Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

dnia 27 lutego 2017 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi – Widzewa w Łodzi w VIII Wydziale Cywilnym

w składzie: przewodniczący: SSR Bartek Męcina

protokolant: sekr. sąd. Kamila Zientalak

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 lutego 2017 roku w Ł.

sprawy z powództwa (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty we W.

przeciwko W. O.

o zapłatę

zasądza od pozwanego W. O. na rzecz powoda (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty we W. kwotę 1.692,61 zł. (jeden tysiąc sześćset dziewięćdziesiąt dwa złote sześćdziesiąt jeden groszy) wraz z odsetkami ustawowymi, przy czym od dnia 1 stycznia 2016 r. z odsetkami ustawowymi za opóźnienie, od dnia 18 września 2015 r. do dnia zapłaty oraz kwotę 647 zł. (sześćset czterdzieści siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt VIII C 1306/16

UZASADNIENIE

W dniu 18 września 2015 roku powód (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą we W., reprezentowany przez pełnomocnika będącego radcą prawnym, wytoczył przeciwko pozwanemu W. O. w elektronicznym postępowaniu upominawczym powództwo o zapłatę kwoty 1.692,61 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 18 września 2015 roku do dnia zapłaty oraz wniósł o zasądzenie zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego w wysokości 600 zł.

W uzasadnieniu powód podniósł, że dochodzona pozwem wierzytelność wynika z braku zapłaty przez pozwanego kwoty z tytułu zawartej w dniu 5 maja 2014 roku z pierwotnym wierzycielem (...) Sp. z o.o. S.K.A. umowy pożyczki o nr (...). Na mocy przedmiotowej umowy do dyspozycji pozwanego zostały oddane środki pieniężne, które pozwany zobowiązał się zwrócić w określonym w umowie terminie, której to powinności uchybił. W dniu 4 grudnia 2014 roku pierwotny wierzyciel zawarł z powodem umowę przelewu wierzytelności, na mocy której przejął prawa do wierzytelności wobec pozwanego z tytułu umowy pożyczki. Na dochodzoną pozwem kwotę składają się: 1.500 zł z tytułu należności głównej, 192,61 zł z tytułu odsetek.

( pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym k. 2-5 )

W dniu 17 listopada 2015 roku Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie VI Wydział Cywilny wydał przeciwko pozwanemu nakaz zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym.

Nakaz ten pozwany zaskarżył sprzeciwem, wnosząc o oddalenie powództwa w całości.

Postanowieniem z dnia 22 stycznia 2016 roku Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie stwierdził skuteczne wniesienie sprzeciwu i utratę mocy nakazu zapłaty w całości oraz przekazał rozpoznanie sprawy do Sądu Rejonowego dla Łodzi-Widzewa w Łodzi.

( nakaz zapłaty k. 5v., sprzeciw k. 7, postanowienie k. 8v. )

Pozwem złożonym na urzędowym formularzu powód podtrzymał żądanie pozwu wraz z uzasadnieniem jak w pozwie złożonym w elektronicznym postępowaniu upominawczym.

( pozew k. 12-14 )

W sprzeciwie uzupełnionym zgodnie z wymogami postępowania uproszczonego pozwany podtrzymał stanowisko w sprawie, podnosząc, że strona powodowa nie udowodniła dochodzonego w sprawie roszczenia.

( sprzeciw k. 34-37 )

W odpowiedzi na sprzeciw powód, zajmując stanowisko jak dotychczas, wskazał, iż na mocy zawartej umowy pożyczki pozwany otrzymał kwotę 1.500 zł z obowiązkiem jej zwrotu do dnia 4 czerwca 2014 roku, z którego to obowiązku nie wywiązał się. Odnosząc się do dochodzonej w sprawie należności odsetkowej powód wskazał, iż składają się na nią: odsetki karne w kwocie 145,27 zł naliczone przez pierwotnego wierzyciela od kwoty niespłaconego kapitału do dnia 10 lutego 2015 roku oraz odsetki ustawowe w kwocie 47,34 zł naliczone przez powoda od kwoty należności głównej od dnia 4 grudnia 2014 roku do dnia 18 września 2015 roku.

( pismo procesowe powoda k. 40-42 )

Na rozprawie w dniach 27 października 2016 roku i 27 lutego 2017 roku pełnomocnik powoda nie stawił się. Pozwany wniósł o oddalenie powództwa, kwestionując legitymację procesową czynną powoda.

( protokół rozprawy k. 54-55, k. 58-59 )

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 5 maja 2015 roku pozwany W. O. zawarł z (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością Spółką (...) w W. umowę pożyczki o nr (...), na mocy której otrzymał kwotę 1.500 zł, zobowiązując się do jej zwrotu wraz z prowizją oraz opłatą z tytułu ubezpieczenia w terminie do dnia 4 czerwca 2014 roku. Za uchybienie terminowi płatności pożyczkodawca miał prawo naliczania odsetek za opóźnienie w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP w stosunku rocznym.

Przed wypłatą pożyczki pozwany zaakceptował warunki ramowej umowy pożyczki, dokonał również rejestracji na portalu pożyczkodawcy. W ramach rejestracji W. O. dokonał wpłaty kwoty 0,01 zł, potwierdzając tym samym akceptację warunków umowy oraz swoje dane i numer rachunku bankowego.

Pozwany nie spłacił pożyczki, na skutek czego pożyczkodawca naliczył od niespłaconego kapitału odsetki za opóźnienie.

( ramowa umowa pożyczki k. 43-48, harmonogram k. 49, potwierdzenie przelewu k. 50, k. 51 okoliczności bezsporne )

W dniu 4 grudnia 2014 roku powód (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą we W. zawarł z (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością Spółką (...) w W. umowę o przelew wierzytelności, m.in. wobec dłużnika W. O., aneksowaną następnie w dniu 24 lutego 2015 roku.

W wyciągu z elektronicznego załącznika do umowy cesji zadłużenie pozwanego z tytułu kapitału zostało oznaczone na kwotę – 1.500 zł, z tytułu odsetek karnych – na kwotę 145,27 zł, z tytułu kosztów – na kwotę 262,50 zł.

Na dzień 18 września 2015 roku wartość naliczonych przez powoda odsetek, za okres od dnia umowy cesji, wyniosła 98,38 zł, przy czym wartość tą powód zmniejszył o kwotę 51,04 zł wpłaconą przez pozwanego na rzecz pierwotnego wierzyciela już po tym, jak zawarta została umowa cesji wierzytelności, o której mowa wyżej.

( umowa przelewu wierzytelności wraz z aneksem k. 20-24, wyciąg z elektronicznego załącznika do umowy cesji k. 25 )

W wyciągu z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego i ewidencji analitycznej z dnia 18 września 2015 roku powód wskazał, iż zadłużenie pozwanego wynikające z zawartej w dniu 5 maja 2014 roku umowy pożyczki nr (...) wynosi według stanu na dzień wystawienia wyciągu 1.692,61 zł.

( wyciąg z ksiąg rachunkowych k. 15 )

Do dnia wyrokowania pozwany nie zapłacił kwoty dochodzonej przedmiotowym powództwem.

( okoliczność bezsporna )

Opisany stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie znajdujących się w sprawie dokumentów, których prawidłowość i rzetelność sporządzenia nie budziła wątpliwości, nie była również kwestionowana przez strony postępowania.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jest zasadne w całości.

Rozważania w niniejszej sprawie rozpocząć należy od oceny zgłoszonego przez pozwanego zarzutu braku legitymacji procesowej czynnej powoda, który to zarzut Sąd uznał za bezzasadny.

Zgodnie z dyspozycją art. 509 § 1 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią, chyba, że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

W niniejszej sprawie strona powodowa nabyła wierzytelność wobec pozwanego o należność wynikającą z tytułu umowy pożyczki ze skutkiem prawnym. Celem i skutkiem przelewu jest przejście wierzytelności na nabywcę. Jest to jedynie zmiana podmiotowa stosunku zobowiązaniowego. W wyniku przelewu przechodzi na nabywcę ogół uprawnień przysługujących dotychczasowemu wierzycielowi, który zostaje wyłączony ze stosunku zobowiązaniowego, jaki go wiązał z dłużnikiem. Wierzytelność przechodzi na nabywcę w takim stanie, w jakim była w chwili zawarcia umowy przelewu, wraz ze wszystkimi związanymi z nią prawami.

W ocenie Sądu strona powodowa udowodniła swoje roszczenie załączając do akt sprawy umowę ramową pożyczki z harmonogramem, potwierdzenia przelewu oraz umowę przelewu wierzytelności wraz z aneksem i wyciągiem z elektronicznego załącznika. Opisane dowody pozwalają jednoznacznie stwierdzić, iż przejście wierzytelności miało miejsce, wynika z nich bowiem kiedy i pomiędzy jakimi stronami doszło do zawarcia umowy przelewu wierzytelności, wobec kogo wierzytelność przysługiwała, jakie było źródło jej powstania oraz jaka była wysokość zadłużenia pozwanego w dacie nabycia wierzytelności przez powoda.

W ocenie Sądu powód udowodnił również fakt zawarcia przez pozwanego z pierwotnym wierzycielem przedmiotowej umowy pożyczki, jak również wysokość zadłużenia pożyczkobiorcy. Z przedłożonych do akt sprawy dokumentów wynika, iż W. O. zaakceptował warunki proponowanej mu pożyczki, wcześniej rejestrując się na portalu pożyczkodawcy i pozytywnie weryfikując swoje dane oraz numer rachunku bankowego, dokumenty te pozwalają ponadto na przyjęcie, iż pożyczka w wysokości 1.500 zł została przelana na rachunek bankowy pozwanego. Pozwany nie wywiązał się z warunków umowy i nie spłacił zaciągniętego zobowiązania w terminie, wskutek czego pierwotny wierzyciel naliczył odsetki karne w wysokości określonej w treści umowy.

Skoro zatem pozwany zaciągnął pożyczkę i zobowiązał się do jej spłaty
wraz z odsetkami w przypadku uchybienia terminowi płatności, które to uchybienie miało miejsce w omawianej sprawie, powód miał prawo żądać od pozwanego zapłaty kwoty 1.692,61 zł, na którą składają się: niespłacony kapitał – 1.500 zł, odsetki karne naliczone przez pierwotnego wierzyciela – 145,27 zł oraz odsetki ustawowe naliczone przez powoda od części kapitałowej za okres od dnia następującego po dniu nabycia wierzytelności do dnia wniesienia pozwu z uwzględnieniem wpłat dokonanych przez pozwanego już po zawarciu umowy cesji – 47,34 zł.

Mając na uwadze powyższe rozważania, Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.692,61 zł wraz z ustawowymi odsetkami, a począwszy od dnia 1 stycznia 2016 roku z ustawowymi odsetkami za opóźnienie, od dnia 18 września 2015 roku do dnia zapłaty.

Podkreślić należy, że strona powodowa miała prawo, oprócz żądania należności głównej, żądać za czas opóźnienia odsetek w umówionej wysokości, jako że przepis art. 481 k.c. obciąża dłużnika obowiązkiem zapłaty odsetek bez względu na przyczyny uchybienia terminu płatności sumy głównej. Sam fakt opóźnienia przesądza, że wierzycielowi należą się odsetki. Dłużnik jest zobowiązany uiścić je, choćby nie dopuścił się zwłoki w rozumieniu art. 476 k.c., a zatem nawet w przypadku gdy opóźnienie jest następstwem okoliczności, za które nie ponosi odpowiedzialności i choćby wierzyciel nie doznał szkody. Odpowiedzialność dłużnika za ustawowe odsetki w terminie płatności ma zatem charakter obiektywny. Do jej powstania jedynym warunkiem niezbędnym jest powstanie opóźnienia w terminie płatności. Zgodnie z treścią § 2 art. 481 k.c. jeżeli strony nie umówiły się co do wysokości odsetek z tytułu opóźnienia lub też wysokość ta nie wynika ze szczególnego przepisu, to wówczas wierzycielowi należą się odsetki ustawowe ogólne (od dnia 1 stycznia 2016 roku odsetki ustawowe za opóźnienie).

O kosztach procesu orzeczono na podstawie przepisu art. 98 § 1 k.p.c., który stanowi, że strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw.

Powód wygrał proces w całości, a zatem należy mu się od pozwanego zwrot kosztów procesu w pełnej wysokości.

Dlatego też Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 647 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, na które złożyły się: opłata sądowa od pozwu – 30 zł, koszty zastępstwa procesowego w stawce minimalnej – 600 zł (§ 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu, t.j. Dz.U. 2013, poz. 490) oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa – 17 zł.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w sentencji wyroku.