Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 367/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1. CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Opocznie

z dnia 2 marca 2023 r. sygn. akt II K 384/22

1.2. Podmiot wnoszący apelację

oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

oskarżyciel posiłkowy

oskarżyciel prywatny

obrońca

oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

na korzyść

na niekorzyść

w całości

w części

^{co do winy}

^{co do kary}

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego

zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4. Wnioski

^uchylenie

^zmiana

2. USTALENIE FAKTÓW W ZWIĄZKU Z DOWODAMI
PRZEPROWADZONYMI PRZEZ SĄD ODWOŁAWCZY

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1

G. W.

- żywotniki zachodnie odmiany (...) należą do roślin przeznaczonych głównie do nasadzeń jako rośliny żywopłotowe, a więc przeznaczone są do regularnego ich przycinania;

- 18 sztuk drzew żywotnika, których dotyczy postępowanie rośnie na działce oskarżyciela posiłkowego przy granicy z działką oskarżonej w formie szpaleru;

- zostały posadzone w odległości 27 - 30 cm od betonowego parkanu i osiągnęły ponad siedmiometrowe wysokości;

- odległości posadzenia żywotników od granicy działki, którą stanowi betonowy parkan są niewystarczające, aby rośliny te mogły w sposób nienaruszający terytorium oskarżonej swobodnie rosnąć, bowiem wielkość przedmiotowych żywotników w ich dolnych partiach osiągnąć może do 1,5 m średnicy; w związku z tym minimalna odległość sadzenia tych roślin od płotu powinna wynieść 70 - 75 cm;

- od poziomu ziemi do falistej linii górnej krawędzi parkanu ogołocenie rosnących bardzo blisko betonowej ściany żywotników nastąpiło samoczynnie i było spowodowane brakiem dostępu światła słonecznego;

- spośród 18 żywotników 16 zostało przyciętych w różnym stopniu od strony działki oskarżonej od poziomu górnej krawędzi betonowego opłotowania wzwyż;

- brak było oznak przycinania 2 żywotników;

- u żywotnika rosnącego w bardzo bliskim sąsiedztwie z jodłą został przycięte już i tak pozbawione zielonych części gałązki, więc w ogóle nie doszło do jego uszkodzenia;

- 8 sztuk żywotników zostało przyciętych w linii opłotowania;

- 7 sztuk żywotników zostało przyciętych ponadnormatywnie (od 15 do 40 cm w głąb działki oskarżyciela posiłkowego), a wartość powstałej wskutek tego szkody wynosi 879,82 zł;

- nie doszło do nieodwracalnego uszkodzenia ww. żywotników, a jedynie do ich ponadnormatywnego przycięcia;

- żywotniki z pewnością odbudują swoje utracone części, co można już zauważyć; proces ten potrwa kilka lat, ale na pewno nie wpłynie on na deformację ukształtowania przyciętych roślin, a już na pewno nie wpłynie na ich ewentualne obumarcie;

opinia biegłego

128-143

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu

z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1

opinia biegłego

jasna, zupełna, logiczna, przekonująca, rzetelna i nie zawierająca sprzeczności;

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów (dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające

znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu

z pkt 2.1.1

albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3. STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH

ZARZUTÓW I WNIOSKÓW

Lp.

Zarzuty

Zgłoszony w apelacji obrońcy zarzut obrazy przepisów postępowania – art. 4, 5 § 2, 7 oraz 410 kpk poprzez jednostronną i dowolną ocenę materiału dowodowego całkowicie sprzeczną z zasadami prawidłowego rozumowania, wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego;

Zgłoszony w apelacji obrońcy zarzut obrazy przepisów postępowania – art. 193 kpk w zw. z art. 167 kpk poprzez zaniechanie powołania biegłego z zakresu ogrodnictwa celem określenia wartości krzewów znajdujących się na nieruchomości oskarżyciela posiłkowego oraz następczego zmniejszenia ich wartości wskutek działań podjętych przez oskarżoną i oparciu się w tym względzie na zeznaniach M. B., który prowadzi szkółkę drzew i krzewów, a nie posiada specjalistycznej wiedzy umożliwiającej oszacowanie powstałej szkody i związany z tym zarzut niewłaściwego uznania, iż szkoda wyniosła 5400 zł;

Zgłoszony w apelacji obrońcy zarzut obrazy przepisów postępowania – art. 167 kpk w zw. z art. 170 § 1 pkt 2 kpk poprzez oddalenie wniosku oskarżonej dopuszczenie dowodu z dokumentacji fotograficznej;

Zgłoszony w apelacji obrońcy zarzut naruszenia przepisów prawa materialnego – art. 288 § 2 kpk poprzez uznanie iż oskarżona swoim zachowaniem zrealizowała znamiona wymienionego czynu, podczas gdy zeznania M. B. wskazują, że działania podjęte przez oskarżoną nie doprowadziły do zniszczenia rzeczy, ale jedynie zmieniły ją wyłącznie pod względem estetycznym;

Zgłoszony w apelacji pełnomocnika zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, który miał mieć wpływ na jego treść, a polegać na przyjęciu wypadku mniejszej wagi w rozumieniu art. 288 § 2 kk;

Zgłoszony w apelacji pełnomocnika zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, który miał mieć wpływ na jego treść, a polegać na przyjęciu, iż zachodzą podstawy do warunkowego umorzenia postępowania karnego przeciwko oskarżonej;

Zgłoszony w apelacji pełnomocnika zarzut obrazy przepisów postępowania – art. 624 § 1 kpk oraz art. 627 kpk w zw. z art. 629 kpk poprzez ich błędne zastosowanie.

zasadny

częściowo zasadny

niezasadny

zasadny

częściowo zasadny

niezasadny

zasadny

częściowo zasadny

niezasadny

zasadny

częściowo zasadny

niezasadny

zasadny

częściowo zasadny

niezasadny

zasadny

częściowo zasadny

bezprzedmiotowy

zasadny

częściowo zasadny

bezprzedmiotowy

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Ad. 1

Sąd I instancji ma ustawowo zagwarantowaną swobodę w ocenie przeprowadzonych dowodów i ocena ta podlega ochronie przewidzianej w art. 7 kpk dopóty, dopóki nie zostanie wykazana jej błędność. Z treści pisemnych motywów wyroku wynika, jakie fakty sąd uznał za udowodnione lub nieudowodnione, na jakich w tej mierze oparł się dowodach i dlaczego nie uznał dowodów przeciwnych. Przeprowadzona zaś ocena materiału dowodowego mieści się w granicach swobodnej oceny dowodów, gdyż pozostaje w zgodzie z zasadami prawidłowego rozumowania, wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego. Apelacja natomiast obrońcy stanowi w istocie rzeczy jedynie polemikę z ustaleniami sądu rejonowego, gdyż nie wskazuje jakich to konkretnie błędów miał się dopuścić Sąd Rejonowy w ocenie materiału dowodowego.

Ad. 2

Dowodu z opinii biegłego nie wolno zastępować innymi dowodami. Jeżeli zatem ustalenie danego faktu wymaga wiedzy specjalnej, to konieczne jest wezwanie biegłego, a nie posiłkowanie się innymi dowodami. Określnie wartości szkody w niniejszej sprawie niewątpliwie wykraczało poza normalną, powszechną wiedzę dostępną dla dorosłego człowieka o odpowiednim doświadczeniu życiowym, wykształceniu i zasobie wiedzy ogólnej. W związku z tym, oparcie się w zakresie tak naprawdę na zeznaniach właściciela szkółki drzewek i krzewów M. B. stanowiło naruszenie art. 193 § 1 kpk.

Ad. 3

Wbrew temu co podnosi obrońca w apelacji Sąd Rejonowy uzasadnił postanowienie o oddaleniu wniosku dowodowego oskarżonej o dopuszczenie dowodu z dokumentacji fotograficznej wskazując, iż kwestia „zaśmiecania” podwórka przez tuje nie posiadała znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy. (por. k. 57).

Ad. 4

Słusznie wskazuje obrońca, że działania oskarżonej polegające na podcięciu gałęzi nie doprowadziły do zniszczenia tui. Jak wynika bowiem z opinii biegłego odbudują one swoje utracone części i na pewno nie wpłynie to na ich ewentualne obumarcie. Przyjąć jednakże należało, iż doszło do uszkodzenia części drzew poprzez ponadnormatywne przycięcie ich gałęzi, gdyż w ten sposób naruszono ponad miarę ich substancję. G. W. z pewnością natomiast zdawała sobie z tego sprawę, gdyż przycinając siedem żywotników zrobiła to ewidentnie zbyt głęboko.

Ad. 5

Oskarżona działała jawnie w ciągu dnia. Z. L. widział jak przystępuje do podcinania gałęzi. Żywotniki zostały posadzone zbyt blisko płotu i nie mogły rosnąć w sposób nienaruszający terytorium oskarżonej. Wcześniej G. W. spontanicznie wypowiadała prośby do sąsiada o ścięcie gałęzi, które jej przeszkadzały w korzystaniu ze swojej nieruchomości. Głębiej niż linia opłotowania zostało przyciętych jedynie 7 drzew, a szkoda z tego wynikająca niewiele przekracza 800 zł. Przyciętych gałęzi G. W. nie zabrała, a pozostawiła pokrzywdzonemu. W tej sytuacji nie było podstaw do skutecznego zakwestionowania uznania, iż czyn stanowi wypadek mniejszej wagi. Mając bowiem na uwadze motywy i cel działania oskarżonej, rodzaj dobra w które godziła, charakter i rozmiar szkody wyrządzonej czynem, czas i miejsce jego popełnienia oraz okoliczności czynu oskarżonej przyjęcie uprzywilejowanego typu czyny zabronionego było w pełni zasadne.

Ad. 6 i 7

Z uwagi na przyjęcie, iż czyn przypisany oskarżonej nie stanowi przestępstwa z racji znikomej społecznej szkodliwości takiego zachowania i umorzenia postępowania, zarzuty apelacji pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego dotyczące braku podstaw do warunkowego umorzenia postępowania oraz błędnego rozstrzygnięcia o kosztach (wydatkach oskarżyciela) stały się w istocie rzeczy bezprzedmiotowe.

Wniosek

Obrońcy: o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonej od zarzucanego jej czynu.

Pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego: o zmianę zaskarżonego wyroku i przyjęcie kwalifikacji z art. 288 § 1 kk oraz wymierzenie oskarżonej grzywny, a także zasądzenie zwrotu wydatków na rzecz oskarżyciela posiłkowego.

zasadny

częściowo zasadny

niezasadne

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z uwagi na to, że apelacja obrońcy była zasadna jedynie częściowo, brak było podstaw do tego, aby uniewinnić oskarżoną od zarzucanego jej czynu.

W związku natomiast z umorzeniem postępowania ze względu na znikomą społeczną szkodliwość zachowania przypisanego oskarżonej wniosek o wymierzenie jej grzywny nie mógł podlegać uwzględnieniu. Poza tym brak było także podstaw do zasądzenia zwrotu wydatków na rzecz oskarżyciela posiłkowego, gdyż w sprawie z oskarżenia publicznego art. 627 kpk pozwala na to jedynie w przypadku skazania lub warunkowego umorzenia postępowania.

4. OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5. ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

Mając na uwadze dowody przeprowadzone przed Sądem I instancji i poczynione na ich podstawie ustalenia oraz okoliczności wynikające z dowodu z opinii biegłego przeprowadzonego w postępowaniu odwoławczym (por. pkt 2.1.1.) oskarżonej G. W. należało przypisać czyn polegający na tym, że w dniu 19 lutego 2022 roku w miejscowości K. (gm. S., woj. (...)) uszkodziła siedem tui (drzew żywotnika zachodniego odmiany (...)) rosnących na sąsiedniej nieruchomości poprzez ponadwymiarowe przycięcie ich gałęzi od swojej strony, powodując w ten sposób szkodę o wartości 879,82 zł na rzecz Z. L., co stanowi wypadek mniejszej wagi oraz wyczerpuje znamiona czynu z art. 288 § 2 kk.

Powyższe wynika z tego, że nie doszło do zniszczenia 18 sztuk tui, a jedynie uszkodzenia siedmiu z nich poprzez ponadnormatywne (zbyt głębokie) przycięcie ich gałęzi na szkodę oskarżyciela posiłkowego o wartości 879,82 zł. Żywotniki odbudują swoje utracone części i nie obumrą. Dwa drzewa nie zostały w ogóle przycięte, a jedno w sąsiedztwie jodły zostało pozbawione gałęzi bez zielonych części, co nie stanowiła szkody. Oskarżona nie zachowała co prawda trybu przewidzianego w art. 150 kc, gdyż nie wyznaczyła pokrzywdzonemu odpowiedniego terminu do przycięcia przechodzących na jej stronę od sąsiada gałęzi, jednakże 8 sztuk tui zostało przyciętych zgodnie z linią płotu. Tym samym nawet przy zachowaniu wymogów ze wspomnianego przepisu wygląd drzew i ich struktura byłyby takie same jak w wyniku działania oskarżonej.

Do pociągnięcia oskarżonej do odpowiedzialności karnej zabrakło jednak jeszcze jednego składnika pięcioelementowej struktury przestępstwa – karygodności czynu. Zgodnie, bowiem z art. 1 § 2 kk nie stanowi przestępstwa czyn zabroniony, którego społeczna szkodliwość jest znikoma. Przy ocenie natomiast stopnia społecznej szkodliwości czynu sąd bierze pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej lub grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków, jak również postać zamiaru, motywację sprawcy, rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia (art. 115 § 2 kk). Przeprowadzając w powyższym kontekście analizę zachowania G. W. Sąd doszedł do przekonania, że przypisany oskarżonej czyn posiada znikomą społeczną szkodliwość.

Za powyższym wnioskiem przemawia w szczególności to, że żywotniki zostały posadzone przez Z. L. zbyt blisko płotu (27 - 30 cm zamiast 70 - 75 cm) i nie mogły rosnąć w sposób nienaruszający terytorium oskarżonej (por. zdjęcie k. 16). Wcześniej G. W. spontanicznie wypowiadała wobec pokrzywdzonego bezskutecznie prośby do sąsiada o ścięcie gałęzi, które jej przeszkadzały w korzystaniu ze swojej nieruchomości. Oskarżona przystępując do podcinania gałęzi była widziana przez oskarżyciela posiłkowego i nie czyniła tego skrycie. Głębiej niż linia opłotowania zostało przyciętych jedynie 7 drzew, a szkoda z tego wynikająca niewiele przekracza 800 zł, a więc granicę wykroczenia. Przyciętych gałęzi G. W. nie zabrała, a pozostawiła pokrzywdzonemu. Oskarżyciel posiłkowy wskazywał, że chodzi mu jedynie o to co oskarżona przycięła za bardzo, gdyż jak sam zeznał na rozprawie w dniu 12 stycznia 2023 r.: „jakby oskarżona obcięła tylko wystające gałązki poza ogrodzenie nie miałbym żadnych wtedy obiekcji” (por. k. 56 odw.). Pomimo przycięcia tui przez G. W. wygląd szpaleru żywotników od strony pokrzywdzonego praktycznie się nie zmienił. Z punktu widzenia zatem oskarżyciela posiłkowego zasadnicza funkcja tych roślin (ozdobna oraz odgradzająca) nie została naruszona, a nawet jeśli to nastąpiło to w subminimalnym zakresie (por. k. 10 -11). Wrażenia estetyczne pogorszyła sobie natomiast ewidentnie jedynie sama G. W.. Drzewa nie zostały zniszczone, a jedynie uszkodzone. Odbudują swoje utracone części, nie obumrą i będą rosnąć dalej. Wymienione okoliczności i sposób popełnienia czynu wskazują więc wyraźnie na brak karygodności czynu oskarżonej. Poza tym, podnieść należy, iż motywacja oraz zamiar, który przyświecały G. W. wiązały się z tym, że ewidentnie drzewa posadzone zostały zbyt blisko płotu, a ich gałęzie przechodziły na jej stronę oraz utrudniały korzystanie z nieruchomości. Oskarżona oczywiście przed przystąpieniem do podcinania powinna sprawdzić jakie są wymogi prawne takiego postępowania oraz je spełnić. Następnym więc razem w przypadku takiego samego postępowania nie powinna już mieć żadnej „taryfy ulgowej”, a niniejszego rozstrzygnięcia w żadnej mierze nie należy odbierać jako przyzwolenia na tego typu zachowania. Mając jednakże na uwadze rodzaj i charakter naruszonego dobra, niewielkie rozmiary „szkody”, sposób i okoliczności popełnienia czynu, wagę naruszonych obowiązków, jak również postać zamiaru i motywację oskarżonej uprawniony jest wniosek, że przypisany jej czyn posiada znikomą społeczną szkodliwość. W konsekwencji zaś tego, stosownie do treści art. 1 § 2 kk w zw. z art. 17 § 1 pkt 3 kpk postępowanie karne wobec G. W. należało umorzyć.

4.1.

art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6. KOSZTY PROCESU

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2

Z uwagi na umorzenie postępowania w sprawie z oskarżenia publicznego kosztami procesu należało zgodnie z art. 632 pkt 1 kpk obciążyć Skarb Państwa.

7. PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

     1

Podmiot wnoszący apelację

     obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

     całość zaskarżonego wyroku

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

na korzyść

na niekorzyść

w całości

w części

^{co do winy}

^{co do kary}

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4. Wnioski

^uchylenie

^zmiana

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

punkty 1 i 3 zaskarżonego wyroku (kwalifikacja prawna czynu oskarżonej jako wypadku mniejszej wagi i warunkowe umorzenie postępowania oraz brak zasądzenia od oskarżonej na rzecz oskarżyciela posiłkowego zwrotu wydatków)

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

na korzyść

na niekorzyść

w całości

w części

^{co do winy}

^{co do kary}

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4. Wnioski

^uchylenie

^zmiana