Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 czerwca 2018 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi-Widzewa w Łodzi VIII Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: S.S.R. Bartek Męcina

Protokolant: st. sekr. sąd. Ewa Ławniczak

po rozpoznaniu w dniu 4 czerwca 2018 roku w Łodzi

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) S.A. w W.

przeciwko R. P.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego R. P. na rzecz powoda (...) S.A. w W. kwotę 5.208,45 zł (pięć tysięcy dwieście osiem złotych czterdzieści pięć groszy) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 9 sierpnia 2017 r. do 4 czerwca 2018 r.,

2.  zasądzoną w punkcie 1 (pierwszym) kwotę 5.208,45 zł (pięć tysięcy dwieście osiem złotych czterdzieści pięć groszy) rozkłada na 26 (dwadzieścia sześć) miesięcznych rat, w tym:

a) 25 (dwadzieścia pięć) rat po 200 zł (dwieście złotych) każda,

b) ostatnia 26 (dwudziesta szósta) rata w wysokości 208,45 zł (dwieście osiem złotych czterdzieści pięć groszy), płatnych z góry do 15-go (piętnastego) dnia każdego miesiąca z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w przypadku uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat, ustalając termin płatności pierwszej raty do 15-go (piętnastego) dnia miesiąca następującego po dniu uprawomocnienia się wyroku,

3.  zasądza od pozwanego R. P. na rzecz powoda (...) S.A. w W. kwotę 2.067 zł. (dwa tysiące sześćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt VIII C 126/18

UZASADNIENIE

W dniu 22 września 2017 roku (...) Spółka Akcyjna w W. wytoczył przeciwko R. P. w elektronicznym postępowaniu upominawczym powództwo o zapłatę kwoty 5.208,45 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 9 sierpnia 2017 roku do dnia zapłaty, a także wniósł o zasądzenie zwrotu kosztów procesu. W uzasadnieniu powód podniósł, że w dniu 17 czerwca 2013 roku zawarł z R. P. umowę o kredyt gotówkowy na okres 60 miesięcy. Pozwany nie wywiązał się z obowiązku spłaty zobowiązań wynikających z powyższej umowy, w związku z czym powód pismem z dnia 19 kwietnia 2017 r. wypowiedział umowę o kredyt gotówkowy. Zobowiązanie pozwanego stało się wymagalne w dniu 25 lipca 2017 r. Na dochodzoną pozwem należność składają się następujące kwoty: 4.893,02 zł z tytułu należności głównej, 268,56 zł z tytułu odsetek umownych naliczonych od kapitału w kwocie 4.893,02 zł za okres od dnia 19 grudnia 2016 roku do dnia 25 lipca 2017 r. według stopy procentowej w wysokości 10 % w skali roku oraz 46,87 zł z tytułu odsetek karnych naliczonych za okres od dnia 26 lipca 2017 roku do dnia 8 sierpnia 2017 r. od przeterminowanego zadłużenia w kwocie 4.893,02 zł według stopy procentowej w wysokości 10 % w skali roku.

(pozew k. 2- 4)

Postanowieniem z dnia 23 października 2017 roku Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie przekazał sprawę do Sądu Rejonowego dla Łodzi- Widzewa w Łodzi z uwagi na brak podstaw do wydania nakazu.

(postanowienie k. 11)

W pozwie złożonym na urzędowym formularzu powód podtrzymał żądanie pozwu oraz uzasadnił je w sposób podobny jak w elektronicznym postępowaniu upominawczym.

(pozew złożony na urzędowym formularzu k. 9- 12)

W dniu 13 grudnia 2017 roku Sąd Rejonowy dla Łodzi- Widzewa w Łodzi wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, którym zasądził od pozwanego na rzecz powoda dochodzoną wierzytelność wraz z kosztami procesu.

(nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym k. 68)

Powyższy nakaz pozwany zaskarżył sprzeciwem w całości, wnosząc o oddalenie powództwa i podnosząc kilka zarzutów. W razie uznania powództwa R. P. wniósł o rozłożenie świadczenia na raty i nieobciążanie kosztami procesu.

(sprzeciw k. 71- 72)

Postanowieniem z dnia 24 stycznia 2018 roku Sąd Rejonowy dla Łodzi- Widzewa w Łodzi oddalił wniosek pozwanego o zwolnienie od kosztów sądowych.

(postanowienie k. 79- 80)

Na rozprawie w dniu 4 czerwca 2018 r. pozwany nie kwestionując powództwa ani co do zasady, ani co do wysokości, wniósł o rozłożenie należności na raty.

(protokół rozprawy k. 98- 99)

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 15 czerwca 2013 roku R. P. zawarł z (...) Bank Spółka Akcyjna w W. umowę kredytu gotówkowego nr (...). Na podstawie umowy bank przyznał pozwanemu kredyt gotówkowy w wysokości 8.010,12 zł na dowolny cel konsumpcyjny. Spłata kredytu następować miała w okresach miesięcznych w 84 ratach, począwszy od 14 sierpnia 2013 r. do 14 lipca 2020 r. do 14 dnia każdego miesiąca, zgodnie z harmonogramem spłat kredytu będącym integralną częścią umowy. Kredyt był oprocentowany według zmiennej stopy procentowej, która wynosiła 14,29 % w stosunku rocznym. Wysokość zmiennej stopy procentowej ustalona została jako suma stałej marży powoda i zmiennej stawki bazowej obowiązującej u powoda. W związku z zawarciem umowy pozwany zobowiązał się do zapłaty na rzecz powoda prowizji z tytułu udzielenia kredytu w wysokości 593,34 zł. Niespłacenie kredytu w terminie mogło skutkować wypowiedzeniem umowy kredytu przez powoda.

(umowa kredytu k. 37- 41, regulamin kredytów konsumpcyjnych dla osób fizycznych k. 45- 47, zeznania pozwanego k. 99)

Pozwany nie wywiązał się z warunków umowy i nie dokonywał wymaganych spłat rat kredytu w kwotach i terminach wskazanych w harmonogramie, doprowadzając do powstania zadłużenia w wysokości ponad 5.000 zł.

(elektroniczne zestawienie operacji k. 53- 66, zeznania pozwanego k. 99)

Pismem z dnia 19 kwietnia 2017 roku powód wypowiedział R. P. umowę kredytu gotówkowego nr (...) z zachowaniem 30 dniowego terminu wypowiedzenia z powodu braku spłaty zobowiązania zgodnie z warunkami umowy. Pismo zostało doręczone w dniu 27 kwietnia 2017 r.

(wypowiedzenie umowy k. 50, potwierdzenie odbioru k. 51- 52)

W wyciągu z ksiąg bankowych nr (...) z dnia 8 sierpnia 2017 roku powód określił wysokość zobowiązania pozwanego na łączną kwotę 5.208,45 zł, z czego kwota 4.893,02 zł stanowiła należność główną.

(wyciąg z ksiąg bankowych k. 48)

R. P. samodzielnie prowadzi gospodarstwo domowe, ponosi koszty utrzymania wynajmowanego mieszkania w kwocie 800- 1.000 zł miesięcznie. Pozwany utrzymuje się z wynagrodzenia w kwocie 2.400 zł. Ponieważ R. P. pracuje w Ł., a mieszka w P., ponosi koszty dojazdów do pracy w wysokości 150- 200 zł miesięcznie. Pozwany spłaca dwa inne zobowiązania z tytułu umów pożyczek, jedno w wysokości 200 zł miesięcznie, a drugie w wysokości 300 zł miesięcznie.

(zeznania pozwanego k. 99)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił bądź jako bezsporny, bądź na podstawie znajdujących się w aktach sprawy dowodów z dokumentów, których prawidłowość i rzetelność sporządzenia nie budziła wątpliwości, nie była również kwestionowana przez strony, a także na podstawie zeznań R. P..

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo było zasadne w całości.

W przedmiotowej sprawie (...) Spółka Akcyjna w W. wniósł o zasądzenie od R. P. kwoty 5.208,45 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 9 sierpnia 2017 roku do dnia zapłaty, tytułem zadłużenia wynikającego z zawartej w dniu 15 czerwca 2013 roku umowy o kredyt gotówkowy. Ostatecznie R. P. nie kwestionował powództwa co do zasady, ani jego wysokości, a jedynie wniósł o rozłożenie należności na raty.

Niesporne były twierdzenia faktyczne powoda o tym, że R. P. zawarł z nim umowę kredytu gotówkowego, na podstawie której bank przyznał pozwanemu kredyt w wysokości 8.010,12 zł na dowolny cel konsumpcyjny. Istnienie zobowiązania R. P. potwierdzają umowa o kredyt gotówkowy, wyciąg z ksiąg banku oraz elektroniczne zestawienie operacji, z których wynika wysokość otrzymanego przez pozwanego kapitału, data i wysokość jego spłaty, a także wysokość naliczonych przez bank odsetek. Również pozwany potwierdził istnienie swojego zobowiązania wobec powoda w kwocie przekraczającej 5.000 zł. Skoro więc R. P. otrzymał kredyt gotówkowy, z którego skorzystał i zobowiązał się do jego terminowej spłaty wraz z odsetkami, którego to obowiązku nie dotrzymał, powód miał prawo żądać od pozwanego spłaty zaległości, na którą złożyły się 4.893,02 zł z tytułu należności głównej, 268,56 zł z tytułu odsetek umownych naliczonych od kapitału w kwocie 4.893,02 zł za okres od dnia 19 grudnia 2016 roku do dnia 25 lipca 2017 r. według stopy procentowej w wysokości 10 % w skali roku oraz 46,87 zł z tytułu odsetek karnych naliczonych za okres od dnia 26 lipca 2017 roku do dnia 8 sierpnia 2017 r. od przeterminowanego zadłużenia w kwocie 4.893,02 zł według stopy procentowej w wysokości 10 % w skali roku.

Podkreślić należy, że strona powodowa miała prawo, oprócz żądania należności głównej, żądać za czas opóźnienia odsetek w umówionej wysokości, jako że zgodnie z treścią przepisu art. 481 § 1 k.c., jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik nie ponosi odpowiedzialności, przy czym dłużnik jest w opóźnieniu jeżeli nie spełnia świadczenia w określonym terminie. Jeżeli zaś stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe; jednakże gdy wierzytelność jest oprocentowana według stopy wyższej niż stopa ustawowa, wierzyciel może żądać odsetek za opóźnienie według tej wyższej stopy (art. 481 § 2 k.c.). Dlatego też Sąd zasądził kwotę 5.208,45 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 9 sierpnia 2017 r. do dnia wydania wyroku, czyli do 4 czerwca 2018 r.

R. P. złożył wniosek o rozłożenie dochodzonej w pozwie należności na raty. Zgodnie z przepisem art. 320 k.p.c., w szczególnie uzasadnionych wypadkach Sąd może w wyroku rozłożyć na raty zasądzone świadczenie. Przepis ten daje Sądowi możliwość orzekania o sposobie spełnienia świadczenia w sposób bardziej dogodny dla zobowiązanego, aniżeli wynikałoby to z regulacji prawa materialnego. Uprawnienie do rozłożenia zasądzonego świadczenia na raty przysługuje Sądowi w szczególnie uzasadnionych wypadkach, a więc w sytuacjach, w których ze względu na stan majątkowy, rodzinny czy zdrowotny spełnienie zasądzonego świadczenia byłoby dla pozwanego niemożliwe do wykonania lub w każdym razie bardzo utrudnione i narażałoby go na niepowetowane szkody. Oczywistym jest przy tym, iż rozłożenie zasądzonego świadczenia na raty może mieć miejsce li tylko wówczas, gdy jego spełnienie w tej formie jest przez pozwanego obiektywnie możliwe. O ile, bowiem rolą omawianego rozwiązania jest wydłużenie terminu zapłaty świadczenia przez dłużnika, a tym samym, uchronienie go od postępowania egzekucyjnego oraz naliczania kolejnych odsetek, o tyle rozwiązanie to nie może naruszać praw wierzyciela i doprowadzać do jego pokrzywdzenia, co niewątpliwie nastąpiłoby, gdyby sytuacja finansowa dłużnika nie dawała realnych szans na terminową spłatę świadczenia w ratach. R. P. samodzielnie prowadzi gospodarstwo domowe, ponosi koszty utrzymania wynajmowanego mieszkania w kwocie 800- 1.000 zł. Pozwany utrzymuje się z wynagrodzenia w kwocie 2.400 zł. Ponieważ R. P. pracuje w Ł., a mieszka w P., ponosi koszty dojazdów do pracy w wysokości 150- 200 zł miesięcznie. Pozwany spłaca dwa inne zobowiązania z tytułu umów pożyczek, jedno w wysokości 200 zł miesięcznie, a drugie w wysokości 300 zł. miesięcznie. Zatem w świetle przytoczonych okoliczności, w ocenie Sądu zachodzą obiektywne podstawy do przyjęcia, że R. P. z jednej strony nie jest w stanie zaspokoić jednorazowo roszczenia powoda, a z drugiej jego rozłożenie na raty umożliwi pozwanemu stopniowe uregulowanie swojego zobowiązania.

Dlatego też zasądzoną kwotę 5.208,45 zł. Sąd rozłożył na 26 miesięcznych rat, w tym 25 rat po 200 zł każda, a ostatnia 26-ta rata w wysokości 208,45 zł, płatnych z góry do piętnastego dnia każdego miesiąca z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w stosunku rocznym, ustalając termin płatności pierwszej raty do piętnastego dnia miesiąca następującego po dniu uprawomocnienia się wyroku.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie przepisu art. 98 § 1 k.p.c., który stanowi, że strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw. Powód wygrał proces w całości, a zatem należy mu się od pozwanego zwrot kosztów procesu w pełnej wysokości. Dlatego też Sąd zasądził od R. P. na rzecz powoda kwotę 2.067 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, na które złożyły się opłata od pozwu- 250 zł, koszty zastępstwa procesowego w stawce minimalnej- 1.800 zł (§ 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych z dnia 22 października 2015 r. (Dz.U. 2015, poz. 1804) oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa- 17 zł.

Z tych względów orzeczono, jak w sentencji.