Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

T. Ś. został oskarżony o to, w bliżej nieustalonym okresie czasu do dnia 29 września 2014 roku w R. dokonał kradzieży energii elektrycznej o ogólnej wartości 2.572,19 złotych, w ten sposób, że z pominięciem przedpłatowego licznika energii elektrycznej, podłączył przewody napięciowe do pionu budynku mieszczącego się w R. przy ul (...), a następnie wykorzystał uzyskaną w ten sposób energię elektryczną do zasilania urządzeń elektrycznych znajdujących się w tym mieszkaniu, działając na szkodę (...) S.A. Oddział (...), tj. o przestępstwo z art. 278 § 5 kk. w zw. z art. 278 § 1 kk.

Sąd Rejonowy w Radomsku wyrokiem z dnia 17 marca 2015 roku w sprawie VI K 674/14 uznał oskarżonego T. Ś. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, z tym uzupełnieniem jego kwalifikacji prawnej, że oskarżony wyczerpał także dyspozycję art. 11 § 2 kk i na podstawie art. 278 § 1 kk. w zw. z art. 11 § 3 kk i art. 33 § 2 kk wymierzył mu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę 50 stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 złotych;

- na podstawie art. 69 § 1 kk i art. 70 § 2 kk wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres próby 2 lat,

- na podstawie art. 46 § 1 kk orzekł od oskarżonego na rzecz (...) S.A.Oddział Ł. (...) P.kwotę 2.572.19 złotych tytułem obowiązku naprawienia szkody,

- zasądził od oskarżonego 320 złotych tytułem opłaty, a zwolnił go od uiszczenia wydatków poniesionych w postępowaniu pierwszoinstancyjnym.

Wyrok ten zaskarżył w całości prokurator na niekorzyść oskarżonego T. Ś..

Apelacja wywiedziona została z podstawy prawnej art. 438 pkt 1 kpk i zarzuciła zaskarżonemu wyrokowi obrazę przepisów prawa materialnego:

- art. 70 § 1 pkt 1 kk poprzez niesłuszne niezastosowanie tegoż artykułu, jako podstawy zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności wobec sprawcy, a wadliwe zastosowanie art. 70 § 2 kk,

- art. 2 ust 1 pkt 2 oraz art. 3 ust 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych, poprzez niesłuszne wymierzenie oskarżonemu kwoty stu dwudziestu ( 320 ) złotych tytułem opłaty, podczas gdy prawidłowo Sąd winien wymierzyć oskarżonemu tytułem opłaty kwotę 220 złotych.

W konkluzji skarżący wniósł o zmianę zawartej w pkt 2 zaskarżonego wyroku podstawy prawnej zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności poprzez podanie art. 70 § 1 pkt 1 kk zamiast art 70 § 2 kk i o zmianę pkt 4 tegoż wyroku poprzez wymierzenie oskarżonemu kwoty 220 złotych tytułem opłaty, w pozostałej zaś części o utrzymanie wyroku w mocy.

Sąd Okręgowy zważył co następuje.

Apelacja prokuratora okazała się na tyle skuteczna, że doprowadziła do zmiany zaskarżonego orzeczenia w zakresie wskazanym w wyroku Sądu Okręgowego.

Skarżący słusznie podniósł, iż w zaskarżonym wyroku Sąd Rejonowy, przy określeniu okresu próby, na który została warunkowo zawieszona kara pozbawienia wolności, wadliwie zastosował art. 70 § 2 kk, który nie mógł być podstawą rozstrzygnięcia co do oskarżonego T. Ś., jako że nie miał on statusu sprawcy młodocianego, a tylko co do takiego sprawcy przepis ten ma zastosowanie. Tym samym doszło do wydania wyroku z obrazą prawa materialnego, w konsekwencji czego sąd odwoławczy zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że za podstawę prawną rozstrzygnięcia zawartego w punkcie 2 wyroku, związanego z warunkowym zawieszeniem orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności przyjął przepisy art. 69 § 1 kk i 70 § 1 pkt 1 kk.

Również zasadny okazał się zarzut obrazy prawa materialnego – art. 2 ust 1 pkt 2 oraz art. 3 ust 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz.U. 2013r. poz 1247) - poprzez wymierzenie oskarżonemu opłaty w błędnie wyliczonej wysokości stu dwudziestu ( słownie ) złotych i 320 ( cyfrowo ) złotych. Zgodnie z wymienionymi przepisami opłata ta powinna wynosić 220 złotych - 120 zł od wymierzonej kary pozbawienia wolności i 100 zł od orzeczonej kary grzywny.

Z urzędu natomiast Sąd odwoławczy dostrzegł błąd Sądu rejonowego w zakresie oceny prawno karnej zarzucanego oskarżonemu czynu poprzez przyjęcie, że stanowi ono przestępstwo z art. 278 § 5 kk w zw. z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk. Zauważyć należy, iż ustawodawca w art. 278 § 5 kk wyodrębnił szczególną postać przestępstwa, polegającego na kradzieży energii.

Wprowadzenie do treści tego przepisu formuły odpowiedniego stosowania przepisu § 1 art. 278 kk stanowi zabieg redakcyjny, mający na celu skrócenie tekstu prawnego i oznacza konieczność zastosowania znamion przestępstwa kradzieży i przewidzianych za to przestępstwo sankcji do wypadku kradzieży energii. Wobec powyższego niezasadne było zastosowanie kumulatywnej kwalifikacji prawnej przypisanego oskarżonemu czynu przez uznanie tegoż za przestępstwo z art. 278 § 5 kk w zw. z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk. Sąd odwoławczy dokonał w tym zakresie korekty zaskarżonego orzeczenia i – eliminując z kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu art. 11 § 2 kk - jako podstawę prawną skazania przyjął art. 278 § 5 kk w zw. z art. 278 § 1 kk .

Konsekwencją tak dokonanej zmiany stała się także potrzeba zmiany podstawy prawnej wymierzonej oskarżonemu kary, poprzez przyjęcie, iż jest nią wyłącznie art. 278 § 1 kk,a nie art. 278 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk.

Podstawę prawną rozstrzygnięcia w zakresie wydatków poniesionych w postepowaniu odwoławczym stanowiły przepisy wskazane w części dyspozytywnej wyroku.