Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 listopada 2017 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi-Widzewa w Łodzi VIII Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: S.S.R. Bartek Męcina

Protokolant: st. sekr. sąd. Ewa Ławniczak

po rozpoznaniu w dniu 2 listopada 2017 roku w Łodzi

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Bank (...) S.A. w K.

przeciwko K. J.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego K. J. na rzecz powoda (...) Bank (...) S.A. w K. kwotę 15.079,19 zł (piętnaście tysięcy siedemdziesiąt dziewięć złotych dziewiętnaście groszy) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwoty 13.880,79 zł. (trzynaście tysięcy osiemset osiemdziesiąt złotych siedemdziesiąt dziewięć groszy) od dnia 20 stycznia 2017 roku do dnia 2 listopada 2017 r.,

2.  zasądzoną w punkcie 1 (pierwszym) kwotę 15.079,19 zł (piętnaście tysięcy siedemdziesiąt dziewięć złotych dziewiętnaście groszy) rozkłada na 30 (trzydzieści) miesięcznych rat, w tym:

a) 29 (dwadzieścia dziewięć złotych) rat po 500 zł (pięćset złotych) każda,

b) ostatnia 30-ta (trzydziesta) rata w wysokości 579,19 zł. (pięćset siedemdziesiąt dziewięć złotych dziewiętnaście groszy), płatnych z góry do 15-go (piętnastego) dnia każdego miesiąca z odsetkami ustawowymi w przypadku uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat, ustalając termin płatności pierwszej raty do 15-go (piętnastego) dnia miesiąca następującego po dniu uprawomocnienia się wyroku,

3. zasądza od pozwanego K. J. na rzecz powoda (...) Bank (...) S.A. w K. kwotę 2.600 zł. (dwa tysiące sześćset złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu, a w pozostałej części nie obciąża pozwanego kosztami procesu.

Sygn. akt VIII C 1021/17

UZASADNIENIE

W pozwie wniesionym w dniu 7 marca 2017 roku powód (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w K., reprezentowany przez radcę prawnego, wniósł o zasądzenie od K. J. kwoty 15.079,19 zł. z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 20 stycznia 2017 r. do dnia zapłaty. Nadto powód wniósł o zasądzenie na jego rzecz od pozwanego kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu powód wskazał, że w dniu 11 grudnia 2015 r. zawarł z K. J. umowę pożyczki pieniężnej o nr (...). Na dochodzoną pozwem kwotę składa się 13.880,79 zł. tytułem niespłaconego kapitału, 644,56 zł. tytułem skapitalizowanych odsetek umownych wyliczonych za okres od 11 grudnia 2015 r. do 9 lipca 2016 r. oraz 553,84 zł. tytułem odsetek za zwłokę naliczonych od dnia niespłacenia przez kredytobiorcę należności w terminie ustalonym w umowie do dnia 18 stycznia 2017 r.

(pozew- k. 3- 5)

Nakazem zapłaty z dnia 28 marca 2017 roku Sąd Rejonowy dla Łodzi- Widzewa w Łodzi zasądził od K. J. na rzecz powoda dochodzoną pozwem kwotę z ustawowymi odsetkami za opóźnienie i kosztami postępowania.

(nakaz zapłaty k. 36)

Sprzeciwem wniesionym w dniu 15 maja 2017 r. K. J. zaskarżył powyższy nakaz zapłaty w całości, wnosząc o nieobciążanie kosztami procesu i rozłożenie zasądzonego świadczenia na raty po 500 zł. miesięcznie płatnych do 15 dnia każdego miesiąca, począwszy od miesiąca, w którym uprawomocni się orzeczenie kończące postępowanie w sprawie. W uzasadnieniu sprzeciwu K. J. potwierdził, że nie wywiązał się z zobowiązania wobec powoda. Wniosek o rozłożenie świadczenia na raty pozwany uzasadnił swoją trudną sytuacją materialną wynikająca z pobytu w zakładzie karnym oraz utrzymywaniu się z prac dorywczych.

(sprzeciw k. 40- 42)

W odpowiedzi na sprzeciw, powód podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko podnosząc, że złożony przez pozwanego wniosek o rozłożenie świadczenia na raty stanowi uznanie długu. Ponadto w ocenie strony powodowej K. J. nie wykazał swojej trudnej sytuacji majątkowej.

(pismo procesowe powoda k. 48- 50)

Do dnia zamknięcia rozprawy stanowisko stron nie uległo zmianie.

(protokół rozprawy k. 62)

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 11 grudnia 2015 roku K. J. zawarł z (...) Bankiem (...) S.A. w K. umowę o pożyczkę pieniężną nr (...), w ramach której bank udzielił pozwanemu pożyczki w wysokości 15.000 zł. Zgodnie z zawartą umową pozwany zobowiązał się do zapłaty prowizji w kwocie 600 zł. Pożyczka została udzielona do dnia 10 listopada 2018 r. oraz została oprocentowana według stałej stopy procentowej w wysokości 10 % w stosunku rocznym, nie więcej jednak niż wysokość odsetek maksymalnych.

(umowa o pożyczkę pieniężną k. 17- 24, wniosek o udzielenie kredytu detalicznego k. 25- 27, potwierdzenie przekazania kwoty pożyczki k. 54, okoliczności bezsporne)

Pismem z dnia 9 lipca 2016 roku powód wypowiedział pozwanemu przedmiotową umowę z zachowaniem 30 dniowego terminu licząc od daty doręczenia pisma, z powodu utrzymującego się przeterminowanego zadłużenia.

(wypowiedzenie umowy kredytu k. 52- 53, okoliczności bezsporne)

Na dzień 19 stycznia 2017 roku zadłużenie pozwanego z tytułu przedmiotowej umowy bankowej wynosiło 15.079,19 zł., z czego należność główną stanowiła kwota 13.880,79 zł. Ponadto na powyższą kwotę składało się 644,56 zł. tytułem skapitalizowanych odsetek umownych wyliczonych za okres od 11 grudnia 2015 r. do 9 lipca 2016 r. oraz 553,84 zł. tytułem odsetek za zwłokę naliczonych od dnia niespłacenia przez kredytobiorcę należności w terminie ustalonym w umowie do dnia 18 stycznia 2017 r.

(wyciąg z ksiąg bankowych k. 16, okoliczności bezsporne)

Do dnia wyrokowania pozwany nie uregulował zadłużenia dochodzonego przedmiotowym powództwem.

(okoliczności bezsporne)

K. J. prowadzi gospodarstwo domowe, wspólnie ze swoją matką, która pracuje. Pozwany pracuje jako kurier z wynagrodzeniem 13 zł. brutto za godzinę. Poza dochodzonym roszczeniem K. J. posiada jeszcze zadłużenie z tytułu zaciąganych pożyczek w kwocie 3.000- 4.000 zł. Koszt utrzymania mieszkania zajmowanego przez pozwanego wynosi około 400- 500 zł. miesięcznie.

(zeznania pozwanego k. 62 v.)

Opisany stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie znajdujących się w sprawie dokumentów, których prawidłowość i rzetelność sporządzenia nie budziła wątpliwości, nie była również kwestionowana przez strony postępowania, a także na podstawie zeznań pozwanego.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo podlegało uwzględnieniu w całości.

W przedmiotowej sprawie (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w K. wniósł o zasądzenie od K. J. kwoty 15.079,19 zł. z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 20 stycznia 2017 r. do dnia zapłaty, tytułem zobowiązania wynikającego z zawartej w dniu 11 grudnia 2015 r. umowy pożyczki pieniężnej o nr (...). K. J. nie kwestionował powództwa zarówno co do zasady, jak i wysokości. Natomiast pozwany wniósł o rozłożenie należności na raty oraz nieobciążanie kosztami procesu.

Zgodnie z art. 720 § 1 kc przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

W ocenie Sądu nie budzi wątpliwości, że strony zawarły w dniu 11 grudnia 2015 r. umowę pożyczki pieniężnej. Fakt jej zawarcia został udowodniony przez stronę powodową poprzez złożenie pisemnej umowy. Zresztą pozwany nie kwestionował powództwa zarówno co do zasady, jak i wysokości.

Podkreślić należy, że strona powodowa miała prawo, oprócz żądania należności głównej, żądać odsetek za czas opóźnienia, jako że zgodnie z treścią przepisu art. 481 § 1 k.c., jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik nie ponosi odpowiedzialności, przy czym dłużnik jest w opóźnieniu jeżeli nie spełnia świadczenia w określonym terminie. Dlatego też Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda odsetki ustawowe za opóźnienie od kwoty 13.80,79 zł. zgodnie z żądaniem pozwu, czyli od dnia 20 stycznia 2017 r. do dnia 2 listopada 2017 r., czyli do dnia wydania wyroku.

Zgodnie z art. 320 kpc w szczególnie uzasadnionych wypadkach sąd może w wyroku rozłożyć na raty zasądzone świadczenie. K. J. prowadzi gospodarstwo domowe, wspólnie ze swoją matką, która pracuje. Pozwany pracuje jako kurier z wynagrodzeniem 13 zł. brutto za godzinę. Poza dochodzonym roszczeniem K. J. posiada jeszcze zadłużenie z tytułu zaciąganych pożyczek w kwocie 3.000- 4.000 zł. Koszt utrzymania mieszkania zajmowanego przez pozwanego wynosi około 400- 500 zł. miesięcznie. W ocenie Sądu trudna sytuacja majątkowa K. J. nie pozwala na jednorazową spłatę zasądzonego świadczenia. Z drugiej strony pozwany osiąga dochód z wykonywanej pracy co zapewni możliwość spłat na rzecz powoda po 500 zł. miesięcznie. Powyższe okoliczności w pełni uzasadniają zastosowanie wobec pozwanego dobrodziejstwa zacytowanego przepisu. W związku z tym zasądzoną w punkcie 1 kwotę 15.079,19 zł. Sąd rozłożył na 30 miesięcznych rat, w tym 29 rat w kwocie po 500 zł., a 30 ostatnia rata w wysokości 579,19 zł. każda, płatnych z góry do 15-go dnia każdego miesiąca z odsetkami ustawowymi w przypadku uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat, ustalając termin płatności pierwszej raty do 15-go dnia miesiąca następującego po dniu uprawomocnienia się wyroku.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 102 k.p.c., mając na uwadze trudną sytuację majątkową pozwanego. Wymieniona okoliczność, zdaniem Sądu, oceniana przez pryzmat zasad współżycia społecznego, uzasadnia odstępstwo od podstawowych zasad decydujących o rozstrzygnięciu w przedmiocie kosztów procesu. Zgodnie z treścią przepisu art. 102 k.p.c., w wypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami. W ocenie Sądu taki właśnie szczególny wypadek zachodzi w stosunku do pozwanego.

Wskazany przepis pozostawia sądowi orzekającemu swobodę oceny, czy fakty związane z przebiegiem procesu, jak i dotyczące sytuacji życiowej strony, stanowią podstawę do nieobciążania jej kosztami procesu. Do kręgu wypadków szczególnie uzasadnionych należą zarówno okoliczności związane z samym przebiegiem procesu, jak i leżące na zewnątrz. Do pierwszych zaliczane są między innymi sytuacje wynikające z charakteru żądania poddanego rozstrzygnięciu, jego znaczenia dla strony, subiektywne przekonanie strony o zasadności roszczeń. Drugie natomiast wyznacza sytuacja majątkowa i życiowa strony. Wskazać przy tym należy, że całokształt okoliczności, które mogłyby uzasadniać zastosowanie tego wyjątku, powinien być oceniony z uwzględnieniem zasad współżycia społecznego (por. wyrok SA w Łodzi z dnia 2013-11-27, sygn. akt I ACa 725/13; postanowienie SN z dnia 2013-10-24, sygn. akt IV CZ 61/13). Okoliczności dotyczące trudnej sytuacji K. J. zostały szczegółowo omówione powyżej, przy okazji omawiania zasadności rozłożenia zasądzonego świadczenia na raty, dlatego nie ma potrzeby ponownego ich przytaczania.

Koszty poniesione przez powoda wyniosły 4.371 zł i obejmowały opłatę od pozwu w kwocie 754 zł., koszty zastępstwa pełnomocnika będącego radcą prawnym w kwocie 3.600 zł (§ 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych w brzmieniu ustalonym przez rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 12 października 2016 roku) i koszty opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł. Powyższe okoliczności uzasadniają odstępstwo od podstawowych zasad decydujących o rozstrzygnięciu w przedmiocie kosztów procesu i przemawiają za odstąpieniem od obciążenia pozwanego obowiązkiem zwrotu kosztów procesu należnych stronie przeciwnej, która wygrała sprawę, powyżej kwoty 2.600 zł.