Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 lipca 2015 roku

Sąd Rejonowy – w Piotrkowie Tryb. VII Wydział Karny w składzie:

Przewodnicząca: SSR Jolanta Korkus

Protokolant: sekretarz sądowy Dawid Lesiakowski

przy udziale Prokuratora: Beaty Wojciechowskiej

po rozpoznaniu w dniu 07.07.2015 roku

sprawy M. W. (1), syna M. i M. z d. G., ur. (...) w Ł.

oskarżonego o to, że:

w okresie od 15 grudnia 2013 roku do 12 marca 2015 roku w miejscowości (...), gm. G., pow. (...), woj. (...) uporczywie uchylał się od wykonywania ciążącego na nim z mocy ustawy obowiązku łożenia alimentów na dzieci M. i M. W. (2) ustalonych na kwoty po 300 złotych miesięcznie na każde z dzieci przez Sąd Rejonowy w P. (...)Wydział Rodzinny i Nieletnich wyrokiem z dnia (...)w sprawie (...) przez co naraził pokrzywdzonych na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych

tj. o czyn z art. 209 § 1 kk

1.  oskarżonego M. W. (1) uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu wyczerpującego dyspozycję art. 209 § 1 kk i za to na podstawie art. 209 § 1 kk w zw. z art. 4 § 1 kk wymierza oskarżonemu karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

2.  na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk oraz art. 70 § 1 pkt 1 kk wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby 3 (trzech) lat;

3.  na podstawie art. 72 § 1 pkt 3 kk zobowiązuje oskarżonego do bieżącego wykonywania obowiązku alimentacyjnego na rzecz dzieci M. W. (3) i M. W. (2);

4.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 70 (siedemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu poniesionych wydatków oraz kwotę 300 (trzysta) złotych tytułem opłaty.

Sygn. akt VIIK 154/15

UZASADNIENIE

Na podstawie art. 424 § 3 kpk Sąd ogranicza uzasadnienie wyroku z dnia 07 lipca 2015r. w sprawie VIIK 154/15 do wyjaśnienia podstawy prawnej wyroku oraz wskazanych rozstrzygnięć, z uwagi na to, że wyrok został wydany w uwzględnieniu wniosku Prokuratora złożonego na podstawie art. 335 § 1 kpk.

Oskarżony M. W. (1) wyczerpał dyspozycję art. 209§1kk, ponieważ w okresie od 15 grudnia 2013r. do dnia 12 marca 2015r. uporczywie uchylał się od ciążącego na nim z mocy prawa obowiązku alimentacyjnego ustalonego wyrokiem Sądu Rejonowego w P.z dnia (...) w sprawie (...)przez co naraził dzieci M. i M. W. (2) na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych. Oskarżony mimo tego, iż w okresie objętym zarzutem przebywał na wolności i pracował dorywczo nie dokonywał żadnych wpłat na poczet alimentów. Świadczy to o negatywnym stosunku oskarżonego do ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnym. Dzieci M. i M. W. (2) były zmuszone korzystać z pomocy opieki społecznej , więc ich usprawiedliwione potrzeby nie były zaspokojone. Z uwagi na okoliczność, że od 01 lipca 2015r. weszły w życie nowe przepisy kodeksu karnego Sąd na podstawie art. 4 § 1 kk zastosował wobec oskarżonego dotychczasowe przepisy jako względniejsze. W ocenie Sądu poprzednio obowiązujące przepisy kodeksu karnego są dla oskarżonego bardziej korzystne ze względu na szersze możliwości zastosowania instytucji warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności.

Oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego Sąd stwierdził, że jest on znaczny, gdyż godzi w dobro i podstawy utrzymania dzieci oskarżonego , które są w wieku szkolnym potrzebują zarówno środków finansowych na utrzymanie jak i osobistej opieki. Jako okoliczność obciążającą Sąd poczytał uprzednią karalność oskarżonego oraz długi okres niealimentacji. Okoliczności łagodzących Sąd nie stwierdził. Z tych względów uznał, że kara 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności jest współmierna do stopnia społecznej szkodliwości tego czynu. Sąd warunkowo zawiesił wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności na okres próby 3 lat, aby jeszcze umożliwić oskarżonemu zmianę postępowania i dobrowolną realizację obowiązków alimentacyjnych. Dlatego też Sąd zobowiązał oskarżonego do bieżącego wykonywania obowiązku alimentacyjnego na rzecz dzieci. Mając wszystkie powyższe ustalenia na uwadze Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.