Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 313/23

IV Kz 181/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

4

CZĘŚĆ WSTĘPNA

Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Bełchatowie z dnia 26 stycznia 2023 roku w sprawie II K 1099/21

Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☒ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

Granice zaskarżenia

Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

Ustalenie faktów

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

Ocena dowodów

Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Zarzuty zawarte w apelacji prokuratora skierowanej przeciwko obu oskarżonym.

1. zarzut obrazy prawa materialnego tj. art. 71 § 1 kk poprzez brak orzeczenia środka probacyjnego co do obu oskarżonych;

2. zarzut obrazy prawa procesowego poprzez wskazanie jako podstawy prawnej rozstrzygnięcia z punktu 9 dotyczącego oskarżonego K. K. (1) art. 124 § 1 kk zamiast art. 124 § 4 kw;

3. zarzut rażącej niewspółmierności kary co do obu oskarżonych.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzuty nr 1 i 2 były zasadne. Sąd Rejonowy nie orzekł o obligatoryjnym środku probacyjnym i w punkcie 9 wyroku podał błędną podstawę naprawienia szkody.

Zarzut nr 3 jest bezzasadny. Obaj oskarżeni są niekarani, przy czym co do oskarżonego G. D. w dniu 18 maja 2022 roku nastąpiło zatarcie skazania z mocy prawa ( k. 526, k. 293). W tym stanie rzeczy wystarczające będzie orzeczenie co do obu oskarżonych kar pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem ich wykonania na okresy próby i kar grzywien orzeczonych obok kar pozbawienia wolności. Sąd Okręgowy podziela w tym względzie argumenty przedstawione w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, więc nie będzie ich powielał. Okoliczności obciążające podnoszone w apelacji prokuratora zostały już uwzględnione przez Sąd Rejonowy i należycie wyważone.

Wniosek

1. wniosek o orzeczenie środka probacyjnego wobec obu oskarżonych w postaci obowiązku informowania sądu na piśmie o przebiegu próby co 6 miesięcy;

2. wniosek o przyjęcie za podstawę prawną rozstrzygnięcia z punktu 9 art. 124 § 4 kw ;

3. wniosek o orzeczenie co do obu oskarżonych kar bezwzględnego pozbawienia wolności

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wnioski nr 1 i 2 były zasadne, a wniosek nr 3 nie był zasadny. Zostało to powyżej omówione

3.2.

Apelacja oskarżonego K. K. (1) i jego obrońcy.

Apelacje te są w pełni tożsame, podnoszą te same zarzuty, więc będą omówione łącznie.

Zarzuty obrazy przepisów postępowania poprzez naruszenie art. 7 kpk polegające na błędnej ocenie dowodów, w szczególności niezasadne nie danie wiary oskarżonemu, danie wiary pokrzywdzonym, pominiecie zeznań K. C., E. K. i W. K., błędną interpretację opinii biegłego antropologa, oparcie się na niewyraźnych nagraniach monitoringu, w związku z tym naruszenie art. 5 § 2 kp i art. 424 kpk.

Powiązane z powyższymi zarzuty błędów w ustaleniach faktycznych poprzez przypisanie oskarżonemu, że uporczywie nękał pokrzywdzoną, a on jedynie kontaktował się z nią w sprawach dzieci, że zachowanie oskarżonego wzbudzało u pokrzywdzonej uzasadnione poczucie zagrożenia, że dopuścił się zniszczenia mienia i kradzieży kamer monitoringu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd Rejonowy dokonał prawidłowej oceny dowodów i zgodnych z prawdą ustaleń faktycznych. Ponieważ ocena ta i ustalenia są ( powinny być) stronom znane, nie będą powielane, dość powiedzieć, że Sąd Okręgowy je aprobuje.

Sąd Rejonowy słusznie dał wiarę zeznaniom pokrzywdzonych i temu, że rozpoznali oni oskarżonego K. K. (1) na nagraniach monitoringu. Wszak znają oni oskarżonego od wielu lat. pokrzywdzona była jego żoną. Dlatego wiarygodne jest, że rozpoznali oni na nagraniach oskarżonego.

Poza tym – co apelanci skrzętniej pomijają – na niektórych nagraniach z monitoringu uchwycona jest twarz oskarżonego K. K. (1) na tyle wyraźnie, że mimo celowych zabiegów oskarżonego mających utrudnić wydanie opinii antropologicznej ( o czym szerzej za chwilę) został bez wątpliwości rozpoznany. Przecież, gdyby mówił prawdę, nie powinno być go na żadnych z tych nagrań, a ewidentnie jest, np. na nagraniu na którym wyrzuca na posesję pokrzywionej śmieci i na tym, na którym zakleja kamery monitoringu. Czyżby oskarżony K. K. (1) w ten sposób okazywał zainteresowanie swoimi dziećmi ( jak twierdzi), że podrzucał na posesję ich matki odpadki ?. Czyżby w trosce o bezpieczeństwo swoich dzieci zaklejał kamery monitoringu ?. Ponadto ustawił busa przed posesją pokrzywdzonej i zamontował w nim kamerę stale nagrywającą ten teren ( k. 65), a policjantom opowiedział, że to nie była kamera, tylko atrapa, „zwykły straszak” ( k. 141) – co to ma wspólnego z opieką nad dziećmi ?. Były to oczywiście jedne z wielu elementów nękania pokrzywdzonej, a oskarżony cynicznie zasłania się troską o dzieci, podczas gdy celem jego działań opisanych w przypisanym mu przestępstwie było nękanie pokrzywdzonej.

Ponadto znamienne jest, że oskarżony K. K. (1) wpłynął na treść opinii antropologicznej, albowiem stawiając się na wykonanie zdjęć i nagrań mających stanowić materiał poglądowy i porównawczy zmienił nie tylko sposób poruszania się ( nienaturalne, wręcz „sztuczne” układanie kończyn w ruchu), ale posunął się nawet do tego, że podgolił sobie czesiowo brwi zmieniając ich kształt (kontur), co ma znaczenie w procesie rozpoznawania i identyfikacji twarzy. Wykazał to biegły antropolog na s. 33 i 34 swojej opinii, załączając nawet powiększone zdjęcia wykolonych fragmentów brwi oskarżonego ( vide k. 743-744). Dlatego argumenty apelantów, jakoby opinię antropologa należało traktować jako dowód przemawiający za uniewinnieniem oskarżonego, stanowią przejaw hipokryzji i Sąd Okręgowy ich nie podziela. Gdyby oskarżony był niewinny, gdyby nie wiedział, że to on jest na tych nagraniach, nie bawiłby się w depilowanie brwi i odgrywanie pantomimy w czasie odbierania materiału porównawczego nadając swoim ruchom nienaturalnych cech. Jest to kolejna poszlaka obciążająca oskarżonego.

Chybione są zarzuty apelantów, jakoby z zeznań K. C. (partnerki i jednocześnie pracownicy oskarżonego K. K. (1)), E. K. ( matki oskarżonego) i W. K. ( ojca oskarżonego) oraz z wyjaśnień oskarżonego zgodnie wynikało, że w dniu 17 listopada 2020 roku nie mógł być w miejscu czynu zarzuconego mu w punkcie IX aktu oskarżenia, co ma nie tylko dawać mu alibi, ale również obnażać niewiarygodność pokrzywdzonych. Apelanci nie zauważają (tudzież skrzenie pomijają), jak bardzo „rozjeżdżają się” wersje oskarżonego i w/w świadków alibistów na temat miejsca pobytu oskarżonego w czasie popełniania tego czynu ( tj. w dniu 17 listopada 2020 roku od godziny 18.50 do godziny 19.02 – vide zeznania pokrzywdzonego k. 167). Otóż, oskarżony K. K. (1) wyjaśniając po raz pierwszy na okoliczność czynu zarzuconego mu w punkcie IX aktu oskarżenia twierdził, że w czasie jego popełniania był u rodziców w miejscowości O. ( k. 227). Tymczasem matka oskarżonego świadek E. K. tego nie pamiętała ( k. 467-468 i k. 570-571), a jego ojciec świadek W. K., aby dać mu alibi, szukał informacji o miejscach logowania się jego telefonu, aby ustalić, gdzie wtedy był ( zatem nie pamiętał, aby syn był u niego, a miejsca logowania telefonu nie są równoznaczne z miejscem przebywania jego właściciela, telefon można zostawić albo przekazać innej osobie, zwłaszcza, gdy planuje się popełnienie przestępstwa – k. k. 464-465 i k. 571-572). Natomiast partnerka i zarazem pracownica oskarżonego K. C., zeznając na rozprawie prawie dwa lata po tej dacie, zapewniała, że dokładnie w tym dniu dokładnie około godziny 19.00 oskarżony wpadł do niej na kolację ( a świadek mieszka w B.), zjadł ją w 20 minut i wyszedł. Zaiste, musiałoby to być upojne 20 minut, aby pamiętać datę i godzinę 20 – minutowej kolacji przez kolejne 2 lata ( aczkolwiek oskarżony najwyraźniej nie podzielił tej ekstazy, bo twierdził, że był wówczas u rodziców, cóż, może mu nie smakowało?). Podsumowując – oskarżony i w/w świadkowie przedstawili niespójną, wręcz sprzeczną wersję, starając się dać oskarżonemu alibi i zapewne kierując się więzami emocjonalnymi ( rodzice, partnerka). Są w związku z tym niewiarygodni, a omawiane zarzuty apelacyjne są wobec tego bezzasadne.

Oczywiste jest, że permanentne nękanie pokrzywionej przez oskarżonego, opisane w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, nie było jedynie dążeniem oskarżonego K. K. (1) do opieki na dziećmi. Owszem, opieka nad wspólnymi dziećmi była i zapewne ciągle jest punktem spornym między byłymi małżonkami i stanowi motyw zemsty dla oskarżonego, który czując się odsunięty od dzieci przez pokrzywdzoną nękał ją, aby jej dokuczyć i aby na nią wpłynąć. Takie zachowanie ( szczegółowo wykazane w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku), obiektywnie może rodzić u pokrzywionych poczucie zagrożenia i utraty prywatności. Zatem zachowanie oskarżonego K. K. (1) wyczerpało znamiona przestępstwa z art. 190 a § 1 kk i inne. Zarzuty obrazy prawa procesowego i błędów w ustaleniach faktycznych z tym związane są chybione.

Chybione są również zarzuty błędów w ustaleniach faktycznych co do przestępstw zniszczenia mienia i kradzieży kamer monitoringu. Sąd Rejonowy słusznie oparł się tu na wiarygodnych zeznaniach pokrzywdzonych i nagraniach z monitoringu na których pokrzywdzeni rozpoznali oskarżonego – było to powyżej omawiane.

Sąd Rejonowy w sposób logiczny wykazał zamknięty łańcuch poszlak, który niezależnie od rozpoznania przez pokrzywdzonych oskarżonego K. K. (1) na nagraniach z monitoringu wskazuje na jego sprawstwo przestępstw zniszczenia mienia i kradzieży ( k. 872). Sąd Okręgowy w pełni podziela tę ocenę dowodów i związane z nią ustalenia, nie będzie więc jej powielał.

W sprawie nie zachodzą nieusunięte wątpliwości, albowiem zostały one rozwiane przez rzetelna i logiczną ocenę dowodów. Nie doszło zatem do naruszenia art. 5 § 2 kpk. Sąd Rejonowy orzekał w sposób obiektywny, o czym świadczy chociażby uniewinnienie od jednego zarzutów i zweryfikowanie wartości uszkodzonego mienia.

Wniosek

Wnioski o uniewinnienie, ewentualnie o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wnioski są bezzasadne, było to powyżej omówione.

3.3.

Apelacja oskarżonego G. D..

Zarzuty obrazy prawa procesowego poprzez dokonanie błędnej oceny dowodów, w szczególności w zakresie wyjaśnień oskarżonego i zeznań jego żony K. D. na okoliczność zajmowania się córką oskarżonego w dniu 17 listopada 2020 roku i oparcie się na niewyraźnych nagraniach monitoringu i wybiórczej interpretacji opinii biegłego antropologa oraz zeznaniach pokrzywdzonych.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzuty te są chybione.

Sąd Rejonowy dokonał prawidłowej oceny dowodów i zgodnych z prawdą ustaleń faktycznych. Ponieważ ocena ta i ustalenia są ( powinny być) stronom znane, nie będą powielane, dość powiedzieć, że Sąd Okręgowy je aprobuje.

Sąd Rejonowy słusznie dał wiarę zeznaniom pokrzywdzonych i temu, że rozpoznali oni oskarżonego G. D. na nagraniach monitoringu. Wszak znają oni oskarżonego od wielu lat. Był on związany z rodziną pokrzywdzonej zarówno towarzysko, jak i pośrednio zawodowo ( jego żona jest zatrudniona u oskarżonego K. K. (1), ponadto sama przyznała, że łączy ich też relacja osobista, w tym wspólne spędzanie wakacji – k. 564). Dlatego wiarygodne jest, że rozpoznali oni na nagraniach oskarżonego. Miał on również motyw aby pomagać oskarżonemu K. K. (1) w nękaniu pokrzywdzonej i dokonywaniu przestępstw na szkodę jej ojca, jest on bowiem ściśle powiązany towarzysko i ekonomicznie z oskarżonym K. K. (1).

Oskarżony G. D. kontestując ocenę zeznań swojej żony K. D. i swoich wyjaśnień nie dostrzega, że faktycznie zachodzą między ich relacjami sprzeczności, które podważają ich wiarygodność. Ponieważ zostały one przedstawione w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, nie będą tu powielane, Sąd Okręgowy aprobuje analizę tych zeznań i wyjaśnień dokonanych przez Sąd Rejonowy. Jednak żeby nie być gołosłownym, wskazać należy, że w postępowaniu przygotowawczym K. D. zeznawała, że mąż do wieczora w dniu 17 listopada 2020 roku był w ich miejscu zamieszkania z młodszą córką, dopiero wieczorem przyjechał do niej do Ł., gdzie świadek przebywała w szpitalu (...) ze starszą córką, która była tam hospitalizowana, co więcej, potwierdziła, że tego dnia oskarżony K. K. (1) kontaktował się osobiście z oskarżonym G. D. ( k. 401v). Tymczasem na rozprawie zmieniła wersję, twierdziła, że mąż (oskarżony G. D.) całe popołudnie w dniu 17 listopada 2020 roku spędził z nią w Ł. w szpitalu, po czym został na cały wieczór i noc w szpitalu w Ł. opiekując się córką po operacji. Różnica między tymi wersjami jest diametralna. Pierwsza wersja, złożona „na gorąco”, nie wyklucza sprawstwa oskarżonego G. D. i nie daje mu alibi, a wręcz przeciwnie, potwierdza osobisty kontakt obu oskarżonych tamtego dnia. Druga wersja, stworzona na rozprawie prawie dwa lata po czynie, daje alibi oskarżonemu ( od popołudnia do nocy miał być w Ł.). Taka diametralna zmiana zeznań świadczy o niewiarygodności świadka K. D., która stara się dostosować zeznania do realiów procesu w miarę uzyskiwania wiedzy o innych dowodach, aby pomóc mężowi i ojcu swoich dzieci. Co więcej, wersja świadka K. D. z rozprawy stoi w sprzeczności z wyjaśnieniami oskarżonego G. D., który stwierdził, że tego dnia nie był u starszej córki w szpitalu, co najwyżej zawiózł tam żonę, a sam został w miejscu zamieszkania ( „ byłem uwiązany opieką nad młodszą córką” – k. 546). Opieka nad 8– latką ( wtedy w takim wieku była młodsza córka oskarżonego ) nie wyklucza wzięcia przez niego udziału w dokonaniu wspólnie i w porozumieniu z oskarżonym K. K. (1) uszkodzenia samochodu pokrzywdzonego R. Ł., taka akcja łącznie z czasem dojazdu na miejsce i powrotu nie mogła zająć więcej niż pół godziny, a 8– latka to nie osesek przy piersi i nie ma nic nadzwyczajnego w pozostawieniu dziecka w tym wieku zamkniętego w bezpiecznym mieszkaniu na około pół godziny, a nawet dłużej. Dlatego Sąd Rejonowy słusznie nie dał wiary oskarżonemu G. D. i świadkowi K. D., a zarzuty apelanta są bezzasadne.

Ponadto opinia biegłego antropologa potwierdziła, że na jednym z nagrań z monitoringu zarejestrowano postać oskarżonego G. D., co podważa wiarygodność jego wyjaśnień, jakoby nigdy nie uczestniczył wraz z oskarżonym K. K. (1) w popełnianiu przestępstw na szkodę pokrzywdzonych ( byłej żony i byłego teścia oskarżonego K. K. (1)).

Wniosek

Wniosek o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania oraz umorzenie kar finansowych.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek jest bezzasadny, co było powyżej wykazane.

OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Z urzędu w trybie art. 16 ust. 2 ustawy o opłatach w sprawach karnych skorygowano błędne rozstrzygnięcie o opłacie za pierwszą instancję wymierzonej oskarżonemu G. D..

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

Opłata wymierzona przez Sąd Rejonowy oskarżonemu G. D. była zawyżona, więc ją skorygowano.

ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zmieniono zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

• na podstawie art. 72 § 1 pkt 1 kk zobowiązano oskarżonego K. K. (1) do informowania sądu na piśmie o przebiegu okresu próby co 6 (sześć) miesięcy;

• na podstawie art. 72 § 1 pkt 1 kk zobowiązano oskarżonego G. D. do informowania sądu na piśmie o przebiegu okresu próby co 6 (sześć) miesięcy;

• jako podstawę prawną rozstrzygnięcia zawartego w punkcie 9 przyjęto art. 124 § 4 kw;

• obniżono opłatę zasądzoną od oskarżonego G. D. w punkcie 16 do 520 ( pięciuset dwudziestu ) złotych.

Zwięźle o powodach zmiany

Było to omawiane.

Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3

Sąd odwoławczy jednocześnie z apelacją rozpoznawał pod sygnaturą IV Kz 181/23 zażalenie na postanowienie z dnia 14 lutego 2023 roku w sprawie II K 1099/21 o zasądzeniu od obu oskarżonych na rzecz oskarżycielki posiłkowej K. K. (2) solidarnie kwoty 1512 zł tytułem zwrotu wydatków poniesionych przez oskarżycielkę posiłkową.

Postanowienie to zaskarżył w całości oskarżony G. D., zażalenie nie zawiera konkretnych zarzutów (k. 881).

Zażalenie to rozpoznano łącznie z apelacją w trybie art. art. 626 § 3 kpk.

W wyniku rozpoznania tego zażalenia zmieniono zaskarżone postanowienie na korzyść obu oskarżonych ( art. 435 kpk). Po pierwsze, Sąd Rejonowy zasądził koszty zastępstwa adwokackiego solidarnie od obu oskarżonych, tymczasem odpowiedzialność solidarna co do kosztów procesu karnego nie wynika z ustawy, a wręcz przeciwnie, zgodnie z art. 633 kpk każdy ze współoskarżonych podpowiada za takie koszty pro parte według zasad słuszności. Po drugie, skoro Sąd Rejonowy orzekał jedynie o kosztach zastępstwa procesowego związanych z udziałem pełnomocnika w czterech rozprawach przed Sądem pierwszej instancji i przyjął stawkę minimalną wynagrodzenia pełnomocnika (a tak jednoznacznie wynika z uzasadnienia zaskarżonego postanowienia), to koszty te nie mogły być wyższe niż 1344 zł ( 840 zł za pierwszą rozprawę i 504 zł za trzy terminy dodatkowe). Oznacza to, że na każdego z oskarżonych przypada po 672 zł z tytułu tych wydatków ( 1344/2=672).

Dlatego zmieniono zaskarżone postanowienie w ten sposób, że w miejsce solidarnego zasądzenia od oskarżonych na rzecz oskarżycielki posiłkowej kwoty 1512 ( jednego tysiąca pięciuset dwunastu złotych) zasądzono od oskarżonego K. K. (1) i od oskarżonego G. D. na rzecz oskarżycielki posiłkowej K. K. (2) po 672 ( sześćset siedemdziesiąt dwa) złote od każdego z nich tytułem zwrotu kosztów zastępstwa adwokackiego przed Sądem pierwszej instancji.

Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

4

Zasądzono od obu oskarżonych na rzecz oskarżycielki posiłkowej zwrot wydatków związanych z udziałem pełnomocnika w rozprawie apelacyjnej w częściach równych. Wynagrodzenie pełnomocnika ustalono według stawek minimalnych.

5 i 6

Zasądzono od obu odkażonych zwrot wydatków za postępowanie odwoławcze poniesionych przez Skarb Państwa w częściach równych, na wydatki te złożył się ryczałt za doręczenia, oraz wymierzono obu oskarżonym opłaty za drugą instancję.

PODPIS

Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

kara

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego K. K. (1)

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

skazanie

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

3

Podmiot wnoszący apelację

oskarżony K. K. (1)

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

skazanie

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

4

Podmiot wnoszący apelację

oskarżony G. D.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

skazanie

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana