Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 października 2015 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi-Widzewa w Łodzi VIII Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: S.S.R. Bartek Męcina

Protokolant: sekr. sąd. Dorota Piasek

po rozpoznaniu w dniu 15 października 2015 roku w Łodzi

na rozprawie

sprawy z powództwa Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej w W.

przeciwko pozwanemu S. S.

o zapłatę

1. zasądza od pozwanego S. S. na rzecz powoda Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej w W. kwotę 3,45 zł (trzy złote czterdzieści pięć groszy) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 25 lutego 2014 roku do dnia zapłaty,

2. oddala powództwo w pozostałej części.

Sygn. akt VIII C 1326/14

UZASADNIENIE

W dniu 25 lutego 2014 roku powód Towarzystwo (...) Spółka Akcyjna w W., reprezentowany przez pełnomocnika będącego radcą prawnym, wytoczył przeciwko pozwanemu S. S. powództwo o zapłatę kwoty 2.144,38 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wytoczenia powództwa do dnia zapłaty oraz wniósł o zasądzenie zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu powód wskazał, że pozwany zawarł z powodem umowę ubezpieczenia OC pojazdu, na dowód czego powód wystawił polisę nr (...). Składka z tytułu zawartej umowy ubezpieczenia miała być płatna w 2 ratach. Pozwany nie zapłacił na rzecz ubezpieczyciela drugiej raty składki w wysokości 1.938,00 zł. (pozew k. 2-4)

W dniu 27 lutego 2014 roku Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie wydał przeciwko pozwanemu nakaz zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym, który następnie utracił moc w całości na skutek wniesienia przez pozwanego sprzeciwu, zaś sprawa została przekazana do rozpoznania tutejszemu Sądowi.

Pozwany w sprzeciwie podniósł, że zapłacił w dniu 6 maja 2015 roku drugą ratę składki ubezpieczenia OC w wysokości 2.009 zł za pośrednictwem kancelarii brokerskiej. (nakaz zapłaty k. 4v, sprzeciw k. 5-6, postanowienie k.8v)

Powód uzupełnił braki formalne pozwu w postępowaniu uproszczonym w terminie. W toku procesu pełnomocnik powoda podtrzymał powództwo w całości. Jednocześnie potwierdził, że pozwany uiścił na rzecz powoda w dniu 6 maja 2013 roku kwotę 2009 zł , którą zaksięgowano na poczet niezapłaconej przez pozwanego pierwszej raty składki ubezpieczenia OC wynikającego z polisy nr (...) (zawartej
w ramach umowy generalnej nr (...)) jako najdawniej wymagalnej zgodnie z art. 451 § 3 k.c.

Na rozprawie w dniu 15 października 2015 roku nikt się nie stawił, zarówno pełnomocnik powoda, jak i pozwany zostali prawidłowo zawiadomieni o terminie rozprawy. (protokół rozprawy k. 57, zawiadomienia k. 54-55)

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwany S. S., jako ubezpieczający i właściciel (ubezpieczony), zawarł z powodem Towarzystwem (...) Spółką Akcyjną w W. umowę obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, obejmującą ochroną ubezpieczeniową posiadacza pojazdu mechanicznego marki (...) o nr rej. (...) i nr nadwozia (...). Zawarcie umowy zostało potwierdzone wystawieniem polisy nr (...).

Stosownie do treści art. 26 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. 2003, Nr 124, poz. 1152 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”, umowa została zawarta na okres 12 miesięcy, to jest od dnia 2 listopada 2012 roku do dnia 1 listopada 2013 roku.

Płatność należnej powodowi z tego tytułu składki w wysokości 3.876 zł została rozłożona na dwie raty po 1.938 zł każda, z czego pierwsza rata płatna do dnia 8 listopada 2012 roku, zaś druga do dnia 1 maja 2013 roku (dowód: kserokopia polisy (...) nr (...) k. 29, okoliczności bezsporne)

Druga rata należnej powodowi składki z tytułu obowiązkowego ubezpieczenia OC potwierdzonego zawarciem polisy nr (...) została uiszczona przez pozwanego w dniu 6 maja 2013 roku w kwocie 2.009 zł wraz z określeniem tytułu zapłaty jako „II rata (...)”. (dowód: potwierdzenie wykonania przelewu z dnia 21 lipca 2011 roku k. 6)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił bądź jako bezsporny, bądź w oparciu o dowody z powołanych dokumentów, które nie budziły wątpliwości, co do prawdziwości, ani rzetelności ich sporządzenia, nie były także kwestionowane przez żadną ze stron procesu.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo było zasadne częściowo – w zakresie kwoty 3,45 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 25 lutego 2014 roku do dnia zapłaty, natomiast
w pozostałej części zasługiwało na oddalenie.

W przedmiotowej sprawie znajdują zastosowanie postanowienia umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zawartej przez ubezpieczyciela z pozwanym, przepisy Kodeksu cywilnego, zwłaszcza dotyczące umowy ubezpieczenia, a także przepisy ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. 2003, Nr 124, poz. 1152 ze zm.).

Zgodnie z treścią przepisu art. 805 § 1 k.c., przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swojego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Ubezpieczyciel zobowiązany jest potwierdzić zawarcie umowy dokumentem ubezpieczenia (art. 809 § 1 Kodeksu cywilnego).

Stosownie zaś do treści przepisu art. 23 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, posiadacz pojazdu mechanicznego jest obowiązany zawrzeć umowę obowiązkowego ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem posiadanego przez niego pojazdu. Umowę ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych zawiera się na okres 12 miesięcy (art. 26 ustawy).

W przedmiotowej sprawie bezspornym było, że pozwany zawarł z Towarzystwem (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w W. umowę obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, potwierdzoną polisą nr (...), na okres 12 miesięcy od dnia 2 listopada 2012 roku, obejmującą ochroną ubezpieczeniową posiadaczy pojazdu mechanicznego marki (...) o nr rej. (...). Płatność składki ubezpieczeniowej, którą pozwany miał uiścić, została rozłożona na dwie raty w równej wysokości, przy czym druga rata składki miała zostać zapłacona do dnia 1 maja 2013 roku.

Osią sporu w przedmiotowej sprawie było natomiast ustalenie, czy pozwany zapłacił drugą ratę składki. Podkreślić należy, że powód w uzasadnieniu pozwu oraz przez całe postępowanie wyraźnie wskazywał, że dochodzi zapłaty z tytułu drugiej raty składki ubezpieczeniowej.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwany podniósł, że uiścił drugą rata składki z tytułu obowiązkowego ubezpieczenia OC na rzecz powoda w dniu 6 maja 2013 roku, za pośrednictwem kancelarii brokerskiej. Powyższe twierdzenie faktyczne zostało przez pozwanego udowodnione poprzez złożenie dowodu z dokumentu w postaci dowodu wpłaty – pokwitowania. Pozwany uiścił łącznie kwotę 4.018 zł, z czego kwota 2.009 zł została wpłacona tytułem „II rata OC (...)”.

W ocenie Sądu, powyższa kwota została jednoznacznie wskazana przez pozwanego na poczet należności, do której był zobowiązany wobec powoda, a wynikającej z obowiązku zapłaty drugiej raty składki w ramach zawartej polisy nr (...), obejmującą ochroną ubezpieczeniową posiadacza pojazdu mechanicznego marki (...) o nr rej. (...).

W odpowiedzi na sprzeciw strona powodowa potwierdziła przyjęcie wpłaty pozwanego, przy czym wpłacona kwota została przez powoda zarachowana na poczet najdawniej wymagalnego zadłużenia wynikającego z zawartej polisy nr (...), gdyż pozwany nie uiścił także pierwszej raty składki. Z tego względu pełnomocnik powoda powołał się na treść przepisu art. 451 § 3 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym wobec braku oświadczenia dłużnika lub wierzyciela spełnione świadczenie zalicza się przed wszystkim na poczet długu wymagalnego, a jeżeli jest kilka długów wymagalnych – na poczet najdawniej wymagalnego.

Przeprowadzone w niniejszej sprawie postępowanie dowodowe utwierdza Sąd
w przekonaniu, że stanowisko strony powodowej co do możliwości skorzystania z regulacji zawartej w treści art. 451 § 3 Kodeksu cywilnego jest błędne, bowiem pozwany skutecznie w tytule potwierdzenia dokonania wpłaty – pokwitowania, wskazał jaką należność reguluje wobec powoda. Z potwierdzenia dokonania wpłaty – pokwitowania bezsprzecznie wynika, że wolą pozwanego było uiszczenie drugiej raty składki wynikającej z polisy nr (...), obejmującej pojazd mechaniczny marki (...) o nr rej. (...).

Wobec powyższego w sytuacji, gdy pozwany złożył właściwe oświadczenie
i skorzystał z uprawnień, w które przepis art. 451 Kodeksu cywilnego go wyposaża, brak było podstaw do przyjęcia, aby potraktować wpłatę z dnia 6 maja 2013 roku na poczet długu najdawniej wymagalnego.

Z uwagi na to, że pozwany dokonał zapłaty drugiej raty składki w dniu 6 maja 2013 roku, a więc po terminie płatności, który przypadał na dzień 1 maja 2013 roku, zasadnym było zasądzenie na rzecz powoda kwoty 3,45 zł (stanowiącej odsetki ustawowe naliczone od kwoty należności głównej 1.938 zł za okres od dnia 2 maja 2013 roku do dnia 7 maja 2015 roku, czyli daty zaksięgowania na rachunku powoda) wraz ustawowymi odsetkami od dnia wytoczenia powództwa, czyli 25 lutego 2014 roku do dnia zapłaty, o czym Sąd orzekł w pkt 1 sentencji wyroku. O odsetkach ustawowych Sąd orzekł na podstawie przepisu art. 481 § 1 k.c., zgodnie z którym, jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociaż by opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

W pozostałej części powództwo, jako bezzasadne, podlegało oddaleniu, ze względów o których mowa powyżej, o czym orzeczono w pkt 2 sentencji wyroku.

=