Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

III Ca 1718/17 - uzasadnienie Sąd Okręgowy w Łodzi z 2018-02-28

Sygn. akt III Ca 1718/17

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 14 czerwca 2017 roku, wydanym w sprawie
o sygn. akt III C 329/15, z powództwa E. D. przeciwko (...) S.A. z siedzibą w Ł. o zapłatę, Sąd Rejonowy dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi:

1.  zasądził od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w

Łodzi na rzecz powoda E. D. kwotę 8 500 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 27 lipca 2014 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku oraz ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty;

2.  zasądził od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w

Łodzi na rzecz powoda E. D. kwotę 539 zł tytułem odszkodowania wraz
z ustawowymi odsetkami od dnia 27 lipca 2014 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku oraz ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty;

3.  oddalił powództwo w pozostałym zakresie;

4.  nie obciążył powoda E. D. kosztami procesu.

Swoje rozstrzygnięcie Sąd I instancji oparł na ustaleniach faktycznych i rozważaniach prawnych, które przedstawiają się następująco:

W dniu 8 stycznia 2014 roku na schodach wiodących do wejścia na klatkę schodową do budynku mieszczącego się przy ul. (...) w S. doszło do upadku powoda. Bezpośrednią przyczyną upadku powoda był zły stan techniczny wiodących do budynku schodów. Jeden ze stopni schodów był zniszczony, a znajdujące się na schodach fragmenty betonu utrudniały przejście. Powód usiłował zejść po uszkodzonych schodach, trzymając się poręczy, ale poślizgnął się i upadł. Na skutek upadku na podłoże z wysokości własnej doznał bezpośredniego urazu łokcia prawego, który spowodował pęknięcie głowy kości promieniowej prawej.

Upadek z dnia 8 stycznia 2014 roku spowodował u powoda trwały uszczerbek na zdrowiu w wysokości 5%, rozmiar cierpień psychicznych i fizycznych w początkowym okresie - 2 tygodni po wypadku był znaczny, następnie ulegał zmniejszeniu.

Podmiotem odpowiedzialnym za stan schodów wiodących do nieruchomości mieszczącej się przy ul. (...) w S. jest Spółdzielnia Mieszkaniowa (...), ubezpieczona w zakresie odpowiedzialności cywilnej w (...) S.A.

Na podstawie tak poczynionych ustaleń faktycznych Sąd Rejonowy uznał, że podstawą odpowiedzialności pozwanego jest umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej oraz art. 822 k.c. Od strony materialnoprawnej powództwo jako usprawiedliwione co do zasady, znajduje zaś swoje oparcie w przepisach: art. 415 k.c. oraz w art. 361 § 1 i 2 k.c., 444 § 1 k.c. i 445 § 1 k.c.

Zaniechanie Spółdzielni Mieszkaniowej (...) polegało zdaniem Sądu Rejonowego na nieutrzymywaniu w należytym stanie schodów prowadzących do nieruchomości zlokalizowanej w S. przy ul. (...). Stan ten nie zapewniał bowiem bezpieczeństwa ich użytkownikom, co Sąd ten ustalił na podstawie zeznań powoda oraz świadka J. G. i dokumentacji fotograficznej, na której nie widać wprawdzie uszkodzeń stopnia, widoczna jest jednak, w jak dużym stopniu schody zostały po zdarzeniu naprawione. Kwestia ta nie była przy tym negowana przez stronę pozwaną.

Zakres uszczerbku na zdrowiu powoda, skalę jego cierpień oraz powstałe wskutek wypadku ograniczenia Sąd Rejonowy ustalił w oparciu o opinię biegłego. Biegły wszystkie wątpliwości wyjaśnił w toku dwóch kolejnych opinii uzupełniających, w szczególności wskazał, w jakim zakresie powód uzależniony został w wyniku urazu od pomocy osób trzecich.

W ocenie Sądu Rejonowego adekwatną w rozpoznawanej sprawie kwotą zadośćuczynienia jest 8.500 zł, przy uwzględnieniu wcześniejszej wypłaty kwoty 4.000 zł z tytułu zadośćuczynienia. W pozostałej części roszczenie powoda z tego tytułu podlegało oddaleniu jako wygórowane. W ramach odszkodowania -kosztów opieki Sąd Rejonowy uznał za zasadne zasądzenie kwoty 539 zł., w pozostałej części powództwo o odszkodowanie uznając za wygórowane.

Ponadto Sąd pierwszej instancji uznał, że oddalić należy też powództwo w zakresie roszczenia o rentę na zwiększone potrzeby, ponieważ poza stosunkowo krótkim okresem obejmującym okres około 3 tygodni po wypadku powód nie musiał korzystać z pomocy osób trzecich.

O odsetkach Sąd Rejonowy orzekł na podstawie art. art. 481 k.c. od daty wymagalności roszczenia. O kosztach procesu Sąd ten orzekł zaś na podstawie art. 102 k.p.c., mając na względzie sytuację powoda.

Apelację od powyższego wyroku wniósł powód, zaskarżając orzeczenie w części, tj. w zakresie punktu III sentencji co do kwoty 21.500 zł i zarzucając mu naruszenie prawa materialnego, tj. art. 445 § 1 k.c., poprzez jego błędną wykładnię, polegającą na przyjęciu, że odpowiednią sumą pieniężną jest kwota 8.500 zł, podczas gdy, biorąc pod uwagę rozmiar krzywdy powoda, trwały uszczerbek na zdrowiu, odpowiednią kwotą zadośćuczynienia jest 30.000 zł.

W konkluzji skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i zasądzenie na rzecz powoda kwoty 30.000 zł tytułem zadośćuczynienia wraz z odsetkami ustawowymi od tej kwoty od dnia 27 lipca 2014 roku do dnia zapłaty.

Sąd Okręgowy ustalił, że w aktach sprawy na k. 9 znajduje się pełnomocnictwo udzielone przez powoda adwokat A. M. do występowania w imieniu E. D. do (...) Szpitala Miejskiego sp. z o.o. w S. z wnioskiem o wydanie dokumentacji medycznej (k.9).

Wezwana do złożenia pełnomocnictwa w badanej sprawie adwokat A. M. złożyła pełnomocnictwo udzielone jej przez powoda w sprawie o odszkodowanie i zadośćuczynienie przeciwko Spółdzielni Mieszkaniowej z (...) w S. (k. 336).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja powoda okazała się zasadna o tyle, że zainicjowana nią kontrola instancyjna doprowadziła do uchylenia wyroku i przekazania sprawy Sądowi Rejonowemu dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi do ponownego rozpoznania.

Sąd drugiej instancji rozpoznający sprawę na skutek apelacji nie jest związany przedstawionymi w niej zarzutami dotyczącymi naruszenia prawa materialnego, wiążą go natomiast zarzuty dotyczące naruszenia prawa procesowego; w granicach zaskarżenia bierze jednak z urzędu pod uwagę nieważność postępowania ( tak Sąd Najwyższy w mającej moc zasady prawnej uchwale składu 7 sędziów z dnia 31 stycznia 2008 r., sygn. III CZP 49/07, publ. OSNC 2008/6/55).

Lektura akt badanej sprawy prowadzi do wniosku, że jedyne pełnomocnictwo znajdujące się w aktach obejmuje umocowanie adwokat A. M. do występowania w imieniu E. D. do (...) Szpitala Miejskiego sp. z o.o. w S. z wnioskiem o wydanie dokumentacji medycznej ( k. 9). Ustalenie to przesądza o braku należytego umocowania pełnomocnika występującego w imieniu strony powodowej do złożenia pozwu jak i dalszego reprezentowania powoda w niniejszym procesie, co oznacza nieważność postępowania (art. 379 pkt 2 k.p.c.).

Wezwana do usunięcia dostrzeżonych braków adw. A. M. złożyła w toku postępowania apelacyjnego pełnomocnictwo z dnia 12 czerwca 2014 roku, obejmujące jej umocowanie przez E. D. do występowania w sprawie o odszkodowanie i zadośćuczynienie przeciwko Spółdzielni Mieszkaniowej z (...) w S..

W świetle powyższego uznać należy zatem, że złożone pełnomocnictwo nie posiada waloru pełnomocnictwa procesowego w niniejszej sprawie, toczącej się z udziałem innej strony pozwanej.

Konkludując, skoro pełnomocnictwo procesowe złożone do akt sprawy nie upoważnia adwokat A. M. do reprezentowania powoda w sprawie toczącej się przeciwko (...) S.A. z siedzibą w Ł., a mimo to adwokat podejmowała w jego imieniu czynności przed Sądem Rejonowym dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi w sprawie o sygn. III Ca 1718/17, doszło do nieważności postępowania. Opisany skutek wywołuje bowiem brak prawidłowego umocowania pełnomocnika strony.

W przypadku stwierdzenia, że strona przed sądem I instancji była zastępowana przez osobę, która nie była umocowana do jej reprezentowania w danym postępowaniu, Sąd II instancji stwierdzając bezwzględną przeszkodę procesową w postaci nieważności postępowania, zobligowany jest do uchylenia zaskarżonego wyroku, zniesienia postępowania w zakresie dotkniętym nieważnością i przekazania sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania (art. 386 § 2 k.p.c.).

W świetle stwierdzonej nieważności postępowania, zarzuty wywiedzione w apelacji nie mogły stać się przedmiotem rozważania przez Sąd II instancji.

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd Rejonowy podejmie czynności procesowe wstępne w celu ustalenia, czy powód udzielił pełnomocnictwa procesowego adwokat A. M. do reprezentowania go w niniejszym postępowaniu, wszczętym w dacie 30 marca 2015r., a jeśli tak, to zobowiąże do złożenia dokumentu pełnomocnictwa procesowego odpowiadającego wymogom art. 89 k.p.c. pod rygorem zwrotu pozwu (art. 130 k.p.c.).

Mają na uwadze powyższe okoliczności, na podstawie art. 386 § 2 k.p.c. orzeczono jak w sentencji wyroku.

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Sabina Szwed
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Łodzi
Data wytworzenia informacji: