Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 242.20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Radomsku z 23 grudnia 2019 r. w sprawie II K 782/18

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☒ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Braku uwzględnienia wniosków oskarżonego J. N. zmierzających do ustalenia, że w kradzieży z włamaniem uczestniczył dodatkowo brat oskarżonego A. N. i w efekcie błędnego ustalenia, że sprawcami przypisanego czynu byli jedynie oskarżony oraz M. S. i M. Y..

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut ten jest oczywiście bezzasadny. "Wnioski" oskarżonego, których nie uwzględnił sąd rejonowy, zawarte w pismach z 14 czerwca, z 17 lipca, 10 września 2019 r. były faktycznie jego oświadczeniami o faktach, nie zaś żądaniami przeprowadzenia skonkretyzowanych dowodów, które pozwoliły by na przyjęcie, że w kradzieży z włamaniem brała udział jeszcze inna osoba. Trudno więc zarzucać sądowi, że nie przeprowadził czynności dowodowych, skoro formułujący zarzut, na etapie postępowania przed I instancją, nie składał żadnych wniosków dowodowych, a jedynie żądał od sądu, „oskarżenia” innej osoby w oparciu o swoje subiektywne przekonania. Również w apelacji oskarżony J. N. nie napisał, jakie to czynności dowodowe powinny być przeprowadzone przed sądem rejonowym, aby poczynić, ustalenia faktyczne zgodne z jego wolą, a których zaniechał wykonać sąd rejonowy. Jest to więc czysta polemika z ustaleniami Sądu Rejonowego w Radomsku w zakresie ustalenia składu osobowego grupy, która dokonała włamania. Sąd rejonowy jasno wytłumaczył oskarżonemu, iż zgodnie z zasadą skargowości, autorem aktu oskarżenia jest tylko i wyłącznie prokurator i tylko od niego, a nie od sądu, zależy, które osoby oskarży o popełnienie określonego przestępstwa (art. 14 § 1 kpk, protokół rozprawy z 26 lipca 2019 r. - k 181). Sąd nie ma ustawowego uprawnienia do skazywania w wyroku innych osób, aniżeli objętych oskarżeniem przez organ prokuratorski. Nawet jeśli poczynione w sprawie ustalenia pozwoliły na przyjęcie, że za zarzucany czyn odpowiada inna, niż oskarżona osoba (dodatkowo), to i tak sąd nie w niniejszym postępowaniu nie mógłby uznać jej za winną popełnienia czynu, którego jej nie zarzucono, a jedynie, jak pouczono J. N., aktywność sądu sprowadzałaby się do zasygnalizowania takiego stanu rzeczy prokuraturze na podstawie art. 304 § 2 kpk. Po drugie: zasadą jest, iż im większe nagromadzenie okoliczności obciążających, tym większa społeczna szkodliwość czynu. Idąc tym tokiem rozumowania, im bardziej liczna jest grupa dopuszczająca się danego przestępstwa, tym większy ujemny ładunek społecznej szkodliwości takiego zachowania wszystkich członków bandy. Stwierdzenie to nie podlega kwestii. Innymi słowy dla oskarżonego korzystniejszym jest ustalenie faktyczne poczynione przez sąd rejonowy, iż w kradzieży z włamaniem brały udział trzy osoby, nie zaś cztery, do wykazania czego zmierza postawiony zarzut. Jego uwzględnienie nie było więc możliwym, jako że obie apelacje złożono na korzyść, tymczasem oskarżony domagał się dokonania ustalenia faktycznego, które pogarszałoby jego sytuację; to że oskarżony czułby satysfakcję z oskarżenia i skazania własnego brata, niczego tutaj nie zmienia. Przepis art. 434 § 1 kpk zakazuje sądowi odwoławczemu orzeczenia na niekorzyść przy apelacji wniesionej na korzyść. Taki zabieg nie byłyby również możliwym po uchyleniu wyroku i ponownym orzekaniu w I instancji,a to z uwagi na treść 443 kpk. Po trzecie: niezależnie od tego, co napisano wyżej, materiał dowodowy sprawy, prawidłowo oceniony przez sąd rejonowy nie dawał podstaw, aby ustalać że przypisanej kradzieży brał udział dodatkowy sprawca. Jedynym na to dowodem były wyjaśnienia oskarżonego, które pozostawały odosobnione, gdyż pozostali oskarżeni: M. Y. oraz M. S. w swoich wyjaśnieniach, nie wspominali o udziale A. N. w opracowaniu planu włamania. Innego, niż objęte oskarżeniem osoby, mężczyzny którego zachowanie wskazywałoby na czynny udział w kradzieży nie zarejestrowano na nagraniu z kamer monitoringu, które utrwaliły całe zdarzenie. Oskarżony J. N. nie skomentował w żaden sposób, jak to się stało, że A. N., który ponoć opracowywał z M. S. obrabowanie sklepu, nie zrealizował swoich zamierzeń, a na miejscu pojawił się sam oskarżony, który razem z M. S. forsował drzwi sklepu, a potem go plądrował z pozostałymi sprawcami. Oskarżony nie potrafił też w jakikolwiek sposób wytłumaczyć z jakich to powodów przesłuchiwany dwukrotnie na etapie postępowania przygotowawczego przyznał się w całości i bez zastrzeżeń do postawionego mu zarzutu (którym nie objęto A. N.) słowem nie wspominając o udziale w zdarzeniu własnego brata (k 66,113). Nie uzasadnił też, cóż takiego wydarzyło się później, że podjął decyzję, aby przed sądem "wyznać prawdę" i ujawnić fakt współpracy A. N., który poprzednio przemilczał. Sprzeczność z innymi wiarygodnymi dowodami i skrajny brak konsekwencji w wyjaśnieniach, oraz ukazujący się w tle silny konflikt oskarżonego z bratem A. (którego oskarżony miał ugodzić nożem w zamiarze pozbawienia życia za co został skazany nieprawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Piotrkowie Tryb. z 3 kwietnia 2019 r. w sprawie III K 11/19 - vide uzasadnienie postanowienia Sądu Rejonowego w Radomsku z 24 października 2019 r. w sprawie II Kp 195/19, oświadczenie oskarżonego - k. 182, pismo - k. 179) nie pozwalały, aby przyjąć wyjaśnień oskarżonego z postępowania sądowego za podstawę ustaleń faktycznych w zakresie osób, które brały udział we włamaniu. Ustalenie sądu rejonowego, iż w kradzieży z włamaniem brały udział tylko osoby objęte aktem oskarżenia sąd odwoławczy z przytoczonych względów uznaje za prawidłowe.

Wniosek

O ustalenie, że kradzieży z włamaniem brał również udział A. N..

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Opisano wyżej.

3.2.

Prowadzenia sprawy w I instancji przez skład sędziowski w osobie SSR Piotra Strzelczyka, który orzekał w sprawie II Kp 195/19 wywołanej zażaleniem J. N. na postanowienie Prokuratury Rejonowej w Bełchatowie z 14 marca 2019 r. w sprawie PR Ds 2287.2018 o umorzeniu śledztwa, z którym to orzeczeniem nie zgadza się apelujący.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

To, że ten sam sędzia, co nie należy do rzadkości, rozpoznawał wcześniej sprawę oskarżonego i wydał niekorzystne dla niego rozstrzygnięcie, nie powodowało w żadnym wypadku osłabienia zaufania do jego bezstronności (post. SN z 4.2.2015 r., V KK 418/14, Legalis; post. SN z 10.7.2001 r., II KKN 538/98, OSNKW 2001, Nr 9–10, poz. 80). Analiza akt sprawy II Kp 195/19 wskazuje, że SSR Piotr Strzelczyk w tamtym postępowaniu prowadził sprawę całkowicie bezstronnie, a swoim zachowaniem czy wypowiedziami nie przejawił w najmniejszym stopniu negatywnego nastawienia do oskarżonego J. N., które mogłoby świadczyć o jego uprzedzeniu do apelującego przenoszącego się na inne sprawy. Związek merytoryczny obu postępowań jest żaden, łączy je tylko osoba J. N. z tym, że sprawie II Kp 195/19 występował, jako domniemany pokrzywdzony, zaś w niniejszej sprawie, jako osoba oskarżona. W sprawie II Kp 195/19 (PR Ds.2287.2018) chodziło o rzekome przekroczenie uprawnień przez funkcjonariuszy KPP w R. i Prokuratury Rejonowej w Radomsku w czasie prowadzenia i nadzorowania postępowania PR. Ds.1347.2018 (dotyczącego usiłowania zabójstwa A. N. przez J. N.). Zatem postępowanie to nie miało nic wspólnego ze sprawą kradzieży z włamaniem rozpoznawaną przez Sąd Rejonowy w Radomsku pod sygnaturą II K 782/18 w takim sensie, że jego rozstrzygnięcie mogło w jakimkolwiek stopniu rzutować na wynik niniejszej sprawy. Marginesowo jedynie sąd okręgowy zauważa, że oskarżony nigdy wcześniej nie wnosił o wyłączenie od rozpoznania sprawy SSR Piotra Strzelczyka, a miał taką możliwość, jako że odpis postanowienia w sprawie II Kp 195/19 otrzymał 8 listopada 2019 r. (akta załączonej sprawy), a po tej dacie odbyły się dwa terminy rozpraw w rozpoznawanej sprawie w dniach 15 listopada i 23 grudnia 2019 r. Sformułowanie takiej sugestii na etapie apelacji nie mogłoby więc odnieść skutku, jako spóźnione, o czym mowa w art. 41 § 2 kpk.

Wniosek

Opisano wyżej.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Opisano wyżej

3.3.

Rażącej niewspółmierności orzeczonej wobec oskarżonego J. N. kary 1 roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności, wynikającej z niedostatecznego uwzględnienia przy wymiarze kary okoliczności łagodzących, pozwalających na ustalenie okoliczności nie budzących wątpliwości, w szczególności tego, że oskarżony złożył wyczerpujące wyjaśnienia i przyznał się do zarzucanego czynu, a także właściwości i warunków osobistych oskarżonego, powodujących, że czyn nie cechuje się bardzo wysokim, a jedynie umiarkowanym stopniem społecznej szkodliwości, dlatego też wymierzona kara jest nadmiernie dolegliwa i nie spełnia swoich ustawowych celów zapobiegawczych i wychowawczych w stosunku do oskarżonego, a także w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Wywiedziono również, że wymierzona oskarżonemu kara przekracza stopień jego winy.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Wbrew twierdzeniu apelacji obrońcy oskarżonego wymierzona przez sąd rejonowy kara 1 roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności jest wynikiem uwzględnienia wszystkich okoliczności, zarówno na korzyść jak i na niekorzyść i przydania każdej z nich odpowiedniej wagi, co skutkowało orzeczeniem represji sprawiedliwej, nie noszącej cech rażącej surowości. Nie można zgodzić się z twierdzeniem obrońcy, że czyn popełniony przez oskarżonego nosił w sobie umiarkowany stopień społecznej szkodliwości, jeśli zważy się na działanie oskarżonego z innymi osobami, w sposób zorganizowany, na osiedlu mieszkaniowym, gdzie kilkukrotne próby dostania się do sklepu i zabór towarów "na raty" mogły obserwować inne osoby, z czego sprawcy nic sobie nie robili, przy czym znajdowali się wówczas pod wpływem alkoholu. Owszem globalna wartość szkody wyrządzonej przestępstwem nie była znaczna, jednak jest to jeden, lecz nie jedyny i nie główny probierz społecznej szkodliwości przestępstwa przeciw mieniu i nie jedyna okoliczność rzutująca na wymiar kary. Co do rzekomej nieadekwatności kary do warunków i właściwości osobistych sprawcy, autor apelacji nie napisał, co ma na myśli wspominając o tym. Z akt nie wynika, jakie to szczególne właściwości oskarżony posiada lub też jakie warunki w których dopuścił się kradzieży przemawiałyby za łagodniejszym potraktowaniem sprawcy, czego zaniechał zrobić sąd rejonowy; opinia sądowopsychiatryczna nie ujawnia okoliczności wyłączających czy ograniczających winę oskarżonego. Natomiast sąd I instancji na niekorzyść oskarżonego w odpowiednim stopniu wziął pod uwagę jego uprzednią wielokrotną karalność za podobne przestępstwa przeciw mieniu w tym kradzieże z włamaniem (poz. 4 i 6 karty karnej) i inne przestępstwa o poważnym ciężarze gatunkowym ( z art. 281 kk, art. 156 1 pkt 2 kk - poz. 7 i 8 karty karnej) połączoną z wielokrotnym odbywaniem kar pozbawienia wolności w tym kary łącznej w wymiarze 11 lat pozbawienia wolności z których to skazań i pobytów w zakładach karnych oskarżony nie wyciągnął oczekiwanej lekcji ponownie popadając w konflikt z prawem. Oskarżony mimo ukończenia 62 lat i wielu odbytych kar, nie zrobił nic, aby zmienić swoją drogę życiową. Negatywnej oceny postępowania oskarżonego i jego postawy życiowej w kontekście kary nie mogło zmienić przyznanie się do sprawstwa, skoro, na co uwagę słusznie zwrócił sąd rejonowy, nie miało ono charakteru konsekwentnego, bo J. N. na etapie postępowania sądowego zaczął umniejszyć swój udział w kradzieży z włamaniem. Z resztą tego przyznania nie można, pod kątem ustalenia odpowiedzialności karnej oskarżonego, przecenić, jako że istniały niezależne "twarde" dowody jego winy w postaci nagrania monitoringu i obciążających go wyjaśnień współsprawców, świadczące ewidentnie o udziale oskarżonego w zarzucanym mu czynie. Trudno w takim układzie okoliczności uznać karę 1 roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności, a więc oscylującą bliżej dolnej granicy ustawowego zagrożenia za czyn z art. 279 § 1 kk za rażąco nadmiernie surową, a wręcz stosunkowo łagodną. Nie do obrony jest stwierdzenie, że na oskarżonego, będącego osobą wielokrotnie karaną, głęboko zdemoralizowaną, odstraszająco (prewencja indywidualna) i motywująco (cel wychowawczy) do zaczęcia respektowania reguł porządku prawnego podziałaby kara w dolnej granicy ustawowego zagrożenia, która uwzględniając teorię gradacji kar, zarezerwowana być winna dla sprawcy czynu o znacznie niższym ciężarze gatunkowym wcześniej niekaranego za podobne czyny. Na taką premię oskarżony w żadnym wypadku nie zasłużył. Kara taka nie była by również adekwatna ani do stopnia społecznej szkodliwości, ani też stopnia winy. Przeciwnie do twierdzenia obrońcy, mogłaby również w odczuciu społecznym wzbudzić przekonanie, że sądy w sposób nieuzasadniony, ignorując przeszłość kryminalną, pobłażliwie traktują osoby które wielokrotnie łamały prawo w przeszłości.

Wniosek

O obniżenie kary pozbawienia wolności do 1 roku.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Opisano wyżej.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Całość wyroku.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wyrok słuszny i odpowiadający prawu, kara bez cech rażącej surowości.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.15.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2

3

Na podstawie art. 634 kpk w zw z art. 624 § 1 kpk w zw z art 17 ust 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych ( Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 z późn. zm.) sąd zwolnił oskarżonego od obowiązku uiszczenia kosztów sądowych w tym opłat za II instancję w całości. Oskarżony jest osobą wielokrotnie karaną, ostatnie 11 lat życia spędził w zakładzie karnym (obecnie jest tymczasowo aresztowany do innej sprawy), ma jedynie wykształcenie podstawowe, nie posiada doświadczenia zawodowego, co utrudnia mu znalezienie odpłatnego zajęcia. Brak informacji, aby oskarżony uzyskiwał jakiekolwiek dochody czy to z zabezpieczenia społecznego, czy też z majątku. W perspektywie pojawia się odbycie przez niego kolejnej kary lub nawet kar (w razie uprawomocnienia się wyroku Sądu Okręgowego w Piotrkowie Tryb. z 3 kwietnia 2019 r. w sprawie III K 11/19 skazującego na karę aż 11 lat pozbawienia wolności ). W tych okolicznościach uznać należy, że zapłata przez oskarżonego kosztów sądowych byłaby zbyt uciążliwa, a rokowania co do ich przymusowej egzekucji są negatywne.

7.  PODPIS

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Oskarżony J. N.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

skazanie

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego J. N.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

kara

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana