Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 grudnia 2014 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. Wydział II Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący	SSO Jarosław Gołębiowski
Sędziowie	SSO Dariusz Mizera (spr.) SSR del. Aleksandra Szymorek - Wąsek
Protokolant	Paulina Neyman

po rozpoznaniu w dniu 8 grudnia 2014 roku w Piotrkowie Trybunalskim

na rozprawie sprawy z powództwa A. S.

przeciwko Towarzystwu (...) w W.

o odszkodowanie z tytułu wypadków komunikacyjnych

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Piotrkowie Tryb.

z dnia 30 września 2014 roku, sygn. akt I C 2234/13

oddala apelację.

Sygn. akt II Ca 738/14

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 30 września 2014 r. Sąd Rejonowy w Piotrkowie Tryb. po rozpoznaniu sprawy z powództwa A. S. przeciwko Towarzystwo (...) w W. o zapłatę

1.  zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 12 008,58 zł z odsetkami ustawowymi od kwoty 10 000,00 zł od dnia 18.04.2013r. do dnia zapłaty i od kwoty 2 008,58 zł od dnia 03.08.2013r. do dnia zapłaty;

2.  zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 3 318,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu;

3.  nakazał ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Piotrkowie Tryb. kwotę 2 467,50 zł tytułem poniesionych tymczasowo wydatków na opinie biegłego.

Podstawę powyższego rozstrzygnięcia stanowiły przytoczone poniżej ustalenia i zarazem rozważania Sądu Rejonowego:

A. S. w dniu 15 maja 2011 roku zawarł z (...) S.A. umowę Leasingu nr (...), której przedmiotem był pojazd marki N. (...) o nr rej. (...).

Przedmiotowy pojazd to samochód ciężarowy - wywrotka. Gwarancja producenta samochodu rozpoczęła się 16 listopada 2006 roku.

W dniu 7 grudnia 2012 roku doszło do wypadku komunikacyjnego, w wyniku którego uszkodzeniu uległ samochód powoda marki N. (...) o nr rej. (...), którym kierował w tym dniu M. W., któremu A. S. użyczył pojazdu. Sprawcą zdarzenia okazał się kierujący pojazdem marki R. o nr rej (...). Na miejsce zdarzenia została wezwana Policja.

Sprawca zdarzenia posiadał ubezpieczenie OC u pozwanego.

W dniu 5 lutego 2014 roku we (...) S.A. siedzibą we W. zawarł z A. S. umowę cesji wierzytelności z polisy ubezpieczeniowej, w związku ze zdarzeniem drogowym z 7 grudnia 2012 roku. Umowa dotyczy wierzytelności z tytułu odszkodowania wynikającej z zawartej przez sprawcę wypadku umowy ubezpieczenia OC ze stroną pozwaną.

Pozwany co do zasady przyjął odpowiedzialność za szkodę w pojeździe powoda i wypłacił kwotę 23.109,75 złotych tytułem odszkodowania za uszkodzenie pojazdu marki N. (...). W dniu 14 marca 2013 roku pełnomocnik powoda wezwał pozwanego do zapłaty dopłaty w wysokości 10.000,00 złotych, które to wezwanie pozwany odebrał 18 marca 2013 roku. W dniu 3 lipca 2013 roku pozwany odmówił dopłaty.

Na zlecenie powoda został sporządzony kosztorys naprawy pojazdu wykonany w systemie A., gdzie w kalkulacji naprawy przyjęto stawkę za roboczogodzinę na poziomie 100 zł (netto), bez potrąceń cen części zamiennych (części oryginalne z logo N.). Koszt naprawy powód oszacował na - 42 062,62 zł (brutto), 36 636.28 zł (netto).

Jak wynika z porównania oceny technicznej pojazdu sporządzonej przez stronę pozwaną oraz kosztorysu A. sporządzonego na zlecenie powoda, powód rozszerzył zakres naprawy o następujące pozycje: zamek drzwi PL, podnośnik szyby PL, prowadnica szyby PL, uszczelka drzwi PL, uszczelka dolna drzwi PL oraz dach, które należy wymienić.

W kalkulacji A. wykorzystano archiwalną bazę danych (ceny części zamiennych z grudnia 2012 r. — data szkody). W kosztorysie naprawy przyjęto stawkę za roboczogodzinę w wysokości 100 zł (netto) - stawki stosowane w firmach naprawczych o wysokim standardzie usług (dla samochodów ciężarowych).

Stawkę za roboczogodzinę ustalono w oparciu o informacje uzyskane od przedstawiciela Cechu (...) w P. (Sekcja motoryzacyjna S. S.). Ustalono, że na regionalnym rynku (woj. (...), również w pozostałych) napraw powypadkowych podmioty gospodarcze świadczące usługi w zakresie powypadkowych napraw pojazdów samochodowych najczęściej stosują stawki za roboczogodzine (w zależności od rodzaju wykonywanych prac naprawczych) na poziomie od70 zł netto do 120 zł netto - mechanika i elektryka i od 90 zł netto do 160 zł netto prace blacharskie i lakiernicze.

Stawka 100 zł (netto) jest więc stawką za roboczogodzinę stosowaną w zakładach naprawczych o wysokim standardzie usług. Podobne ceny występują na terenie całego kraju. Do oszacowania rzeczywistych kosztów naprawy zastosowano oryginalne części zamienne z logo producenta pojazdu. W kalkulacji naprawy uwzględniono wytyczne producenta, związane z technologią naprawy tego typu pojazdów.

Wskazać bowiem należy, iż firmy ubezpieczeniowe często w kalkulacjach naprawy proponują swoim klientom tzw. zamienniki oryginalnych części (części alternatywne"). Powołują się tym na rozporządzenie Komisji Europejskiej nr 1400/2002 (oznaczenia zgodności z oryginałem w rozumieniu dyrektywy Komisji Europejskiej 1400/2002 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28.01.2003 r. - tzw. GVO), które zakłada możliwość stosowania do naprawy tzw.. zamienników części, czyli wyprodukowanych zgodnie ze specyfikacją i standardami producenta, jednak nieoryginalnych, a więc tańszych. Problemem jest jednak określenie ich jakości, ponieważ nie zawsze spełniają wymagania stawiane im przez producenta danej marki, a to może w konsekwencji stanowić zagrożenie dla bezpieczeństwa jazdy. Z reguły części tańsze posiadają niższą jakość.

Różna jakość w odniesieniu do części i podzespołów samochodowych przekłada się na :

- trwałość części i podzespołów, czyli okres eksploatacji od zamontowania nowej części w pojeździe, do jej technicznego zużycia lub uszkodzenia wynikającego z normalnej eksploatacji;

-powtarzalność kształtów i parametrów technicznych części nowych i podzespołów, czyli rozrzut wymiarów geometrycznych części i podzespołów w danej partii gotowych wyrobów (inna tolerancja geometryczna wykonania podzespołów w stosunku do wymiarów nominalnych zaprojektowanych przez konstruktora pojazdu);

-trwałość elementów i części w funkcji czasu (odporność na korozję, utrzymywanie pierwotnych kształtów geometrycznych części wraz z rosnącym czasem eksploatacji);

-jakość materiału z którego wykonano części i podzespoły, szczególnie ważna dla blach stosowanych na nadwozia samochodowe z uwagi na korozję mogącą rozwijać się w materiale blach niskiej jakości już na etapie produkcji części (złe przygotowanie stali na blachy karoseryjne):

- istnienie naprężeń i wad odlewniczych w elementach odlewanych lub odkuwanych. które to wady wytwórcze mogą ujawnić się nagle w trakcie eksploatacji, powodując awarię (szczególnie ważne dla elementów zawieszenia pojazdu).

W pojeździe powoda przed szkodą nie były zamontowane nieoryginalne części.

W kwestii wyceny pojazdu należy uwzględnić korekty wpływające na wartość pojazdu tj: 1. korekta za wyposażenie dodatkowe. Korekta ta uwzględnia wartość dodatkowego wyposażenia zamontowanego w pojeździe z uwzględnieniem jego amortyzacji (2006 rok produkcji pojazdu). Wyposażenie dodatkowe przyjęto na podstawie ustaleń poczynionych w oparciu o analizę akt sprawy i akt szkodowych oraz na podstawie rozkodowania oznaczenia VIN pojazdu w programie komputerowym(...). Korekta ze względu na liczbę właścicieli. Pojazdy używane najchętniej kupowane są od pierwszego właściciela. Większa liczba dotychczasowych użytkowników, szczególnie dla pojazdów kilkuletnich, może powodować obniżenie ich wartości rynkowej. Zaleca się stosować korektę z tytułu liczby właścicieli w granicach od minus 5 % do 0 % (współczynnik korekty 0,95 do 1,00). W tym przypadku korekty nie zastosowano, ponieważ brak jest wiarygodnych informacji na temat liczby wcześniejszych właścicieli pojazdu. 3. Korekta dotycząca pochodzenia pojazdu (import prywatny). Fakt indywidualnego sprowadzenia do Polski pojazdu wiąże się najczęściej z niską wiarygodnością dokumentów pochodzenia, wysokim zagrożeniem nielegalnego pochodzenia, nieznanym charakterem wcześniejszej eksploatacji oraz trudnym do określenia przebiegiem. Czynniki te sprawiają, że wartość rynkowa pojazdów sprowadzonych indywidualnie jest niższa od wartości takich samych pojazdów zakupionych po raz pierwszy w Polsce i tu eksploatowanych. Upływ czasu jaki nastąpił od daty pierwszej rejestracji w Polsce takiego pojazdu stopniowo zaciera te różnice. Stosowanie korekt wartości z tego tytułu nie powinno przekraczać 5-cio letniego okresu użytkowania w Polsce. Zaleca się stosować korektę w odniesieniu do pojazdów sprowadzonych indywidualnie w granicach od minus 8% do 0%. W tym przypadku korekty nie zastosowano ze względu na brak informacji odnośnie pochodzenia pojazdu. 4. Korekta dotycząca przebiegu pojazdu. Korekty tę można stosować jeżeli rzeczywisty przebieg wycenianego pojazdu odbiega od przebiegu normatywnego. W tym przypadku przebieg podany w aktach szkodowych. W materiale dowodowym brak jest wiarygodnego źródła dotyczącego rzeczywistego przebiegu pojazdu (np. książka serwisowa). Biorąc powyższe pod uwagę nie zastosowano korekty z. tego tytułu. 5. Korekta ze względu na datę pierwszej rejestracji. W procesie określania wartości rynkowej pojazdu należy uwzględniać wpływ daty pierwszej rejestracji (pierwszego dopuszczenia do ruchu po zakupieniu pojazdu nowego) na wartość. Ze względu na założenie, że pojazd bazowy jest zarejestrowany po raz pierwszy 15 maja roku produkcji, korekta dotycząca daty pierwszej rejestracji ma wartość różną od zera dla pojazdów zarejestrowanych w innych terminach. Dla pojazdu zarejestrowanego przed dniem 15 maja roku produkcji, należy zastosować odpowiednią korektę ujemną jego wartości, natomiast dla pojazdu zarejestrowanego po 15 maja roku produkcji - korektę dodatnią. Odstępstwo od tej zasady dotyczy pojazdów wyprodukowanych w roku wyceny dla których korektę dotyczącą daty pierwszej rejestracji liczymy od wartości bazowej pojazdu nowego i jest to zawsze korekta ujemna. Korektę przeprowadza się z dokładnością do jednego miesiąca zaokrąglając różnicę ową do pełnych miesięcy. Pojazd powoda został po raz pierwszy zarejestrowany - 22.03.2011 r. Z rozkodowania oznaczenia VIN pojazdu w programie (...) wynika, że pojazd został wyprodukowany w 2006 roku. Zastosowano wiec dodatnią korektę z tytułu pierwszej rejestracji. 6. Korekta z tytułu wcześniejszych napraw powypadkowych. Naprawy powypadkowe samochodów użytkowanych krócej niż 6 lat zwykle powodują obniżenie wartości tych pojazdów w odniesieniu do ich stanu sprzed naprawy, a zatem mogą stanowić podstawę do stosowania ujemnej korekty wartości. Ujemne korekty wynikające z napraw samochodów starszych niż 6 lat powinny być stosowane w przypadkach ujawnionych wad tych napraw. W odniesieniu do samochodów o okresie eksploatacji do 3 lat, których naprawy powypadkowe wykonano prawidłowo, zgodnie z technologią zalecaną przez, producenta, stosowane korekty powinny powodować utratę wartości zbliżoną do tynkowego ubytku wartości pojazdu. Gdy zakres naprawy jest duży, powyżej opłacalności naprawy w warunkach specjalistycznego warsztatu lub jakość tej naprawy odbiega od jakościowych i technologicznych wymagań naprawczych określonych przez producenta i przyjętych norm. zastosowana korekta i wynikająca z niej utrata wartości może być wyższa od rynkowego ubytku wartości, a okres zasadności takiej korekty dłuższy od 3 lat. lecz w zasadzie nie przekraczający 6 lat. Wykonana naprawa nadwozia w samochodach eksploatowanych dłużej niż. 6 lat najczęściej nie powoduje spadku jego wartości. W przypadkach, gdy naprawa nadwozia lub innych zespołów pojazdu jest połączona z wymianą lub naprawą części znacznie skorodowanych lub zużytych, wartość pojazdu może ulec po naprawie zwiększeniu. Wykonane prawidłowo naprawy eksploatacyjne, w tym wymiany zespołów, których celem jest usprawnienie pojazdu, najczęściej podwyższają jego wartość. Warunkiem korekty dodatniej jest odpowiednio krótki okres, jaki upłynął od czasu wykonania naprawy, w którym wymierny jest pozytywny wpływ napraw)' na stan techniczny pojazdu (zwykle nie powinien przekraczać 12 miesięcy). Podstawowym kryterium oceny zasadności stosowania korekty wartości z tytułu wcześniejszych napraw pojazdu powinna być ocena, czy wykonana naprawa, jej zakres, poziom jakości i czas wykonania, skutkowała pozytywnie lub negatywnie w odniesieniu do wartości tego pojazdu przed kolizją lub awarią. Naprawy wykonane niewłaściwie zawsze obniżają wartość pojazdu. Przy ustalaniu wielkości procentowej korekt)' z tytułu uszkodzeń nadwozia należy wziąć pod uwagę następujące czynniki:- rozmiar (rozległość) uszkodzeń nadwozia (kabiny) w stosunku do całej jego powierzchni.- charakter uszkodzeń nadwozia (deformacje głębokie, średnie lub płytkie oraz tylko uszkodzenia włok lakierowych), umiejscowienie uszkodzeń (główne elementy nośne nadwozia, elementy nic odejmowalne lub odejmowalne),- jakość naprawy (brak widocznych śladów naprawy, przestrzeganie technologii producenta, widoczne lady naprawy). Zaleca się stosować korektę z tytułu wcześniej wykonanych napraw w granicach minus 15% do plus 5% (współczynnik korekty 0,85 do 1,05). Biorąc powyższe pod uwagę nie zastosowano korekty z tytułu wcześniejszych napraw, albowiem brak jest informacji na temat ewentualnych wcześniejszych napraw pojazdu. Z tytułu zabudowy (samowyładowcza) zastosowano korektę dodatnią w wysokości - +10 %. Natomiast ze względu na to, że pojazd bazowy w katalogu Info-Ekspert miał dopuszczalną masę całkowitą - 4500 kg (w rzeczywistości jest - 3500 kg) zastosowano ujemną korektę w wysokości: -5%.

W kosztorysie należy nadto uwzględnić dodatkowe elementy oraz operacji-technologiczne zalecane przez producenta pojazdu, niezbędne do przywrócenia go o stanu .sprzed j szkody z dnia 07.12.2012 r. Operacja 'E' ( tj. wymiana części) zawiera robociznę dla zabezpieczenia podwozia i konserwacji profili zamkniętych (z wyjątkiem wymiany nadwozia). Pozostałe prace zabezpieczania antykorozyjnego (przy naprawie elementów i podać należy poprzez pozycje niestandardowe (NSP) lub właściwe kombinacje rodzajów operacji. Koszt materiałów podać należy odpowiednio w kodach warunkowych 70 i 72 (71 i 73 w przypadku wymiany nadwozia). Dodatkowe koszty robocizny i materiałów zabezpieczeń antykorozyjnych naprawianych elementów i uwzględniono w zweryfikowanej kalkulacji naprawy. Koszty materiału lakierniczego mogą w systemie A. być naliczane wieloma metodami, tj. np. mogą być naliczane osobno, gdy odpowiadający im udział procentowy (z podstawowej robocizny lakierniczej) zostanie wprowadzony za pomocą kodu warunkowego 40. W przypadku lakierowania nadwozi pojazdów ciężarowych w systemie A. lakierowanie zadaje się kodem -10 • określa się procentowo (w tym przypadku 60 %) koszty materiałów lakierniczych z kosztów robocizny lakierniczej (instrukcja lakierowania systemu A.). Oznaczenie to nie wskazuje na zmniejszenie kosztów materiałów lakierniczych, a określa je procentowo w stosunku do kosztów robocizny lakierniczej.

Koszt naprawy pojazdu został oszacowany na ok. 37 968 zł (brutto). Pojazd powoda został po raz pierwszy zarejestrowany w dniu 22.03.2011 r. a w Polsce został zarejestrowany w dniu 02.06.2011 r. Korekta dotycząca daty pierwszej rejestracji pojazdu zostaje automatycznie naliczana przez system Info-Ekspert po wpisaniu daty I rejestracji, dlatego też nie było podstaw do negowania korekty z tytułu daty pierwszej rejestracji pojazdu.

Wartość rynkową pojazdu N. (...) o nr rej. (...), przed powstaniem szkody w dniu 7 grudnia 2012 roku, po zastosowaniu odpowiednio uzasadnionych korekt (dotyczących cech indywidualnych pojazdu) oszacowano odpowiednio na ok.: 58 000 zł (brutto)- z uwzględnieniem korekty za pierwsza rejestracje. 38.100 zł (brutto)- bez korekty z tytułu pierwszej rejestracji.

Sąd Rejonowy zważył, iż podstawę żądania pozwu stanowi przepis art. 822 k.c. w związku z przepisami Ustawy z dnia 22 maja 2003r o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. z 2003 r. Nr 124 , poz. 1152 ze zm. )

Stosownie do treści art. 822k.c. przez umowę ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz której została zawarta umowa ubezpieczenia.

Ubezpieczeniem OC jest objęta odpowiedzialność cywilna posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów' (art. 4 ust. 1 Ustawy)

W myśl przepisu art. 13 ust 2 cyt. wyżej Ustaw} w obowiązkowych ubezpieczeniach odpowiedzialności cywilnej odszkodowanie wypłaca się w granicach odpowiedzialności cywilnej podmiotów objętych ubezpieczeniem, nie wyżej jednak niż do sumy gwarancyjnej ustalonej w umowie.

Mając na względzie cały zgromadzony materiał dowodowy Sąd uznał powództwo za zasadne. Sąd zważył , iż odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem. Oznacza to konieczność stosowania odpowiednich przepisów kodeksu cywilnego przy ustalaniu pojęcia "szkody" i "odszkodowania".

Naprawienie szkody - zgodnie z art. 361 §2 k.c.- obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Zarówno w doktrynie, jak i w orzecznictwie przeważa pogląd zgodnie z którym szkodą w rozumieniu powyższego przepisu jest różnica między stanem majątku poszkodowanego jaki zaistniał po zdarzeniu wywołującym szkodę, a stanem tego majątku jaki istniałby, gdyby nie wystąpiło to zdarzenie.

Wybór sposobu naprawienia szkody jest uprawnieniem poszkodowanego i może nastąpić bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej (art. 363 § 1 k.c.). W przypadku jednak szkody w mieniu będącej następstwem wypadku drogowego wyłączone jest stosowanie art. 363§1 k.c. normującego wybór poszkodowanego dotyczący sposobu naprawienia szkody, gdyż w myśl art. 36 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych (...) zakład ubezpieczeń jest obowiązany do naprawienia szkody tylko w formie wypłaty odpowiedniej sumy pieniężnej.

Osoba odpowiedzialna za szkodę obowiązana jest zwrócić poszkodowanemu wszelkie celowe, ekonomicznie uzasadnione wydatki poniesione w celu przywrócenia stanu poprzedniego rzeczy uszkodzonej. Sąd Najwyższy przyjmuje jako zasadę, że poszkodowany może domagać się kosztów wyremontowania samochodu, .tylko wtedy, gdyby remont samochodu okazał się dla poszkodowanego niemożliwy albo pociągał za sobą nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do formy odszkodowania, polegającego na zapłaceniu kwoty odpowiadającej "różnicy między wartością samochodu przed wypadkiem a ceną uzyskaną z likwidacji" .

W opinii biegłego sądowego, wynika, iż koszt naprawy pojazdu został oszacowany na ok. 37 968 zł (brutto). Wartość rynkową pojazdu N. (...) o nr rej. (...) przed powstaniem szkody w dniu 7 grudnia 2012 roku, po zastosowaniu odpowiednio uzasadnionych korekt (dotyczących cech indywidualnych pojazdu) oszacowano odpowiednio na ok.: 58 000 zł (brutto)- z uwzględnieniem korekty za pierwsza rejestracje. 38.100 zł (brutto)- bez korekty z tytułu pierwszej rejestracji.

Sąd w całości podzielił stanowisko wyrażone przez biegłego także co do jakości tzw. zamienników i zasadności stosowania części oryginalnych przy naprawie pojazdów. Ponieważ powód otrzymał dotychczas jedynie kwotę 23 109,75 złotych, Sąd zasądził na jego rzecz do dopłaty w całości kwotę 12. 008.58 złotych zgodnie z żądaniem z pozwu, z ustawowymi odsetkami od kwoty 10.000 złotych od dnia 18 kwietnia 2013 roku do dnia zapłaty oraz od kwoty 2.008,58 zł od dnia 3 sierpnia 2013 roku do dnia zapłaty. O odsetkach Sąd orzekł w oparciu o przepis art. 817 § 1 k.c.

Sąd o kosztach sądowych orzekł na podstawie art. 98 k.p.c., na które to koszty zaliczyć należy opłatę od pozwu 601 złotych, koszty zastępstwa procesowego realizowanego przez adwokata - 2400 złotych (§ 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2.002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu; Dz. U. z 2002 r.. nr 163, poz. 1348 z późn. zm.), opłata od pełnomocnictwa 17 zł oraz zaliczka na opinię biegłego -300 złotych. Mając powyższe na uwadze zasądzono od pozwanego na rzecz powoda kwotę 3 318,00 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu. Sąd nakazał nadto ściągnąć od pozwanego na rzecz. Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Piotrkowie Tryb. kwotę 2 467,50 złotych tytułem zwrotu wydatków poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa - Sąd Rejonowy w Piotrkowie Trybunalskim na wynagrodzenie biegłego.

Apelację od powyższego wyroku wniósł pełnomocnik pozwanego zaskarżając go w całości, zarzucając mu naruszenie:

a) art. 227 k.p.c., poprzez bezzasadne oddalenie wniosku dowodowego strony pozwanej zmierzającego do ustalenia, jaka była rzeczywista wartość rynkowa samochodu N. (...) nr rej. (...)na dzień powstania szkody w tym pojeździe - wniosku o dopuszczenie dokumentów w postaci dowodów nabycia pojazdu, znajdujących się w aktach postępowania administracyjnego prowadzonego w sprawie rejestracji pojazdu, a oparcie ustaleń w przedmiocie wartości pojazdu wyłącznie na opinii biegłego, który wydał opinię bez danych dotyczących tego konkretnego typu pojazdu, stosując jedynie posiłkowo dane o wartości pojazdu zbliżonego, co nie jest poprawne.

b) art. 328 § 2 k.p.c. poprzez nie wskazanie w uzasadnieniu wyroku, jaką wartość pojazdu Sąd ustalił, nie wskazanie, że opinia biegłego została wydana z przyjęciem wartości bazowej pojazdu innego typu.

Biorąc pod uwagę powyższe apelujący wnosił o uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Piotrkowie Trybunalskim wraz z pozostawieniem temu Sądowi rozstrzygnięcia o kosztach postępowania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jest bezzasadna.

Sąd Okręgowy uznaje ustalenia Sądu Rejonowego za własne i przyjmuje je za podstawę swojego rozstrzygnięcia.

Zarzuty skarżącego co do zasady sprowadzają się do zakwestionowania ustaleń faktycznych. Skarżący bowiem zarzuca, iż Sąd bezpodstawnie oddalił wniosek dowodowy polegający na dopuszczeniu dowodu z dokumentów w postaci dowodów nabycia pojazdu znajdujących się w aktach postępowania administracyjnego prowadzonego w związku z rejestracją pojazdu. Zarzut ten nie polega na prawdzie bowiem w aktach sprawy znajduje się dokumentacja z której wynika, iż Sąd wystąpił do Urzędu Miasta Ł. – Wydział (...)o nadesłanie dokumentów o które wnioskował pełnomocnik i takowe dokumenty które znajdowały się w posiadaniu organu zostały w kserokopii Sądowi przesłane /k.173-176/ jeszcze przed ostatnią rozprawą. Wynika z nich, iż wartość pojazdu przez strony transakcji została określona na dzień 16 maja 2011r. na kwotę 79.995,00 zł .

Na rozprawie w dniu 22 września 2014r. pełnomocnik pozwanego był obecny i nie zgłaszał w związku z tym żadnych innych wniosków dowodowych. Tym samym stawianie obecnie tego rodzaju zarzutu sądowi nie znajduje jakiegokolwiek oparcia w materiale dowodowym. Nie sposób także zakwestionować opinii biegłego który co prawda dokonał ustaleń co do wartości szkody jak i wyceny pojazdu w oparciu o dane pojazdu bardzo zbliżonego w stosunku do tego będącego przedmiotem sporu niemniej jednak odpowiednio skorygował uzyskane w ten sposób wartości. Stanowisko pozwanego który jak się wydaje nie potrafi się pogodzić z taką opinią nie przybrało jednak kształtu procesowego wniosku o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego. Tym samym opinia znajdująca się w aktach sprawy stanowi jedyny dowód wskazujący na wartość szkody.

Nie doszło zatem do naruszenia art. 227 k.p.c. albowiem zgodnie z żądaniem strony pozwanej Sąd przeprowadził wszystkie dowody jakie były zgłoszone przez pełnomocnika pozwanego w toku postępowania. Sąd nie naruszył także art. 328§ 2 k.p.c. albowiem po pierwsze, przedstawił w uzasadnieniu wartości pojazdu w dwóch wariantach przy czym wskazał jednocześnie w swoich ustaleniach, iż gwarancja producenta rozpoczęła się 16 listopada 2006r. , po drugie Sąd nie musiał w ustaleniach wskazywać , iż opinia została wydana z przyjęciem wartości bazowej innego zbliżonego pojazdu. Podstawą dokonania ustaleń była wartość pojazdu i wartość szkody określona na podstawie opinii biegłego której prawidłowość – co należy z całą stanowczością podkreślić – nie została przez pozwanego skutecznie zakwestionowana.

Reasumując brak jakichkolwiek racjonalnych argumentów przemawiających za skutecznością podniesionych zarzutów apelacyjnych.

Dlatego też na podstawie art. 385 k.p.c. należało apelację jako bezzasadną oddalić.