.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadne

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

1. Zarzut obrazy przepisów postępowania, mający wpływ na treść wyroku, a mianowicie: art. 2 § 2 k.p.k., art. 4 i 7 k.p.k. oraz art. 410 k.p.k.

Zarzut jest niezasadny, bowiem podstawę rozstrzygnięcia Sądu Rejonowego stanowił całokształt okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej oraz prawdziwe ustalenia faktyczne. Ocena dowodów przeprowadzona została natomiast wszechstronnie, wnikliwie oraz zgodnie z art. 7 k.p.k. Nadto, sąd I instancji badał oraz uwzględniał okoliczności przemawiające zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego.

Zasadnie uznał sąd meriti, iż sprzeczne z zasadami logiki byłoby przyjęcie, że K. Ż. nabył 998,1 grama substancji psychotropowych, a więc znaczną ich ilość, jedynie z zamiarem ich zażycia. Owa ilość, bezsprzecznie świadczy o tym, iż pozyskał je i przechowywał w celu dalszej odsprzedaży. Prawidłowo stwierdził Sąd Rejonowy, że działanie oskarżonego ukierunkowane było na osiągnięcie korzyści majątkowej oraz wymagało współdziałania z innymi osobami, zaangażowanymi w przestępczy proceder.

Nie bez znaczenia dla powyższych twierdzeń, pozostaje treść opinii Instytutu Ekspertyz Sądowych w K. z dnia 20 lipca 2016 roku (k. 160 – 161) dowodząca, że 998,1 grama substancji psychotropowej, w postaci dibutylonu, pozwala na uzyskanie od 998 do 9 981 porcji handlowych - tak zwanych „działek”.

Prawidłowo ocenił sąd meriti wyjaśnienia oskarżonego, uznając je za wiarygodne jedynie w części. Nie przyznał im natomiast zasadnie tego waloru, co do jego zapewnień posiadania substancji psychotropowych wyłącznie na własny użytek. Niczego w tej kwestii nie zmienia okoliczność stwierdzonego przez biegłych psychiatrów uzależnienia K. Ż. od środków psychotropowych (k. 252 – 256, 615v – 616), której sąd I instancji nie zanegował.

Niczego w kwestii winy oskarżonego nie zmienia również okoliczność wskazana przez apelującego, iż nie ustalono osób, z którymi miał on współdziałać, jakiemu odbiorcy przedmiotowe środki miały zostać przekazane, jak również, że G. M. został uniewinniony od zarzutów.

2. Zarzut naruszenia prawa materialnego, przez jego zastosowanie, to jest art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

Zarzucane naruszenie polegać może na wadliwym zastosowaniu, lub niezastosowaniu danego przepisu w orzeczeniu, które oparte jest na trafnych i niekwestionowanych ustaleniach faktycznych. Nie można więc stawiać zarzutu rzekomego naruszenia prawa materialnego, gdy wadliwość orzeczenia polegać ma, jak wynika z wywodów apelującego, na błędnych ustaleniach faktycznych przyjętych za jego podstawę, lub na naruszeniu przepisów procesowych.

Podnoszenie owego zarzutu musi być bowiem połączone z akceptacją ustaleń poczynionych przez sąd, co w niniejszym przypadku, mając na względzie treść środka odwoławczego, nie zaistniało. Sama istota obrazy prawa materialnego sprowadza się przecież do wadliwej subsumpcji normy prawnej do niespornego stanu faktycznego.

Reasumując, zasadnie uznał Sąd Rejonowy, że K. Ż. swoim zachowaniem wyczerpał ustawowe znamiona przestępstwa z art. 56 ust. 3 w zw. z art. 56 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

3. Zarzut rażącej niewspółmierności kary pozbawienia wolności.

Nie sposób uznać, aby orzeczona wobec oskarżonego kara 2 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności, mając przy tym na względzie ustawowe zagrożenie (od lat 2 do 12), była rażąco niewspółmierna w rozumieniu art. 438 pkt 4 k.p.k.

Sąd I instancji określając jej wymiar, kierował się dyrektywami wskazanymi w art. 53 § 1 i 2 k.k., co wynika z treści pisemnych motywów zaskarżonego rozstrzygnięcia. Dostatecznie przeanalizował okoliczności sprawy, mające wpływ na wymiar kary, o jakich mowa w rozdziale VI Kodeksu karnego, a ta orzeczona wobec K. Ż., jest sprawiedliwa. Nadto, jest wystarczająca dla realizacji jej celów, a przy tym swą dolegliwością nie przekracza stopnia winy i należycie uwzględnia stopień społecznej szkodliwości czynu. Ponadto jest dostosowana do właściwości oraz warunków osobistych oskarżonego i z pewnością spełni swoje cele wychowawcze, zapobiegawcze, a także potrzeby w zakresie społecznego oddziaływania.

Sąd Rejonowy miał przy tym w szczególności na względzie znaczny stopień społecznej szkodliwości, okoliczność, iż czyn oskarżonego dotyczył aż 998,1 grama substancji psychotropowej oraz, że działał on z niskich pobudek - w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, nadto - jego uprzednią karalność. Nie sposób uznać, aby w tej sytuacji, uzależnienie K. Ż. – ponownie powoływane w omawianym zarzucie przez apelującego, miało stanowić okoliczność łagodzącą i mieć wpływ na wysokość prawidłowo wymierzonej kary.

Wnioski

Wnioski złożone w punkcie III apelacji o zmianę, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadne

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek o zmianę wyroku jest niezasadny w świetle dowodów prawidłowo ocenionych przez Sąd Rejonowy, świadczących o popełnieniu przez K. Ż. czynu z art. 56 ust. 3 w zw. z art. 56 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

Nietrafny jest również wniosek o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania, z uwagi na brak przesłanek z art. 437 § 2 k.p.k.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

-

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

-

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego Lublin – Wschód w Lublinie z dnia 22 lipca 2019 roku wydany w sprawie o sygn. akt II K 26/19 utrzymany w mocy w całości.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Rozstrzygnięcie sądu I instancji jest prawidłowe, natomiast zarzuty zawarte w złożonej apelacji - niezasadne.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

-

Zwięźle o powodach zmiany

-

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

-

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

-

4.1.

-

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

-

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

-

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 8 w zw. z art. 2 ust. 1 pkt 5 oraz art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych, § 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 roku w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym oraz art. 636 § 1 k.p.k.

7.  PODPISy

Mariusz Jaroszyński Krzysztof Wojtaszek Włodzimierz Śpiewla

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

całość wyroku Sądu Rejonowego Lublin – Wschód w Lublinie z dnia 22 lipca 2019 roku, wydanego w sprawie o sygn. akt II K 26/19

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana