Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 listopada 2022 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi-Widzewa w Łodzi VIII Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący Sędzia Tomasz Kalsztein

Protokolant st. sekr. sąd. Dorota Piasek

po rozpoznaniu w dniu 25 października 2022 roku w Łodzi

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w B.

przeciwko Towarzystwu (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w B. kwotę 3.615,95 zł (trzy tysiące sześćset piętnaście złotych i dziewięćdziesiąt pięć groszy) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 5 października 2021 roku do dnia zapłaty;

2.  zasądza od pozwanego Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w B. kwotę 1.817 zł (jeden tysiąc osiemset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu;

3.  nakazuje zwrócić pozwanemu Towarzystwu (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W. ze Skarbu Państwa-Sądu Rejonowego dla Łodzi-Widzewa w Łodzi kwotę 81,81 zł (osiemdziesiąt jeden złotych i osiemdziesiąt jeden groszy) tytułem niewykorzystanej zaliczki.

Sygn. akt VIII C 70/22

UZASADNIENIE

W pozwie złożonym w dniu 13 stycznia 2022 roku powód – (...) Sp. z o. o. z siedzibą w B., wniósł o zasądzenie od pozwanego Towarzystwa (...) S.A. z siedzibą w W. kwoty 3.615,95 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 5 października 2021 roku do dnia zapłaty oraz wniósł o zasądzenie na jego rzecz kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu wskazał, że w dniu 5 sierpnia 2021 roku doszło do zdarzenia, w wyniku którego uszkodzony został pojazd należący do poszkodowanej P. A. (1) marki P. (...) o nr rej. (...). Sprawca szkody był ubezpieczony w zakresie OC u pozwanego.

Uszkodzenia pojazdu uniemożliwiały jego dalszą jazdę, wobec czego został on przetransportowany z miejsca zdarzenia do warsztatu naprawczego. Koszt holowania wyniósł 2.094,20 zł, przy zastosowaniu stawki po 6,77 zł brutto za km oraz przy łącznym koszcie 200 zł brutto za załadunek i rozładunek.

Poszkodowana podjęła wielokrotne próby telefonicznego zgłoszenia pozwanemu szkody, jednakże z uwagi na brak kontaktu zgłoszenie szkody nastąpiło dopiero w dniu 6 sierpnia 2021 roku. Poszkodowana nie dysponowała innym pojazdem, z którego mogłaby korzystać, wobec czego samodzielnie wyszukała wypożyczalnię i na czas naprawy wynajęła od powoda samochód zastępczy tej samej klasy co pojazd uszkodzony tj. klasy F. Stawka dobowa najmu wyniosła 232,47 zł brutto, a sam najem trwał w okresie od 6 sierpnia 2021 roku do 1 września 2021 roku, tj. 25 dni. Poszkodowana korzystała z samochodu zastępczego do dnia następującego po dniu wpłaty odszkodowania za uszkodzony pojazd, która nastąpiła w dniu 31 sierpnia 2021 roku.

Powód nabył przedmiotową wierzytelność w zakresie kosztu najmu pojazdu zastępczego oraz kosztów holowania w drodze umowy cesji zawartej z poszkodowaną w dniu 1 września 2021 roku.

Po zgłoszeniu szkody w pozwany uznał co do zasady swoją odpowiedzialność z tytułu najmu pojazdu zastępczego i holowania uszkodzonego pojazdu. W zakresie najmu pojazdu zstępczego, pozwany uznał w całości czas najmu, zweryfikował natomiast stawkę dobową najmu do kwoty 126 zł brutto. W konsekwencji z tytułu najmu wypłacona została kwota 3.150 zł. W zakresie kosztów holowania pozwany przyznał powodowi kwotę 1.140 zł, przyjmując stawkę 3,50 zł za km oraz kwotę 160 zł brutto za załadunek i rozładunek.

Powód wskazał, iż pozwany w sposób niezrozumiały dokonał weryfikacji faktur VAT wystawionych przez powoda, nie przytaczając żadnych argumentów uzasadniających zajęte stanowisko. Wskazał, iż zastosowane przez powoda stawki mają charakter rynkowy. Podniósł, że pozwany według niezrozumiałych kryteriów obniżył wysokość stawki za najem, za kilometr holowania oraz stawki za załadunek i rozładunek pojazdu. (pozew k. 5-17)

W odpowiedzi na pozew pozwany, reprezentowany przez pełnomocnika w osobie adwokata, wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu według norm przepisanych.

Nie kwestionując zdarzenia rodzącego jego odpowiedzialność, ani uprawnienia poszkodowanej do korzystania z pojazdu zastępczego pełnomocnik pozwanego zakwestionował wysokość stawki najmu zastępczego zastosowanej przez powoda podnosząc, że w toku postępowania likwidacyjnego poszkodowana nie zgłaszała potrzeby najmu pojazdu zastępczego pomimo, iż stosowana informacja została przesłana do osoby upoważnionej do zgłoszenia szkody. Poszkodowana miała możliwość wynajęcia pojazdu zastępczego za pośrednictwem pozwanego przy znacznie niższej stawce, z czego jednak nie skorzystała przyczyniając się tym samym do zwiększenia rozmiarów szkody. Nadto podniósł, że powód nie wykazał, że zastosowane przez niego stawki najmu pojazdu, a także holowania, załadunku i rozładunku miały charakter rynkowy. Odnosząc się do poniesionych kosztów holowania wskazał dodatkowo uszkodzenia przedmiotowego pojazdu nie utrudniały załadunku i rozładunku, stąd przyjąć należy, że działania podejmowane przez powoda zmierzały do maksymalizacji kosztów. (odpowiedź na pozew k. 65-68)

Do zamknięcia rozprawy stanowiska stron nie uległy zmianie. Strona pozwana wypowiedziała się także w zakresie opinii biegłego sądowego.

(protokół rozprawy k. 51-95, k. 143, pismo procesowe k.135-135v.)

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 5 sierpnia 2021 roku w czwartek około godz. 13:30 na autostradzie (...) na wysokości M. S. Wschód, miało miejsce zdarzenie drogowe, na skutek którego uszkodzony został pojazd marki P. (...) o nr rej. (...) będący własnością P. A. (1). Uszkodzeniu uległ cały tył pojazdu, wyleciała tylna szyba. Uszkodzenia pojazdu uniemożliwiały jego dalszą jazdę. Na miejsce zdarzenia została wezwana policja.

Sprawca kolizji posiadał ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych u pozwanego. Poszkodowana bezpośrednio po zdarzeniu próbowała telefonicznie zgłosić zaistniałą szkodę pozwanemu, jednakże bezskutecznie, bowiem każdorazowo długo oczekiwała na połączenie, zaś po trzech sygnałach połączenie się rozłączało. Wobec powyższego poszkodowana postanowiła zlecić usługę holowania uszkodzonego pojazdu powodowi, którego ofertę odnalazła we własnym zakresie. Przy wyborze firmy kierowała się stawką oraz czasem przyjazdu. Uszkodzony pojazd został przetransportowany na wskazane przez poszkodowaną miejsce.

Poszkodowana potrzebowała pojazdu zastępczego, bowiem nie dysponowała innym pojazdem, z którego mogłaby korzystać. W tym celu przeszukała oferty dostępne w Internecie szukając najbardziej korzystnej oferty w segmencie adekwatnym do uszkodzonego pojazdu. P. A. (2) zwracała uwagę na cenę, zależało jej także na tym, by pojazd zastępczy miał automatyczną skrzynię biegów, a także by było to kombi i diesel. Tym sposobem natrafiła na ofertę powoda, która wydała się jej najkorzystniejsza.

(zeznania świadka P. A. (1) 00:04:43-00:23:38 w elektronicznym protokole rozprawy z dnia 23 marca 2022 roku k.51-95, dokumentacja w aktach szkody na płycie CD k. 82)

W dniu 6 sierpnia 2021 roku P. A. (1) zawarła z powodem umowę najmu pojazdu zastępczego marki B. (...) za stawkę dobową 189 zł netto. Umowa została zawarta na czas określony – do wypłaty odszkodowania przez firmę ubezpieczeniową, z przedłużeniem max. na czas niezwłocznej naprawy pojazdu przy szkodzie częściowej. W przypadku zakończenia umowy przed terminem, na który została zawarta, wynajmującemu przysługiwało odszkodowanie z tytułu utraconych z tego powodu korzyści, a niezależnie od tego najemca zobowiązany był do zapłaty kary umownej w kwocie 5.000 zł. Umowa nie przewidywała kaucji, zniesiony był udział własny i limit km, brak było kar umownych oraz opłat za przygotowanie i podstawienie pojazdu. W oświadczeniu do umowy P. A. (1) wskazała, że pojazd zastępczy jest jej potrzebny do wykonywania czynności związanych z prowadzeniem gospodarstwa domowego (zakupy, przewóz rzeczy itp.). (...) zastępcze zostało podstawione pod dom poszkodowanej. Pojazd zastępczy wykorzystywała w takim samym zakresie co pojazd uszkodzony, tj. do dojazdów do pracy, zawożenia dziecka na treningi, do robienia zakupów.

Po zawarciu przedmiotowej umowy najmu pojazdu zastępczego poszkodowana w dniu 6 sierpnia 2021 roku zgłosiła pozwanemu szkodę za pośrednictwem Internetu. Pozwany przyjął szkodę i prowadził postępowanie likwidacyjne pod nr (...)-01. W formularzu zgłoszenia szkody poszkodowana zaznaczyła, że korzysta już z pojazdu zastępczego. Formularz zawierał jedynie ogólnikową informację, iż w przypadku najmu pojazdu we własnym zakresie ubezpieczyciel uzna celowe i ekonomicznie uzasadnione koszty najmu pojazdu zastępczego (tj. takie jakie ubezpieczyciel poniósłby w przypadku najmu za pośrednictwem wypożyczalni z nim współpracujących) oraz informację, iż akceptowana stawka dobowa za najem pojazdu zastępczego segmentu jak pojazd uszkodzony wynosi 126 zł brutto. Po zgłoszeniu szkody ubezpieczyciel nie kontaktował się z poszkodowaną telefonicznie. Poszkodowana dostała jedynie za pośrednictwem poczty elektronicznej pismo z ofertą wykupu pojazdu uszkodzonego, pozwany nie poinformował poszkodowanej o możliwości wypożyczenia auta z wypożyczalni współpracującej z ubezpieczalnią.

(zeznania świadka P. A. (1) 00:04:43-00:23:38 w elektronicznym protokole rozprawy z dnia 23 marca 2022 roku k.51-95, umowa najmu k. 30, oświadczenie do umowy k. 31, formularz zgłoszenia szkody k. 76-77)

Tytułem holowania uszkodzonego pojazdu powód wystawił poszkodowanej P. A. (1) fakturę VAT nr (...) na kwotę 2.094,20 zł brutto, na którą złożyły się:

- dojazd z Ł., Al. (...) II 35 na miejsce zdarzenia do autostrady (...) na wysokości M. S. Wschód - 26 km po stawce 5,50 zł netto za kilometr,

- załadunek uszkodzonego pojazdu – 100 zł brutto,

- transport z miejsca zdarzenia do Ł., Ł., ul. (...) km po stawce 5,50 zł netto za kilometr,

- rozładunek uszkodzonego pojazdu – 100 zł brutto;

-powrót do bazy (Łodzi, Al. (...) II 35)– 10 km po stawce 5,50 zł netto za kilometr.

(faktura VAT- k. 43, specyfikacja k. 46)

W dniu 31 sierpnia 2021 roku pozwany wypłacił poszkodowanej odszkodowanie z tytułu uszkodzenia pojazdu,

Najem pojazdu zastępczego zakończył się następnego dnia po wypłacie poszkodowanej odszkodowanie, tj. w dniu 1 września 2021 roku, tj. po 25 dobach. Tego samego dnia powód wystawił na P. A. (1) fakturę VAT nr (...) z tytułu najmu pojazdu zastępczego w okresie 25 dni na kwotę 4.725,00 zł netto, 5.811,75 zł brutto, płatną w terminie 7 dni.

(faktura k. 32, okoliczności bezsporne)

W dniu 1 września 2021 poszkodowana zawarła z powodem umowę cesji wierzytelności, której przedmiotem była wierzytelność wynikająca z prawa do uzyskania odszkodowania względem pozwanego za wyrządzoną szkodę z tytułu kosztów najmu pojazdu zastępczego oraz umowę cesji wierzytelności, której przedmiotem była wierzytelność wynikająca z prawa do uzyskania odszkodowania względem pozwanego za wyrządzoną szkodę z tytułu kosztów holowania uszkodzonego pojazdu.

(umowy cesji k. 29, k. 42)

Faktura za najem oraz za holowanie zostały przesłana ubezpieczycielowi za pośrednictwem poczty elektronicznej, który potwierdził ten fakt w wiadomości email z dnia 3 września 2021 roku.

Decyzją z dnia 6 września 2021 roku ubezpieczyciel przyznał na rzecz powoda odszkodowanie w wysokości 3.150 zł za najem auta zastępczego. W jej treści wyjaśnił, że uznał za zasadny 25-dniowy okres najmu, natomiast zweryfikował stawkę dobową do poziomu 126 zł, wskazując, że w toku postępowania likwidacyjnego poszkodowanej została przedstawiona propozycja najmu we współpracującej z pozwanym wypożyczalni oraz o akceptowanych stawkach najmu w przypadku wynajmu pojazdu we własnym zakresie. Co do kosztów holowania, pozwany przyznał odszkodowanie w łącznej kwocie 1.140 zł przyjmując stawkę na dystansie 280 km w wysokości 3,50 zł za km brutto oraz po 80 zł za załadunek i rozładunek, podnosząc, że stawki za kilometr holowania, załadunek i rozładunek zastosowane przez powoda odbiegają od cen występujących na rynku lokalnym. Nie zgadzając się z przedmiotową decyzją powód wywiódł od niej odwołanie . W odpowiedzi ubezpieczyciel podtrzymał swoje stanowisko.

(wydruk wiadomości email k. 44-45, decyzja k. 33-34, odwołanie k. 40, decyzja k. 36-37)

Dobowa stawka najmu pojazdu zastępczego w formie bezgotówkowej (OC sprawcy) dla segmentu D w 2021 roku (w miarę możliwości przy uwzględnieniu najmu bez limitu kilometrów, przy ubezpieczeniu AC, OC, NW, ze zniesieniem udziału własnego w szkodzie, w skrzyni automatycznej) kształtowała się na poziomie od 119 zł netto do 350 zł netto (od 146 zł brutto do 430 zł brutto).

Stawka za holowanie pojazdu może wynosić nawet do 6,50 zł za każdy km. Załadunek i rozładunek bez utrudnienia wynosi co najmniej od 50 zł do 100 zł netto, a na autostradzie może wynosić 150 zł netto. Częściej występuje jednak „ryczałt” za holowanie. Stawka jest ustalana indywidualnie po dojechaniu na miejsce szkody, w zależności od okoliczności, a podane ceny to baza wyjściowa. Na cenę holowania ma wpływ masa pojazdu, utrudnienia w załadunku, stopień uszkodzenia pojazdu, miejsce załadunku (ruchliwa droga, autostrada) pora dnia, dni świąteczne, ilość km do pokonania, niezbędne narzędzia/sprzęt, warunki pogodowe. Do przedmiotowego zdarzenia doszło w czwartek o 13:30, zatem nie był to dzień wolny, nie obowiązuje dodatek nocny z uwagi na godzinę szkody. Stawka 5,50 zł netto jest stawką mieszczącą się w przedziale stawek występujących na rynku lokalnym w dacie zdarzenia. Jest to stawka miesząca się w górnych granicach, lecz nie jest to stawka rażąco zawyżona. Cena za załadunek/ rozładunek pojazdu (netto 81,30 zł brutto 100 zł) także mieści się w przedziale stawek rynkowych za tę usługę.

(opinia biegłego sądowego 102-125)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie faktów bezspornych, a także w oparciu o zebrane w sprawie dokumenty, których autentyczność nie budziła wątpliwości Sądu oraz nie była kwestionowana przez stronę przeciwną, a także w oparciu o dowód z opinii biegłego oraz dowód z przesłuchania świadka P. A. (1). Zeznania świadka Sąd uznał za wiarygodnie, albowiem były spójne, logiczne, niekwestionowane przez stronę pozwaną oraz znajdowały potwierdzenie w pozostałym zebranym materiale dowodowym. W ocenie Sądu opinia sporządzona przez biegłego w niniejszej sprawie jest rzetelna, pełna, jasna i zasługuje na uwzględnienie, bowiem została wykonana z uwzględnieniem fachowej wiedzy i doświadczenia życiowego, oparta na obowiązujących przepisach prawa i wykonana zgodnie z nim. Biegły dokonał analizy całości materiału dowodowego, zgromadzonego w aktach niniejszej sprawy i na tej podstawie sformułował wnioski opinii.

Sąd zważył, co następuje:

W ocenie Sądu powództwo zasługiwało na uwzględnienie w części.

Materialnoprawną podstawę roszczeń powoda stanowi art. 822 § 1 k.c. zgodnie, z którym przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Jeżeli strony nie umówiły się inaczej, umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody o jakich mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego w umowie zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia (ar. 822 § 2 k.c.).

Warunki odpowiedzialności pozwanego, jako zakładu ubezpieczeń za szkodę spowodowaną przez ubezpieczonego przez niego posiadacza pojazdu mechanicznego określa ustawa z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 2214 t.j.). Zgodnie z art. 34 ust. 1 powyższej ustawy, z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem są zobowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia bądź też utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia. Odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem, najwyżej jednak do ustalonej w umowie sumy gwarancyjnej (art. 36 ust. 1 ustawy). Skoro zatem doszło do zderzenia dwóch pojazdów mechanicznych, to podstawę odpowiedzialności stanowi art. 415 k.c., bowiem jak wynika z art. 436 § 2 k.c. obowiązek naprawienia szkody związany jest z winą sprawcy.

W niniejszej sprawie ubezpieczyciel nie kwestionował swojej odpowiedzialności co do zasady, bowiem w toku postępowania likwidacyjnego uznał roszczenie powoda wypłacając odszkodowanie za część kosztów najmu pojazdu zastępczego w kwocie 3.150 zł oraz odszkodowanie za część kosztów holowania uszkodzonego pojazdu w kwocie 1.100,36 zł. Poza sporem pozostawał okres najmu pojazdu zastępczego oraz zasadność holowania na wskazanym przez powoda odcinku. Spór między stronami dotyczył wysokości stawki za najem pojazdu zastępczego, która zdaniem powoda została niesłusznie zaniżona oraz wysokość kosztów holowania ponad kwotę przyznaną, a w szczególności zastosowanych przez powoda stawek za kilometr holowania, jak i stawki za usługę załadunku i rozładunku pojazdu jako – zdaniem pozwanego - wyższe niż stosowane zazwyczaj przez inne podmioty świadczące usługi holowania na rynku lokalnym oraz odległości holowania pojazdu po zdarzeniu z dnia 3 kwietnia 2020 roku.

Odnosząc się do powyższych kwestii godzi się przypomnieć, że odpowiedzialność ubezpieczyciela z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych obejmuje celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki na najem pojazdu zastępczego. Jednakże, jak trafnie wskazał Sąd Najwyższy w uzasadnieniu uchwały 7 sędziów z dnia 17 listopada 2011 roku (III CZP 5/11, OSNC 2012/3/28), nie wszystkie wydatki pozostające w związku przyczynowym z wypadkiem komunikacyjnym mogą być refundowane. Istnieje bowiem obowiązek wierzyciela zapobiegania szkodzie i zmniejszania jej rozmiarów (art. 354 § 2 k.c., art. 362 k.c. i art. 826 § 1 k.c.). Na ubezpieczycielu ciąży w związku z tym obowiązek zwrotu wydatków celowych i ekonomicznie uzasadnionych, pozwalających na wyeliminowanie negatywnych dla poszkodowanego następstw, niedających się wyeliminować w inny sposób, z zachowaniem rozsądnej proporcji między korzyścią wierzyciela a obciążeniem dłużnika. Nie jest celowe nadmierne rozszerzanie odpowiedzialności odszkodowawczej i w konsekwencji gwarancyjnej ubezpieczyciela. W tożsamy sposób wypowiedział się Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 15 lutego 2019 roku (III CZP 84/18, OSNC 2020/1/6), akcentując, że w ramach tego obowiązku powinnością poszkodowanego, jako wierzyciela, jest lojalne postępowanie na etapie likwidacji szkody przez ograniczanie zakresu świadczenia odszkodowawczego ubezpieczyciela, a nie zbędne powiększanie wysokości szkody. Brak podjęcia takich działań mimo, że leżały w zakresie możliwości poszkodowanego, nie może zwiększać odszkodowania należnego od ubezpieczyciela zobowiązanego do naprawienia szkody. W tym zakresie należy proporcjonalnie wyważyć interesy poszkodowanego i ubezpieczyciela kierując się standardem rozsądnie myślącej osoby, która określone zachowanie uznałaby za celowe, konieczne i racjonalne ekonomicznie. Zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 24 sierpnia 2017 roku (III CZP 20/17, OSNC 2018/6/56), wydatki na najem pojazdu zastępczego poniesione przez poszkodowanego, przekraczające koszty zaproponowanego przez ubezpieczyciela skorzystania z takiego pojazdu są objęte odpowiedzialnością z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, jeżeli ich poniesienie było celowe i ekonomicznie uzasadnione.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy przypomnieć należy, że P. A. (2) podpisała z powodem umowę najmu pojazdu zastępczego marki B. (...) za stawkę dobową 189 zł netto. W ocenie Sądu, pozwany nie wykazał, aby przedstawił poszkodowanej jakąkolwiek ofertę najmu pojazdu zastępczego, tym bardziej aby poszkodowana tę ofertę bezpodstawnie odrzuciła. Z opinii biegłego wynika, że dobowa stawka najmu pojazdu zastępczego w formie bezgotówkowej (OC sprawcy) dla segmentu D w 2021 roku (w miarę możliwości przy uwzględnieniu najmu bez limitu kilometrów, przy ubezpieczeniu AC, OC, NW, ze zniesieniem udziału własnego w szkodzie, w skrzyni automatycznej) kształtowała się na poziomie od 119 zł neto do 350 zł netto. Biorąc powyższe pod uwagę oraz to, że pozwany nie przedstawił poszkodowanej żadnej skonkretyzowanej umowy najmu pojazdu zastępczego można przyjąć, że poszkodowana wynajęła pojazd za adekwatną stawkę do stawki rynkowej za klasę pojazdu jak uszkodzony. Brak jest zatem podstaw do przyjęcia, że poszkodowana wynajmując od powoda samochód marki B. naruszyła zasadę minimalizacji rozmiarów szkody.

Odnosząc się do kosztów holowania, załadunku i rozładunku, należy przypomnieć, iż w polskim systemie prawnym obowiązuje zasada pełnego odszkodowania. Zakres obowiązku naprawienia szkody normuje zaś w podstawowy sposób art. 361 k.c. Nakłada on – co do zasady – na zobowiązanego do naprawienia szkody odpowiedzialność ograniczaną normalnymi następstwami działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła oraz stratami, które poszkodowany poniósł bądź (także) korzyściami, których w wyniku wyrządzenia szkody nie uzyskano. Przenosząc powyższe uwagi na grunt niniejszej sprawy Sąd nie miał wątpliwości, że do następstw szkody, która miała miejsce dnia 5 sierpnia 2021 roku należało zaliczyć także koszty holowania uszkodzonego pojazdu marki P. (...) o nr rej. (...) będący własnością P. A. (1). Odnosząc się do zastosowanych przez powoda stawek za usługę holowania uszkodzonego pojazdu wskazać należy, iż opinia biegłego dopuszczona jako dowód w niniejszej sprawie wykazała, iż zastosowane stawki za kilometr oraz załadunek i rozładunek mieszczą się w średnim zakresie stawek na obowiązujących na rynku lokalnym w dacie zdarzenia. Innymi słowy zastosowane przez powoda stawki za kilometr w wystawionej przez powoda fakturze VAT nr (...) są stawkami stosowanymi przez powoda w świadczonej działalności. Pozwany natomiast nie wykazał dlaczego wypłacił powodowi tytułem kosztów holowania jedynie kwotę 1.140 zł, nie przedstawił żadnych dowodów potwierdzających, że zastosowane przez niego do wyliczenia szkody w zakresie kosztów holowania stawki są stawkami stosowanymi przez podmioty, które świadczą tego typu usługi na rynku lokalnym. Należało uznać, iż pozwany w sposób dowolny dokonał korekty przedstawionej przez powoda faktury. Pozwany nie wskazał jakie dokładnie stawki uznał za zasadne i dlaczego przyjął właśnie takie kwoty, zaś powód wykazał istnienie i wysokość roszczenia przedkładając wystawioną przez siebie fakturę VAT. Podsumowując, w ocenie Sądu, w świetle powyższych rozważań, należy uznać za zasadne zastosowanie w niniejszej sprawie stawki za kilometr załadunek i rozładunek w wysokości w jakiej uczynił to powód.

Mając na uwadze powyższe i fakt, iż pozwany wypłacił już z tytułu kosztów najmu pojazdu zastępczego kwotę 3.150 zł oraz z tytułu kosztów holowania kwotę 1.140 zł, do dopłaty pozostaje kwota 3.615,95, którą Sąd zasądził w pkt 1 sentencji wyroku.

Odnośnie żądania zasądzenia odsetek ustawowych należy podnieść, iż należą się one zgodnie z art. 481 § 1 i 2 k.c. w wysokości ustawowej od dnia wymagalności roszczenia, z którego nadejściem dłużnik popada w opóźnienie. Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (tekst jedn. Dz.U z 2019 r., poz. 2214) pozwany obowiązany był do wypłaty zadośćuczynienia w terminie 30 dni od dnia złożenia przez poszkodowanego zawiadomienia o szkodzie. Jednakże, stosownie do treści art. 14 ust. 2 tejże ustawy, jeżeli w tym terminie wyjaśnienie okoliczności niezbędnych do ustalenia odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania okazało się niemożliwe, odszkodowanie powinno być wypłacone w terminie 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe, nie później jednak niż w terminie 90 dni od dnia złożenia zawiadomienia o szkodzie, chyba że ustalenie odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania zależy od toczącego się postępowania karnego lub cywilnego. W terminie, o którym mowa w ust. 1, zakład ubezpieczeń zawiadamia na piśmie uprawnionego o przyczynach niemożności zaspokojenia jego roszczeń w całości lub w części, jak również o przypuszczalnym terminie zajęcia ostatecznego stanowiska względem roszczeń uprawnionego, a także wypłaca bezsporną część odszkodowania. Na gruncie niniejszej sprawy powód w dniu 3 września 2021 roku zgłosił pozwanemu roszczenie z tytułu najmu pojazdu zastępczego oraz z tytułu holowania, 30- dniowy termin na spełnienie świadczenia zakreślony powyższymi przepisami ustawy ubezpieczeniowej upłynął w dniu 3 października 2021 roku., jednakże mając na względzie iż był to dzień wolny od pracy roszczenie stało się wymagalne w pierwszym dniu roboczym, tj. w dniu 4 października 2021 roku. Wobec czego odsetki od kwoty zasądzonej z tego tytułu, należą się powodowi od dnia następnego, tj. od dnia 5 października 2021 roku.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie przepisu art. 98 § 1 k.p.c., zasądzając od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.817 zł, na którą złożyły się: opłata sądowa od pozwu – 200 zł, wynagrodzenie zawodowego pełnomocnika w stawce minimalnej – 900 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa – 17 zł oraz zaliczka na poczet wynagrodzenia biegłego sądowego – 700 zł.

W pkt 3 wyroku na podstawie art. 84 ust. 2 w zw. z art. 80 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, nakazano zwrócić na rzecz pozwanego kwotę 81,81 zł tytułem niewykorzystanej zaliczki na poczet wynagrodzenia biegłego.

Z tych względów orzeczono jak w sentencji.