Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

dnia 25 września 2017 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi – Widzewa w Łodzi w VIII Wydziale Cywilnym

w składzie: przewodniczący: SSR Bartek Męcina

protokolant: st. sekr. sąd. Ewa Ławniczak

po rozpoznaniu w dniu 25 września 2017 roku w Łodzi

sprawy z powództwa (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego w K.

przeciwko R. M.

1.  oddala powództwo,

2.  zasądza od powoda (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego w K. na rzecz powoda R. M. kwotę 110,70 zł. (sto dziesięć złotych siedemdziesiąt groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt VIII C 665/17

UZASADNIENIE

(...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w K., reprezentowany przez pełnomocnika będącego radcą prawnym, w pozwie wniesionym w dniu 6 grudnia 2016 r. skierowanym przeciwko R. M. wniósł o zasądzenie kwoty 30,11 zł. z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwoty 527,76 zł. od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz obciążenie pozwanego kosztami procesu. W uzasadnieniu pozwu strona powodowa wskazała, że w dniu 6 września 2016 r. zawarła z (...) S.A. w W. umowę cesji wierzytelności, w tym wierzytelności przysługującej wobec pozwanego. R. M. zawarł z pierwotnym wierzycielem umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych dla konta klienta o nr (...). Na dochodzoną pozwem kwotę 30,11 zł. składają się skapitalizowane odsetki za opóźnienie naliczonych od następnego dnia wymagalności poszczególnych dokumentów księgowych oraz ich wartości do dnia poprzedzającego wygenerowanie pozwu tj. do dnia 25 października 2016 r. Strona powodowa została zmuszona do dochodzenia należności ubocznych, gdyż o zapłatę należności głównej w wysokości 527,76 zł. wystąpiła w drodze elektronicznego postępowania upominawczego, które od początku 2016 r. działało nieprawidłowo, uniemożliwiając żądanie zasądzenia odsetek ustawowych za opóźnienie.

(pozew k. 4- 6)

Nakazem zapłaty z dnia 27 grudnia 2016 roku Sąd Rejonowy dla Łodzi- Widzewa w Łodzi nakazał pozwanemu, aby w terminie dwóch tygodni zapłacił na rzecz powoda dochodzoną pozwem kwotę wraz z kosztami postępowania.

(nakaz zapłaty k. 17)

Sprzeciwem złożonym w dniu 19 stycznia 2017 r. pozwany zaskarżył powyższy nakaz w całości. Ponadto R. M. wniósł o ustanowienie pełnomocnika z urzędu oraz zwolnienie z kosztów sądowych.

(sprzeciw k. 26- 27 a)

Postanowieniem z dnia 25 stycznia 2017 roku Sąd Rejonowy dla Łodzi- Widzewa w Łodzi ustanowił dla pozwanego pełnomocnika z urzędu oraz zwolnił go z kosztów sądowych.

(postanowienie k. 32)

W piśmie procesowym z dnia 20 lutego 2017 r. pełnomocnik pozwanego wniósł o oddalenie powództwa oraz przyznanie kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu oświadczając, że koszty te nie zostały pokryte w całości ani w części. W uzasadnieniu pełnomocnik pozwanego zarzucił, że strona powodowa nie przedstawiła wykazu dochodzonych odsetek ustawowych za opóźnienie, a mianowicie od jakich kwot, za jaki okres czasu i według jakiej stopy procentowej powód dochodzi należności ubocznych. Poza tym strona powodowa w ogóle nie wykazała, że wniosła powództwo w drodze elektronicznego postępowania upominawczego o zasądzenie należności głównej oraz, że zasądzono na jej rzecz roszczenie nie obejmujące skapitalizowanych odsetek oraz odsetek za opóźnienie za okres od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty.

(pismo procesowe pełn. pozwanego k. 40- 41)

W piśmie procesowym z dnia 10 marca 2017 r. pełnomocnik powoda podtrzymał dotychczasowe stanowisko w sprawie.

(pismo procesowe pełn. powoda k. 52- 53)

Na rozprawie w dniu 25 września 2017 roku pełnomocnik powoda nie stawił się, natomiast pełnomocnik pozwanego podtrzymał swoje stanowisko, wnosząc o oddalenie powództwa.

( protokół rozprawy k. 70- 71)

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 6 września 2016 r. (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w K. zawarł z (...) S.A. w W. umowę przelewu wierzytelności. Integralną część umowy stanowiły Załącznik nr 1 „Wykaz wierzytelności telewizyjnych do umowy z dnia 6 września 2016 r.” oraz Załącznik nr 2 „Wykaz wierzytelności telekomunikacyjnych do umowy z dnia 6 września 2016 r.”

(umowa przelewu wierzytelności k. 11- 12)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił jako bezsporny oraz na podstawie dowodu z dokumentu, znajdującego się w aktach sprawy, który nie budził wątpliwości, co do prawidłowości i rzetelności jego sporządzenia, nie był także kwestionowany przez żadną ze stron procesu.

Sąd Rejonowy zważył co następuje:

Powództwo podlegało oddaleniu w całości.

W przedmiotowej sprawie (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą K. nie wykazał swojej legitymacji czynnej do występowania w przedmiotowym procesie. Powód nie udowodnił, że przysługuje mu wierzytelność w stosunku do R. M. wynikająca z zawartej przez pozwanego z (...) S.A. w W. umowy w wysokości dochodzonej przedmiotowym powództwem. Powód nie wykazał bowiem, że skutecznie nabył wierzytelność względem pozwanego. Do pozwu strona powodowa załączyła zawartą w dniu 6 września 2016 r. z pierwotnym wierzycielem umowę przelewu wierzytelności. Jak już była o tym mowa powyżej, integralną część umowy stanowiły Załącznik nr 1 „Wykaz wierzytelności telewizyjnych do umowy z dnia 6 września 2016 r.” oraz Załącznik nr 2 „Wykaz wierzytelności telekomunikacyjnych do umowy z dnia 6 września 2016 r.”, których jednak strona pozwana nie złożyła. Zatem należy przyjąć, że powód nie udowodnił, aby nabył przysługującą wobec pozwanego wierzytelność dochodzoną przedmiotowym pozwem.

Poza tym należy zgodzić się z twierdzeniami pełnomocnika pozwanego, że powód nie udowodnił, iż przysługuje mu wobec pozwanego dochodzone roszczenie, zarówno co do zasady jak i wysokości. Strona powodowa nie przedstawiła ani umowy łączącej R. M. z (...) S.A. w W., jak również faktur lub not obciążeniowych potwierdzających istnienie zobowiązania pozwanego wobec pierwotnego wierzyciela. Zgodnie z twierdzeniami pozwu część należności głównej dochodzonej w innym postępowaniu, stanowiła kara umowna. Wobec tego brak umowy pozbawił Sąd możliwości kontroli zasadności jej naliczenia tak co do zasady, jak i wysokości. Co prawda powód załączył do pisma z dnia 10 marca 2017 r. notę obciążeniową (...). Jednak jest to dokument prywatny, który zgodnie z art. 245 kc stanowi wyłącznie dowód tego, że osoba, która go podpisała, złożyła oświadczenie zawarte w dokumencie. Ponadto strona powodowa nie wskazała od jakich kwot zobowiązania, powstałych z jakiego tytułu, dochodzi odsetek ustawowych za opóźnienie w łącznej kwocie 30,11 zł. Nie wiadomo również za jakie okresy czasu powód naliczył odsetki ustawowe za opóźnienie objęte przedmiotowym powództwem. Strona powodowa nie złożyła również prawomocnego orzeczenia zasądzającego od pozwanego na swoją rzecz kwoty 527,76 zł., od której wnosiła o zasądzenie odsetek ustawowych za opóźnienie od daty wniesienia pozwu pomimo, że w jego uzasadnieniu wskazywała, iż wystąpiła z powództwem w powyższym zakresie.

Zgodnie zaś z treścią przepisu art. 6 k.c., ciężar udowodnienia twierdzenia faktycznego spoczywa na tej stronie, która z tego twierdzenia wywodzi skutki prawne. W przedmiotowej sprawie to powód winien udowodnić, że nabył ze skutkiem prawnym wierzytelność względem pozwanego wynikającą z umowy wskazanej w treści pozwu, i że pozwany powinien zapłacić mu należność w opisanej pozwem wysokości. Stosownie bowiem do treści art. 232 k.p.c. to strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Oznacza to, że obecnie Sąd nie jest odpowiedzialny za wynik postępowania dowodowego, a ryzyko nieudowodnienia podstawy faktycznej żądania ponosi powód. Wskazać przy tym należy, że obowiązujące przepisy (art. 207 § 6 k.p.c.) nakazują stronom postępowania przytaczanie okoliczności faktycznych i dowodów, co do zasady wraz z pierwszym pismem, w którym zajmuje stanowisko w sprawie (pozwie, odpowiedzi na pozew, sprzeciwie). Już zatem w treści pozwu powód winien niezwłocznie przedstawić wszelkie wnioski dowodowe i dowody na uzasadnienie swoich twierdzeń faktycznych (B. K., Rozważania o "braku zwłoki" jako podstawie uwzględnienia spóźnionego materiału procesowego na gruncie art. 207 § 6 oraz 217 § 2 k.p.c. Artykuł. S. P.. (...)-148), a nie zrobił tego. Wskazać bowiem należy, że § 2 art. 217 k.p.c. jasno wskazuje, że fakty i dowody winny być przytaczane „we właściwym czasie” pod rygorem ich pominięcia jako spóźnionych (por. Komentarz do art. 217 Kodeksu postępowania karnego: P. Telenga i inni, Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz. WKP, 2012; T. Żyznowski i inni, Kodeks postępowania karnego. Komentarz. Tom I. Artykuły 1-366. Lex, 2013; B. Karolczyk, Rozważania o "braku zwłoki" jako podstawie uwzględnienia spóźnionego materiału procesowego na gruncie art. 207 § 6 oraz 217 § 2 k.p.c. Artykuł. St.Prawn. 2012/1/123-148). Zresztą sam powód widział potrzebę przedstawienia dowodów potwierdzających istnienie należności głównej, gdyż w piśmie z dnia 10 marca 2017 r. informował Sąd, że zwrócił się do wierzyciela pierwotnego o udostępnienie dokumentów w postaci umowy oraz oświadczenia o jej rozwiązaniu. Jednak pomimo upływu kilku miesięcy pomiędzy złożeniem powyższego pisma, a przeprowadzeniem rozprawy, strona powodowa nie przejawiła już żadnej inicjatywy dowodowej. W ocenie Sądu nie ulega wątpliwości, że występując z powództwem o zasądzenie należności wynikających z umowy o świadczenie usług powód powinien dysponować materiałem dowodowym w postaci dokumentów potwierdzających istnienie dochodzonego roszczenia.

O obowiązku zwrotu kosztów procesu Sąd orzekł zgodnie z zasadą odpowiedzialności stron za wynik sprawy, na podstawie art. 98 k.p.c. Jej zastosowanie jest uzasadnione faktem, że żądanie powoda zostało oddalone w całości. Powód winien zatem zwrócić pozwanemu koszty niezbędne poniesione w celu obrony jego praw (art. 98 § 3 k.p.c.). Koszty poniesione przez stronę pozwaną wyniosły 110,70 zł. i obejmowały koszty zastępstwa radcy prawnego w stawce minimalnej – 90 zł. (§ 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych w brzmieniu ustalonym rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r.) powiększone o stawkę podatku VAT. Mając na uwadze powyższe, Sąd zasądził od powoda na rzecz pozwanego kwotę 110,70 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

ZARZĄDZENIE

odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi powoda.

Dnia 9.10.2017 r.