Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 października 2015 roku

Sąd Okręgowy w Lublinie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący –Sędzia SO Małgorzata Kowalska

Protokolant prot. sądowy Agnieszka Goluch

po rozpoznaniu w dniu 1 października 2015 roku w Lublinie

sprawy J. B. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania J. B. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

z dnia 6 grudnia 2013 roku znak (...)

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala J. B. (1) prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 1 listopada 2013 roku do 15 września 2014 roku, zaś od 16 września 2014 roku do 31 grudnia 2015 roku ustala prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy.

Sygn. akt VII U 249/14

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 6 grudnia 2013 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. odmówił J. B. (2) prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, gdyż Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 28 listopada 2013 roku nie uznała wnioskodawcy za niezdolnego do pracy (decyzja – k. 134 akt rentowy ZUS, dalej a.r.).

Odwołanie od powyższej decyzji złożył J. B. (1) wnosząc o jej zmianę i przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, nie zgadzając się z ustaleniem, iż obecny stan jego zdrowia uległ poprawie i pozwala mu na wykonywanie pracy zawodowej. Podniósł, iż jego dolegliwości neurologiczne, związane ze schorzeniem kręgosłupa mają charakter przewlekły i postępujący. Uniemożliwiają mu wykonywanie jakiejkolwiek pracy fizycznej, a dłuższe przebywanie w pozycji wymuszonej powoduje ból, zawroty głowy, duszności i drętwienie kończyn (k. 2 a.s.).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wnosił o jego oddalenie, wskazując na argumenty zawarte w uzasadnieniu decyzji (k. 3 a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił i zważył co następuje:

J. B. (1), urodzony (...), posiada wykształcenie zasadnicze zawodowe w zawodzie ślusarz. Wnioskodawca pracował m. in. jako monter wyposażenia, ślusarz maszynowy i remontowy, kierowca oraz ostatnio jako ślusarz spawacz. Od dnia 1 września 1992 roku do dnia 31 grudnia 2006 roku oraz od 16 stycznia 2009 roku do 31 października 2013 roku skarżący uprawniony był do renty z tytułu niezdolności do pracy, głównie ze względu na schorzenia neurologiczne (bezsporne).

W dniu 8 października 2013 roku J. B. (1) złożył wniosek o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Do wniosku dołączył zaświadczenie o stanie zdrowia, historię choroby laryngologiczną i internistyczną, kartę informacyjną leczenia szpitalnego, wynik badania słuchu oraz opis konsultacji neurochirurgicznej (k. 47-64 dok. orzeczniczej).

Po zasięgnięciu opinii konsultanta neurologa, lekarz orzecznik, a następnie w dniu 28 listopada 2013 roku Komisja Lekarska stwierdziła, iż J. B. (1) jest osobą zdolną do pracy (vide akta orzecznicze oraz akta rentowe).

Decyzją z dnia 6 grudnia 2013 r. ZUS w oparciu o powyższe orzeczenie odmówił wnioskodawcy prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy od dnia 1 listopada 2013 r. (k. 134 a.r.).

Sąd ustalił w toku niniejszego postępowania, iż wnioskodawca jest obecnie osobą całkowicie niezdolną do pracy, natomiast w okresie od 1 listopada 2013 roku do dnia 15 września 2014 roku był, osobą częściowo niezdolną do pracy. Główną przyczyną tej niezdolności jest schorzenie kręgosłupa. Wnioskodawca pobierał świadczenie rentowe do dnia 31 października 2013 roku z powodu schorzenia kręgosłupa – kręgozmyku z ciasnotą kanału kręgowego, powodującego dolegliwości bólowe i ograniczenia wydolności kręgosłupa. Nadto narastały u niego objawy chromania neurogennego, pomimo rehabilitacji objawy te nie ustąpiły i wnioskodawca zmuszony był poddać się leczeniu operacyjnemu. Przebywał w okresie od 16 września 2014 roku do 7 października 2014 roku w Klinice (...) w L., w dniu 25 września dokonano zabiegu operacyjnego, polegającego na odbarczeniu kanału kręgowego. Po operacji nastąpiło nasilenie dolegliwości bólowych do lewej kończyny dolnej, po wypisie z Kliniki te dolegliwości utrzymują się nadal, z tego powodu skarżący leczony był w (...) w (...) (...) w L. i w P.. W kontrolnym KT kręgosłupa z dnia 9 października 2014 roku ujawniono nadal ześlizg L5S1 II stopnia, stenozę kanału i osteolit wpuklający się do kanału kręgowego na poziomie L3. W obecnym stanie (tj. po operacji) wnioskodawca wymaga intensywnej rehabilitacji, a przy braku poprawy do rozważenia pozostaje kolejny zabieg operacyjny.

W tych okolicznościach należało uznać, iż skarżący był nadal częściowo niezdolny do pracy od 1 listopada 2013 roku tj. od daty wstrzymania renty do dnia hospitalizacji w Klinice (...) tj. do 15 września 2014 roku, następnie całkowicie niezdolny do pracy, do dnia 1 grudnia 2015 roku (vide opinia biegłego neurochirurga k. 37-38 a.s.).

Pozostałe schorzenia, w tym obustronny niedosłuch, do korekty aparatem słuchowym, nadciśnienie tętnicze, zaburzenia depresyjne nawracające (o złożonej etiologii – w przebiegu ZUA, adaptacyjne i na podłożu osobowościowym) oraz zaburzenia lękowe, nie mają wpływu na ogólną sprawność organizmu skarżącego (opinia kardiologa, psychiatry, neurologa i laryngologa k. 15 a.s.).

Powyższy stan faktyczny został ustalony w oparciu o powołaną opinię biegłego lekarza specjalisty z zakresu neurochirurgii. Wskazał on, iż u badanego po dniu 31 października 2013 roku nie nastąpiła poprawa stanu neurologicznego usprawiedliwiająca orzeczenie o zdolności do pracy, natomiast obecny poziom zaawansowania choroby kręgosłupa u wnioskodawcy powoduje całkowitą niezdolność do pracy, przy czym pogorszenie to nastąpiło w dacie hospitalizacji w Klinice (...), w celu przeprowadzenia operacji. Biegły podkreślił również, że po zabiegu operacyjnym nie nastąpiła spodziewana poprawa, a wręcz przeciwnie stan się pogorszył i badany wymaga bardzo intensywnej rehabilitacji i ewentualnie przy braku poprawy – kolejnego zabiegu neurochirurgicznego. Ponowna ocena stanu zdrowia winna zaś nastąpić po 31 grudnia 2015 roku

Do opinii tej organ rentowy zgłaszał zastrzeżenia, w zakresie orzeczenia u J. B. (1) częściowej niezdolności do pracy od dnia 1 listopada 2013 roku do dnia 15 września 2014 roku. W uzasadnieniu podniesiono rozbieżności w ocenie lekarzy orzeczników ZUS z tego okresu, badających wnioskodawcę w listopadzie 2013 roku, ocenie biegłego neurologa z dnia 5 maja 2014 roku, a oceną biegłego neurochirurga dokonaną w lutym 2015 roku. Lekarze ZUS oraz biegły sądowy z zakresu neurologii nie stwierdzili podczas badan przedmiotowych opiniowanego większych odchyleń od normy, badany funkcjonował bez istotnych ograniczeń ruchomości kręgosłupa i bez objawów korzeniowych (k. 48-49 a.s.).

Do zastrzeżeń tych odniósł się biegły neurochirurg, wskazując, iż charakter dolegliwości (chromanie neurogenne) w zwężeniu zwyrodnieniowym kanału kręgowego polega m.in. na osłabieniu wydolności ruchowej (osłabieniu siły kończyn) po wysiłku fizycznym lub na przykład przejściu określonego dystansu (skróceniu dystansu chodu). Badanie neurologiczne czy ortopedyczne w warunkach statycznych może nie wykazać istotnych objawów ubytkowych. Wobec powyższego nie można było uznać, iż w okresie od 1 listopada 2013 roku do 15 września 2014 roku ustały przesłanki do uznania częściowej niezdolności do pracy. Biegły neurochirurg podkreślił przy tym, że nie mogło dojść do poprawy stanu zdrowia skarżącego przy chorobowo zwężonym (a nie odbarczonym jeszcze) kanale kręgowym. Brak objawów korzeniowych czy też ocena objawu H. (neurologicznego) stosowanego w wykrywaniu symulacji dolegliwości ze strony lędźwiowego odcinka kręgosłupa nie stanowi w takich przypadkach o braku ograniczenia wydolności kręgosłupa lędźwiowo – krzyżowego. W późniejszym okresie chromanie neurogenne nasiliło się oraz wystąpiły ostre objawy korzeniowe (opinia uzupełniająca k. 54 a.s.).

Strony nie składały zastrzeżeń do powyższej opinii, nie przedstawiły również nowych wniosków dowodowych.

W tych okolicznościach Sąd uznał, iż opinia biegłego neurochirurga, wraz z jej uzupełnieniem zawierającym wyczerpujące odniesienie się do uwag pozwanego organu rentowego jest jasne i logicznie argumentowana. Z tych względów opinie te należało uznać za wiarygodne. Zauważyć przy tym należy, że wnioskodawca ostatnio od 2009 roku (a wcześniej od 1992 roku do 2006 roku) był uprawniony do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy z powodu schorzeń neurologicznych, systematycznie się leczy, a w niniejszym postępowaniu nie wykazano aby jego stan zdrowia uległ poprawie.

Należy również dodać, iż Sąd nie oparł się na opinii biegłego neurologa z dnia 5 maja 2014 roku, który nie stwierdził u badanego niezdolności do pracy (k. 15 a.s.). Zdaniem Sądu opinia ta nie była pełna, odnosiła się jedynie do wyników badania przedmiotowego skarżącego, nie odniesiono się zaś do obrazu klinicznego jaki przedstawiały obiektywne wyniki badań obrazowych kręgosłupa. Przez to opinia ta nie była pełna i jako taka nie mogła stać się podstawą do rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie.

Odwołanie J. B. (1) zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2013 r. poz. 1442) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1) jest niezdolny do pracy,

2) ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3) niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 i 7 ustawy albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Pojęcie niezdolności do pracy zdefiniowane zostało w art. 12 cytowanej ustawy, który to przepis stanowi, iż niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy.

Częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Z uwagi na uprawnienie wnioskodawcy do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy do 31 października 2013 roku warunek posiadania okresu składkowego i nieskładkowego oraz daty powstania niezdolności do pracy nie był sporny w niniejszej sprawie.

Ustalony stan faktyczny jednoznacznie wskazuje, że wnioskodawca od dnia 1 listopada 2013 roku był nadal osobą częściowo niezdolną do pracy, następnie zaś od dnia 15 września 2014 roku nastąpiło dalsze pogorszenie stanu zdrowia sprowadzające całkowitą niezdolność do pracy na okres od 16 września 2014 roku do 31 grudnia 2015 roku

Z tych względów zaskarżoną decyzję należało zmienić przyznając J. B. (1) prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na dalszy okres tj. od 1 listopada 2013 roku do 15 września 2014 roku oraz od dnia 16 września 2014 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy.

Z powyższych względów, na podstawie powołanych przepisów oraz art. 477 ¹⁴ § 2 kpc, Sąd orzekł jak w sentencji.