Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

dnia 5 grudnia 2016 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi – Widzewa w Łodzi w VIII Wydziale Cywilnym

w składzie: przewodniczący: SSR Bartek Męcina

protokolant: st. sekr. sąd. Ewa Ławniczak

po rozpoznaniu w dniu 21 listopada 2016 roku w Łodzi

sprawy z powództwa Banku (...) S.A. w B.

przeciwko M. D.

o zapłatę

1.  oddala powództwo,

2.  zasądza od powoda Banku (...) S.A. w B. na rzecz pozwanego M. D. kwotę 180 zł. (sto osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt VIII C 306/16

UZASADNIENIE

W pozwie wniesionym w dniu 22 lipca 2015 roku w elektronicznym postępowaniu sądowym powód Bank (...) S.A. z siedzibą w B., reprezentowany przez pełnomocnika będącego radcą prawnym, wniósł o zasądzenie od pozwanego M. D. kwoty 747,19 zł. z umownymi odsetkami w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP od kwoty 665,55 zł. od dnia 1 lipca 2015 r. do dnia zapłaty, a od kwoty 27,64 zł. od dnia 16 lipca 2015 r. do dnia zapłaty. Nadto powód wniósł o zasądzenie na jego rzecz od pozwanego kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu powód wskazał, że na dochodzoną pozwem kwotę składają się należność główna w wysokości 665,55 zł., odsetki umowne naliczone do dnia 30 czerwca 2015 r. w wysokości 27,64 zł. oraz opłaty i prowizje w wysokości 54 zł. Powyższe należności wynikają z umowy kredytu nr (...)- (...) zawartej w dniu 18 stycznia 2012 r., która uległa rozwiązaniu w dniu 25 maja 2015 r.

(pozew k. 2- 3)

Nakazem zapłaty z dnia 9 października 2015 roku Sąd Rejonowy dla Łodzi Widzewa w Łodzi zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 747,19 zł. z umownymi odsetkami zgodnie z żądaniem pozwu oraz kwotę 210,38 zł. tytułem zwrotu kosztów postępowania.

(nakaz zapłaty k. 4)

W dniu 3 listopada 2015 r. M. D., reprezentowany przez pełnomocnika będącego radcą prawnym, złożył sprzeciw, którym zaskarżył powyższy nakaz w całości, podnosząc, że spełnił zobowiązanie w całości. W uzasadnieniu pozwany wskazał, że w dniu 18 stycznia 2012 r. poza zawarciem umowy kredytu nr (...)- (...), zawarł także umowę o prowadzenie rachunku bankowego (...). Spłata kredytu miała następować wyłącznie poprzez udostępnienie na rachunku bankowym środków w odpowiedniej wysokości w dniu spłaty każdej raty kredytu. W dniu 18 stycznia 2012 r. powód nie pobierał opłat z tytułu prowadzenia rachunku bankowego. Pod koniec 2013 r. pozwany zaczął być obciążany opłatą z tytułu prowadzenia rachunku bankowego, pomimo, że zgodnie z „Regulaminem otwierania i prowadzenia rachunków dla osób fizycznych w Banku (...)” zmiana „Taryfy opłat i prowizji bankowych stosowanych przez Bank (...) S.A” powinna zostać doręczona co najmniej na dwa miesiące kalendarzowe przed jej wprowadzeniem, a jedyne pismo jakie pozwany otrzymał w powyższej sprawie pochodziło z 10 grudnia 2013 r. Wobec tego w ocenie strony pozwanej, M. D. mógł zostać obciążony kosztami prowadzenia rachunku bankowego dopiero od marca 2014 r. Pozwany w dniu 21 stycznia 2014 r. odstąpił od umowy prowadzenia rachunku bankowego oraz od umowy kredytu, a następnie spłacił całe zadłużenie w sposób określony w umowie. Niedopłata na rachunku bankowym była spowodowana wyłącznie potrącaniem z niego przez powoda opłat z tytułu prowadzenia rachunku bankowego. Zatem nie było zasadne przetrzymywanie przez powoda kwoty przeznaczonej przez pozwanego na całkowitą spłatę kredytu na rachunku depozytowym oraz spłacanie poszczególnych rat kredytu i naliczanie odsetek. Ponadto zdaniem strony pozwanej, w związku z wprowadzeniem opłaty z tytułu prowadzenia rachunku bankowego, powód powinien zaproponować zawarcie aneksu do umowy kredytu, gdyż zmieniła się całkowita kwota do zapłaty

(sprzeciw k. 5 v.- 6 v.)

Postanowieniem z dnia 6 listopada 2015 roku Sąd Rejonowy Lublin- Zachód w Lublinie przekazał sprawę do Sądu Rejonowego dla Łodzi- Widzewa w Łodzi z uwagi na wniesienie sprzeciwu.

(postanowienie k. 16)

W piśmie z dnia 30 maja 2016 r. powód podtrzymał żądanie pozwu podnosząc, że jego roszczenie wynika z umowy kredytu, zatem wszelkie zarzuty podnoszone przez stronę pozwaną, a dotyczące umowy o prowadzenie rachunku bankowego są bezpodstawne. Ze złożonego przez stronę powodową wykazu jasno wynika, że pozwany nie zapłacił w całości ostatniej raty kredytu, ponieważ nie zapewnił na rachunku bankowym wystarczających środków pieniężnych. Zdaniem strony powodowej pobieranie opłat za prowadzenie rachunku bankowego nie spowodowało konieczności podpisania aneksu do umowy kredytu, gdyż nie zwiększało kwoty kredytu. Dokonana przez pozwanego w dniu 5 marca 2014 r. wpłata została zaksięgowana jako nadpłata i rozksięgowana w terminach wymagalności poszczególnych rat. W ocenie strony powodowej M. D. nie odstąpił skutecznie od umowy kredytu, gdyż po pierwsze brak jest dowodu dotarcia oświadczenia do powoda, a po drugie pozwanemu przysługiwało takie uprawnienie wyłącznie w ciągu 14 dni od zawarcia umowy kredytu.

(pismo powoda k. 75- 76)

Do zamknięcia rozprawy stanowisko stron nie uległo zmianie.

(protokół rozprawy k. 111)

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 18 stycznia 2012 r. M. D. zawarł z Bankiem (...) S.A. z siedzibą w B. umowę o kredyt gotówkowy (...) nr (...)- (...), a także umowę o prowadzenie rachunku bankowego (...). Spłata kredytu miała następować wyłącznie poprzez udostępnienie na rachunku bankowym środków w odpowiedniej wysokości w dniu spłaty każdej raty kredytu. W dniu zawarcia umowy powód nie pobierał opłat z tytułu prowadzenia rachunku bankowego.

(umowa kredytu gotówkowego k. 40- 42, umowa o prowadzenie rachunku bankowego k. 63- 65)

Pismem z dnia 10 grudnia 2013 r. Bank (...) S.A. z siedzibą w B. poinformował, że z dniem 18 listopada 2013 r. uległy zmianie zapisy „Taryfy opłat i prowizji bankowych stosowanych przez Bank (...) S.A” w zakresie sposobu ustalania wysokości oprocentowania kredytów, formy dokonywania zmian warunków Umowy w zakresie opłat i prowizji oraz kosztów wezwania do zapłaty/upomnienia dotyczącego przeterminowanych rat kredytu/pożyczki i odsetek karnych.

(pismo powoda k. 68- 69)

W dniu 21 stycznia 2014 r. M. D. złożył stronie powodowej pismo, w którym „odstąpił” od umowy prowadzenia rachunku bankowego (...) oraz od umowy kredytu nr (...)- (...).

(oświadczenie o odstąpieniu od umowy prowadzenia rachunku bankowego k. 66, oświadczenie o odstąpieniu od umowy kredytu k. 67)

W dniu 5 marca 2014 r. M. D. dokonał przelewu kwoty 7.712,36 zł. tytułem całkowitej spłaty kredytu nr (...)- (...).

(potwierdzenie wykonania przelewu k. 106)

Pismami z dnia 25 lutego 2015 r., 3 marca 2015 r. i 13 kwietnia 2015 r. Bank (...) S.A. z siedzibą w B. wzywał M. D. do zapłaty kwot odpowiednio 705,93 zł., 725,02 zł. i 732,79 zł. wynikających z zadłużenia z umowy kredytu nr (...)- (...).

(wezwania do zapłaty k. 86- 88)

Pismem z dnia 13 marca 2014 r. Bank (...) S.A. z siedzibą w B. poinformował M. D., że w dniu 5 marca 2014 r. na konto umowy kredytowej nr (...) wpłynęła kwota 7.712,36 zł., jednak nie była to kwota wystarczająca do całkowitej spłaty kredytu. W związku z tym strona powodowa poprosiła o dokonanie wpłaty kwoty 264,97 zł.

(pismo powoda k. 93)

Pismem, które wpłynęło do Banku (...) S.A. z siedzibą w B. w dniu 21 marca 2014 r. M. D. zażądał anulowania wszelkich opłat i prowizji niezgodnych z umową o kredyt gotówkowy nr (...)- (...). Ponadto pozwany zażądał zamknięcia obu rachunków bankowych w związku z odstąpieniem od obu umów i spłatą całego kapitału kredytu. (reklamacja k. 94)

Pismem z dnia 8 kwietnia 2014 r. Bank (...) S.A. z siedzibą w B. poinformował M. D., że tak jak wszystkich swoich klientów, również pozwanego poinformował o zmianach w „Regulaminach otwierania i prowadzenia rachunków dla osób fizycznych w Banku (...) S.A.” oraz „Taryfie opłat i prowizji bankowych stosowanych przez Bank (...) S.A.”. Zgodnie z tymi zmianami została wprowadzona prowizja za prowadzenie rachunku oszczędnościowo- rozliczeniowego w wysokości 5 zł. miesięcznie, w związku z czym powód naliczył powyższą opłatę w dniach 27 września 2013 r., 29 października 2013 r., 28 listopada 2013 r., 27 grudnia 2013 r. i 29 stycznia 2014 r. Spowodowało to niedobór środków na pokrycie rat kredytu nr (...)- (...), w związku z tym powód naliczył koszty upomnień i odsetki.

(pismo powoda k. 95- 97)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów znajdujących się w aktach sprawy, których prawdziwości nie kwestionowała żadna ze stron procesu.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo podlegało oddaleniu w całości.

W przedmiotowej sprawie powód Bank (...) S.A. z siedzibą w B. dochodził od M. D. zapłaty kwoty 747,19 zł. z umownymi odsetkami w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP od kwoty 665,55 zł. od dnia 1 lipca 2015 r. do dnia zapłaty, a od kwoty 27,64 zł. od dnia 16 lipca 2015 r. do dnia zapłaty, z tytułu zawartej przez strony umowy kredytu nr (...)- (...).

W ocenie powoda wszelkie zarzuty podnoszone przez stronę pozwaną, a dotyczące umowy o prowadzenie rachunku bankowego były bezpodstawne. Z tym stanowiskiem strony powodowej nie sposób się zgodzić, gdyż zgodnie z zawartą przez strony umową kredytu, spłata kredytu miała następować wyłącznie poprzez udostępnienie na rachunku bankowym środków w odpowiedniej wysokości w dniu spłaty każdej raty kredytu, a pozwany w dniu 5 marca 2014 r. dokonał przelewu kwoty 7.712,36 zł. na powyższy (...) tytułem całkowitej spłaty kredytu nr (...)- (...). Jedynie z treści pisma powoda 8 kwietnia 2014 r. można wywieść, że zadłużenie po stronie M. D. powstało na skutek wprowadzenia opłaty miesięcznej za prowadzenie rachunku oszczędnościowo- rozliczeniowego. Z kolei zdaniem M. D., zaczął być on bezpodstawnie obciążany powyższą opłatą, gdyż zgodnie z „Regulaminem otwierania i prowadzenia rachunków dla osób fizycznych w Banku (...)” zmiana „Taryfy opłat i prowizji bankowych stosowanych przez Bank (...) S.A” powinna zostać doręczona co najmniej na dwa miesiące kalendarzowe przed jej wprowadzeniem. Co prawda powód w piśmie z dnia 8 kwietnia 2014 r. twierdził, że na adres wskazany w umowie kredytu wysłał do pozwanego zawiadomienie o zmianie zarówno regulaminu, jak i taryfy. Jednak powyższa okoliczność była kwestionowana przez M. D., który podał, że jedyne pismo jakie otrzymał pochodziło z 10 grudnia 2013 r. Pomimo stanowiska procesowego strony pozwanej w tej kwestii, powód nie przedstawił żadnego dowodu na doręczenie informacji o zmianie regulaminu i taryfy we wcześniejszym okresie. Wobec tego należy się zgodzić z M. D., że pozwany mógł zostać obciążony kosztami prowadzenia rachunku bankowego dopiero od marca 2014 r. W związku z tym naliczanie opłat w wysokości 5 zł. miesięcznie w dniach 27 września 2013 r., 29 października 2013 r., 28 listopada 2013 r., 27 grudnia 2013 r. i 29 stycznia 2014 r., o których mowa w piśmie z dnia 8 kwietnia 2014 r., było dokonane nieprawidłowo. (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w B. błędnie naliczał pozwanemu opłaty z tytułu prowadzenia rachunku oszczędnościowo- rozliczeniowego, to niesłuszne było także naliczanie kosztów z tytułu upomnień.

Powyższy wniosek Sądu ma o tyle istotne znaczenie, że w pismach kierowanych do pozwanego, strona powodowa podkreślała, że kredyt nr (...)- (...) jest kredytem typu annuitetowego i do jego całkowitej spłaty powinna być wyliczona odpowiednia kwota, na którą składa się kapitał po ostatniej uregulowanej racie plus odsetki od dnia ostatniej spłaconej raty przynajmniej do dnia wpływu tej kwoty na konto kredytowe. Pomimo tego twierdzenia strona powodowa nie wykazała, że dokonana przez pozwanego w dniu 5 marca 2014 r. wpłata kwoty 7.712,36 zł. nie zaspokoiła w całości roszczenia powoda. Strona powodowa przedstawiła jedynie listę operacji na rachunku bankowym, z którego środki były przeznaczone na spłatę kredytu.

W tym zakresie powód nie sprostał ciążącemu na nim zgodnie z treścią art. 6 k.c., ciężarowi udowodnienia okoliczności faktycznych, z których wywodzi skutki prawne. Zgodnie z powołanym przepisem ciężar udowodnienia twierdzenia faktycznego spoczywa na tej stronie, która z tego twierdzenia wywodzi skutki prawne. W przedmiotowej sprawie to powód winien udowodnić, że pozwany powinien zapłacić mu należność w opisanej pozwem wysokości. Stosownie bowiem do treści art. 232 k.p.c. to strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Oznacza to, że obecnie Sąd nie jest odpowiedzialny za wynik postępowania dowodowego, a ryzyko nieudowodnienia podstawy faktycznej żądania ponosi powód. Wskazać przy tym należy, że obowiązujące przepisy (art. 207 § 6 k.p.c.) nakazują stronom postępowania przytaczanie okoliczności faktycznych i dowodów, co do zasady wraz z pierwszym pismem, w którym zajmuje stanowisko w sprawie (pozwie, odpowiedzi na pozew, sprzeciwie). Już zatem w treści pozwu powód winien niezwłocznie przedstawić wszelkie wnioski dowodowe i dowody na uzasadnienie swoich twierdzeń faktycznych (B. K., Rozważania o "braku zwłoki" jako podstawie uwzględnienia spóźnionego materiału procesowego na gruncie art. 207 § 6 oraz 217 § 2 k.p.c. Artykuł. S. P.. (...)-148), a nie zrobił tego. Wskazać bowiem należy, że § 2 art. 217 k.p.c. jasno wskazuje, że fakty i dowody winny być przytaczane „we właściwym czasie” pod rygorem ich pominięcia jako spóźnionych (por. Komentarz do art. 217 Kodeksu postępowania karnego: P. Telenga i inni, Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz. WKP, 2012; T. Żyznowski i inni, Kodeks postępowania karnego. Komentarz. Tom I. Artykuły 1-366. Lex, 2013; B. Karolczyk, Rozważania o "braku zwłoki" jako podstawie uwzględnienia spóźnionego materiału procesowego na gruncie art. 207 § 6 oraz 217 § 2 k.p.c. Artykuł. St.Prawn. 2012/1/123-148). Skoro Sąd podzielił stanowisko pozwanego co do niezasadności naliczania opłat za prowadzenie rachunku oszczędnościowo- rozliczeniowego, to w konsekwencji identyczny wniosek Sąd musiał powziąć w zakresie kosztów upomnień. Jak już była mowa o tym powyżej strona powodowa nie przedstawił żadnego rozliczenia umowy kredytu. Działając w ten sposób powód pozbawił Sąd możliwości dokonania weryfikacji, czy przysługiwała mu wobec M. D. wierzytelność w dochodzonej pozwem wysokości. Potrzeba dokonania przez Sąd takich ustaleń była tym bardziej aktualna w przedmiotowym postępowania, gdyż pozwany zaskarżył nakaz zapłaty w całości i wnosił o oddalenie powództwa.

Bezspornym w niniejszej sprawie było to, że M. D. w dniu 5 marca 2014 r. dokonał przelewu kwoty 7.712,36 zł. wpisując w tytule spłaty „całkowita spłata kredytu nr (...)- (...)”. Wcześniej, bo w dniu 21 stycznia 2014 r. M. D. złożył stronie powodowej dwa pisma, w których „odstąpił” od umowy prowadzenia rachunku bankowego (...) oraz od umowy kredytu nr (...)- (...). Co prawda strona powodowa podnosiła, że brak jest dowodu dojścia do niej powyższych oświadczeń pozwanego. Jednak powyższy zarzut jest nietrafny, gdyż na obu pismach widnieje adnotacja „przyjęto 21.21.2014” wraz z parafą. Natomiast należy przyznać rację powodowi, że pozwanemu nie przysługiwało uprawnienie do odstąpienia od obu umów. Faktycznie zgodnie z umową kredytu M. D. mógł od niej odstąpić w terminie 14 dni od zawarcia umowy. Oś sporu ogniskowała się wokół ustalenia, czy przedmiotowa wpłata mogła być postrzegana przez powoda jako wcześniejsza spłata kredytu przed terminem określonym w umowie. W ocenie Sądu na tak postawione pytanie należy odpowiedzieć twierdząco. Co prawda strona powodowa podnosiła, że zachowanie pozwanego było niezgodne z regulaminem, jednak nie złożyła do akt sprawy jego treści. W ten sposób powód pozbawił Sąd możliwości ustalenia warunków regulaminu dotyczących wcześniejszej spłaty kredytu.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. regulującego zasadę odpowiedzialności stron za wynik procesu. Pozwany wygrał proces w całości, a zatem należy mu się od strony powodowej zwrot kosztów procesu. Na koszty poniesione przez stronę pozwaną złożyły się koszty zastępstwa procesowego wykonywanego przez radcę prawnego w kwocie 180 zł.- § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2013, poz. 490 j.t.).

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w sentencji.