Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 września 2023 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi-Widzewa w Łodzi VIII Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Małgorzata Sosińska-Halbina

Protokolant: st. sekr. sąd. Izabella Bors

po rozpoznaniu w dniu 6 września 2023 roku w Łodzi

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Z.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W.

o zapłatę

zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 71,02 zł (siedemdziesiąt jeden złotych dwa grosze) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwoty:

- 19,35 zł (dziewiętnaście złotych trzydzieści pięć groszy) d dnia 27 marca 2021 roku do dnia zapłaty,

- 51,67 zł (pięćdziesiąt jeden złotych sześćdziesiąt siedem groszy) od dnia 8 czerwca 2021 roku do dnia zapłaty;

oddala powództwo w pozostałym zakresie;

zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 1.900 zł (jeden tysiąc dziewięćset złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu;

nakazuje pobrać od powoda na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego dla Łodzi-Widzewa w Łodzi kwotę 233,68 zł (dwieście trzydzieści trzy złote sześćdziesiąt osiem groszy) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

Sygn. akt VIII C 45/23

UZASADNIENIE

W dniu 7 listopada 2022 roku powód - (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Z., reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika, wytoczył przeciwko (...) S.A. w W. powództwo o zapłatę kwoty 2.222,29 zł tytułem uzupełniającego odszkodowania z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od kwoty 1.058,09 zł od dnia 27 marca 2021 roku do dnia zapłaty oraz od kwoty 1.164,20 zł od dnia 5 czerwca 2021 roku do dnia zapłaty, ponadto wniósł o zasądzenie zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pełnomocnik wskazał, że w ramach prowadzonej działalności, powód, będący autoryzowanym serwisem naprawczym marki R. i D., dokonał naprawy pojazdów: R. (...) nr rej. (...) uszkodzonego w wyniku zdarzenia drogowego z dnia 12 lutego 2021 roku oraz R. (...) nr rej. (...) uszkodzonego w wyniku zdarzenia drogowego z dnia 6 maja 2021 roku. Koszty naprawy miały być pokryte przez ubezpieczyciela – pozwanego, w ramach wykupionych u niego polis AC w wariancie serwisowym, w kwocie brutto. Z tytułu przeprowadzonej naprawy powód wystawił faktury, w zakresie których pozwany uznał wszystkie wymienione w niej czynności dotyczące napraw, obniżył jednak stawkę za (...) oraz dokonał nieuzasadnionych korekt.

Powódka dochodzi kwoty 2.222,29 zł wynikającej z: niedopłaty za wykonaną naprawę uszkodzonego pojazdu z FV VAT nr (...) – 1.058,09 zł i niedopłaty za wykonaną naprawę uszkodzonego pojazdu z FV VAT nr (...)
– 1.164,20 zł.

Pełnomocnik powoda wyjaśnił ponadto, że nabył przedmiotową wierzytelność na mocy umowy przelewu wierzytelności zawartej z poszkodowanymi.

(pozew k . 5-6v.)

W dniu 22 grudnia 2022 roku Referendarz sądowy w tutejszym Sądzie wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym sygn. akt VIII Nc 2008/22, zgodnie z żądaniem pozwu.

Powyższy nakaz zapłaty pozwany zaskarżył sprzeciwem w całości. W sprzeciwie pozwany, reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika, wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie na jego rzecz zwrotu kosztów procesu. Pełnomocnik pozwanego wskazał, że w toku postępowania likwidacyjnego pozwany zweryfikował zastosowaną przez powoda stawkę za 1 rbg operacji naprawczych do kwoty 145 zł netto zgodnie z § 17 ust. 3 pkt 2a) OWU AC, wobec tego, że stawka zastosowana przez powoda (200 zł netto) jest zawyżona i odbiega od średniej ceny usługi na terenie Ł..

Pozwany, oprócz stawki za rbg, zakwestionował koszty obsługi szkody, mycia i sprzątania uznając te za nieuzasadnione.

(nakaz zapłaty k. 73, sprzeciw k. 78-78v.)

W toku postępowania stanowiska stron nie uległy zmianie.

(protokół rozprawy k. 182, pismo k. 89-92v.)

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Powód jest autoryzowanym serwisem naprawczym samochodów marki R. i D.. W ramach wykonywanych napraw pojazdów powód stosuje jedynie lakiery marki p. (...) oraz (...), nie stosuje natomiast produktów firmy (...)/N..

(wyciąg z kontraktu handlowego k. 46, wyciąg z umowy współpracy k. 47, oświadczenie k. 48, okoliczności bezsporne)

W ramach prowadzonej działalności powód podjął się naprawy samochodu marki R. (...) nr rej. (...), stanowiącego własność I. J., uszkodzonego w wyniku zdarzenia drogowego z dnia 12 lutego 2021 roku. Szkoda była likwidowana z ubezpieczenia AC u pozwanego.

Wykupując polisę AC wybrano wariant (...), przewidujący pełną ochronę (od wszystkich ryzyk) z sumą ubezpieczenia 24.560 zł brutto. Do ubezpieczenia AC zastosowanie mają OWU (...), ustalone uchwałą Zarządu nr UZ/260/2018 z dnia 24 sierpnia 2018 roku.

Zgodnie z § 17 ust. 1, ust. 3-4 OWU Komunikacyjnych (...), ustalonych uchwałą Zarządu nr UZ/260/2018 z dnia 24 sierpnia 2018 roku, mające zastosowanie w sprawie, w przypadku wariantu serwisowego koszty naprawy pojazdu ustalane są na podstawie cen części oryginalnych. Wysokość odszkodowania ustala
się z uwzględnieniem sposobu naprawy pojazdu w wybranym przez ubezpieczonego warsztacie wykonującym naprawę oraz w oparciu o zasady zawarte w systemie A., E. lub DAT, z zastosowaniem: 1) norm czasowych operacji naprawczych określonych przez producenta pojazdu, 2) stawki za roboczogodzinę ustalonej przez (...) w oparciu o średnie ceny usług stosowane przez warsztaty porównywalnej kategorii do warsztatu wykonującego naprawę, działające na terenie województwa, w którym znajduje się ten warsztat, 3) cen części zamiennych ustalonych stosownie do ust. 1 i ust. 2, 4) cen materiałów lakierniczych i normaliów zawartych w systemach A., E. lub DAT. (...) ustala odszkodowanie w w/w sposób pod warunkiem przedstawienia rachunków lub faktur VAT dotyczących robocizny, części zamiennych, materiałów lakierniczych i normaliów. W razie udokumentowania naprawy pojazdu rachunkami lub fakturami VAT, (...) weryfikuje koszty wynikające z tych rachunków lub faktur VAT pod kątem ich zgodności z zasadami określonymi w ust. 3.

(upoważnienie do zlecenia naprawy k. 14, zlecenie naprawy k. 12, oświadczenie k. 15, polisa k. 22-24, OWU AC, okoliczności bezsporne)

W dniu 16 lutego 2021 roku szkoda została zgłoszona pozwanemu, który wdrożył postępowanie likwidacyjne. Tego samego dnia powód nabył od poszkodowanej I. J. wierzytelność przysługującą jej względem pozwanego z tytułu odszkodowania w związku z wystąpieniem szkody komunikacyjnej z dnia 12 lutego 2021 roku, nr szkody (...).

Decyzją z dnia 17 lutego 2021 roku pozwany wypłacił kwotę 555,11 zł tytułem odszkodowania związanego z przedmiotową szkodą.

(umowa cesji k. 16, w aktach szkody na płycie CD: potwierdzenie zgłoszenia szkody, decyzja, okoliczności bezsporne)

W związku z wykonaną naprawą pojazdu R. (...) nr rej. (...) powód wystawił fakturę VAT nr (...) w dniu 5 marca 2021 roku na kwotę 3.127,35 zł brutto z terminem płatności do dnia 26 marca 2021 roku, z zastosowaniem stawki za rbg 200 zł netto.

(faktura k. 10, okoliczności bezsporne)

Powód w dniu 8 marca 2021 roku za pośrednictwem poczty elektronicznej przesłał pozwanemu wystawioną przez siebie fakturę VAT nr (...) wzywając pozwanego do uregulowania płatności.

Decyzją z dnia 16 marca 2021 roku pozwany przyznał dodatkowo kwotę 1.514,15 zł tytułem dopłaty odszkodowania. Pozwany oprócz stawki za rbg, zakwestionował koszty utylizacji materiałów, mycia i sprzątania pojazdu a także obsługi szkody i przyjętą kwotę dezynfekcji pojazdu.

Powód w dniu 29 marca 2021 roku za pośrednictwem poczty elektronicznej wezwał pozwanego do dopłaty, w terminie 3 dni, kwoty 1.058,09 zł tytułem brakującej części wynagrodzenia z tytułu wykonania naprawy blacharsko-lakierniczej pojazdu marki R. (...) nr rej. (...).

Pozwany odmówił przyznania odszkodowania ponad wypłaconą dotąd kwotę.

(wydruk wiadomości e-mail k. 13, a aktach szkody na płycie CD: decyzja, wydruk poczty e-mail k. 11, okoliczności bezsporne)

W ramach prowadzonej działalności powód podjął się również naprawy samochodu marki R. (...) nr rej. (...) stanowiącego własność E. S., uszkodzonego w wyniku zdarzenia drogowego z dnia 6 maja 2021 roku. Szkoda była likwidowana z ubezpieczenia AC poszkodowanej.

Wykupując polisę AC ubezpieczająca wybrała wariant (...) przewidujący pełną ochronę (od wszystkich ryzyk) z sumą ubezpieczenia 13.551 zł brutto.

Do ubezpieczenia AC zastosowanie mają OWU (...), ustalone uchwałą Zarządu nr UZ/244/2020 z dnia 1 września 2020 roku.

(upoważnienie do zlecenia naprawy k. 32, zlecenie naprawy k. 30, oświadczenie k. 33, polisa k. 40-41, okoliczności bezsporne)

Zgodnie z § 17 ust. 1, ust. 3-4 OWU Komunikacyjnych (...), ustalonych uchwałą Zarządu nr UZ/244/2020 z dnia 1 września 2020 roku, w przypadku wariantu serwisowego koszty naprawy pojazdu ustalane są na podstawie cen części oryginalnych. Wysokość odszkodowania ustala się z uwzględnieniem sposobu naprawy pojazdu w wybranym przez ubezpieczonego warsztacie wykonującym naprawę oraz w oparciu o zasady zawarte w systemie A., E. lub DAT, z zastosowaniem: 1) norm czasowych operacji naprawczych określonych przez producenta pojazdu, 2) stawki za roboczogodzinę ustalonej przez (...) w oparciu o średnie ceny usług stosowane przez warsztaty porównywalnej kategorii do warsztatu wykonującego naprawę, działające na terenie województwa, w którym znajduje się ten warsztat, 3) cen części zamiennych ustalonych stosownie do ust. 1 i ust. 2, 4) cen materiałów lakierniczych i normaliów zawartych w systemach A., E. lub DAT. (...) ustala odszkodowanie w w/w sposób pod warunkiem przedstawienia rachunków lub faktur VAT dotyczących robocizny, części zamiennych, materiałów lakierniczych i normaliów. W razie udokumentowania naprawy pojazdu rachunkami lub fakturami VAT, (...) weryfikuje koszty wynikające z tych rachunków lub faktur VAT pod kątem ich zgodności z zasadami określonymi w ust. 3.

(OWU AC, okoliczności bezsporne)

W dniu 6 maja 2021 roku szkoda została zgłoszona pozwanemu, który wdrożył postępowanie likwidacyjne Tego samego dnia powód nabył od poszkodowanej E. S. wierzytelność przysługującą jej względem pozwanego z tytułu odszkodowania w związku z wystąpieniem szkody komunikacyjnej z dnia 6 maja 2021 roku, nr szkody (...).

(umowa cesji k. 34, w aktach szkody na płycie CD: potwierdzenie zgłoszenia szkody, okoliczności bezsporne )

W związku z wykonaną naprawą pojazdu R. (...) nr rej. (...) powód wystawił fakturę VAT nr (...) w dniu 21 maja 2021 roku na kwotę 2.290,21 zł z terminem płatności do dnia 4 czerwca 2021 roku, z zastosowaniem stawki za rbg 200 zł netto.

Powód w dniu 21 maja 2021 roku za pośrednictwem poczty elektronicznej przesłał pozwanemu wystawioną przez siebie fakturę VAT nr (...) wzywając pozwanego do uregulowania płatności.

Decyzją z dnia 31 maja 2023 roku pozwany przyznał kwotę 1.126,01 zł tytułem odszkodowania. Pozwany oprócz stawki za rbg, zakwestionował koszty utylizacji materiałów, mycia i sprzątania pojazdu, obsługi szkody a także przyjętą kwotę dezynfekcji pojazdu oraz koszty jazdy próbnej.

(faktura k. 28, wydruk wiadomości e-mail k. 31, w aktach szkody na płycie CD decyzja, okoliczności bezsporne )

Powód w dniu 8 czerwca 2021 roku za pośrednictwem poczty elektronicznej wezwał pozwanego do dopłaty, w terminie 3 dni, kwoty 1.164,20 zł tytułem brakującej części wynagrodzenia z tytułu wykonania naprawy blacharsko-lakierniczej pojazdu marki R. (...) nr rej. (...).

Pozwany odmówił przyznania odszkodowania ponad wypłaconą dotąd kwotę.

(wydruk poczty e-mail k. 29, okoliczności bezsporne)

Stawki za roboczogodzinę prac blacharsko-lakierniczych zawierały
się w zakresie od 130 do 260 zł netto dla serwisów posiadających autoryzację danej marki na terenie województwa (...) w okresie szkody. Stacje (...) nie rozgraniczają wysokości stawek ze względu na rodzaj płatności (gotówkowa/bezgotówkowa).

Uwzględniając zapisy OWU AC (średnia stawka za roboczogodzinę ustalona w oparciu o ceny usług stosowane przez warsztaty porównywalnej kategorii do warsztatu dokonującego naprawy, działającego na terenie miejsca naprawy pojazdu) średnia stawka w grupie stacji (...) wynosiła 185 zł netto.

Stawka zastosowana przez powoda 200 zł netto nie spełnia zapisów OWU AC.

Stawka za roboczogodzinę zastosowana przez pozwanego 145 zł netto występowała na rynku lokalnym w stacjach (...) innych marek.

Uwzględniając realia warsztatowe lokalnego rynku napraw pojazdów powypadkowych obserwowane na rynku stawki za roboczogodzinę prac blacharsko-lakierniczych w stacjach (...) zawierały się w zakresie od 130 do 260 zł netto w serwisach autoryzowanych naprawiających pojazdy o zaawansowaniu technicznym takim jak przedmiotowy oraz w zakresie od 100 do 160 zł netto w firmach nie posiadających autoryzacji producenta pojazdu. Stawki za usługi mechaniczne kształtowały się na poziomie od 150 zł do 250 zł netto za roboczogodzinę.

Koszt naprawy pojazdu R. (...) nr rej. (...) /TA na częściach nowych i oryginalnych stosując technologię naprawy jaka pozwoli przywrócić mu wszystkie funkcje techniczne i estetyczne (oraz udzielić gwarancji na taką naprawę) w stacjach posiadających autoryzację producenta wyposażonych odpowiednio w ramy pomiarowo-naprawcze i komory lakiernicze, w lutym 2021 roku, przy stawce za roboczogodzinę 185 zł netto wynosił 2.088,61 zł brutto , zaś przy stawce 145 zł netto wynosił 1975,45 zł brutto.

Koszty naprawy pojazdu R. (...) nr rej. (...) na częściach nowych i oryginalnych stosując technologię naprawy jaka pozwoli przywrócić mu wszystkie funkcje techniczne i estetyczne (oraz udzielić gwarancji na taką naprawę) w stacjach posiadających autoryzację producenta wyposażonych odpowiednio w ramy pomiarowo-naprawcze i komory lakiernicze, w kwietniu 2021 roku przy stawce za roboczogodzinę 185 zł netto wynosił 1.177,68 zł brutto, zaś przy stawce za roboczogodzinę 145 zł netto wynosił 1.064,52 zł brutto.

Zgodnie z wytycznymi Ogólnopolskiej Motoryzacyjnej Rady (...) zasadne jest zamieszczenie w kalkulacjach zryczałtowanych kosztów związanych z obsługą naprawczą pojazdu oraz obsługą szkody, w tym mycia zewnętrznego pojazdu przed rozpoczęciem naprawy- 0,3 rgb, mycia pojazdu i sprzątania wnętrza po naprawie- 0.5 rbg, kosztów przyjęcia pojazdu i likwidacji szkody- 2 rbg. Wytyczne te nie są wiążącym aktem prawnym ani normatywnym.

W przedmiotowych szkodach nie było podstaw do mycia i sprzątania pojazdu. W skład stawki za prace blacharsko lakiernicze wchodzą czynniki takie jak środki chemiczne, koszty opłat za energię czy wodę. Umieszczanie w kalkulacji czynności takich jak obsługa szkody jest bezzasadne, jest to bowiem normalny proces przyjęcia pojazdu do naprawy jak i wydania pojazdu.

Utylizacja odpadów mieści się w kosztach prowadzonej działalności gospodarczej, co ma wpływ na wysokość stawki za rbg – dodatkowo odpady po naprawach utylizuje się na koniec miesiąca ze wszystkich napraw, przypisywanie kosztów utylizacji do każdej naprawy jest bezcelowe. Jazda próbna w przedmiotowych naprawach jest nieuzasadniona, bowiem sprawdzenie jakości naprawy nie musiało się odbywać w sposób dynamiczny z obciążonym silnikiem. Dezynfekcja pojazdu nie należy do procesu technologicznej naprawy.

(pisemna opinia biegłego sądowego k. 117-139)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił bądź jako bezsporny, bądź na podstawie dowodów z dokumentów znajdujących się w aktach sprawy, których prawdziwości ani rzetelności ich sporządzenia nie kwestionowała żadna ze stron. Za podstawę ustaleń faktycznych przyjęto ponadto opinię biegłego sądowego M. S.. Oceniając opinię biegłego sądowego, Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania zawartych w jej treści wniosków, opinia ta była bowiem rzetelna, jasna, logiczna oraz w sposób wyczerpujący objaśniająca budzące wątpliwości kwestie. Opinia biegłego w pełni odnosiła się do zagadnień będących jej przedmiotem, wnioski biegłego nie budzą przy tym wątpliwości w świetle zasad wiedzy oraz doświadczenia życiowego. Jednocześnie opinia ta została sporządzona w sposób umożliwiający prześledzenie - z punktu widzenia zasad wiedzy, doświadczenia życiowego i logicznego rozumowania - analizy przez biegłego zagadnień będących jej przedmiotem. W opinii uzupełniającej biegły wypowiedział się w zakresie zgłoszonych przez pozwanego zarzutów. Ostatecznie opinia nie była kwestionowana przez żadną ze stron procesu.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo było zasadne i zasługiwało na uwzględnienie jedynie w części.

W przedmiotowej sprawie powód domagał się zasądzenia od pozwanego kwoty 2.222,29 zł tytułem uzupełniającego odszkodowania z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od kwoty 1.058,09 zł od dnia 27 marca 2021 roku do dnia zapłaty (w związku ze szkodą w pojeździe o numerze rejestracyjnym (...)) oraz od kwoty 1.164,20 zł od dnia 5 czerwca 2021 roku do dnia zapłaty (w związku ze szkodą w pojeździe o numerze rejestracyjnym (...)) oraz zwrotu kosztów procesu.

W myśl przepisu art. 805 § 1 k.c., przez umowę ubezpieczenia zakład ubezpieczeń zobowiązuje się spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Przy ubezpieczeniu majątkowym świadczenie zakładu ubezpieczeń polega w szczególności na zapłacie określonego odszkodowania za szkodę powstałą wskutek przewidzianego w umowie wypadku (art. 805 § 2 k.c.).

W niniejszej sprawie bezspornym między stronami był fakt zaistnienia zdarzeń komunikacyjnych: z dnia 12 lutego 2021 roku, w wyniku którego uszkodzony został samochód R. (...) o nr rej. (...)/TA oraz z dnia 6 maja 2021 roku, w wyniku którego uszkodzony został samochód R. (...) o nr rej. (...). W datach szkód właścicieli pojazdów łączyły z pozwanym umowy dobrowolnego ubezpieczenia AC.

Przedmiotem sporu nie była zasada odpowiedzialności pozwanego za przedmiotowe szkody.

Osią sporu w niniejszej sprawie była jedynie wysokość dochodzonego roszczenia z tytułu odszkodowania, a konkretnie wartość stawki za rbg z tytułu prac blacharsko-lakierniczych, a także koszty utylizacji materiałów, mycia i sprzątania pojazdu, obsługi szkody, przyjęta kwotę dezynfekcji pojazdu (pozwany przyznał z tego tytułu ryczałtowe kwoty po 50 zł netto) oraz koszty jazdy próbnej. Pozostałe wartości jak wynika z zakwestionowanych pozycji w kalkulacjach szkód i odpowiedzi na pozew nie były przez pozwanego kwestionowane.

W niniejszej sprawie nie budziło wątpliwości, że powód naprawił przedmiotowe pojazdy, z tytułu czego wystawił faktury VAT. W fakturach tych przyjęto stawkę za rbg na poziomie 200 zł netto, którą to stawkę pozwany zakwestionował. W konsekwencji ustalenia wymagało, czy stawka ta spełnia kryteria „średniej stawki” według wskazań OWU. Nie budzi bowiem wątpliwości,
że w przypadku ubezpieczenia AC nie znajduje zastosowania reguła pełnego odszkodowania, a wartość szkody obliczana jest w oparciu o postanowienia OWU stanowiące załącznik do zawartej przez strony stosunku ubezpieczeniowego umowy. Na wskazaną okoliczność dopuszczony został dowód z opinii biegłego sądowego M. S.. W treści opinii biegły poddał analizie stawki stosowane przez (...) działające na terenie województwa (...), przyjmując jednocześnie za punkt wyjścia stawki niezależne, tj. nieobarczone umową z Towarzystwami (...). Założenie to zdaniem Sądu było jak najbardziej zasadne, postanowienia OWU nie odnoszą się bowiem do stawek stosowanych przez warsztaty współpracujące z pozwanym (czy też innymi ubezpieczycielami),
a do średnich stawek obowiązujących na danym terenie, a więc wyliczanych wedle kryteriów rynkowych. Biegły ustalił, że sporne stawki mieszczą się w granicach od 130 zł netto do 260 zł netto, a ich średnia wynosi 185 zł netto. O czym była mowa, opinia biegłego sądowego M. S. stanowi wiarygodny dowód w sprawie i ostatecznie nie była kwestionowana przez żadną ze stron procesu.

W konsekwencji to tę stawkę, jako odpowiadającą warunkom zaakceptowanym przez strony umowy AC, Sąd przyjął jako należną stawkę za 1 rbg. Roszczenie powoda ponad tę kwotę, jako niezasadne, podlegało oddaleniu.

Zdaniem Sądu niezasadne okazało się także żądanie powoda
w odniesieniu do kosztów dezynfekcji i mycia pojazdu, utylizacji materiałów, jazdy próbnej oraz obsługi szkody. W ocenie Sądu koszty te mieszczą się w kosztach prowadzenia działalności powoda oraz są zawarte w wysokiej, lecz zasadnej stawce serwisowej za rbg. W odniesieniu do utylizacji materiałów dodatkowo zwrócić należy uwagę, że koszty utylizacji uwzględnia się na koniec miesiąca naprawy, przez co ich naliczanie w stosunku do każdorazowej naprawy jest niecelowe. Niewątpliwie również powód winien wykazać, że poszkodowany zlecał czynności w postaci obsługi szkody, czy też dezynfekcji pojazdu, której to powinności nie sprostał. Co oczywiste, sam fakt poniesienia pewnych kosztów związanych z obsługą szkody nie przesądza automatycznie o tym, że zakład ubezpieczeń powinien je zwrócić. W niniejszej sprawie powód nie wykazał, jakie dokładnie czynności składały się na sporną pozycję kosztorysową, zaś sam koszt obsługi w świetle zasad doświadczenia życiowego został znacznie zawyżony i oderwany od rzeczywiście podjętych czynności i ich kosztu, co zresztą jest pochodną tego, iż powód w istocie zastosował w tym przypadku koszt ryczałtowy. Wreszcie, na co wskazał biegły w opinii, opisane koszty nie zaliczają się do kosztów naprawy i nie są operacją naprawczą. Brak było także podstaw do uwzględnienia kosztów jazdy próbnej, która wprawdzie stanowi element procesu technologicznego naprawy, to jednak jak wprost wynika z opinii biegłego, w przedmiotowych naprawach nie była konieczność.

Mając powyższe na uwadze, w oparciu o opinię biegłego sądowego Sąd przyjął, że celowy i ekonomicznie uzasadniony koszt naprawy pojazdu R. (...) nr rej. (...)/TA, przy uwzględniu zapisów OWU, wynosi 2.088,61 zł brutto, zaś pojazdu R. (...) nr rej. (...) - 1.177,68 zł brutto.

Do dnia wyrokowania pozwany wypłacił powodowi kwotę 2.069,26 zł z tytułu kosztów naprawy pojazdu R. (...) nr rej. (...)/TA oraz kwotę 1.126,01 zł z tytułu kosztów naprawy pojazdu R. (...) nr rej. (...). Do dopłaty pozostaje zatem odpowiednio kwota 19,35 zł, którą Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 27 marca 2021 roku do dnia zapłaty oraz kwota 51,67 zł, którą Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 8 czerwca 2021 roku do dnia zapłaty, oddalając powództwo w pozostałym zakresie.

O odsetkach orzeczono na zasadzie art. 481 § 1 k.c., zgodnie z którym, jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. W myśl powołanego art. 817 § 1 k.c., zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o wypadku. Skoro szkoda z dnia 12 lutego 2021 roku została zgłoszona pozwanemu z dniu 16 lutego 2021 roku to żądanie zasądzenia odsetek od dnia 27 marca 2021 roku do dnia zapłaty zasługiwało na uwzględnienie, w tym dniu strona pozwana niewątpliwie pozostawała w opóźnieniu z zapłatą odszkodowania. Co do szkody powstałej w dniu 6 maja 2021 roku, zgłoszonej pozwanemu tego samego dnia, 30 dniowy termin na wypłatę odszkodowania upływał pozwanemu w dniu 7 czerwca 2021 roku (dni 5 i 6 maja 2021 roku wypadały kolejno w sobotę i niedzielę). Pozwany pozostawał w opóźnieniu ze spełnieniem świadczenia od dnia następnego, tj. od dnia 8 czerwca 2021 roku.

O kosztach procesu rozstrzygnięto w oparciu o art. 98 k.p.c. w zw. z art. 100 k.p.c. Zgodnie z art. 98 § 1 k.p.c. strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Z kolei zgodnie z art. 100 k.p.c. Sąd może włożyć na jedną ze stron obowiązek zwrotu wszystkich kosztów, jeżeli jej przeciwnik uległ tylko co do nieznacznej części swego żądania. Mając powyższe na uwadze Sąd zasądził od powoda na rzecz pozwanego kwotę 1.900 zł tytułem zwrotu kosztów procesu. Na koszty te złożyło się wynagrodzenie zawodowego pełnomocnika pozwanego – 900 zł oraz wykorzystana zaliczka na biegłego – 1.000 zł.

Na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w zw. z art. 98 k.p.c. w zw. z art. 100 k.p.c. Sąd nakazał pobrać od powoda na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego dla Łodzi-Widzewa w Łodzi kwotę 233,68 zł tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych w postaci wynagrodzenia biegłego sądowego.