Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 maja 2022 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi-Widzewa w Łodzi VIII Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Tomasz Kalsztein

Protokolant: st. sekr. sąd. Dorota Piasek

po rozpoznaniu w dniu 7 kwietnia 2022 roku w Łodzi

na rozprawie

z powództwa T. B.

przeciwko (...) Spółka Akcyjna V. (...) w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego (...) Spółka Akcyjna V. (...) w W. na rzecz powoda T. B. kwotę 8.855,17 zł (osiem tysięcy osiemset pięćdziesiąt pięć złotych siedemnaście groszy) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 9 listopada 2020 roku do dnia zapłaty;

2.  zasądza od pozwanego (...) Spółka Akcyjna V. (...) w W. na rzecz powoda T. B. kwotę 3.017zł. (trzy tysiące siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu w całości;

3.  nakazuje zwrócić z funduszy Skarbu Państwa Sądu Rejonowego dla Łodzi-Widzewa w Łodzi na rzecz pozwanego (...) Spółka Akcyjna V. (...) w W. kwotę 429,87 zł (czterysta dwadzieścia dziewięć złotych osiemdziesiąt siedem groszy) z zaliczki uiszczonej w dniu 13 września 2021 roku zaksięgowanej pod pozycją 570004568002.

Sygn. akt VIII C 386/21

UZASADNIENIE

W dniu 13 kwietnia 2020 roku T. B., reprezentowany przez pełnomocnika w osobie radcy prawnego, wytoczył przeciwko (...) Spółce Akcyjnej V. (...) w W. powództwo o zapłatę kwoty 8.555,17 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 9 listopada 2020 roku do dnia zapłaty oraz o zasądzenie od pozwanego zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu pełnomocnik powoda powołał się zdarzenie drogowe z dnia 5 kwietnia 2018 roku w wyniku którego uszkodzeniu uległ należący do K. K. (1) samochód marki F. (...) nr rej. (...). Sprawca szkody ubezpieczony był w zakresie OC w pozwanym towarzystwie. Samochód nie nadawał się do dalszej jazdy, wobec czego został odholowany. Poszkodowany zawarł z powodem umowę najmu pojazdu zastępczego ze stawką czynszu w wysokości 150 zł brutto za dobę, obejmującą zniesienie udziału własnego w szkodzie oraz upoważnił powoda do uzyskiwania wszelkich informacji o likwidacji szkody. W dniu rozpoczęcia najmu powód poinformował o tym pozwanego. Najem pojazdu trwał 58 dni, a powód wystawił z tego tytułu fakturę na kwotę 8.699,91 zł. Dodatkowo została wystawiona faktura za holowanie pojazdu. Pozwany zwrócił jedynie kwotę 200 zł tytułem odszkodowania za holowanie pojazdu i odmówił refundacji za najem pojazdu.

(pozew k. 5-10 )

W odpowiedzi na pozew strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwany zakwestionował żądanie powoda co do wysokości, podnosząc, że nie została wykazana celowość wynajęcia samochodu zastępczego przez poszkodowanego. Dodatkowo pozwany zakwestionował okres najmu tj okres 58 dni, podnosząc, iż powód nie wykazała, iż w takim okresie najem był konieczny i uzasadniony. Nadto strona pozwana zwróciła uwagę, iż samochód wynajęty należał do wyższego segmentu niż samochód wynajęty, co zdaniem pełnomocnika pozwanego wyklucza możliwość zwrotu odszkodowania z tego tytułu. Dodatkowo strona pozwana zakwestionowała stawkę najmu pojazdu zastępczego.

(odpowiedź na pozew k. 50-53 )

Do zamknięcia rozprawy stanowisko stron nie uległo już zmianie.

(protokół rozprawy k. 76-79)

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 2 września 2019 roku doszło do zdarzenia drogowego, w wyniku którego uszkodzony został należący do K. K. (1) samochód marki F. (...) o nr rej. (...). Sprawca zdarzenia posiadał ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w pozwanym towarzystwie. Na skutek zdarzenie pojazd ten nie nadawał się do jazdy, nie można było otworzyć drzwi od strony, błotnik ocierał o koło. Kierowcy. Poszkodowany z racji bliskości zamieszkania od miejsca zdarzenia – około 300 metrów, przyjechał samochodem na swoją posesję

(okoliczności bezsporne, zeznania świadka K. K. k. 71)

Następnego dnia K. K. (1) zlecił zawarł z T. B. umowę najmu pojazdu zastępczego P. (...) ze stawką czynszu w wysokości 150 zł brutto za dobę. Umowa nie przewidywała limitu przejechanych kilometrów oraz uwzględniała zniesienia udziału własnego w szkodzie częściowej oraz całkowitej. Wydanie pojazdu nastąpiło o godzinie 10.10. Również tego samego dnia powód zawarł z K. K. (1) umowę cesji wierzytelności, w treści której cedent oświadczył, że przysługuje mu wierzytelność pieniężna z tytułu odszkodowania za wynajęcie pojazdu zastępczego w stosunku do wszystkich podmiotów odpowiedzialnych za szkodę w pojeździe F. (...), powstałą w dniu 2 września 2019 roku. Przedmiotową wierzytelność cedent przelał na rzecz powoda. Poza tym K. K. (1) upoważnił T. B. do uzyskiwania wszelkich informacji dotyczących szkody.

(umowa najmu pojazdu zastępczego k. 15-16 zeznania świadka P. S. 00:16:52, zeznania powoda T. B. 00:23:53-00:31:54 w elektronicznym protokole rozprawy z dnia 13.10.2020r. k. 76-79, umowa cesji k. 14. Zlecenie holowania pojazdu k. 377, oświadczenie k. 18)

Za pośrednictwem poczty elektronicznej tego samego dnia tj. 3 września 2019 roku T. B. zgłosił szkodę do pozwanego towarzystwa i przesłał w formie elektronicznej dowód osobisty i prawo jazdy poszkodowanego, dowód rejestracyjny pojazdu poszkodowanego, umowę cesji, protokół holowania, oraz oświadczenie Vat. Dodatkowo T. B. zaznaczył, iż poszkodowany ma zamiar wypożyczyć samochód zastępczy na czas likwidacji szkody. Dnia 5 września 2019 roku pozwany potwierdził zarejestrowanie szkody przesyłając w załączeniu ogólną informację o możliwościach najmu ze wskazaniem nazw sieci wypożyczalni jednakże bez danych kontaktowych ani regulaminów najmu stosowanych przez te podmioty. Wobec nieuzyskania wymaganych informacji powód poinformował pozwanego, iż będzie kontynuował najem na swoich zasadach oraz zwrócić się do pozwanego z zapytaniem do kiedy gwarantuje poszkodowanemu pojazd zastępczy.

(wydruk wiadomości poczty elektronicznej k. 19-28)

K. K. (1) użytkował pojazd zastępczy do dnia 31 października 2019 roku. Samochód zastępczy był potrzebny poszkodowanemu do codziennych obowiązków w takim samym zakresie jak pojazd uszkodzony.

(dowód z zeznań świadka K. K. k. 71, protokół zdawczy k. 17)

T. B. wystawił fakturę VAT nr (...) na kwotę 8.699,91 zł. oraz fakturę nr (...) na kwotę 355,26 zł.

(faktury VAT k. 36 i k. 29)

Pismem z dnia 9 października 2020 roku powód wezwał pozwane towarzystwo do zapłaty odszkodowania.

(wezwanie do zapłaty k. 30)

Pozwane towarzystwo przyznało jedynie kwotę 200 zł tytułem odszkodowania za holowanie pojazdu

(decyzja k. 38)

Technologiczny czas naprawy uszkodzonego pojazdu marki F. (...) wynosił 4 dni kalendarzowe. Uzasadniony czas trwania najmu pojazdu zastępczego wynosił 58 dni kalendarzowe. Uszkodzony pojazd marki F. (...) należy do klasy B, zaś wynajęty pojazd P. (...) do klasy C. Zastosowana stawka najmu pojazdu zastępczego była stawką rynkową dla stawek pojazdu z segmentu pojazdu uszkodzonego. W wyniku uszkodzeń z dnia 2 września 2019 roku pojazd marki F. (...) był samochodem jezdnym, ale nie powinien poruszać się po drogach publicznych ze względu na niespełnianie warunków technicznych dla pojazdów poruszających się po drogach publicznych.

(opinia biegłego k. 79-86)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił bądź jako bezsporny, bądź na podstawie dowodów z dokumentów znajdujących się w aktach sprawy, których prawdziwości ani rzetelności ich sporządzenia nie kwestionowała żadna ze stron. Podstawę ustalenia stanu faktycznego stanowił także dowód z przesłuchania świadków P. S. A. T. a także z zeznań powoda T. B..

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo było zasadne i zasługiwało na uwzględnienie w całości.

W niniejszej sprawie znajdują zastosowanie zasady odpowiedzialności samoistnego posiadacza mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody statuowane w przepisie art. 436 k.c., oraz – w związku z objęciem odpowiedzialności posiadacza pojazdu obowiązkowym ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej – przepisy ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (t.j Dz.U. 2013, poz. 392 ze zm.). W kwestii zakresu szkody i odszkodowania obowiązują reguły wyrażone w przepisach ogólnych księgi III Kodeksu cywilnego, tj. przepisy art. 361 § 2 k.c. oraz art. 363 k.c. Zastosowanie w przedmiotowej sprawie znajdują także przepisy Kodeksu cywilnego dotyczące ubezpieczeń majątkowych.

W myśl przepisu art. 822 § 1 k.c., przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Zaś zgodnie z art. 34 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, zakład ubezpieczeń zobowiązany jest do wypłaty odszkodowania z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia bądź też utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia. Ubezpieczyciel odpowiada w granicach odpowiedzialności sprawcy szkody – odpowiada za normalne następstwa działania bądź zaniechania, z którego szkoda wynikła. Wysokość odszkodowania winna odpowiadać rzeczywistym, uzasadnionym kosztom usunięcia skutków wypadku, ograniczona jest jedynie kwotą określoną w umowie ubezpieczenia (art. 824 § 1 k.c., art. 36 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych).

Ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych jest objęta odpowiedzialność cywilna każdej osoby, która kierując pojazdem mechanicznym w okresie trwania odpowiedzialności ubezpieczeniowej, wyrządziła szkodę w związku z ruchem tego pojazdu (art. 35 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych).

Zakład ubezpieczeń w ramach odpowiedzialności gwarancyjnej wynikającej z umowy ubezpieczenia przejmuje obowiązki sprawcy wypadku. Odpowiedzialność zakładu ubezpieczeń nie może wykraczać poza granice odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem, ale również nie może być mniejsza niż wynikła na skutek ruchu pojazdu mechanicznego szkoda.

Poszkodowany w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczeń bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń (art. 19 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, art. 822 § 4 k.c.).

W przedmiotowej sprawie bezspornym między stronami był fakt zaistnienia zdarzenia komunikacyjnego z dnia 2 września 2019 roku, w wyniku którego należący do K. K. (1) samochód F. (...) uległ uszkodzeniu, Do zdarzenia drogowego doszło z winy osoby ubezpieczonej w zakresie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w pozwanym towarzystwie.

W uchwale składu siedmiu sędziów z dnia 17 listopada 2011 r. (III CZP 5/11 OSNC 2012, Nr 3, poz. 28) Sąd Najwyższy wyraził pogląd, iż odpowiedzialność ubezpieczyciela z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za uszkodzenie albo zniszczenie pojazdu mechanicznego, niesłużącego do prowadzenia działalności gospodarczej, obejmuje celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki na najem pojazdu zastępczego; nie jest ona uzależniona od niemożności korzystania przez poszkodowanego z komunikacji zbiorowej. W uzasadnieniu uchwały wskazano, że nie wszystkie wydatki, pozostające w związku przyczynowym z wypadkiem komunikacyjnym, mogą być refundowane, istnieje bowiem obowiązek wierzyciela zapobiegania szkodzie i zmniejszania jej rozmiarów (art. 354 § 2, art. 362 i 826 § 1 k.c.). Na dłużniku ciąży w związku z tym obowiązek zwrotu wydatków celowych i ekonomicznie uzasadnionych, pozwalających na wyeliminowanie negatywnych dla poszkodowanego następstw, niedających się wyeliminować w inny sposób, z zachowaniem rozsądnej proporcji między korzyścią wierzyciela a obciążeniem dłużnika. Sąd Najwyższy zauważył, iż nie jest celowe nadmierne rozszerzanie odpowiedzialności odszkodowawczej i w konsekwencji - gwarancyjnej ubezpieczyciela, co mogłoby prowadzić do wzrostu składek ubezpieczeniowych. Za celowe i ekonomicznie uzasadnione mogą być - co do zasady - uznane wydatki poniesione na najęcie pojazdu zastępczego tego samego typu co uszkodzony i na czas niezbędny do naprawy albo zakupu nowego pojazdu. Pogląd ten Sąd Rejonowy w całości podziela.

Celem rozstrzygnięcia rozbieżności dotyczących tego, czy ciążący na poszkodowanym obowiązek minimalizacji szkody oraz obowiązek współdziałania z dłużnikiem przy wykonaniu zobowiązania uzasadnia odmowę pokrycia przez ubezpieczyciela OC faktycznie poniesionych kosztów najmu pojazdu zastępczego w zakresie, w jakim wykraczają one poza koszty najmu proponowanego przez ubezpieczyciela, wydana została uchwała Sądu Najwyższego z dnia 24 sierpnia 2017 r. (III CZP 20/17, LEX nr 2340475) zgodnie z którą: wydatki na najem pojazdu zastępczego poniesione przez poszkodowanego, przekraczające koszty zaproponowanego przez ubezpieczyciela skorzystania z takiego pojazdu są objęte odpowiedzialnością z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, jeżeli ich poniesienie było celowe i ekonomicznie uzasadnione. Sąd Najwyższy w przytoczonej uchwale stwierdził, że nie mogą być uznane za celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki, które nie są konieczne do wyeliminowania negatywnego następstwa majątkowego w postaci utraty możliwości korzystania z uszkodzonego (zniszczonego) pojazdu, gdyż następstwo to może być wyeliminowane - bez uszczerbku dla godnych ochrony interesów poszkodowanego - w inny, mniej uciążliwy dla dłużnika sposób. Jeżeli zatem ubezpieczyciel proponuje poszkodowanemu - we współpracy z przedsiębiorcą trudniącym się wynajmem pojazdów - skorzystanie z pojazdu zastępczego równorzędnego pod istotnymi względami pojazdowi uszkodzonemu albo zniszczonemu (zwłaszcza co do klasy i stanu pojazdu), zapewniając pełne pokrycie kosztów jego udostępnienia, a mimo to poszkodowany decyduje się na poniesienie wyższych kosztów najmu innego pojazdu, koszty te - w zakresie nadwyżki - będą podlegały indemnizacji tylko wtedy, gdy wykaże szczególne racje, przemawiające za uznaniem ich za "celowe i ekonomicznie uzasadnione". W tym kontekście istotne znaczenie ma nie tylko równorzędność samego pojazdu, ale także dodatkowych warunków umowy, takich jak np. czas i miejsce udostępnienia oraz zwrotu pojazdu zastępczego czy też obowiązek wpłaty kaucji. Jeżeli istotne warunki wynajmu proponowanego przez ubezpieczyciela (we współpracy z przedsiębiorcą wynajmującym pojazdy) czynią zadość potrzebie ochrony uzasadnionych potrzeb poszkodowanego, nie ma podstaw, by obciążać osoby zobowiązane do naprawienia szkody wyższymi kosztami związanymi ze skorzystaniem przez poszkodowanego z droższej oferty. Odstępstwa od tej reguły nie uzasadniają drobne niedogodności o charakterze niemajątkowym, które mogą wiązać się np. z koniecznością nieznacznie dłuższego oczekiwania na podstawienie pojazdu zastępczego proponowanego przez ubezpieczyciela. Z uwagi na ciążący na ubezpieczycielu obowiązek szczególnej, podwyższonej staranności nie można też przypisać decydującego znaczenia czynnikowi w postaci szczególnego zaufania, jakie poszkodowany ma do kontrahenta, z którego usług chciałby skorzystać. Poniesienia wyższych kosztów nie uzasadnia również sama przez się prostota skorzystania z oferty najmu złożonej przez przedsiębiorcę prowadzącego warsztat naprawczy, w którym uszkodzony pojazd ma być naprawiany. Konieczność dodatkowego kontaktu z ubezpieczycielem - w praktyce zwykle telefonicznego - nie może być uznana za niedogodność, która uzasadnia poniesienie wyższych kosztów najmu. Co więcej, należy uznać, że w ramach ciążącego na poszkodowanym obowiązku minimalizacji szkody i współdziałania z dłużnikiem (ubezpieczycielem) mieści się obowiązek niezwłocznego zasięgnięcia informacji co do tego, czy ubezpieczyciel może zaproponować poszkodowanemu pojazd zastępczy równorzędny uszkodzonemu (zniszczonemu). Nie ma to nic wspólnego z koniecznością poszukiwania przez poszkodowanego najtańszej oferty rynkowej najmu, nie jest bowiem istotne to, czy propozycja ubezpieczyciela jest najtańsza, lecz to, że jest przez niego akceptowana. Zgodnie z uzasadnieniem uchwały za istotne przy najmie pojazdu zastępczego należy uznać: równorzędność pojazdu zastępczego (pod względem klasy i stanu pojazdu) oraz czas i miejsce udostępnienia oraz zwrotu pojazdu zastępczego, obowiązek wpłaty kaucji. Za nieistotne należy uznać zaś: koniecznością nieznacznie dłuższego oczekiwania na podstawienie pojazdu zastępczego proponowanego przez ubezpieczyciela, prostota skorzystania z oferty najmu złożonej przez przedsiębiorcę prowadzącego warsztat naprawczy, szczególne zaufanie jakie poszkodowany ma do kontrahenta, z którego usług chciałby skorzystać. Sąd Najwyższy wskazał nadto, iż w ramach ciążącego na poszkodowanym obowiązku minimalizacji szkody i współdziałania z dłużnikiem (ubezpieczycielem) mieści się obowiązek niezwłocznego zasięgnięcia informacji co do tego, czy ubezpieczyciel może zaproponować poszkodowanemu pojazd zastępczy równorzędny uszkodzonemu (zniszczonemu). Tym samym obowiązek ten ciąży na poszkodowanym nawet, gdyby ubezpieczyciel sam nie przejawiał inicjatywy w tym zakresie.

Przenosząc powyższe rozważania, które Sąd Rejonowy w pełni podziela, na grunt niniejszej sprawy należy wskazać, iż poszkodowany wypełnił obowiązek wynikającego z art. 362 i art. 826 § 1 k.c. minimalizacji szkody i współdziałania z dłużnikiem (ubezpieczycielem). Okoliczności te zaś powodują, iż powód, który nabył przedmiotową wierzytelność poszkodowanego wobec pozwanego ubezpieczyciela może skutecznie domagać się od pozwanego zasądzenia wydatków na najem pojazdu zastępczego poniesionych przez poszkodowanego.

Ze zgromadzonego w toku postępowania materiału dowodowego wynika, iż powód po zgłoszeniu szkody pozwanemu nie otrzymał od pozwanego żadnych konkretnych informacji o możliwościach organizacji najmu pojazdu zastępczego ze wskazaniem nazw sieci wypożyczalni oraz wysokości stawki brutto za dobę wynajmu. Działanie pozwanego ograniczyło się jedynie do przesłania ogólnych informacji dotyczących możliwości zorganizowania takiego najmu. Informacje te nie zawierała szczegółowych warunków.

Dodatkowo powód po zawarciu najmu pojazdu zastępczego z poszkodowanym, poinformował pozwanego za pomocą poczty elektronicznej o zawarciu umowy najmu i poprosiło przekazania informacji mających wpływ na ustalenie czasu i kosztu najmu. Pozwany nie ustosunkował się w żaden sposób do otrzymanych przez powoda wiadomości. W odniesieniu do szkody poniesionej przez K. K. (1) nie może ujść uwadze, że powód po zawarciu umowy najmu pojazdu zastępczego z poszkodowanym, za pośrednictwem poczty elektronicznej, jeszcze tego samego dnia zgłosił szkodę do pozwanego towarzystwa i przesłał w formie elektronicznej dowód osobisty i prawo jazdy poszkodowanej, dowód rejestracyjny pojazdu poszkodowanej, umowę cesji, upoważnienie i inne niezbędne dokumenty. Pozwany miał zatem pełną świadomość, że poszkodowany zdecydował się wynająć samochód zastępczy u podmiotu trzeciego. Pomimo tej wiedzy nie przedsięwzięli żadnych działań, aby zweryfikować stawki powoda, czy też przedstawić poszkodowanemu za jego pośrednictwem konkretnej oferty najmu pojazdu. Wprawdzie pozwany po zarejestrowaniu szkody przesłał powodowi ogólną informację o możliwości najmu ze wskazaniem nazw sieci wypożyczalni, jednakże nie zamieścił w niech danych kontaktowych wypożyczalni ani stosowanych przez te podmioty regulaminów najmu.

W ocenie Sądu inercję pozwanego, będącego profesjonalistą, należy postrzegać w przypadkach tej szkody w kategoriach milczącej akceptacji warunków umowy najmu zawartej pomiędzy powodem a poszkodowanym K. K. (1). Nie istniały bowiem żadne obiektywne przeszkody, aby pozwany zwrócił się do powoda o przesłanie przedmiotowych umów, a następnie, aby dokonał weryfikacji ich postanowień.

Nadto należy zaznaczyć, iż wzelkie zarzuty podniesione przez pozwanego w toku sprawy okazały się być niezasadne. Przeprowadzone postepowanie dowodowe potwierdziło, iż zasadny czas trwania najmu pojazdu zastępczego to okres 58 dni. Zastosowana stawka najmu pojazdu zastępczego była stawką rynkową. Nie ma tu znaczenia fakt wynajęcie poszkodowanemu pojazdu zastępczego klasy wyższej aniżeli pojazd uszkodzony ponieważ powód zastosował stawki najmu pojazdu dla stawek stosowanych dla pojazdów z klasy pojazdu uszkodzonego. Wobec powyższego nie sposób przyjąć zachowania powoda jako zachowania zwiększającego wysokość szkody, za którą odpowiedzialność jest pozwane towarzystwo. W zakresie konieczności holowania pojazdu, biegły również wypowiedział się. Samochód wprawdzie był jezdny na skutek zdarzenia drogowego z dnia 2 września 2019 roku to jednak nie można było nim się poruszać po drogach publicznych w związku z uszkodzeniami jakie ten samochód posiadał. Z tych też względów holowanie pojazdu było jak najbardziej zasadne i konieczne.

Reasumując Sąd uznał, że powód był uprawniony do przyjęcia stawki dobowej na wskazanym poziomie tj. stawki 150 zł brutto. Uwzględniając zasadny okres trwania tego najmu tj. 5 dni, należne odszkodowanie z tego tytułu powinno wynosić kwotę 8700 zł brutto. Powód miała prawo również dochodzić zapłaty za wykonane holowanie pojazdu. Była to kwota 355,26 zł. Uwzględniając wypłaconą kwotę odszkodowania – 200 zł, roszczenie powoda w zakresie kwoty 8.855,17 zł jest w pełni zasadne.

Podstawę żądania odsetkowego powoda stanowi przepis art. 481 § 1 k.c. w myśl którego, jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe za opóźnienie.

Powództwo w pozostałym zakresie podlegało oddaleniu.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c., stosując zasadę odpowiedzialności za wynik procesu. Strona powodowa wygrała proces w całości, a zatem pozwany powinien zwrócić poniesione przez nią wszystkie koszty procesu. Strona powodowa poniosła następujące koszty: 500 zł tytułem opłaty sądowej od pozwu, 1817 zł tytułem wynagrodzenia profesjonalnego pełnomocnika oraz 700 zł tytułem wynagrodzenia biegłego sądowego, łącznie 3.017 zł.

Wobec tego, iż strona pozwana nadpłaciła koszty sądowe Sąd nakazał zwrócić jej kwot 429,87 zł jako niewykorzystaną część zaliczki na wynagrodzenie biegłego.

Z tych względów, orzeczono jak w sentencji.