Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 września 2016 r.

Sąd Rejonowy – w Piotrkowie Tryb. VII Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Jolanta Korkus

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Agnieszka Chojnacka

w obecności Prokuratora Tomasza Retyka

po rozpoznaniu w dniach 19 kwietnia 2016r., 03 czerwca 2016r., 02 września 2016 r., sprawy B. S. , syna M. i H. z domu K., urodzonego (...) w M.

oskarżonego o to, że:

I.  w dniu 17.11.2014r. w P., woj. (...) uderzając K. P. otwartą ręką w nos spowodował u w/w, z którą wspólnie zamieszkiwał obrażenia ciała w postaci stłuczenia nosa ze złamaniem kości nosa bez przemieszczenia, które to spowodowały naruszenie czynności narządów jej ciała trwające nie dłużej niż 7 dni.

tj. o czyn z art. 157 § 2 i 4 kk

II.  w dniu 11.03.2015r. w P., woj. (...) przewrócił K. P., a następnie kopał ją i bił pięściami powodując obrażenia ciała w postaci: stłuczenia głowy, podbrzusza i kręgosłupa piersiowego, stłuczenia i zasiniena ręki lewej i kolana prawego oraz złamania żebra IX po stronie lewej, które to spowodowały naruszenie czynności narządów jej ciała trwające nieznacznie dłużej niż 7 dni

tj. o czyn z art. 157 § 1 kk

III.  w dniu 31.03.2015r. w P., woj. (...) kopał i bił pięściami E. D. (1) powodując obrażenia ciała w postaci: stłuczenia policzka lewego z dużym krwiakiem podskórnym, stłuczenia potylicy oraz ust z bolesnością, otarcia naskórka nadgarstka prawego, stłuczenia bocznej powierzchni uda prawego z zasinieniem, stłuczenia bocznej powierzchni uda lewego z 3 zasinieniami, czym spowdował naruszenie czynności narządów jej ciała trwające nie dłużej niż 7 dni

tj. o czyn z art. 157 § 2 kk

1.  oskarżonego B. S. uznaje za winnego popełnienia czynów opisanych w punktach I i II i za to:

- za czyn opisany w punkcie I wyczerpujący dyspozycję art. 157 § 2 i § 4 kk w zw. z art. 4 § 1 kk na podstawie art. 157 § 2 kk wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,

- za czyn opisany w punkcie II wyczerpujący dyspozycję art. 157 § 1 kk w zw. z art. 4 § 1 kk na podstawie art. 157 § 1 kk wymierza mu karę 8 (ośmiu ) miesięcy pozbawienia wolności,

2. na podstawie art. 85 kk , 86 § 1 kk orzeka wobec oskarżonego karę łączną 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności

3. na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk oraz art. 70 § 1 pkt 1 kk, art. 73 § 1 kk wykonanie orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności warunkowo zawiesza oskarżonemu na okres próby 3 ( trzech ) lat i w czasie tym oddaje go pod dozór kuratora sądowego;

4. na podstawie art. 71 § 1 kk wymierza oskarżonemu karę 50 (pięćdziesiąt) stawek dziennych grzywny, przyjmując wysokość jednej stawki na kwotę 20 (dwadzieścia) złotych;

5. na podstawie art. 72 § 1 pkt 5 kk zobowiązuje oskarżonego do powstrzymania się od nadużywania alkoholu;

6. oskarżonego B. S. uniewinnia od popełnienia czynu opisanego w punkcie III i w tej części kosztami postępowania obciąża Skarb Państwa;

7. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej adw. K. R. kwotę 723,24 ( siedemset dwadzieścia trzy złote dwadzieścia cztery grosze) z tytułu zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu;

8. zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych , przy czym wydatki przejmuje na rachunek Skarbu Państwa.

UZASADNIENIE

B. S. został oskarżony o to, że w dniu 31 marca 2015r. w P. kopał i bił pięściami E. D. (1) powodując u niej obrażenia ciała w postaci : stłuczenia policzka lewego z dużym krwiakiem podskórnym, stłuczenia potylicy oraz ust z bolesnością , otarcie naskórka nadgarstka prawego, stłuczenia bocznej powierzchni uda prawego z zasinieniem , stłuczenia bocznej powierzchni uda lewego, z trzema zasinieniami, czym spowodował naruszenie czynności narządów jej ciała trwające nie dłużej niż 7 dni t.j. o czyn z art. 157 § 2 kk.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 31 marca 2015r. E. D. (1) wraz ze swoim partnerem O. N. w godzinach dopołudniowych odwiedzili B. S. w jego mieszkaniu przy ul. (...) w P. Spożywali razem alkohol. W pewnym momencie O. wyszedł do sklepu po piwo i zostawił E. D. (1) samą z B. S. . W pewnym momencie oskarżony wyprosił E. D. (1) z mieszkania.

E. D. (1) była już mocno pijana. Zadzwoniła na Policję , bo zostawiła w mieszkaniu oskarżonego kurtkę z dokumentami i chciała ją odebrać. Na miejsce przyjechał patrol Policji w składzie M. N. i S. Z.. Funkcjonariusze Policji pukali do mieszkania oskarżonego, ale on im nie otworzył. E. D. (1) nie mówiła funkcjonariuszom , że została pobita i zgwałcona przez oskarżonego. Policjanci nie widzieli u niej żadnych śladów obrażeń. Jako powód interwencji podała tylko chęć odebrania kurtki z mieszkania oskarżonego. E. D. (1) była wtedy pod znacznym wpływem alkoholu, nie mogła utrzymać równowagi, mówiła niewyraźnie i trudno było się z nią porozumieć. Funkcjonariusze Policji odwieźli ją do jej matki E. D. (2).

( częściowo wyjaśnienia oskarżonego k. 465 odwrót-466 odwrót, zeznania M. N. k. 470 odwrót-471, k. 439 odwrót , zeznania S. Z. k. 506 - 506 odwrót, k. 349 odwrót, k. 446-447 zbiór C , notatka urzędowa z dnia 31.03.2015r.)

W mieszkaniu u matki E. D. (1) powiedziała jej , że została pobita i zgwałcona przez B. S.. E. D. (2) ponownie wezwała Policję i razem z przybyłymi funkcjonariuszami i córką pojechali do K. (...)złożyć zawiadomienie o przestępstwie, a następnie do szpitala na ul. (...) na badanie.

( zeznania E. D. (2) k. 13-14, k. 468-468 odwrót)

W tym samym dniu t.j 31.03.2015r. o godzinie 20:09 w K. (...) E. D. (1) została poddana badaniu na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu. Wynik wskazywał 1,51 mg/l . Do protokołu podała, że w dniach 30.03.2015r. – 31.03.2015r. wypiła około 14 piw.

( protokół z przebiegu badania stanu trzeźwości k. 17 t. III akt (...))

Lekarz specjalista ginekologii i położnictwa , który prowadził w szpitalu w dniu 31.03.2015r. o godzinie 21:55 badanie E. D. (1) jako osoby pokrzywdzonej przestępstwem przeciwko wolności seksualnej i obyczajności opisując wszystkie obrażenia zaznaczył okolice sromu, krocza i odbytu bez obrażeń , natomiast wskazał tylko krwiak lewego policzka około 4 × 2 cm i zadrapanie w okolicy lewego uda około 3 cm. Lekarz pobrał także wymazy z pochwy i z odbytu świadka do dalszych badań.

( sprawozdanie z badania k. 232-233 odwrót)

Na wymazach z pochwy i z odbytu świadka nie stwierdzono obecności kwaśnej fosfatazy i antygenu swoistego dla prostaty (PSA) – elementów składowych nasienia ludzkiego pochodzącego od B. S.. Również na innych śladach zabezpieczonych od E. D. (1) nie ujawniono śladów biologicznych pochodzących od B. S..

( opinia k. 198-227)

W dniu 01.04.2015r. biegły chirurg stwierdził u E. D. (1) następujące obrażenia ciała:

-stłuczenie policzka lewego z dużym krwiakiem podskórnym, - stłuczenie potylicy oraz ust z bolesnością ,

- otarcie naskórka nadgarstka prawego,

- stłuczenie bocznej powierzchni uda prawego z zasinieniem,

- stłuczenie bocznej powierzchni uda lewego z trzema zasinieniami.

Obrażenia te spowodowały u pokrzywdzonej naruszenie czynności narządów jej ciała na okres poniżej 7 dni.

(opinia lekarska k. 49)

Poziom rozwoju umysłowego E. D. (1) pozostaje w szeroko rozumianej normie , jednocześnie zbliżając się do jej dolnej granicy. Zdolność postrzegania , zapamiętywania i odtwarzania spostrzeżeń pozostaje osłabiona.

W osobowości E. D. (1) silnie rysuje się tendencja bierno- agresywna oraz zniekształcenia będące pochodną problemu alkoholowego , w tym postawy manipulatywne z egocentryzmem, przejaskrawianiem w ocenach społecznych, drażliwością i ksobnością. Z uwagi na stwierdzone zaburzenia pamięci oraz manipulatywne postawy w interakcji może dochodzić do uzupełniania przez nią śladów pamięciowych przez treści o charakterze imaginatywnym. Uzupełnianie może przyjmować bardziej postać literalnego kłamstwa niż typowej konfabulacji.

( opinia biegłego psychologa k. 399-401)

B. S. nie jest chory psychicznie ani upośledzony umysłowo, występują u niego inne zakłócenia czynności psychicznych pod postacią zaburzeń osobowości i uzależnienia od alkoholu.

( opinia k. 381-384)

Oskarżony był uprzednio karany.

(karta karna k. 147-148)

Oskarżony B. S. nie przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu. Wyjaśnił, że E. D. (1) kłamie, ponieważ chce chronić swojego chłopaka O. N. , który ją pobił. Nie było takiej sytuacji, żeby został sam na sam z E. D. (1).

( wyjaśnienia oskarżonego B. S. k.465 odwrót-467 odwrót) )

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonemu tylko w takiej części, w jakiej są one potwierdzone innymi obiektywnymi dowodami oraz w tej części, co do której nie ma przekonujących dowodów przeciwnych.

Wiarygodne jest dla Sądu, że w dniu 31.03.2015r. oskarżony z O. N. i E. D. (1) wspólnie spożywali alkohol w mieszkaniu oskarżonego w godzinach dopołudniowych. Co do tej okoliczności twierdzenia w/w osób są zgodne. Dalej oskarżony zaprzecza, aby była taka sytuacja, że byłby sam na sam z E. D. (1). Ale to twierdzenie jest dla Sądu niewiarygodne, ponieważ przeczy temu twierdzenie O. N. , że wyszedł z mieszkania oskarżonego sam, pozostawiając w nim E. D. (1). Wiarygodność tego twierdzenia poświadcza okoliczność, że E. D. (1) stała pod drzwiami mieszkania oskarżonego i wezwała Policję , aby odebrać z mieszkania oskarżonego kurtkę. W ocenie Sądu świadczy to o tym , że E. D. (1) nie wyszła z mieszkania oskarżonego razem O. N.. Gdyby wychodziła razem z nim nie byłoby przeszkód , aby zabrała ze sobą kurtkę. Natomiast nie jest możliwe ustalenie co wydarzyło się w mieszkaniu oskarżonego między nim a E. D. (1) po opuszczeniu mieszkania przez O. N..

Zeznania E. D. (1) są w tej części całkowicie niewiarygodne. Świadek sama przyznaje , że nie pamięta przebiegu wizyty w tej części. Ma tylko jakieś „ przebłyski” , że była bita. Nie potrafi o tym dokładnie opowiedzieć, bo sama nie wie co się tak naprawdę wydarzyło i czy była jakakolwiek przemoc w stosunku do niej zastosowana przez oskarżonego. Funkcjonariusze Policji , którzy „odebrali” świadka spod drzwi oskarżonego nie widzieli u niej żadnych obrażeń ciała. Świadek w tym czasie była w stanie upojenia alkoholowego i z tego powodu nie pamięta przebiegu zdarzenia.

Sąd odmówił wiary zeznaniom E. D. (2) w części dotyczącej relacji na temat wyglądu i zachowania jej córki w momencie przywiezienia jej przez policjantów w dniu 31.03.2015r. Zeznania świadka w tej części są całkowicie sprzeczne z zeznaniami funkcjonariuszy policji M. N. i S. Z.. Świadkowie stanowczo zaprzeczają , aby u E. D. (1) występowały ślady obrażeń natomiast podkreślają , że była ona mocno nietrzeźwa. Zeznania świadków M. N. i S. Z. są dla Sądu przekonujące , ponieważ świadkowie są osobami obcymi dla stron i niezainteresowanymi wynikiem sprawy.

Zeznania O. N. nie mają istotnego znaczenia w sprawie. Świadek potwierdza tylko okoliczności wspólnego spożywania alkoholu w mieszkaniu oskarżonego i fakt opuszczenia towarzystwa. Odnośnie zajścia między oskarżonym a E. D. (1) przytacza tylko relację tej ostatniej. Dlatego zeznania O. N. tylko częściowo mogły stanowić podstawę ustaleń faktycznych.

Sąd zaaprobował opinię biegłego chirurga , gdyż jest szczegółowa, wyczerpująca i logiczna co do opisanych obrażeń . Ale nie świadczy ona o tym, że opisane obrażenia powstały na skutek agresji oskarżonego wobec E. D. (1).

Sąd zaakceptował obie opinie biegłych psychologów, ponieważ są jednoznaczne, dokładne, przekonująco uargumentowane. Nie ma podstaw, aby je kwestionować i żadna ze stron ich nie kwestionowała.

Sąd pozytywnie ocenił także opinię sądowo- psychiatryczną. Została ona sporządzona rzetelnie, w sposób kompletny opisuje stan zdrowia psychicznego oskarżonego, a zawarte w niej wnioski nie budzą wątpliwości.

Pozostałe zebrane dowody podlegają aprobacie Sądu jako nie budzące zastrzeżeń.

Biorą te wszystkie ustalenia pod uwagę Sąd stwierdził, iż nie ma w sprawie przekonujących dowodów pozwalających na przypisanie oskarżonemu B. S. pobicia E. D. (1) w dniu 31.03.2015r. Obrażenia ciała opisane przez biegłego chirurga w dniu 01.04.2015r. mogły powstać w innych okolicznościach.

Z tych względów Sąd uniewinnił B. S. o zarzuconego mu przestępstwa pobicia E. D. (1) i w tej części kosztami postępowania obciążył Skarb Państwa.

Mając wszystkie powyższe ustalenia na uwadze Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.