Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 maja 2021 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi - Widzewa w Łodzi VIII Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Tomasz Kalsztein

Protokolant: st. sekr. sąd. Dorota Piasek

po rozpoznaniu w dniu 4 maja 2021 roku w Łodzi

na rozprawie

sprawy z powództwa Centrum (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W.

przeciwko R. L. (1)

o zapłatę

1.  oddala powództwo;

2.  zasądza od powoda Centrum (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. na rzecz pozwanego R. L. (1) kwotę 917 zł (dziewięćset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu w całości.

Sygn. akt VIII C 934/20

UZASADNIENIE

W dniu 9 września 2019 roku powód Centrum (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. wytoczył przeciwko pozwanemu R. L. (1) w elektronicznym postępowaniu upominawczym powództwo o zapłatę kwoty 3.689,43 zł wraz z maksymalnymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od kwoty 2.567,81 zł od dnia 27 września 2018 roku do dnia zapłaty, oraz z ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty od kwoty 416,62 zł od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, ponadto wniósł o zasądzenie zwrotu kosztów sądowych oraz kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu powód podniósł, że dochodzona pozwem wierzytelność wynika z braku zapłaty przez pozwanego kwoty z tytułu zawartej z szybka (...) Sp. z o.o. w W. w dniu 24 lipca 2018 roku umowy pożyczki nr (...), na mocy której pozwany zobowiązał się do spłaty kwoty udzielonej pożyczki do dnia 24 sierpnia 2018 roku. Pożyczka nie została przez pozwanego spłacona wobec czego, jednakże pozwany złożył wniosek o jej refinansowanie i zawarł w tym celu pożyczkę o nr. (...) z powodem. Powód wskazał, że należność dochodzona pozwem wynika z pożyczki udzielonej pozwanemu w kwocie 2.567,81 zł. Powiększonej prowizji umownej oraz należne odsetki wyliczone dla terminowej spłaty w kwocie 726 zł.

Wskazano wymagalności pożyczki przypadała na dzień 27 września 2018 roku . Wobec braku spłaty całości roszczenia stała się wymagalna mimo braku odrębnego oświadczenia w wypowiedzeniu umowy.

Wskazano na dochodzoną roszczenie składają się następujące kwoty: 2567,81 zł tytułem niespłaconego kapitału oraz 705 zł tytułem prowizji umownej pobranej za udzielenie pożyczki oraz kwota 416,62 zł naliczone przez powoda od dnia następnego po dacie wymagalności roszczenia do dnia poprzedzającego złożenie powództwa w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie

Wskazał, że domaga się dalszych odsetek maksymalnych za opóźnienie od kwoty kapitału raz odsetek ustawowych za opóźnienie od skapitalizowanej kwoty odsetek od dnia złożenia pozwu. Wskazał powód że w dniu 27 października 2018 roku strona powodowa sporządziła przedsądowe wezwanie do zapłaty i wysłała je do pozwanego przesyłką poleconą

(pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym k. 4-6.)

W dniu 8 października 2019 roku Referendarz Sądowy w Sądzie Rejonowym Lublin-Zachód w Lublinie wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym zgodnie z żądaniem zawartym w pozwie

(nakaz k.7)

Na skutek wniesionego przez pozwanego od przedmiotowego nakazu zapłaty sprzeciwu, przedmiotowy nakaz zapłaty utracił moc, zaś postanowieniem referendarza Sądowego w Sądzie Rejonowym Lublin-Zachód w Lublinie przekazał sprawę do rozpoznania tutejszemu Sądowi.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozany wniósł o oddalenie powództwa w caości i zasądzenie kosztów postępowania. W uzasadnieniu wskazał, że nigdy nie zaciągał kredytu u powoda, zaś sprawa ta jest już kolejna wszczętą przeciwko niemu , ponieważ nieznana osoba posłużyła się danymi osobowymi pozwanego

Pozwany wskazał, że każdy z przypadków został przez niego zgłoszony na Policję, a dokładnie VII Komisariat policji w Ł. i sprawy te prowadzone są łącznie pod sygn.. 7D- (...)., Wskazał że wszelka korespondencja kierowana była na inny adres, pod którym pozwany nigdy nie zamieszkiwał.

(sprzeciw, k. 10v.-13v., postanowienie- k. 21)

Po przekazaniu sprawy z e.p.u., powód uzupełnił braki pozwu i podtrzymał powództwo w całości.

(pismo procesowe k. 27)

W toku dalszego postępowania strony podtrzymały swoje stanowiska w sprawie, nadto na rozprawie w dniu 1 sierpnia 2018 roku pełnomocnik pozwanego zanegował wykonanie umowy przez powoda.

(protokół rozprawy k. 83-84, k. 98-99)

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 24 lipca 2018 roku została sporządzona Ramowa Umowa P., w której jako strony wskazano Centrum (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. z siedzibą w W. oraz R. L. (1) zamieszkałego pod adresem: ul. (...) w W., W treści umowy wskazano również adres poczty elektronicznej (...)

Zgodnie z postanowieniami umowy przedmiotem umowy było udzielenie przez pożyczkodawcę pożyczkobiorcy pożyczki która pożyczkobiorca zobowiązany był zwrócić na warunkach określonych w umowie pożyczki z uwzględnieniem rat i terminów płatności wynikających z harmonogramu. Warunkiem udzielenia pożyczki było zarejestrowanie się na stronie internetowej, następnie pożyczkobiorca miał dokonać przelew potwierdzającego rejestrację , następnie pożyczkobiorca winien złożyć w sposób prawidłowy wniosek o udzielenie pożyczki który został zaakceptowany przez pożyczkodawcę, przejść pozytywnie weryfikację a następnie wiosek mógł złożyć wyłącznie za pośrednictwem formularza internetowego. Zgodnie z postanowieniami ramowej umowy pożyczkodawca dopuszczał udzielenie pożyczkobiorcy refinansującej pożyczki zobowiązania u innych pożyczkodawców wymienionych na stronie internetowej pośrednika W ramach pożyczki refinansującej pożyczkodawca spłaca zobowiązanie wobec pożyczkodawcy względem którego pożyczkobiorca ma zobowiązanie, Dokonanie przez pożyczkodawcę wypłaty pożyczki refinansującej na rzecz pożyczkodawcy względem którego pożyczkobiorca ma zobowiązanie wyczerpuje roszczenia pożyczkobiorcy wypłatę kwoty pożyczki w zakresie kwoty ,która została przelana na rachunek pożyczkodawcy, względem którego pożyczkobiorca ma zobowiązanie.

Na gruncie umowy pożyczki z dnia 27 sierpnia 2018 roku nr (...) gdzie jako pożyczkodawcę wskazano Centrum (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. a jako pożyczkobiorcę wskazano R. L. (2) adres jw. której przedmiotem było udzielenie pozwanemu pożyczki w kwocie 2.567,81 zł z terminem spłaty do dnia 26 września 2018 roku. Z tytułu zawarcia umowy powód naliczył prowizję w wysokości 141 zł, całkowity koszt pożyczki 21 zł, zaś łączna stopa oprocentowania pożyczki wynosiła 10 %.

(umowa ramowa pożyczki 47-54, umowa pożyczki z dnia 24 lipca 2018 roku k. 37, formularz informacyjny k. 56-59)

Przelew weryfikacyjny do umowy z dnia 24.07.2018 r. został dokonany z rachunku bankowego w Banku (...) (…) (...).kwota pożyczki w wysokości 2.000 zł została wypłacona na tożsamy rachunek.

(dane przelewu weryfikacyjnego k. 68, dane przelewu na rachunek k.69)

Pismem z dnia 27 października powód wezwal R. L. (1) do zapłaty kwoty 3.337,61 zł wynikającej z umowy pożyczki nr (...). Pismo zostało skierowane na adres. Ul (...) w W..

(pismo k. 70, potwierdzenie nadania k.71)

Pozwany R. L. (1) przez całe życie mieszkał w Ł.

(zaświadczenie k. 18V.)

Pismem z dnia 6 kwietnia 2017 roku powód wezwał pozwanego do spłaty zadłużenia w kwocie 904,63 zł obejmującej kwotę udzielonej pożyczki
wraz z odsetkami kapitałowymi – 899,84 zł oraz odsetki za opóźnienie – 4,79 zł.

(wezwanie k. 19, potwierdzenie odbioru k. 20-20v., okoliczności bezsporne)

Pozwany R. L. (1) nie zawierał umowy pożyczki z dnia 24 lipca 2020 roku, Pewnego dnia zauważył że jego konto bankowe zostało zablokowane Po rozmowie telefonicznej z pracownikiem banku powziął wiadomości, iż zaciągnął jakąś pożyczkę. Tego samego dnia zaistniałą sytuację zgłosił w komendzie na VIII Komisariacie Policji w Ł.. Pozwany nie brał pożyczki, i chciał aby jego konta bankowe zostały odblokowane. Oprócz przedmiotowej sprawy jest jeszcze 5 spraw które są w toku. Pozwany powziął wiadomość, że ktoś posługiwał się jego danymi osobowymi. Imię i nazwisko osoby która zawarła umowę kredytu są tożsame z imieniem i nazwiskiem pozwanego.. Podawany jest jednak inny adres zamieszkania tj. ul (...) w W.. Pozwany nigdy nie mieszkał w W. ani nie przebywał tam. Nie pracował. Przez cale życie mieszkał w Ł., aktualnie na ul (...). Pozwany zgłaszał fakt oszustwa różnym instytucjom i zastrzegł możliwość wzięcia kredytu, W niniejszej sprawie bank zablokował pozwanemu kwotę około 1.700 zł, Pozwany ma nowy dowód osobisty, numer dowodu osobistego i numer pesel na umowach pożyczki zgadza się. Pozwany umowy ubezpieczeniowe dotyczące samochodu załatwia przez internet, kseruje dowód osobisty i przesyła mailem do ubezpieczyciela. W roku 2018 pozwany nie miał rachunku w Banku (...). Nigdy nie posługiwał się adresem mailowym wskazanym na tej karcie. (47) nie miał rachunku w banku millennium

(zeznania pozwanego 00:05:54w elektronicznym protokole rozprawy z dnia 4 maja 2021 roku k.98-99)

Pozwany w dniu 23 grudnia 2019 roku złożył w VII Komisariacie Policji w Ł. zawiadomienie o wykorzystaniu jego danych osobowych przy zawieraniu umowy pożyczki z Centrum (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. jakiej obecna wartość wynikającą z nakazu VI Nc-e (...) stanowi kwotę 3689,43 zł.

(potwierdzenie złożenia zawiadomienia k. 82)

Postanowieniem z dnia 29 lipca 2020 roku postępowanie w przedmiotowej sprawie zostało zawieszone wobec tego, iż miejsce zamieszkania R. L. (1) nie jest znane.

(postanowienie k.81-81v. pismo k. 91)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów znajdujących się w aktach sprawy.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo jest niezasadne w całości.

Na wstępie czynionych w niniejszej sprawie rozważań przypomnieć należy, iż w myśl art. 6 k.c., ciężar udowodnienia twierdzenia faktycznego spoczywa
na tej stronie, która z tego twierdzenia wywodzi skutki prawne. Reguła ta znajduje również swój procesowy odpowiednik w treści art. 232 k.p.c., w świetle którego to strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Oznacza to, że obecnie Sąd nie jest odpowiedzialny za wynik postępowania dowodowego, a ryzyko nieudowodnienia podstawy faktycznej żądania ponosi powód. Podkreślenia w tym miejscu wymaga, że powód, jako strona inicjująca proces, jest obowiązany do udowodnienia wszystkich twierdzeń pozwu, w oparciu o które sformułował swe roszczenie. Zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego, zadaniem sądu nie jest zarządzenie dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie, ani też sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy ( por. wyrok SN z dnia 17 grudnia 1996 roku, I CKU 45/96, OSNC 1997/ 6-7/76). Podkreślić jednak należy, że dowodzenie własnych twierdzeń nie jest obowiązkiem strony ani materialnoprawnym, ani procesowym, a tylko spoczywającym na niej ciężarem procesowym i w konsekwencji sąd nie może nakazać, czy zobowiązać do przeprowadzenia dowodu i tylko od woli strony zależy, jakie dowody sąd będzie prowadził. Jeżeli strona uważa, że do udowodnienia jej twierdzeń wystarczy określony dowód i dlatego nie przytacza innych dowodów, to jej błąd nie jest usprawiedliwiony, sama ponosi winę niezgłoszenia dalszych dowodów i nie może zarzucać nieuzasadnionego uniemożliwienia wykazania jej praw. W niniejszej sprawie to zatem powód powinien wykazać, że po pierwsze pozwany zawarł z nim umowę pożyczki, po drugie, że objęta tą umową pożyczka faktycznie została udzielona – wypłacona pozwanemu. W ocenie Sądu powód zdołał sprostać wyłącznie pierwszej z opisanych wyżej powinności.

Zgodnie ze stanowiskiem judykatury, kodeksowa definicja pożyczki wskazuje, że świadczeniem dającego pożyczkę jest przeniesienie na własność biorącego pożyczkę określonej ilości pieniędzy albo rzeczy oznaczonych co do gatunku i wykonanie tego świadczenia powód powinien udowodnić w procesie cywilnym. Dopiero wówczas zasadne staje się oczekiwanie od biorącego pożyczkę, że udowodni on spełnienie swego świadczenia umownego tj. zwrot pożyczki (por. wyrok SA we Wrocławiu z dnia 17 kwietnia 2012 r., I ACa 285/12, LEX nr 1162845). Innymi słowy pozwany, od którego powód domaga się zwrotu pożyczki nie musi wykazywać zwrotu pożyczki, dopóty powód nie wykaże, że pożyczka została udzielona. W niniejszej sprawie fakt udzielenia pozwanemu pożyczki nie został przez powoda udowodniony. Powód poprzestał wyłącznie na złożeniu umowy pożyczki z dnia 21 lutego 2017 roku, historii windykacji oraz wezwania do zapłaty. Rzecz jednak w tym, iż z przedłożonych dokumentów nie wynika, że pozwany w rzeczywistości otrzymał pożyczkę. O czym była już mowa, udzielona pozwanemu pożyczka miała zostać rozdysponowana w ten sposób, iż kwota 192,50 zł miała zostać przelana na rachunek powoda tytułem prowizji, natomiast kwota 700 zł na rachunek pozwanego o nr 88 (…) (...). Dla przyjęcia, że przelew kwoty 700 zł został wykonany niezbędnym było zatem załączenie w poczet materiału dowodowego potwierdzenia wykonania przelewu na rachunek bankowy pozwanego, czego jednak powód nie uczynił. Pokreślenia wymaga, że pozwany podczas składania zeznań zaprzeczył, aby otrzymał od pożyczkodawcy jakiekolwiek środki pieniężne. Co istotne kontestując otrzymanie pożyczki J. M. nie opierał się wyłącznie na własnej pamięci, ale także na konkretnej czynności w postaci sprawdzenia historii swojego rachunku bankowego. Wobec powyższego stanowiska pozwanego obowiązkiem powoda było przedłożenie dowodu na wypłatę pozwanemu pożyczki, jeśli z faktu tego chciał on wywodzić korzystne dla siebie skutki prawne. Oczywiste jest przy tym, że samo złożenie umowy pożyczki jest niewystarczające do przyjęcia, iż do wypłaty środków pieniężnych faktycznie doszło, z jej treści można bowiem wyłącznie wywieść, że strony tej umowy złożyły podpis pod jej treścią, a tym samym zaakceptowały jej postanowienia. Sama akceptacja postanowień umowy w żaden sposób nie dowodzi jednak jej wykonania przez pożyczkodawcę.

W niniejszej sprawie nie ulega wątpliwości, że powołanie dowodów na wykazanie zasadności roszczenia, zarówno w aspekcie „czy się należy”, jak i aspekcie „ile się należy”, obciążało powoda już w pozwie. Powód powinien był w pozwie nie tylko jasno wykazać czego się domaga, ale też powołać dowody na wykazanie zasadności swojego żądania. Poza sporem bowiem pozostaje, że zawsze zachodzi obiektywna potrzeba powołania w pozwie dowodów na wykazanie zasadności swoich roszczeń w zakresie żądanej ochrony prawnej.

Wskazać przy tym należy, że obowiązujące przepisy (art. 207 § 6 k.p.c.) nakazują stronom postępowania przytaczanie okoliczności faktycznych i dowodów, co do zasady wraz z pierwszym pismem, w którym zajmuje stanowisko w sprawie (pozwie, odpowiedzi na pozew, sprzeciwie). Już zatem w treści pozwu powód winien niezwłocznie przedstawić wszelkie wnioski dowodowe i dowody na uzasadnienie swoich twierdzeń faktycznych (B. K., Rozważania o "braku zwłoki" jako podstawie uwzględnienia spóźnionego materiału procesowego na gruncie art. 207 § 6 oraz 217 § 2 k.p.c. Artykuł. S. P.. (...)-148). Wskazać bowiem należy, że § 2 art. 217 k.p.c. jasno wskazuje, że fakty i dowody winny być przytaczane „we właściwym czasie” pod rygorem ich pominięcia jako spóźnionych (por. Komentarz do art. 217 Kodeksu postępowania karnego: P. Telenga i inni, Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz. WKP, 2012; T. Żyznowski i inni, Kodeks postępowania karnego. Komentarz. Tom I. Artykuły 1-366. Lex, 2013; B. Karolczyk, Rozważania o "braku zwłoki" jako podstawie uwzględnienia spóźnionego materiału procesowego na gruncie art. 207 § 6 oraz 217 § 2 k.p.c. Artykuł. St.Prawn. 2012/1/123-148). Konstatacji tej nie zmienia okoliczność, iż Kodeks postępowania cywilnego daje stronom możliwość przedstawienia nowych dowodów w postępowaniu odwoławczym (art. 381 k.p.c.). Możliwość ta jest bowiem obostrzona określonymi warunkami - potrzeba powołania się na dany dowód musi się ujawnić już po zakończeniu postępowania przed Sądem pierwszej instancji - przy czym strona nie może skutecznie żądać ponowienia lub uzupełnienia dowodu w postępowaniu apelacyjnym li tylko dlatego, że spodziewała się korzystnej dla siebie oceny określonego dowodu przez Sąd pierwszej instancji (por. wyrok SN z dnia 10.07.2003 r., I CKN 503/01, LEX nr 121700; wyrok SN z dnia 24.03.1999 r., I PKN 640/98, OSNP 2000/10/389). Na gruncie przedmiotowej sprawy uznać należy, że konieczność wykazania przelania środków pieniężnych na rachunek pozwanego istniała niewątpliwie już na etapie postępowania przed Sądem pierwszej instancji, skoro twierdzenie to stanowiło podstawę roszczenia dochodzonego niniejszym powództwem.

Z opisanych powyżej przyczyn uznać należy, że powód nie udowodnił, że pozwany ma obowiązek zapłaty na jego rzecz kwoty dochodzonej pozwem, co musiało skutkować oddaleniem powództwa w całości.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. regulującego zasadę odpowiedzialności stron za wynik procesu. Strona pozwana wygrała proces w całości, a zatem należy się jej od powoda zwrot kosztów procesu na które złożyły się wyłącznie koszty zastępstwa procesowego pozwanego w stawce minimalnej 270 zł (§ 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych, t.j. Dz.U. 2018, poz. 265).

Z powyższych względów orzeczono, jak w sentencji.