Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Sygnatura akt

XI Ka 845/21

Liczba załączników

4

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Lublin - Zachód sygn. III K 232/20 z dn. 22.6.2021 r.

1.2. Podmiot wnoszący apelację

I obrońcy E. Z., K. S. i K. K.

II oskarżona

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

na korzyść

w całości

1.3.2. Podniesione zarzuty

1

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego

2

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, mogąca mieć wpływ na treść orzeczenia

3

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych

1.4. Wnioski

☒ Uchylenie

☒

☒ Zmiana

2.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzuty (w kolejności wynikającej z art. 438 K.p.k. i sekcji 1.3.2.)

2.1.

1. Apelacja adw. K. P. – obrazy art. 63 § 1 K.k. przez niezaliczenie okresu izolacji.

2. Apelacja obrońcy adw. A. B. – obrazy art. 46 § 1 K.k. przez orzeczenie obowiązku naprawienia szkody, mimo iż:

a) nie została udowodniona jej wysokość,

b) pokrzywdzony zaprzeczał przestępstwu,

c) pokrzywdzony nie wnosił o takie orzeczenie.

1. zasadny

2. niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Ad 1. Sąd Rejonowy nie zaliczył okresów pozbawienia wolności mimo braku po temu przeszkód.

Ad 2.a) Wyrok w pkt. 4 nie dot. szkody, lecz krzywdy, które ww. przepis (w przeciwieństwie od Skarżącej) wyraźnie odróżnia, odsyłając przy tym do art. 445 § 1 k.c., w którym mowa o „odpowiedniej sumie”, tj. kwocie wg uznania Sądu.

Ad 2.b) Sąd Rejonowy nie dał zaprzeczeniom wiary, więc argument jest bezprzedmiotowy.

Ad 2.c) Wniosek nie jest warunkiem sine qua non orzeczenia obowiązku.

Wniosek

Adw. K. P. i adw. A. B. – brak wniosku, który pozostawałby w jakimkolwiek logicznym związku z zarzutem.

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

2.2.

1. Apelacja adw. K. P. – obrazy art. 7 i art. 410 K.p.k. przez:

a) uznanie za wiarygodne zeznań M. O., choć są „sprzeczne z całokształtem /…/ materiału dowodowego, w tym /…/ wszystkimi /…/ opiniami”, a świadek ostatecznie na rozprawie nie rozpoznała E. Z.;

b) nieuwzględnienie zeznań P. Z..

2. Apelacja adw. P. W. – obrazy art. 7 i art. 410 K.p.k. przez m.in. pominięcie wniosków opinii co do braku u pokrzywdzonego obrażeń charakterystycznych dla użycia młotka i zaistnienia jedynie skutków określonych w art. 157 § 2 k.k.

3. Apelacja adw. A. B. – obrazy art. 4, art. 7 i art. 410 k.p.k. przez przyjęcie:

a) naruszenia miru domowego, choć mieszkanie pokrzywdzonego nie było zamknięte na klucz;

b) że ciosy naraziły pokrzywdzonego na niebezpieczeństwo utraty życia lub skutku z art. 156 § 1 k.k., choć zaprzeczył temu biegły M. G..

1. niezasadny

2.i3.częściowo zasadne

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Ad 1.a) Co prawda zeznania M. O. są rzeczywiście sprzeczne z zeznaniami pokrzywdzonego, jednak to te drugie są niewiarygodne m.in. dlatego, że są nie do pogodzenia z dowodem obiektywnym – pozostają w opozycji do treści opinii genetycznej i w żaden sposób nie tłumaczą obecności śladów krwi pokrzywdzonego na użytym przez oskarżonych młotku.

Twierdzenie o sprzeczności zeznań M. O. z opiniami medycznymi jest co najmniej nierzetelne i narusza zasady logiki, gdyż opinie te w żadnym razie nie wykluczają opisanego przez nią mechanizmu powstania u pokrzywdzonego obrażeń.

Nie polega natomiast na prawdzie twierdzenie, iż świadek nie rozpoznała oskarżonego, bowiem w rzeczywistości podała ona jedynie: „co do trzeciego oskarżonego, to nie jestem pewna, bo inaczej dziś wygląda”. Przyznała natomiast, że potwierdziła jego rozpoznanie w postępowaniu przygotowawczym (k. 725).

Skoro zaś M. O. zeznała: „widziałam /…/ tych trzech mężczyzn, co wbiegło do mieszkania, okłada go pięściami po głowie” (k. 30v), a kiedy poszła do P. S., bo wśród napastników rozpoznała jej chłopaka, zastała w jej mieszkaniu tych samych trzech sprawców – był tam „ ten sam skład” (k. 31), a później z tego właśnie mieszkania policjanci „wyprowadzili tych 3 mężczyzn i P. /…/ to byli ci sami mężczyźni, co pobili T. ” (k. 31), to co do sprawstwa E. Z. i pozostałych oskarżonych nie może być żadnych wątpliwości.

Ad 1.b) W odniesieniu do meritum zeznań P. Z. Sąd Rejonowy słusznie uznał, iż jej przypuszczenia, czy domysły, że oskarżony nocował w domu, wyprowadzone ze stanu jego pościeli wieczorem w dacie zdarzenia i następnego dnia rano, w żadnym razie nie wykluczałyby jego udziału w zajściu mającym miejsce ok. godz. 22 czy 23.

W istocie jednak jest to kwestia bezprzedmiotowa, gdyż Skarżący pomija, iż świadek, będąca siostrą oskarżonego, przed Sądem Rejonowym odmówiła zeznań (k. 724).

Ad 2. i 3.b) M. G. przekonująco zaopiniował, iż „brak podstaw, by mówić o tym, że obrażenia powstały od uderzenia twardym przedmiotem typu młotek”. Wskazuje to, iż nie są one na tyle charakterystyczne, by przesądzić o użyciu takiego narzędzia. Jednocześnie jednak biegły – cytując z pamięci wytyczne ONZ – podał, że wchodzi w grę sytuacja, gdy ślad „może być spowodowany tym, co podaje pacjent, ale nie jest to obraz specyficzny i jest wiele możliwości spowodowania tego urazu” (k. 773v). Zatem, choć w świetle opinii genetycznej użycie młotka jest niewątpliwe (wartość identyfikacji krwi pokrzywdzonego na młotku, zwłaszcza na tzw. części roboczej, jest „ekstremalnie mocna” - k. 379v-380), to równie niewątpliwym jest, że nie był on użyty nawet z taką siłą, by pozostawić typowe dlań ślady. Skoro tak, to tym bardziej posłużenie się nim w taki sposób (lekkie ciosy) nie stwarzało zagrożenia dla życia ani nie mogło spowodować ciężkich obrażeń1. Wniosek przeciwny byłyby dowolnym przypuszczeniem, wręcz bezpodstawnym w realiach sprawy domysłem, naruszającym dyspozycję art. 5 § 2 k.p.k.

Ad 3.a) Argument Skarżącej jest absurdalny – wręcz urąga zdrowemu rozsądkowi, a na płaszczyźnie prawnej jest bezprzedmiotowy, gdyż kwestia zamknięcia lokalu nie należy do znamion z art. 193 k.k.

Kwestionowanie bytu przestępstwa z pkt. II jest jednak zasadne, bowiem opisane w nim zachowanie było niezbędnym elementem, a wręcz immanentną częścią dokonania pobicia w czasie i miejscu wskazanym w pkt. I.2

Wniosek

O zmianę wyroku przez uniewinnienie, a ewentualnie (adw. A. B.) o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

niezasadne

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Częściowa zasadność ww. zarzutów nie prowadzi do wniosków wyłączających winę lub bezprawność, zaś subsydiarny wniosek o uchylenie wyroku nie został w jakikolwiek sposób umotywowany (Autorka nie wskazała czynności, które byłby niezbędne, a przekraczały kompetencje sądu odwoławczego).

2.3.

Apelacja oskarżonej – błędnego ustalenia, iż:

a)  jej groźba wzbudzała uzasadnioną obawę spełnienia,

b)  nie zachodzą podstawy warunkowego umorzenia.

a)  niezasadny

b)  zasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Ad a) Skoro Sąd Rejonowy dał wiarę zeznaniom pokrzywdzonej: „P. zaczęła mi grozić. Powiedziała, że mnie pobije. Obawiam się … P. jest agresywna i nieobliczalna” (k. 3), „to cię zaraz pobiję” (k. 31), to nie mógł poczynić innych niż kwestionowane ustaleń.

Ad b)

Choć zarzut został skonstruowany wadliwie (odpowiada on podstawie z art. 438 pkt 4 k.p.k.), to w istocie jest słuszny, gdyż okoliczności wskazane przez Sąd Rejonowy w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku na k. 802v. (w szczególności pojednanie) – wbrew oderwanej od realiów sprawy ocenie stopnia szkodliwości i zawinienia jako znacznych – wskazują, iż spełnione zostały nie tylko formalne, ale i merytoryczne przesłanki z art. 66 k.k. W takiej zaś sytuacji należało rozważyć kwestię przewidzianej w tym przepisie probacji, która w ocenie Sądu Okręgowego (zwłaszcza przy zastosowaniu dozoru) będzie dostateczną reakcją na przypisany oskarżonej czyn, a jednocześnie w trybie art. 76 § 3 k.k. da pokrzywdzonej satysfakcję finansową, a pośrednio także moralną.

Wniosek

O zmianę wyroku przez uniewinnienie, a ewentualnie warunkowe umorzenie.

częściowo zasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Niezasadność zarzutu w pkt. a) natomiast zasadność w pkt. b).

3.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

3.1.

Co do K. S. i E. Z.: wtargnięcie do mieszkania pokrzywdzonego jako element przestępstwa z pkt. I.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

Art. 435 K.p.k. obliguje do zmiany wyroku na korzyść współoskarżonych, jeżeli zachodzą co do nich te same, co w odniesieniu do K. K., względy przemawiające za zmianą.

4.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

4.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Skazanie K. K., K. S. i E. Z..

Przypisanie czynu oskarżonej.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Niezasadność zarzutów co do winy.

4.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

1.  Opis czynu z pkt. I.

2.  Warunkowe umorzenie postępowania co do czynu przypisanego oskarżonej.

Zwięźle o powodach zmiany

1.  Względy wskazane uprzednio w sekcji 2.2.2. ad 2. I 3.

2.  Względy wskazane w sekcji 2.2.3. ad b).

4.3. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt

Przytoczyć okoliczności

IA3.

Uchylenie kary łącznej jako rozstrzygnięcia bezprzedmiotowego wobec orzeczenia z pkt. IA2.

6.  Koszty Procesu

Punkt

Przytoczyć okoliczności

III

Wydatki z tytułu obrony z urzędu wykłada Skarb Państwa – art. 619 § 1 K.p.k. i art. 618 § 1 pkt 11 K.p.k., a zgodnie z art. 627 K.p.k. w zw. z art. 634 K.p.k. a co do warunkowego umorzenia także w zw. z art. 629 K.p.k., koszty sądowe, w tym opłata z obie instancje, obciążają oskarżonych.

7.  PODPIS

Artur Achrymowicz

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Oskarżona

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Skazanie

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐ uchylenie

☒

zmiana

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca E. Z..

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Skazanie

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐ uchylenie

☒

zmiana

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

3

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca K. S.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Skazanie

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

Zmiana

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

4

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca K. K.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Skazanie

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒ uchylenie

☒

zmiana