Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

POSTANOWIENIE

Dnia 24 października 2022 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi – Widzewa w Łodzi, Wydział VIII Cywilny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Bartek Męcina

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Ewa Ławniczak

po rozpoznaniu w dniu 17 października 2022 roku w Łodzi

na rozprawie

sprawy z wniosku H. D. (1)

z udziałem R. M. (1) i J. Ż.

o stwierdzenie nabycia spadku

p o s t a n a w i a :

1. stwierdzić, iż spadek po E. D. (1) synu W. i M. zmarłym w dniu 10 stycznia 2015 r. w Ł., ostatnio stale zamieszkałym w Ł. na podstawie ustawy nabyli żona H. D. (2) z domu P. (córka B. i H.) w ½ (jednej drugiej) części oraz bratanica R. M. (2) z domu D. (córka W. i M.) i siostrzeniec J. Ż. (syn E. i L.) po 1/4 (jednej czwartej) części każde z nich,

2. stwierdzić, iż na podstawie testamentu notarialnego z dnia 19 lutego 2014 r., otwartego i ogłoszonego przez Sąd Rejonowy dla Łodzi- Widzewa w Łodzi w dniu 17 października 2022 r. przedmiot zapisu windykacyjnego – udział w wysokości ½ (jednej drugiej) w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego nr (...) położonym w Ł. przy ul. (...), będącym w zasobach Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w Ł., przysługujący E. D. (1) synowi W. i M. zmarłemu w dniu 10 stycznia 2015 r. w Ł., nabyła w całości bratanica R. M. (2) z domu D. (córka W. i M.),

3. ustalić, że strony ponoszą koszty związane ze swoim udziałem w sprawie,

4. nie obciążać stron kosztami sądowymi poniesionymi tymczasowo przez Skarb Państwa.

Sygn. akt VIII Ns 292/19

UZASADNIENIE

We wniosku złożonym w dniu 5 lipca 2019 r. wnioskodawczyni H. D. (1), reprezentowana przez pełnomocnika będącego adwokatem, wniosła o stwierdzenie nabycia spadku po E. D. (1), synu W. i M. zmarłym w dniu 10 stycznia 2015 r. na podstawie ustawy z dobrodziejstwem inwentarza przez żonę, H. D. (1) w ½ części, bratanicę H. D. (1) w ¼ części i siostrzeńca J. Ż. w ¼ części. W uzasadnieniu wnioskodawczyni wskazała, że E. D. (1) w chwili śmierci był żonaty, wedle jej wiedzy nie pozostawił zstępnych ani testamentu, a w skład spadku należy udział w wysokości ½ w prawie własności nieruchomości położonej przy ul. (...) w Ł. i w prawie własności nieruchomości położonej przy ul. (...) w Ł..

(wniosek k. 6- 8)

W odpowiedzi na wniosek uczestniczka R. M. (1), reprezentowana przez pełnomocnika będącego adwokatem, przyłączyła się do wniosku co do zasady z tą zmianą, że wniosła o stwierdzenie nabycia spadku wprost, a nie z dobrodziejstwem inwentarza. Ponadto uczestniczka wniosła o otwarcie testamentu notarialnego z zapisem windykacyjnym z dnia 19 lutego 2014 r., stwierdzenie, że uczestniczka R. M. (1) nabyła w drodze zapisu windykacyjnego spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego nr (...) położone przy ul. (...) w Ł.. W uzasadnieniu uczestniczka podała, że notariusz omyłkowo w treści aktu notarialnego zawierającego testament wskazał adres położenia lokalu mieszkalnego, zamieniając numer mieszkania z numerem budynku. Ostatnim numerem nieruchomości położonej w Ł. przy ul. (...) jest nr 16. Poza tym spadkodawca wielokrotnie zapewniał uczestniczkę, że zapisze jej lokal mieszkalny nr (...) położony przy ul. (...) w Ł..

(odpowiedź na wniosek k. 30- 37)

W piśmie procesowym z dnia 21 października 2019 r. wnioskodawczyni podniosła zarzut nieważności testamentu sporządzonego w dniu 19 lutego 2014 r. z uwagi na stan spadkodawcy wyłączający świadome albo swobodne powzięcie decyzji i wyrażenie woli. Ponadto wnioskodawczyni podniosła zarzut bezskuteczności zapisu windykacyjnego, gdyż opisany w testamencie jego przedmiot, czyli spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego nr (...) położone przy ul. (...) w Ł., nie należało do spadkodawcy w chwili otwarcia spadku. Poza tym wnioskodawczyni wskazała, że spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego nr (...) położonego przy ul. (...) w Ł. stanowiło składnik małżeńskiej wspólności majątkowej spadkodawcy i wnioskodawczyni. W uzasadnieniu wnioskodawczyni podniosła, że spadkodawca od lutego 2012 r. leczył się z powodu zaawansowanego raka prostaty, a w 2014 r. doszło do przerzutów na inne organy. W tym czasie spadkodawca leczył się również neurologicznie i zażywał silne leki przeciwbólowe. E. D. (1) często zachowywał się w sposób dziwny i zaskakujący.

(pismo procesowe k. 52- 55)

W piśmie procesowym z dnia 28 lutego 2020 r. uczestniczka zaprzeczyła, aby testament z dnia 19 lutego 2014 r. został sporządzony przez spadkodawcę w stanie wyłączającym świadome albo swobodne powzięcie decyzji i wyrażenie woli. W lutym 2014 r. stan choroby spadkodawcy nie uzasadniał przyjmowania przez niego morfiny. Stan zdrowia E. D. (1) pogorszył się około miesiąca przed śmiercią, co znajduje potwierdzenie w dokumentacji medycznej spadkodawcy, m.in. we wpisie z dnia 16 grudnia 2014 r. „łagodne zaburzenia procesów poznawczych”.

(pismo procesowe k. 487- 491)

Do zamknięcia rozprawy stanowiska stron nie uległy już zmianie.

(protokół rozprawy k. 734- 735)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 19 lutego 2014 r. notariusz M. K. sporządziła akt notarialny zawierający testament z zapisem windykacyjnym, w którym E. D. (1) oświadczył, że dokonuje na rzecz swojej bratanicy R. M. (2) zapisu windykacyjnego, mocą którego z chwilą otwarcia spadku przysługiwać jej będzie spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego nr (...), znajdujące się w zasobach Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w Ł., położone przy ul. (...) w Ł. o powierzchni 27 m ².

(testament z zapisem windykacyjnym k. 41- 43)

E. D. (1), syn W. i M., ostatnio stale zamieszkały w Ł., zmarł w dniu 10 stycznia 2015 r. w Ł.. W chwili śmierci spadkodawca był żonaty z H. D. (1). Spadkodawca nie miał dzieci, w tym pozamałżeńskich, ani przysposobionych. Nie były zawierane umowy o spadek po E. D. (1). Spadkobiercy nie składali oświadczenia o przyjęciu lub odrzuceniu spadku. Nie toczyły się postępowania w przedmiocie uznania spadkobierców za niegodnych dziedziczenia

(odpis skrócony aktu zgonu – k. 12, odpis skrócony aktu małżeństwa k. 15, zapewnienie spadkowe uczestniczki k. 50 v.)

Rodzice E. D. (1) zmarli przed nim, W. D. (1) zmarł w dniu 1 maja 1969 r., a M. D. zmarła w dniu 16 marca 1985 r.

(odpisy skrócone aktów zgonu k. 18 i 19, zapewnienie spadkowe uczestniczki k. 50 v.)

E. D. (1) miał rodzeństwo, siostrę L. Ż. i brata W. D. (2). L. Ż. zmarła w dniu 31 października 2012 r., pozostawiając jedno dziecko, J. Ż.. W. D. (2) zmarł w dniu 13 kwietnia 2010 r., pozostawiając jedno dziecko R. M. (1).

(odpisy zupełne aktów zgonu k. 16 i 17, odpis skrócony aktu urodzenia k. 13, odpis skrócony aktu małżeństwa k. 14, zapewnienie spadkowe uczestniczki k. 50 v.)

E. D. (1) i H. D. (1) przez wiele lat przed śmiercią spadkodawcy zamieszkiwali oddzielnie. Spadkodawca mieszkał w lokalu mieszkalnym nr (...) położonym przy ul. (...) w Ł., a H. D. (1) zajmowała lokal mieszkalny nr (...) położony przy ul. (...) w Ł.. Wiosną 2014 r. E. D. (1) przyjeżdżał co tydzień na działkę na wieś, gdzie zatrzymywał się na noc. Wówczas spadkodawca odwiedzał M. D., przewoził ją swoim samochodem. Do końca września/początku października 2014 r. E. D. (1) kierował samochodem.

(zeznania świadka M. D. k. 507 v., zeznania P. M. k. 508, zeznania uczestniczki k. 735 w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami z k. 516)

W ostatnich miesiącach życia E. D. (1), pomagała mu R. M. (1). Uczestniczka regularnie odwiedzała spadkodawcę, dzwoniła do niego, robiła zakupy, wykupywała recepty, płaciła rachunki.

(zeznania P. M. k. 508, zeznania uczestniczki k. 735 w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami z k. 516)

Do spadku po E. D. (1) należy udział w wysokości ½ w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego nr (...) położonym przy ul. (...) w Ł. i udział w wysokości ½ w prawie własności lokalu mieszkalnego nr (...) położonego przy ul. (...) w Ł..

(bezsporne, zeznania wnioskodawczyni k. 735)

Lokal nr (...) przy ul. (...) w Ł. znajduje się w zasobach Spółdzielni Mieszkaniowej (...). Prawo do tego lokalu przysługiwało E. D. (2) i H. D. (1).

(pismo Spółdzielni Mieszkaniowej (...) k. 498)

Blok nr 100 znajdujący się na osiedlu (...) posiada numer porządkowy- ul. (...). W ewidencji miejscowości, ulic i adresów nie widnieje numer porządkowy- ul. (...). Ostatnim numerem nieruchomości położonej w Ł. przy ul. (...) jest nr 16.

(pismo (...) k. 494)

Relacja pomiędzy spadkodawcą, a wnioskodawczynią i stan emocji między nimi nie miał wpływu na swobodne podjęcie decyzji i wyrażenie woli w chwili podjęcia decyzji o wyborze spadkobiercy w czasie sporządzenia testamentu w dniu 19 lutego 2014 r.

(opinia pisemna biegłego psychologa k. 602- 613)

Stan zdrowia E. D. (1), w tym przyjmowane przez niego leki, pozwalał mu na swobodne powzięcie decyzji i wyrażenie woli podczas składania oświadczenia przy sporządzaniu testamentu w dniu 19 lutego 2014 r.

(opinia pisemna biegłego psychiatry k. 528- 537, opinia pisemna uzupełniająca biegłego psychiatry k. 574, druga opinia pisemna uzupełniająca biegłego psychiatry k. 690- 691, ustna uzupełniająca opinia biegłego psychiatry k. 734 v.)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów znajdujących się w aktach sprawy, których prawidłowość i rzetelność sporządzenia nie budziła wątpliwości Sądu, a także na podstawie zapewnienia spadkowego złożonego przez uczestniczkę, jak również jej zeznań i zeznań świadków M. D. i P. M., gdyż były jasne, logiczne i znalazły potwierdzenie w dokumentacji medycznej z leczenia spadkodawcy, a także w opiniach biegłego psychiatry i psychologa. Oceniając stan świadomości spadkodawcy oraz jego swobodę co do powzięcia decyzji i wyrażenia woli, Sąd oparł się także na opiniach biegłego psychiatry i psychologa. Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania zawartych w treści opinii wniosków przez obu biegłych, opinie te były bowiem rzetelne, jasne, logiczne oraz w sposób wyczerpujący objaśniające budzące wątpliwości kwestie. Wydając opinie biegli oparli się na zgromadzonym w aktach sprawy materiale dowodowym, w tym na dokumentacji medycznej z leczenia spadkodawcy, a także na okolicznościach przedstawionych przez strony oraz świadków. Zresztą na rozprawie w dniu 17 października 2022 r. pełnomocnik wnioskodawczyni cofnął wnioski o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego psychologa i innego biegłego psychiatry.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie treścią z art. 926 § 1 k.c. powołanie do spadku wynika z ustawy albo z testamentu. Dziedziczenie ustawowe co do całości spadku następuje wtedy, gdy spadkodawca nie powołał spadkobiercy albo gdy żadna z osób, które powołał, nie chce lub nie może być spadkobiercą ( art. 926 § 2 k.c.).

Co prawda E. D. (1) wyraził swoją wolę w testamencie sporządzonym w dniu 19 lutego 2014 r. w formie aktu notarialnego, w którym oświadczył, że dokonuje na rzecz swojej bratanicy R. M. (2) zapisu windykacyjnego, dotyczącego spółdzielczego własnościowego prawo do lokalu mieszkalnego nr (...), położonego przy ul. (...) w Ł.. Jednak co było bezsporne, w skład spadku po E. D. (1) poza udziałem w wysokości ½ w spółdzielczym własnościowym prawie do powyższego lokalu mieszkalnego należy jeszcze udział w wysokości ½ w prawie własności lokalu mieszkalnego nr (...) położonego przy ul. (...) w Ł.. W myśl art. 961 kc jeżeli spadkodawca przeznaczył oznaczonej osobie w testamencie poszczególne przedmioty majątkowe, które wyczerpują prawie cały spadek, osobę tę poczytuje się w razie wątpliwości nie za zapisobiercę, lecz za spadkobiercę powołanego do całego spadku. Na rozprawie w dniu 17 października 2022 r. wnioskodawczyni i uczestniczka zgodnie oceniły wartość spółdzielczego własnościowego prawo do lokalu mieszkalnego nr (...), położonego przy ul. (...) w Ł. na kwotę nie mniejszą niż 180.000 zł, a wartość prawa do lokalu mieszkalnego nr (...) położonego przy ul. (...) w Ł. wnioskodawczyni oceniła na kwotę nie mniejszą niż 200.000 zł, a uczestniczka na kwotę nie mniejszą niż 250.000 zł. Wobec tego, że przedmiot zapisu windykacyjnego nie wyczerpuje całego spadku po E. D. (1), należy uznać, iż dziedziczenie po spadkodawcy odbywać się powinno w oparciu o przepisy ustawy.

Zgodnie z art. 932 § 1 kc w braku zstępnych spadkodawcy powołani są do spadku z ustawy jego małżonek i rodzice. W myśl art. 932 § 4 kc jeżeli jedno z rodziców spadkodawcy nie dożyło otwarcia spadku, udział spadkowy, który by mu przypadał, przypada rodzeństwu spadkodawcy w częściach równych. Z kolei art. 932 § 5 kc stanowi, że jeżeli którekolwiek z rodzeństwa spadkodawcy nie dożyło otwarcia spadku pozostawiając zstępnych, udział spadkowy, który by mu przypadał, przypada jego zstępnym. Podział tego udziału następuje według zasad, które dotyczą podziału między dalszych zstępnych spadkodawcy. Zgodnie z art. 933 § 1 kc udział spadkowy małżonka, który dziedziczy w zbiegu z rodzicami, rodzeństwem i zstępnymi rodzeństwa spadkodawcy, wynosi połowę spadku.

E. D. (1) w chwili śmierci był żonaty z H. D. (1), nie miał dzieci, w tym pozamałżeńskich, ani przysposobionych. Rodzice E. D. (1) zmarli przed nim, W. D. (1) zmarł w dniu 1 maja 1969 r., a M. D. zmarła w dniu 16 marca 1985 r. E. D. (1) miał rodzeństwo, siostrę L. Ż. i brata W. D. (2), którzy również zmarli przed nim. L. Ż. zmarła w dniu 31 października 2012 r., pozostawiając jedno dziecko, J. Ż.. W. D. (2) zmarł w dniu 13 kwietnia 2010 r., pozostawiając jedno dziecko, R. M. (1).

Zarówno H. D. (1), jak i J. Ż. oraz R. M. (1) nie złożyli oświadczenia o przyjęciu bądź odrzuceniu spadku, nie zostali uznani za niegodnych dziedziczenia, nie zawierali ze spadkodawcą umów o zrzeczenie się spadku. Zgodnie z art. 1015 § 1 k.c.
oświadczenie o przyjęciu lub o odrzuceniu spadku może być złożone w ciągu sześciu miesięcy od dnia, w którym spadkobierca dowiedział się o tytule swego powołania. W myśl art. 1015 § 2 kc, w brzmieniu obowiązującym w dacie otwarcia spadku, brak oświadczenia spadkobiercy w powyższym terminie jest jednoznaczny z prostym przyjęciem spadku. Jednakże gdy spadkobiercą jest osoba niemająca pełnej zdolności do czynności prawnych albo osoba, co do której istnieje podstawa do jej całkowitego ubezwłasnowolnienia, albo osoba prawna, brak oświadczenia spadkobiercy w terminie jest jednoznaczny z przyjęciem spadku z dobrodziejstwem inwentarza.

Mając na uwadze wymienione wyżej okoliczności sąd stwierdził w punkcie 1 postanowienia nabycie spadku po E. D. (1) przez jego żonę H. D. (1) w 1/2 części, a także przez siostrzeńca J. Ż. oraz bratanicę R. M. (1) po ¼ części każde z nich.

Jako niezasadny Sąd ocenił podniesiony przez wnioskodawczynię zarzut nieważności testamentu sporządzonego w dniu 19 lutego 2014 r. z uwagi na stan spadkodawcy wyłączający świadome albo swobodne powzięcie decyzji i wyrażenie woli. Zasadnicze znaczenie w zakresie oceny powyższego zarzutu ma opinia biegłego psychiatry. Już w pierwszej pisemnej opinii biegły psychiatra stwierdził, że opisy stanu psychicznego w dokumentacji medycznej w okresie kiedy został sporządzony testament, świadczą o braku podstaw do kwestionowania świadomości spadkodawcy. Samo przyjmowanie opioidów, czy też innych leków nie wyklucza możliwości świadomego albo swobodnego powzięcia decyzji i wyrażenie woli. Jednak z uwagi na to, że spadkodawca mieszkał oddzielnie od H. D. (1), pozostając z nią w związku małżeńskim, psychiatra zgłosił potrzebę przeprowadzenia dowodu z opinii psychologa. Po wydaniu przez biegłego psychologa opinii pisemnej, z której wynikało, że relacja pomiędzy spadkodawcą, a wnioskodawczynią i stan emocji między nimi nie miał wpływu na swobodne podjęcie decyzji i wyrażenie woli w chwili podjęcia decyzji o wyborze spadkobiercy w czasie sporządzenia testamentu w dniu 19 lutego 2014 r., biegły psychiatra z całą stanowczością stwierdził, że stan zdrowia E. D. (1), w tym przyjmowane przez niego leki, pozwalał mu na swobodne powzięcie decyzji i wyrażenie woli podczas składania oświadczenia przy sporządzaniu testamentu w dniu 19 lutego 2014 r. Wydając ustną opinię biegły psychiatra wyjaśnił, że spadkodawca zaczął przyjmować lek zawierający środek opioidowy dopiero od marca 2014 r., a nawet jeżeli zaczął go przyjmować wcześniej, to jego dawka była zbyt mała, aby wpływała na procesy poznawcze.

Również zeznania uczestniczki, M. K., M. D. i P. M. świadczą o tym, że w dniu 19 lutego 2014 r. spadkodawca miał świadomość i swobodę powzięcia decyzji i wyrażenia woli. M. K. opisała w jaki sposób dochodziło do sporządzenia testamentu w formie aktu notarialnego, a mianowicie notariusz spotykał się wyłącznie ze spadkodawcą, aby w ten sposób wyeliminować wpływ innych osób na jego ostatnią wolę. W przypadku powzięcia wątpliwości co do stanu świadomości spadkodawcy M. K. przerywała kontynuowanie czynności notarialnych. W związku z tym świadek z całą stanowczością zeznał, że kontakt ze strony E. D. (1) był świadomu. Z kolei M. D. podała, że spadkodawca do końca września lub początku października 2014 r. kierował samochodem. Wiosną 2014 r. E. D. (1) przyjeżdżał co tydzień na działkę na wieś, gdzie zatrzymywał się na noc. Wówczas spadkodawca odwiedzał M. D., przewoził ją swoim samochodem. Z relacji świadków M. D. i P. M. oraz uczestniczki wynika jasno, że do późnej jesieni 2014 r. w zachowaniu E. D. (1) nie było nic nietypowego. Wprost przeciwnie, ze spadkodawcą był normalny kontakt, spadkodawca był samodzielny. Jak wynika z zeznań R. M. (1) dopiero późna jesienią 2014 r. E. D. (1) przestał wychodzić z domu, a pierwszy symptom problemów z orientacją uczestniczka zauważyła dopiero w wigilię Bożego Narodzenia w 2014 r.

Wobec powyższych dowodów, zeznania wnioskodawczyni nie mogły doprowadzić do uznania, że E. D. (1) podczas sporządzania testamentu u notariusza był pozbawiony świadomości albo swobody powzięcia decyzji i wyrażenia woli. H. D. (1) zeznała, że kiedy zawoziła i odbierała spadkodawcę z badania w szpitalu w P. w sierpniu 2014 r., spadkodawca był przerażony. Jednak należy zwrócić uwagę, że wnioskodawczyni sama wytłumaczyła to zachowanie strachem, lękiem spadkodawcy. Pozostałe opisane przez H. D. (1) zachowania spadkodawcy, które wzbudziły jej podejrzenia, takie jak nocne telefony, relacja o splątaniu, czy też wręczenie przez spadkodawcę dużej kwoty pieniędzy, były przedmiotem analizy biegłego psychiatry, nie wzbudzając w żaden sposób wątpliwości biegłego psychiatry, co do stanu świadomości i swobody spadkodawcy w dniu sporządzenia testamentu.

W myśl art. 981 ¹ § 1 kc w testamencie sporządzonym w formie aktu notarialnego spadkodawca może postanowić, że oznaczona osoba nabywa przedmiot zapisu z chwilą otwarcia spadku (zapis windykacyjny). § 2. Przedmiotem zapisu windykacyjnego może być: 1) rzecz oznaczona co do tożsamości; 2) zbywalne prawo majątkowe; 3) przedsiębiorstwo lub gospodarstwo rolne; 4) ustanowienie na rzecz zapisobiercy użytkowania lub służebności; 5) ogół praw i obowiązków wspólnika spółki osobowej.

Jak już była o tym mowa powyżej, w dniu 19 lutego 2014 r. notariusz M. K. sporządziła akt notarialny zawierający testament z zapisem windykacyjnym, w którym E. D. (1) oświadczył, że dokonuje na rzecz swojej bratanicy R. M. (2) zapisu windykacyjnego, mocą którego z chwilą otwarcia spadku przysługiwać jej będzie spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego nr (...), znajdujące się w zasobach Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w Ł., położone przy ul. (...) w Ł..

Nie można zgodzić się z zarzutem wnioskodawczyni o bezskuteczności zapisu windykacyjnego zawartego w testamencie z dnia 19 lutego 2014 r., opartym na treści art. 981 ² kc. Zgodnie z powołanym przepisem zapis windykacyjny jest bezskuteczny, jeżeli w chwili otwarcia spadku przedmiot zapisu nie należy do spadkodawcy albo spadkodawca był zobowiązany do jego zbycia. Bezspornym jest, że nie istnieje lokal mieszkalny nr (...), znajdujący się w zasobach Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w Ł., położony przy ul. (...). Z pisma (...) Ośrodka Geodezji wynika jasno, że w ewidencji miejscowości, ulic i adresów nie widnieje numer porządkowy- ul. (...), a ostatnim numerem nieruchomości położonej w Ł. przy ul. (...) jest nr 16. Jednak nie oznacza to, że zapis windykacyjny dokonany przez spadkodawcę jest bezskuteczny, gdyż w treści aktu notarialnego z dnia 19 lutego 2014 r. doszło w ewidentny sposób do oczywistej pomyłki polegającej na zamianie nr lokalu z numerem porządkowym ulicy. Wynika to wprost z zeznań M. K., która sporządzała akt notarialny z dnia 19 lutego 2014 r. i która zeznała, że błąd mógł wynikać zarówno z działania spadkodawcy, jak i pracowników sekretariatu kancelarii notarialnej. Co istotne, jak wynika z informacji uzyskanej ze Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w Ł., prawo do lokalu nr (...) przy ul. (...) w Ł. przysługiwało E. D. (2) i H. D. (1), a spadkodawca mieszkał w tym lokalu do swojej śmierci i wielokrotnie oświadczał uczestniczce, że zapisze jej prawo do niego. Zatem nie może być wątpliwości, że faktycznie przedmiotem zapisu windykacyjnego jest spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego nr (...) położonego przy ul. (...), a treść aktu notarialnego z dnia 19 lutego 2014 r. zawiera oczywistą omyłkę, co w żaden sposób nie może niweczyć ostatniej woli spadkodawcy, czyniąc zapis windykacyjny bezskutecznym.

Również okoliczność uczynienia przedmiotem zapisu windykacyjnego spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w całości, nie spowodowało jego bezskuteczności. Jak już była o tym mowa powyżej, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego nr (...) położonego przy ul. (...), wchodziło w skład majątku wspólnego małżeńskiego E. D. (1) i H. D. (1), zatem przedmiotem zapisu windykacyjnego mógł być wyłącznie udział w wysokości ½. Jak wynika z zeznań wnioskodawczyni w skład majątku wspólnego małżeńskiego wchodziło również prawo do lokalu mieszkalnego nr (...) położonego przy ul. (...) w Ł.. Poza tym wnioskodawczyni wskazała, że małżonkowie D. podzielili oba lokale do wyłącznego korzystania, a lokal mieszkalny przy ul. (...) został zajęty przez spadkodawcę. Stąd należy tłumaczyć dlaczego E. D. (1) uczynił przedmiotem zapisu windykacyjnego spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego nr (...) położonego przy ul. (...) w całości. W ocenie Sądu nie powoduje to bezskuteczności zapisu windykacyjnego w całości, a jedynie w części w jakiej prawo to nie przysługiwało spadkodawcy. Dlatego też w punkcie 2 postanowienia Sąd stwierdził, iż na podstawie testamentu notarialnego z dnia 19 lutego 2014 r., otwartego i ogłoszonego przez Sąd Rejonowy dla Łodzi- Widzewa w Łodzi w dniu 17 października 2022 r. przedmiot zapisu windykacyjnego – udział w wysokości ½ w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego nr (...) położonym w Ł. przy ul. (...), będącym w zasobach Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w Ł., przysługujący E. D. (1), nabyła w całości bratanica R. M. (2) z domu D..

Orzeczenie o kosztach oparto o przepis art. 520 § 1 k.p.c., zgodnie z którym każdy uczestnik ponosi koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie. Sąd Rejonowy uznał, że nie zaistniały okoliczności określone w art. 520 § 2 lub § 3 k.p.c. Ponadto Sąd nie obciążył stron kosztami sądowymi poniesionymi tymczasowo przez Skarb Państwa.