Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 października 2017 roku

Sąd Okręgowy w Sieradzu Wydział I Cywilny

w składzie:

Przewodniczący SSO Barbara Bojakowska

Sędziowie SSO Joanna Składowska

SSO Iwona Podwójniak

Protokolant sekretarz sądowy Elwira Kosieniak

po rozpoznaniu w dniu 17 października 2017 roku w Sieradzu

na rozprawie sprawy

sprawy z odwołania A. R. (1)

od uchwały Zarządu Okręgowego(...) w S. nr (...) z dnia 22 maja 2017 r. i poprzedzającej ją uchwały Walnego Zgromadzenia K. nr (...) (...) w Ł. nr (...) z dnia 23 kwietnia 2017 r.

z udziałem (...) Koła (...) w Ł.

1.  oddala odwołanie ;

2.  zasądza od odwołującego się A. R. (1) na rzecz uczestnika Koła (...) w Ł. 180,00 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Sygn. akt I Ca 265/17

UZASADNIENIE

Uchwałą Nr (...)/ (...) z dnia 23 kwietnia 2017 roku Walnego Zgromadzenia Członków (...) Koła (...) w Ł. A. R. (1) został wykluczony z koła. W uzasadnieniu uchwały wskazano, że podstawą wykluczenia
jest § 44 ust 1 pkt 1 i 2 Statutu (...), gdyż A. R. (1) dopuścił się potajemnego nagrywania rozmów, których był uczestnikiem, co miało naruszyć pkt 4 i 11 Zbioru Zasad (...)oraz dobra osobiste kolegów, określone w art. 23 k.c.

Od wskazanej uchwały A. R. (1) odwołał się do Zarządu Okręgowego (...) w S..

Uchwałą Nr(...)z dnia 22 maja 2017 roku Zarząd Okręgowy (...) w S. nie uwzględnił odwołania i utrzymał w mocy uchwałę
Nr (...) z dnia 23 kwietnia 2017 roku Walnego Zgromadzenia Członków (...) Koła (...) w Ł..

Dnia 19 czerwca 2017 roku do Sądu Okręgowego w Sieradzu wpłynęło odwołanie A. R. (1) od uchwały Nr (...) z dnia 22 maja 2017 roku Zarządu Okręgowego (...) w S., nie uwzględniającej odwołania
od uchwały Nr(...) (...) z dnia 23 kwietnia 2017 roku Walnego Zgromadzenia Członków (...) Koła (...) w Ł. dotyczącej wykluczenia skarżącego
z koła.

Skarżący zarzucił w odwołaniu:

- błąd w ustaleniach faktycznych polegający na przyjęciu, że skarżący nagrał więcej niż jedną rozmowę oraz że motywem jego działań była chęć zdyskredytowania kolegów;

- naruszenie § 44 ust 1 pkt 1 i 2 Statutu (...), poprzez błędne i całkiem dowolne przyjęcie, że zachowanie skarżącego, polegające na utrwalenie rozmowy prowadzonej
z kolegami, uzasadnia wykluczenie go z koła łowieckiego;

- rażące naruszenie § 9 ust 1 pkt 3 Statutu (...), poprzez ograniczenie prawa do obrony polegające na uniemożliwienie skarżącemu złożenia wyjaśnień przed podjęciem przez
Zarząd Okręgowy (...) w S. uchwały w przedmiocie odwołania od uchwały wykluczającej go z Koła (...);

- naruszenie art. 23 k.c. poprzez jego zastosowanie i błędne przyjęcie, iż skarżący nagrywając rozmowę prowadzoną z kolegami naruszył ich dobra osobiste, podczas gdy jego działanie nie było bezprawne, a podejmując je skarżący usiłował bronić się przed bezpodstawnym pomówieniem ze strony członków zarządu Koła (...) w Ł. o rzekome postrzelenie samochodu ciężarowego w dniu 9 stycznia 2016 roku w K.
k. Ł..

W uzasadnieniu odwołania podnosił, iż zarzuty podniesione wobec niego
na uzasadnienie jego wykluczenia nie tylko są bezzasadne, ale także w żadnym razie
nie uzasadniają zastosowania najsurowszej sankcji organizacyjnej wobec członka koła łowieckiego jakim jest wykluczenie go z tej organizacji.

W odpowiedzi na odwołanie (...) Koło (...) w Ł.
nie uznało odwołania i wniosło o jego oddalenie w całości i zasądzenie od A. R. (1) na jego rzecz zwrotu kosztów postępowania, w tym zwrotu kosztów zastępstwa radcowskiego, według norm przepisanych.

Na terminie rozprawy odwołujący popierał odwołania i wnosił o zasądzenie
na jego zwrotu kosztów postępowania, natomiast a Koło (...) wnosiło o oddalenie odwołania i zasądzenie na jego rzecz zwrotu kosztów, według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy rozpoznając odwołanie, ustalił co następuje:

A. R. (1) jest członkiem Polskiego Związku Łowieckiego i należał
do (...) Koła (...) w Ł. od 2002 roku, (bezsporne).

Dniu 9 stycznia 2016 roku w K. doszło do postrzelenia samochodu ciężarowego. Na skutek anonimów prowadzone było przez Okręgowego Rzecznika Dyscyplinarnego w S. postępowanie dyscyplinarne w związku z tym postrzeleniem oraz nielegalnym polowaniem, które odbyło się w K. w dniu 9 stycznia 2016 roku, a Prokuratura Rejonowa w Łasku prowadziła postępowanie karne w sprawie Ds. 225/16 dotyczące postrzelenia przedmiotowego samochodu. Oba postępowania zakończyły się umorzeniem postepowania (dokumenty zawarte w aktach sprawy I Ds. 225/16 i akta sprawy dyscyplinarnej.).

W dniu 24 stycznia 2016 roku skarżący utrwalił przebieg rozmowy pomiędzy sobą a myśliwymi , w tym S., B., która odbyła się w domku myśliwskim w R. ( d. naganie rozmowy i transkrypcja ( k 46 – 48a). W następstwie tego nagrania odwołujący oskarżał myśliwych, w tym łowczego A. S. (1) o udział w nielegalnym polowaniu i postrzelenie tira.

Pierwszy raz próbowano usunąć skarżącego z Kola (...) w czerwcu 2016 roku, za bezpodstawne zarzuty skierowane pod adresem czterech myśliwych o udział w nielegalnym polowaniu lecz nie uzyskano wtedy potrzebnej większości głosów. Na tym posiedzeniu odwołujący ujawnił także nielegalnie nagraną rozmowę. Na pytanie z jakich powodów tak uczynił, stwierdził, że „ miałam nadzieję, że powiedzą coś ciekawego” Po odtworzeniu tego nagrania osoby, które zostały nagrane, a w szczególności myśliwy B. stwierdził, że tę sprawę skieruje na drogę sądową. Wszyscy odnieśli się do tego zachowania skarżącego bardzo negatywnie., (dowód: zeznania A. N. – protokół rozprawy z dnia 17 października 2017 roku - k. 137 vere i . odpis protokołu k 41 – 42)).

Po walnym zgromadzeniu do zarządu koła wpłynęły pisma od członków koła R. J. i H. P. ( 16 i 17 listopada 2016), w których zauważono złą atmosferę w kole łowieckim i oburzenie z powodu wykonania nagrania przez Odwołującego się ( d. pisma k 44 i 45).

Na posiedzeniu Koła (...) 3 marca 2017 r. skarżący składał wyjaśnienia
w sprawie nagrania wyjaśniając, że dokonał nagrania, że udostępnił je organom ścigania oraz że było to nieetyczne z jego strony. (dowód: odpis protokołu z zebrania k 49 50)

Na posiedzeniu K. z dnia 5 marca 2017 r. podjęto decyzję, że sprawa nagrań zostanie skierowana na walne zgromadzenie z rekomendacją uchwały wykluczającej pana R. z koła ze względów etycznych, (dowód: protokół z zebrania k 51, uchwała nr (...) z 5.03.2017 r. k 54-57 i zeznania A. N. – protokół rozprawy z dnia 17 października 2017 roku - k. 137).

Na walnym zgromadzeniu (...) Koła (...) w Ł. w dniu 23 kwietnia 2017 r. zgodnie z porządkiem obrad przeprowadzono procedurę wykluczenia A. R. (1) z członkostwa w kole łowieckim. Po odczytaniu aktu oskarżenia oraz przeprowadzeniu dyskusji i odniesieniu się do zarzutów przez odwołującego, który wyjaśnił, że powodem nagrania była obrona przed posądzeniem o postrzelenie tira, uczestnicy zgromadzenia podjęli uchwałę za wykluczaniem A. R. Głosowało 27 osób, w tym 20 było za wykluczeniem, a 7 osób było przeciwnych ( d. protokół walnego zgromadzenia k 82- 90).

Od podjętej uchwały A. R. złożył odwołanie do zarządu Okręgowego (...) w S..

Uchwałą z 22 maja 2017 r. Zarząd Okręgowy (...) w S. złożonego odwołania nie uwzględnił podzielając ocenę zachowania odwołującego dokonaną przez Walne Zgromadzenie (d. odwołanie i uchwała zawarte w aktach (...) w S. )

Stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie okoliczności bezspornych, których treści strony nie kwestionowały, a także dokumentów zwartych w aktach sprawy i aktach załączonych w szczególności teczek dotyczących postępowania dyscyplinarnego i odwołania A. R. i akt postępowania przygotowawczego Ds. 225/16 oraz zeznań odwołującego się i Prezesa Wojskowego Koła (...) w Ł..

Sąd pominął zeznania Prezesa Wojskowego Koła (...) w części,
w której nie odniosły się do podstawy wykluczenia skarżącego z koła, jako zbędne
dla rozpoznania przedmiotowej sprawy.

Sąd oddalił także wnioski o przesłuchanie świadków zgłoszonych w odwołaniu
i w odpowiedzi na odwołanie, gdyż przeprowadzenie tego dowodu było zbędne
dla rozpoznania istoty sprawy.

Sąd Okręgowy zważył:

Odwołanie A. R. (1) nie jest uzasadnione i nie zasługuje na uwzględnienie.

W złożonym odwołaniu skarżący nie kwestionował potajemnego nagrania swojej rozmowy z myśliwymi obecnymi w domu myśliwskim w R. w dniu 24 stycznia 2016 r,. w tym w szczególności z łowczym koła A. S. (1), podawał tylko inną przyczynę nagrania, niż to przyjęto w zarzucie, który stanowił przyczynę jego wykluczenia z koła myśliwskiego L. w Ł., oraz twierdził, że swoimi zachowaniem nie naruszył zasad etyki i tradycji łowieckiej.

Rozpoznając odwołanie należało zatem rozstrzygnięć, czy Walne Zgromadzenie Koła (...) w Ł. podejmujące uchwałę nr (...)/ (...) o wykluczeniu A. R. (1) z koła łowieckiego w dniu 23 kwietnia 2017 r. i nie uwzględniająca odwołania od tej uchwały, uchwała nr(...) Zarządu Okręgowego (...)w S. dokonały trafnych ustaleń faktycznych oraz czy istniały merytoryczne przesłanki do wykluczenia odwołującego się z koła.

W pierwszej kolejności odnieść się należy do zarzutów dotyczących naruszenia prawa procesowego, bowiem ocena prawidłowości zastosowania przepisów prawa materialnego możliwa jest dopiero po stwierdzeniu, że ustalenia faktyczne stanowiące podstawę zastosowania prawa materialnego zostały dokonane przy prawidłowym stosowaniu przepisów procesowych.

Odnosząc się do zarzutu błędu w ustalaniach faktycznych stwierdzić należy, że rację ma odwołujący się, że brak było dowodów na przypisanie mu wielokrotnego nagrywania swoich kolegów myśliwych, ponieważ oprócz podejrzeń, nie uzyskano żądnego nagrania , poza sporządzonym w dniu 24 stycznia 2016 r. Zarzut więc uporczywego nagrywania nie był uzasadniony. Uchybienie to nie miało jednak wpływu na zasadność uchwały o wykluczeniu, ponieważ pozostała część zarzutu znalazła odzwierciedlenie w przedłożonym materiale dowodowym.

W szczególności nie można dać wiary zeznaniom odwołującego się, że powodem sporządzenia nagrania było tylko jego własna obrona przed zarzutem o postrzelenie tira w dniu 9 stycznia 2016 r. Zarówno z treści samego nagrania jak i zeznań świadków w sprawie I Ds. 225.2016 wynika, że to nie łowczy A. S. (1) oskarżał go o ten czyn, ale odwołujący łowczego i innych myśliwych o nielegalne polowanie i prowadził w tym celu prywatne śledztwo. Z treści nagrania wynika dobitnie kto był osobą inicjującą rozmowę i z jakich powodów łowczy zadzwonił do A. R. (1), w dniu 9 stycznia 2016 r. Z rozmowy ten nie wynika też co twierdzi odwołujący, że łowczy przyznał się do nielegalnego polowania. Oświadczanie „ja przestrzeliłem auto” padło w okolicznościach nagabywania go przez odwołującego i chęci zakończenia rozmowy, aby nie doprowadzić do kolejnej kłótni, co wynika ze stwierdzenia „ale A. ja cię nie posądzam” oraz dlaczego wy po raz kolejny szukacie we mnie…” Nie jest zatem prawdą, że A. S. miał oczerniać go o postrzelenie tira. Sam skarżący jako powód sporządzenia nagrania podawał ciekawość, następnie przyznał, że zachował się nieetycznie, a dopiero na WZ w dniu 24 kwietnia 2017 r. podał jako powód - obronę przed pomówieniami. Nawet gdyby dać wiarę zeznaniom (...) złożonym w sprawie karnej, że był u niego w sklepie A. S. i oskarżał odwołującego o postrzelenie tira, to zdarzenie to miało mieć miejsce dopiero w lutym lub marcu 2016 r., a więc już po wykonaniu nagrania. Poza tym świadek ten jest bliskim kolegą odwołującego, prowadzącym w tamtym czasie postępowanie dyscyplinarne w którym jednym z oskarżonych był A. S. się co powoduje, że do zeznania te są mało wiarygodne. Mając przy tym na uwadze fakt, że nagrania te zostały przekazane organom ścigania i Zarządowi Okręgowemu słuszny był wniosek zawarty w zarzucie z 5 marca 2017 r., że sporządzenie nagania przez skarżącego miało na celu nie własną obronę, ale dyskredytację i oczernianie innych myśliwych, w tym w szczególności A. S. (1), w którym pozostawał w konflikcie.

Chybiony jest też zarzut naruszenia § 9 ust. 1 pkt 3 Statutu (...), który miałby polegać na ograniczeniu odwołującemu się prawa do obrony, poprzez uniemożliwienie mu udziału w posiedzeniu Zarządu Okręgowego (...) w S.. Z treści przywołanego postanowienia Statutu wynika, że każdy członek ma prawo składać oświadczenia we wszystkich przypadkach, w których organy zrzeszenia mają podjąć uchwały ich dotyczące oraz odwoływać się od tych uchwał. Dokonując wykładni tego przepisu nie sposób wyinterpretować obowiązku (...) w S. rozpoznania odwołania dopiero po wysłuchaniu wyjaśnień skarżącego. Organem uprawnionym do podjęcia uchwały o wykluczeniu było Walne Zgromadzenie Koła (...) i na tym posiedzeniu oraz we wcześniejszych etapach odwołujący zawsze miał prawo się wypowiedzieć. Organ rozpoznający odwołanie nie dokonuje ponownej merytorycznej oceny uchwały a tylko bada czy zostały spełnione wymogi formalne i przesłanki uzasadniające podjęcie uchwały. Poza tym z treści § 172 Statutu wynika, że organowi rozpoznającemu odwołanie należy przesłać odwołanie wraz z dokumentacją, a organ rozpatruje odwołanie niezwłocznie, z czego nie można wysnuć wniosku o obowiązkowym udziale odwołującego w posiedzeniu odwoławczym. Poza tym skarżący w odwołaniu nie wnosi o poinformowanie go o terminie posiedzenia, czy woli złożenia dodatkowych wyjaśnień.

Sąd Okręgowy w oparciu o przedstawiony materiał dowodowy przyjął, że ocena zachowania odwołującego się dokonana przez uprawnione organy czyli Walne Zgromadzenie Koła (...) w Ł. łowieckiego w dniu 23 kwietnia 2017 r. Zarząd Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego w S. jest prawidłowa w świetle zasad etyki i tradycji łowieckiej. Doszło bowiem do sytuacji, w której odwołujący jako członek koła rażąco naruszył zasady współżycia koleżeńskiego, dobre obyczaje oraz zasady etyki i tradycji łowieckiej (§ 44 ust. 1 pkt 2 Statutu Polskiego Związku Łowieckiego).

W Statucie nie zdefiniowano co kryje się pod pojęciem rażącego naruszenia wskazanych zasad. Pomocne tu może być wyjaśnienie za Słownikiem języka polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN z 2006 r. s. 819), że „razić” to między innymi „sprawiać przykre wrażenie, obrażać poczucie estetyki, sprawiedliwości, przyzwoitości itp.”, a „rażący” w użyciu przymiotnika to „nieprzyjemny dla oczu, dla zmysłów”.

W uchwale wykluczającej A. R. (1) z członkostwa w kole stwierdzono, że podjęte przez niego działania wskazują na to, że dopuścił się potajemnego nagrywania rozmów, których był uczestnikiem, celem ich dyskredytacji, przez co naruszył dobra osobiste kolegów.

Jak wynika z pkt 2 Z. (...) zawartych w Zbiorze Z. i (...) myśliwy postępuje zgodnie z obowiązującym prawem łowieckim a także przestrzega przepisów statutowych i regulaminowych. Pkt 4 tych Z. stanowi natomiast,
że myśliwy dba o pozytywny wizerunek łowiectwa, a swoim postępowaniem przyczynia się do kształtowania dobrej opinii o Polskim Związku (...) i jego członkach.
W kontaktach ze społeczeństwem popularyzuje wiedzę o łowiectwie, stara się dla niego pozyskać sprzymierzeńców, zwłaszcza wśród młodzieży i ludności zamieszkałej w obrębie łowisk. Myśliwy wrażliwy jest na problemy społeczności lokalnych i w miarę możliwości stara się pomóc w ich rozwiązywaniu. Jak wynika z pkt 11 Z. myśliwy dba o dobrą atmosferę w życiu organizacyjnym i na polowaniu a w postępowaniu przestrzega zasad równości wszystkich członków Polskiego Związku (...).

Pojęcie „zasady współżycia koleżeńskiego” nie zostało ustawowo zdefiniowane,
nie precyzuje go także statut., chociaż w kilku punktach wskazuje na obowiązek przestrzegania zasad etyki i tradycji łowieckiej i kierowania się zasadami koleżeństwa ( §11 pkt 2 oraz § 41 pkt 1 Statutu) Jest to zatem pojęcie niedookreślone, co oznacza, że jego definicję doprecyzowują organy stanowiące prawo czyli myśliwi tworzący kolektyw koła łowieckiego i reguły doświadczenia życiowego. Nie ulega przy tym wątpliwości, że zasady współżycia koleżeńskiego to postępowanie zgodne z normami społecznymi w zgodzie
z interesem wszystkich członków koła. Należy przy tym mieć na uwadze szczególne, nadzwyczajne reguły wzajemnego zaufania, jakim obdarzają się myśliwi koła. Myśliwi muszą mieć bowiem, do siebie nawzajem nieograniczone zaufanie, gdyż posługują się bronią
a na polowaniach strzelają do zwierząt znajdując się blisko siebie.

Oceniając przywołane w uchwale zachowanie odwołującego się z punktu widzenia naruszenia zasad współżycia koleżeńskiego, Sąd Okręgowy stwierdził, iż oceny tej należało dokonać z uwzględnieniem motywacji, jaka przyświecała odwołującemu się w czasie podejmowania tych działań. Nie była to obrona własnego imienia odwołującego się, ale chęć zdyskredytowania kolegów, w tym łowczego koła.

Wbrew twierdzeniom odwołania przy wydaniu zaskarżonej uchwały prawidłowo też, zdaniem Sądu, przyjęto, że samo nagrywanie kolegów bez ich wiedzy naruszało zasady współżycia koleżeńskiego oraz zasady etyki i tradycji łowieckiej

Zachowanie odwołującego polegające na potajemnym nagrywaniu kolegów myśliwych, a następnie wykorzystywanie tego nagranie w celu dyskredytacji swoich kolegów jest czynem wysoce nagannym etycznie. Wprawdzie za nagrywanie rozmów nie grozi odpowiedzialność karna, ale brak jest przyzwolenia społecznego na nagrywanie, szczególnie kolegów, podczas nieformalnych spotkań. Nadto czyn taki niewątpliwe stanowi naruszenie dóbr osobistych, w tym prawa do prywatności, czci i godności.

W tym miejscu trzeba zaakcentować, że Sąd Okręgowy potępia działania niezgodne z prawem, czy zasadami etyli (...), w tym nielegalne polowania, ale nie upoważniało to odwołującego do prowadzenia prywatnego śledztwa, czy wymuszania przyznania się osoby przez niego podejrzewanej. Do stwierdzenia czy nastąpiło postrzelenie samochodu, czy było nielegalne polowanie uprawnione są odpowiednie organy – policja i prokuratura. Odwołujący nie powiadomił natomiast o swoich podejrzeniach odpowiednie władze, mimo doskonałej wiedzy jak to zrobić z racji uprzednio wykonywanego zawodu policjanta, a tylko nagrał rozmowę, którą odpowiednio sterował., a następnie wykorzystywał celem dyskredytacji swoich kolegów.

Przy ocenie, czy doszło do naruszenia dobra osobistego, nie można zupełnie wykluczyć subiektywnego odczucia osoby żądającej ochrony prawnej. Zależy to, m.in.
od istoty zdarzenia, na które powołuje się osoba uważająca, że nastąpiło naruszenie jej
dóbr osobistych (patrz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 maja 2004 r., I CK 636/03, (...) Prawnej Lex (...) nr (...)).

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy należy wskazać,
że myśliwi, których nagrano podczas rozmowy i później nagranie to upubliczniono podczas zebrania koła w dniu 10 lipca 2016 toku, mogli odczuć, iż takie działanie skarżącego naruszyło ich dobra osobiste, a przez to rażąco naruszyło zasady współżycia koleżeńskiego
oraz zasady etyki i tradycji łowieckiej, które opierają się przede wszystkim na wzajemnym szacunku i zaufaniu.

Sąd rozważał także czy wykluczenie skarżącego z członkostwa w kole myśliwskim nie jest sankcją zbyt dolegliwą w stosunku do przewinienia skarżącego.

Polski Związek Łowiecki działający na podstawie przepisów ustawy szczególnej, która określa jego zadania i podstawy struktury organizacyjnej, należy do osób prawnych typu zrzeszeniowego, tzn. grupujących określone grono osób fizycznych i prawnych dla podejmowania aktywności i działalności przewidzianej w ustawie – Prawo łowieckie. Członkowie (...) tworzą określoną grupę społeczną, dającą się wyodrębnić ze względu na prowadzoną działalność w zakresie łowiectwa, w tym w szczególności zainteresowanie wykonywaniem polowania i przede wszystkim ochroną oraz hodowlą zwierzyny. Nawiązanie stosunku członkostwa wymaga zgodnych oświadczeń woli (...) oraz osoby fizycznej, a z jej powstaniem członek nabywa prawa oraz zostaje obciążony obowiązkami wynikającymi z członkostwa (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 20 czerwca 2007 r., II CSK 100/07, Lex nr 347287). Za pośrednictwem (...) dochodzi do nabywania i posiadania uprawnień do uprawiania łowiectwa i realizacji interesów jego członków. Każde zrzeszenie działa w oparciu o następujące zasady: dobrowolność, samorządność, trwałość oraz demokracji wewnątrzorganizacyjnej. Dobrowolność zrzeszania polega na swobodzie zrzeszania się. Samorządność to przede wszystkim samodzielność polegająca na określaniu celów działania, natomiast trwałość polega na konsekwencji w dążeniu do jego celów, demokracja wewnątrzorganizacyjna zaś to prawo biernego i czynnego prawa wyborczego członków zrzeszenia oraz możliwość decydowania o celach i działalności zrzeszenia.

Artykuł 33 Prawa łowieckiego stanowi, że koło łowieckie jest podstawowym ogniwem organizacyjnym Polskiego Związku (...). Przynależność do koła łowieckiego nie stanowi warunku przynależności do (...). Zatem można być członkiem (...) i nie należeć do koła łowieckiego. Jeżeli weźmiemy pod uwagę powyższe cechy charakteryzujące Polski Związek Łowiecki oraz to, że można być jego członkiem bez przynależności do koła łowieckiego to stwierdzić należy, że wykluczenie odwołującego się z grona członków Koła (...) nie jest nadmierną sankcją zastosowaną wobec niego Może on nadal realizować się jako myśliwy zarówno indywidualnie jak i po wstąpieniu do innego koła.

Natomiast członkowie Koła (...) w Ł. nie mogą być pozbawieni swych uprawnień wynikających z demokracji wewnątrzorganizacyjnej. Podjętą decyzją wyrazili zdecydowany sprzeciw wobec nagrywania siebie i swych kolegów. Nie można odebrać im prawa decydowania o tym z kim chcą realizować swe pasje łowieckie. Stopień skonfliktowania odwołującego się z członkami Koła jest na tyle znaczny, że obiektywnie oceniając sytuację trudno przypuszczać by w sposób niezakłócony Koło to mogło normalnie funkcjonować, a jego członkowie z przyjemnością spotykaliby się z odwołującym i wspólnie wykonywali zadania wynikające z przynależności do (...), nie obawiając się czy nie są nagrywani.

Z tych względów na podstawie art. 33 ust. 6 ustawy z dnia 13 października 1995 r. Prawo łowieckie (tekst jedn. Dz.U. z 2013 r., poz.1226 ze zm.) w zw. z art. 385 k.p.c.
Sąd oddalił odwołanie jako niezasadne.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z art. 391 § 1 k.p.c., mając na uwadze, iż uczestnik postępowania (...) Koło (...)
w Ł. wygrał sprawę w całości i dlatego należy mu się od odwołującego zwrot wynagrodzenia jego pełnomocnika w kwocie 180 zł, które to wynagrodzenie zostało ustalone stosownie do treści w § 9 ust. 1 pkt 1 w zw. z § 20 i § 15 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U z 2015 r., poz. 1804 ze zm.).