Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 18 grudnia 2017 roku wniesionym do Sądu Rejonowego w Kutnie przeciwko Gminie B. małoletni wówczas B. S. działający za pośrednictwem przedstawiciela ustawowego w osobie matki – E. S., wniósł o zasądzenie odszkodowania i zadośćuczynienia z tytułu wypadku, do którego doszło w P. dnia 28 maja 2016 roku. Na dochodzone przez powoda roszczenia składało się:

⚫

żądanie zasądzenia 12.779,68 złotych tytułem odszkodowania za poniesione koszty leczenia urazów doznanych na skutek wypadku wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia wniesienia powództwa do dnia zapłaty,

⚫

żądanie zasądzenia kwoty 25.000 złotych tytułem zadośćuczynienia za krzywdę doznaną w związku z wypadkiem wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia wniesienia powództwa do dnia zapłaty,

⚫

żądanie ustalenia, iż pozwana Gmina B. ponosić będzie odpowiedzialność za skutki wypadku z dnia 28 maja 2016 roku, które to mogą u powoda wystąpić w przyszłości,

⚫

żądanie zasądzenia od strony pozwanej na rzecz powoda kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Powód roszczenie swoje uzasadniał faktem, iż pozwana Gmina B. jako właściciel odpowiedzialna była za odpowiednią konserwację i zabezpieczenie obiektu sportowego, na którym doszło do wypadku skutkującego doznaniem przez powoda trwałego uszczerbku na zdrowiu. Pozew doręczony został pozwanej gminie dnia 6 lutego 2018 roku.

(pozew, k.2-9, potwierdzenie odbioru – k.66)

Postanowieniem z dnia 17 stycznia 2018 roku Sąd Rejonowy w Kutnie zwolnił powoda od obowiązku uiszczania kosztów sądowych.

(postanowienie z 17 stycznia 2018 roku, k.62)

W odpowiedzi na pozew Gmina B. wniosła o oddalenie powództwa w całości, podnosząc zarzut braku legitymacji biernej. Podniosła, iż obiekt na którym doszło do zdarzenia stanowił przedmiot umowy użyczenia, co miało skutkować wyłączeniem odpowiedzialności pozwanego. Jednocześnie wskazała na fakt, iż do wypadku doszło na skutek zaniechania sprawowania odpowiedniej opieki nad małoletnim przez przedstawicieli ustawowych w momencie jego znajdowania się na obszarze boiska. Gmina B. wniosła o wezwanie do udziału w charakterze pozwanego Stowarzyszenie (...) w B.. Dodatkowo, pozwana zakwestionowała sam przebieg zdarzenia oraz zażądała zasądzenia na swoją rzecz kosztów procesu z uwzględnieniem kosztów zastępstwa procesowego.

(odpowiedź na pozew, k. 67-72)

Postanowieniem z dnia 11 kwietnia 2018 roku Sąd na podstawie art. 194 § 1 k.p.c. wezwał do udziału w sprawie, w charakterze pozwanego Stowarzyszenie (...) w B..

(postanowienie, k.75)

W replice na odpowiedź na pozew pełnomocnik powoda sprzeciwił się zwolnieniu pozwanej Gminy B. od udziału w sprawie, podtrzymując twierdzenia i wnioski zawarte w pozwie.

(replika, k.82)

Pozwane Stowarzyszenie, w odpowiedzi na pozew z dnia 11 maja 2018 roku również nie uznało powództwa, wnosząc o jego oddalenie i zasądzenie zwrotu kosztów procesu. Pozwany przyłączył się do stanowiska Gminy.

(odpowiedź na pozew - k.83-87)

Pismem z dnia 19 października 2018 roku powód dokonał modyfikacji powództwa:

⚫

zmieniając wartości roszczenia o odszkodowanie przez jego podwyższenie o 2.505,30 zł do łącznej kwoty równiej 15.284,98zł, wraz z odsetkami a opóźnienie;

⚫

zmieniając wartość roszczenia o zadośćuczynienie przez jego podwyższenie o 55.000 zł do łącznej kwoty 80.000 zł.

(rozszerzenie powództwa, k. 103-105)

Postanowieniem z dnia 19 października Sąd Rejonowy w Kutnie przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Łodzi jako właściwemu rzeczowo i miejscowo.

(postanowienie, k.115)

W toku sprawy strony prowadził negocjacje ugodowe, które jednak nie przyniosły rezultatu.

(protokół rozprawy z dnia 26 czerwca 2019 roku, k.156, pismo powoda, k. 195-196)

Pełnomocnik powoda na rozprawie w dniu 14 lipca 2021 roku oświadczył, że podtrzymuje powództwo wyłącznie przeciwko Gminie. Ponadto oświadczył, iż powód uznaje swoje przyczynienie się do wypadku oraz, że kwoty dochodzone pozwem uwzględniają to przyczynienie.

(protokół rozprawy z dnia 14 lipca 2021 roku, k.264, 2 minuta)

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Dnia 28 maja 2016 roku, 15 letni wówczas powód uczestniczył wraz ze swoją matką E. S. w imprezie okolicznościowej, odbywającej się w budynku remizy strażackiej, zlokalizowanej w miejscowości P.. W trakcie jej trwania powód wraz z innymi uczestnikami wydarzenia, skierował się w stronę przylegającego do budynku boiska do piłki nożnej. Obszar boiska był częściowo ogrodzony, co pozwalało osobom postronnym na dostanie się na jego teren bez konieczności pokonywania jakiegokolwiek zabezpieczenia.

( zeznania powoda, protokół rozprawy z dnia 13 marca 2019 roku, k 133, zeznania świadka E. S. k. 134, zeznania świadka M. K., protokół rozprawy z dnia 26 czerwca 2019 roku, k.154, 18 minuta)

Powód nigdy wcześniej nie przebywał na obszarze rzeczonego boiska. Przed wejściem na jego teren żadna z osób nie miała możliwości zapoznania się z regulaminem korzystania z obiektu z uwagi na fakt, iż ten nie został w żaden sposób udostępniany do wglądu. W trakcie gry powód uwiesił się na górnej poprzeczce bramki, co spowodowało jej przechylenie, a następnie upadek w kierunku środka boiska, w wyniku czego powód został przez nią przygnieciony. Bramka nie była na stałe przymocowana do podłoża, co umożliwiało swobodne jej przenoszenie. W dniu zdarzenia nie była ona zabezpieczona w sposób uniemożliwiający z niej korzystanie osobom postronnym. Powód bardzo krwawił.

(zeznania powoda, protokół rozprawy z dnia 13 marca 2019 roku, k.133, zeznania świadka E. S. k. 134, zeznania świadka Z. K. protokół rozprawy z 26 czerwca 2019 roku, 24 minuta, k. 154, zeznania świadka I. S., protokół rozprawy z dnia 26 czerwca 2019 roku, 39 minuta do 49 minuta, k.144-145)

Boisko, na którym doszło do zdarzenia jest własnością Gminy B.. Na mocy umowy użyczenia zawartej dnia 1 lipca 2015 roku, jego użytkownikiem stało się Stowarzyszenie (...) w B.. Zgodnie z jej treścią biorące w używanie Stowarzyszenie zobowiązało się do wykorzystywania obiektu wyłącznie w charakterze boiska sportowego oraz do jego utrzymywania w stanie należytym, pozwalającym na przeprowadzanie rozgrywek piłkarskich. W kwestiach nieuregulowanych w umowie strony uzupełniająco zdecydowały o stosowaniu odpowiednich przepisów kodeksu cywilnego. Zgodnie z zapisem §4.2 biorący w używanie nie miał prawa do dokonywania dalszego użyczenia na rzecz osób trzecich. Umowa zawarta została na okres od dnia 1 lipca 2015 roku do dnia 30 czerwca 2018 roku.

Obiekt w trakcie obowiązywania umowy użyczenia używany był również przez inne podmioty m.in. przez straż pożarną, pobliską szkołę oraz podczas organizacji dożynek gminnych.

(umowa użyczenia, k.20, zeznania świadka K. G., protokół rozprawy z dnia 13 marca 2021 roku, k. 134v, zeznania świadka I. S., protokół rozprawy z dnia 26 czerwca 2019 roku, 39 minuta do 49 minuta, k. 154-155 )

Krótko po wypadku udzielona została mu pomoc przez świadków zdarzenia. Powód został wyciągnięty spod bramki i prowizorycznie opatrzony. Po zdarzeniu wezwano zespół ratownictwa medycznego.

(zeznania świadka D. M., protokół rozprawy z dnia 13 marca 2019 roku, k.134-154, zeznania świadka Z. K., protokół rozprawy z dnia 26 czerwca 2019 roku, 24 do 31 minuta, k. 154)

Na miejsce zdarzenia zostało wezwane pogotowie. Powód ok. godz. 23:47 został przyjęty na (...) Szpitala (...). Na skutek wykonanych badań rozpoznano u niego wystąpienie ran tłuczonych dolnej wargi, złamanie zębów górnych przednich z rozerwaniem dziąsła, uraz nosa z krwawieniem z przewodów nosowych, bolesność uciskową żuchwy, krwiaka podskórnego, złamanie kości nosa, złamanie łuku zębodołowego szczęki, wyłamanie górnego lewego siekacza. Po badaniu powoda skierowano na oddział chirurgii szczękowo-twarzowej (...) Szpitala im. (...).

(dokument, k.16)

Dnia 29 maja 2019 roku powód przyjęty został do (...) Szpitala (...) nr. (...) w Ł.. W trakcie konsultacji potwierdzono rozpoznanie w zakresie złamania zębów, rozerwania dziąsła, krwawienia z przegrody nosowej oraz stwierdzono złamanie wyrostka zębodołowego szczęki i złamanie kości nosa. Podczas pobytu w szpitalu powodowi usunięto wybity ząb z tkanek miękkich oraz wolne fragmenty wyrostka zębodołowego, zszyto rany. Powód skierowany został na Oddział Laryngologii Dziecięcej celem dokonania zabiegu repozycji kości nosa.

(karta informacyjna izby przyjęć, k. 15)

W dniach od 29 maja 2016 roku do 6 czerwca 2016 roku powód przebywał na Oddziale Otolaryngologii, Audiologii i Foniatrii Dziecięcej Ośrodka Pediatrycznego im. (...) w Ł.. Również w tym przypadku potwierdzono rozpoznanie w zakresie odniesionych urazów. U powoda przeprowadzono zabieg nastawienia kości nosa, który to odbył się w znieczuleniu ogólnym.

(karta informacyjna, k.14)

W wyniku wypadku powód zmuszony został do korzystania z usług ortodontycznych Szpitala (...) w W.. Z uwagi na problemy emocjonalne wywołane wypadkiem kilkukrotnie brał udział w konsultacjach psychologicznych.

(zaświadczenie, k. 31, opinia sądowo-psychologiczna, k.206-212)

Powód w związku z wypadkiem poniósł uzasadnione okolicznościami koszty leczenia w wysokości 6.389,98 zł. Składały się na nie m.in. koszty leczenia ortodontycznego, stomatologicznego oraz koszty podróży z tym związanych.

(rachunki, faktury oraz kopie biletów, k. k. 32-56, 106-111)

Po wypadku, na terenie boiska podjęto działania celem poprawy poziomu bezpieczeństwa na jego obszarze – m.in. pojawiły się znaki z odpowiednimi ostrzeżeniami oraz wywieszono regulamin korzystania z obiektu.

(zeznania świadka I. S., protokół rozprawy z dnia 26 czerwca 2019 roku, 47 minuta – k. 155, zeznania K. G., protokół rozprawy z dnia 13 marca 2019 roku – k 134)

W zakresie psychologicznym powód na skutek zdarzenia boryka się z problemami emocjonalnymi w postaci traumy, występują u niego ciągłe intruzje, dąży do unikania bodźców przypominających mu o zdarzeniu, co wpływa na jego relacje z otoczeniem i wywołuje przygnębienie. Powód wymaga podjęcia odpowiedniej terapii poznawczo-behawioralnej lub EDMR oraz pozostawania pod opieką psychologa celem zniwelowania negatywnych skutków wypadku w sferze psychicznej.

(opinia sądowo-psychologiczna – k. 206-212)

Pod względem chirurgicznym powód doznał obrażeń ciała w postaci zwichnięcia zębów 11 i 21, wybicia i złamania koron zębów 12 i 22, złamania wyrostka zębodołowego szczęki w odcinku 11-21 z przemieszczeniem ku górze niewielkich odłamków kostnych, złamania kości nosa, dysfunkcję stawów skroniowo-żuchwowych, ranę wargi dolnej, rany dziąsła od zęba 13 do 23. Obecnie rany twarzy powoda można uznać za prawidłowo wygojone. U powoda nie stwierdzono występowania zaburzeń oddychania, powonienia lub zaburzeń czucia na obszarze twarzy. Nie występuje również ból w trakcie spożywania posiłków, powód cierpi na trudności związane z gryzieniem spowodowane brakiem siekaczy, co również ma wpływ na występowanie u niego utrudnień w mowie. Obrażenia doznane podczas wypadku spowodowały wystąpienie u powoda blizny w obszarze wargi dolnej, która to powoduje jego oszpecenie. Aktualnie powód nadal nie przeszedł zabiegu rekonstrukcji utraconych zębów, pozostaje pod opieką lekarzy, a proces leczenia skutków wypadku nie został zakończony. Powód wymaga zabiegu rekonstrukcji brakującego uzębienia oraz leczenia ortodontycznego.

W ocenie chirurgicznej na skutek tych okoliczności u powoda wystąpił trwały uszczerbek na zdrowiu na poziomie 8%.

(opinia z zakresu chirurgii szczękowo-twarzowej – k. 223-231)

W zakresie ortodontycznym proces leczenia powoda przebiegał zgodnie z wymogami sztuki medycznej. Charakterystyka jego obrażeń wymagała podjęcia natychmiastowego leczenia ortodontycznego, którego proces nadal nie został zakończony. Powód zmuszony był do korzystania ze stałego aparatu ortodontycznego, który nie jest refundowany przez Narodowy Fundusz Zdrowia.

W ocenie ortodontycznej powód doznał trwałego uszczerbku na zdrowiu na poziomie 2%, związanego z utratą zębów 11 i 21.

Powód nadal wymaga uzupełnienia brakującego uzębienia przez umieszczenie implantów oraz leczenia retencyjnego w celu utrwalenia skutków leczenia przy pomocy aparatu ortodontycznego stałego.

(opinia biegłego ortodonty, k. 241-244)

Powód nie jest w stanie wyjaśnić dlaczego podciągnął się na bramce. To był impuls. Widział, że bramki nie mają siatki, ale nie wiedział, że nie są przytwierdzone do podłoża. Przed wypadkiem powód był w pełni sprawnym , młodym człowiekiem. Na nic nie chorował. Obecnie powód jest już osobą pełnoletnią, nadal odczuwa skutki obrażeń, których to doznał w wyniku wypadku. Nosi aparat ortodontyczny, przez braki w uzębieniu powód sepleni, co jest dla niego wstydliwe. Z uwagi na brak środków powód nie zrekonstruował uzębienia. Powód wstydzi się swojego uzębienia. Odczuwa dolegliwości bólowe, jest zmuszony bardziej dbać o higienę jamy ustnej. B. S. zmaga się z utrudnieniami w zakresie przyjmowania pokarmów, a wizualne aspekty doznanego urazu znajdują odzwierciedlenie w jego stanie psychicznym. Poprzez oszpecenie i braki w uzębieniu powód odizolował się od rówieśników w okresie powypadkowym. Był z tego powodu także wyśmiewany. W bieżącym roku powód ukończył technikum informatyczne. Właśnie podjął pierwszą pracę zarobkową w logistyce. Nadal zamieszkuje wraz z rodzicami. To właśnie rodzice opiekowali się powodem po wypadku.

(zeznania powoda k- 264 265, 00:03:58 – 00:15:39 )

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie wskazanych dowodów, opinii biegłych oraz załączonych dokumentów oraz zeznań świadków.

W zakresie stanu zdrowia powoda i jego związku przyczynowego z wypadkiem Sąd oparł się przede wszystkim na przeprowadzonych w sprawie dowodach z opinii biegłych z zakresu chirurgii szczękowo-twarzowej, ortodontycznej oraz psychologicznej. Sąd uznał ustalenia poczynione w opiniach biegłego ortodonty i chirurga za zbieżne, określające ten sam zakres występujących u powoda dolegliwości związanych z przebytym urazem.

Sąd pominął dowód z aneksu do umowy zawartej między gminą B., a Stowarzyszeniem (...) w B. (art. 233 § 1 k.p.c.), uznając ją za wytworzoną wyłącznie dla celów niniejszego procesu, antydatowaną. Wskazują na to wprost zapisy zmieniające dotychczasową umowę użyczenia, które odnosiły się wyłącznie do odpowiedzialności z tytułu wypadków oraz kwestii odpowiedniego oznakowania obiektu. Pierwotna umowa została zawarta na okres od 1 lipca 2015 roku do 30 czerwca 2018 roku. Wypadek był 28 maja 2016, a zatem przed upływem okresu jej obowiązywania. Z jakich innych powodów niż sporny wypadek miałaby być aneksowana umowa trudno wskazać. Jak w trakcie procesu zgodnie zostało wskazane przez świadków oraz prezesa Stowarzyszenia, na obszarze boiska wielokrotnie miała miejsce organizacja wydarzeń sportowych i kulturalnych niezależnych od tego stowarzyszenia (korzystali z niego strażacy, organizowano dożynki), a stan opisany w treści umowy związany z zabezpieczeniem sprzętu oraz przytwierdzeniem tablic z ostrzeżeniami zrealizowany został już po zajściu wypadku.

S ą d z w a ż y ł c o n as t ę p u j e :

Powództwo zasługuje na częściowe uwzględnienie wobec pozwanej Gminy.

W pierwszej kolejności należy rozważyć kwestię odpowiedzialności pozwanej gminy B. za skutki wypadku powoda.

Podstawę żądania pozwu stanowił przepis art. 417 k.c. regulujący odpowiedzialność za wyrządzenie szkody w wyniku niezgodnego z prawem działania lub zaniechania przy wykonywaniu władzy publicznej. Dla przyjęcia odpowiedzialności pozwanego za skutki wypadku niezbędne jest spełnienie łącznie trzech przesłanek tj. winy pozwanego, zaistnienia szkody oraz związku przyczynowego pomiędzy szkodą a zawinionym działaniem. Zauważyć w tym miejscu należy, iż czyn niedozwolony oznacza kategorię prawną obejmującą swym zakresem przedmiotowym zachowania (działania jak i zaniechania) polegające na naruszeniu pewnych ogólnych tj. spoczywających na każdym i względem każdego, reguł ostrożności, dbałości o interesy, życie i zdrowie innych podmiotów.

B. S. doznał uszczerbku na zdrowiu wskutek upadku i przygniecenia przez metalową bramkę znajdującą się na obszarze obiektu sportowego zlokalizowanego w miejscowości P.. Zgodnie z art. 7 ust 1 pkt 10 i 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym (DZ. U. Nr 16, poz.95) zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy i obejmuje m.in. sprawy kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych. Oznacza to, iż do zadań gminy należy budowa obiektów o przeznaczeniu sportowym i rekreacyjnym. Zakres ten nie ogranicza się jednak wyłączenie do tworzenia tego typu obiektów, lecz również ich odpowiedniego utrzymania i konserwacji w sposób umożliwiający bezpieczne z nich korzystanie. Zdaniem Sądu pozwana gmina B. zaniechała swoich obowiązków z tym związanych przez brak odpowiedniego przytwierdzenia bramek do nawierzchni boiska lub też takie zespolenie bramek złożonych aby niemożliwe było ich przemieszczenie, czy upadek na osoby postronne. Tak też uczyniono po wypadu. Bramki zostały zespolone łańcuchami. W dacie wypadku nie było wywieszonych zasad korzystania z obiektu, ani regulaminu. W związku z czym na teren boiska mógł dostać się każdy, tak jak powód i każdy miał prawo przypuszczać, że korzystanie z terenu jest dozwolone i bezpieczne. Wbrew twierdzeniom pozwanej bramki nie były lekkiej konstrukcji. Jak zeznawali świadkowie oraz powód bramki były ciężkie. Świadczy o tym także zakres obrażeń jakich powód doznał. Gdyby bramka była lekka , nie doszłoby do tak rozległych urazów. Reasumując Gmina jako właściciel terenu i podmiot ustawowo odpowiedzialny za utrzymanie go w stanie bezpiecznym dla użytkowników ponosi odpowiedzialność za wypadek powoda. Nie zmienia tego umowa użyczenia zawarta ze Stowarzyszeniem. Jak bowiem wynika z jej treści Stowarzyszenie, podobnie jak inne podmioty uprawnione było jedynie do korzystania z obiektu. Świadkowie wskazywali na wielość podmiotów będących w użytkowaniu boiska. Trudno wykazać powód, dla którego właśnie Stowarzyszenie (...) w B. zostało wskazane przez Gminę B. jako podmiot odpowiedzialny za wypadek, a nie inny użytkownik obiektu zważywszy, iż do wypadku nie doszło w trakcie trwania imprezy sportowej organizowanej przez tenże klub. Sąd uznał, iż pozwany usiłował ograniczyć swoją odpowiedzialność za szkody wynikłe na skutek wypadku, sporządzając odpowiedni aneks do umowy użyczenia, już po zajściu wydarzenia.

Pomiędzy zaniedbaniami Gminy, a naruszeniem czynności narządów ciała powoda, zachodzi adekwatny związek przyczynowy, o którym mowa w art. 361 k.c. Brak odpowiedniego zabezpieczenia terenu w sposób uniemożliwiający samowolne dostanie się tam nieletnim jak również brak odpowiedniego zabezpieczenia wyposażenia boiska doprowadził do uszkodzenia ciała powoda.

Stosownie do treści art. 445 § 1 k.c. w zw. z art. 444 § 1 k.c. w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia Sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. W rozpoznawanej sprawie jest niewątpliwym, że sporny wypadek spowodował u powoda trwały uszczerbek na zdrowiu sięgający 8 % . Co istotne powód jako nastolatek doznał traumy w związku wypadkiem powodującej konieczność korzystania z opieki psychologicznej. Doznanym obrażeniom towarzyszył ból oraz inne przykre doznania, jak np. konieczność poddania się hospitalizacji czy licznym zabiegom ortodontycznym, konieczność przyjmowania pokarmów wyłącznie w stanie ciekłym. Obrażenia są dla powoda bardzo krępujące, gdyż wpływają negatywnie na jego samoocenę. Z tego tez powodu małoletni odizolował się od grupy rówieśniczej. Proces leczenia trwał będzie jeszcze kilka lat.

Powód na skutek odniesionych obrażeń nadal zmaga się z problemami w spożywaniu posiłków, a brak zębów wpływa na estetykę jego twarzy. Co więcej, urazy w obszarze twarzoczaszki powoda były na tyle rozległe, iż wpływają na jego zdolność mowy. Nie ulega wątpliwości, iż wskazane wyżej obrażenia oraz ich następstwa wiązały się z wysokim nasileniem cierpienia i utrudniały powodowi normalne funkcjonowanie. Doznane urazy wpłynęły również na występowanie u niego stanów obniżonego samopoczucia, które pogłębione zostały przez brak podjęcia odpowiedniego leczenia psychiatrycznego. Skutki wypadku powód odczuwać będzie jeszcze przez długi okres czasu.

Biorąc pod uwagę nasilenie oraz czas trwania dolegliwości fizycznych, sąd doszedł do przekonania, że stosowną sumą zadośćuczynienia jest kwota 60.000 zł. W ocenie Sądu zadośćuczynienie w tej kwocie uwzględnia jego istotę, która polega na zapewnieniu pokrzywdzonemu satysfakcji i rekompensaty doznanych cierpień. Roszczenie dalej idące jako wygórowane Sąd oddalił.

Powód, na podstawie art. 444 §1 k.c. dochodził odszkodowania w łącznej kwocie 12.779,68 zł. Powód w toku procesu wykazał ,w ocenie Sądu, poniesienie koszów leczenia w wysokości 6.389,98 złotych. Są to rachunki na kartach 32 -56 na łączną kwotę 3.884,68 złotych oraz na karcie 106-111 w kwocie 2.505,30 złotych . Sąd nie uwzględnił rachunku na karcie 57, gdyż dowód przelewu na karcie 46 dotyczył tego samego wydatku za aparat ortodontyczny w kwocie 1.600 zł. Sąd nie uwzględnił także wydatków na Internet, jako pozostających bez związku z wypadkiem. Sąd nie uwzględnił w odszkodowaniu kosztorysu sporządzonego przez matkę powoda jako nie zweryfikowanego i nie potwierdzonego żadnymi dowodami w sprawie.

W toku postępowania nie został podniesiony zarzut przyczynienia się powoda do powstania szkody. Powód uczciwie oceniając swoje zachowanie przyznał, że do wypadku się przyczynił. Sąd także przyjął, iż poszkodowany przyczynił się do zdarzenia.

Stosownie do treści art. 363 k.p.c w przypadku przyczynienia się poszkodowanego do powstania lub zwiększenia szkody, obowiązek jej naprawienia ulega odpowiedniemu zmniejszeniu w stopniu stosowym do okoliczności sprawy, zwłaszcza do stopnia winy obu stron. Zgodnie z przyjętym stanowiskiem Sądu Najwyższego (uchwała SN z 20.09.1975r., sygn. akt: III CZP 8/75,) z przyczynieniem mamy do czynienia w sytuacji, gdy poszkodowany podejmie zachowanie obiektywnie nieprawidłowe, które będzie pozostawało w adekwatnym związku przyczynowym z wyrządzeniem szkody. Ocena stopnia przyczynienia musi uwzględniać wiek i doświadczenie stron oraz ciążące na nich obowiązki, a także stopień świadomości poszkodowanego. Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy niewątpliwie wskazuje na to, iż na pozwanej Gminie ciążył prawny obowiązek utrzymania obiektu w stanie pozwalającym na bezpieczne z niego korzystanie, którego ta jednak nie dochowała. Odpowiednie zabezpieczenie bramki przez jej połączenie z podłożem w sposób uniemożliwiający przemieszczenie wyeliminowałoby możliwość wystąpieniu wypadku o przebiegu odpowiadającemu temu w niniejszej sprawie. Co prawda bramka piłkarska nie służy do podciągania lub uwieszania się na jej elementach, jednak zjawisko takie występuje na tyle powszechnie, iż właściciel obiektu mógł przewidzieć również i takie jej wykorzystanie. Zwłaszcza, że powód w dacie wypadku miał 15 lat. Nie sposób przewidzieć zachowania dzieci czy młodzieży w trakcie zabawy, czy uprawiania sportu. Nie przymocowanie bramki powodowało, iż mogła ona upaść także przez mocny strzał piłką w jej obręcz, czy też poprzez wbiegnięcie w nią przez zawodnika.

Reasumując, Sąd uznał, iż przez swoje zachowanie powód, będący w dniu zdarzenia osobą małoletnią, przyczynił się do powstania szkody na poziomie 30%. O tyle właśnie Sąd obniżył należne powodowi od pozwanego kwoty z tytułu zadośćuczynienia i odszkodowania.

Z uwagi na powyższe, Sąd zasądził na rzecz powoda odpowiednio kwotę 42.000 zł zadośćuczynienia i kwotę 4.472,99 zł tytułem odszkodowania.

W pozostałym zakresie Sąd oddalił powództwo.

Źródłem roszczenia o odsetki dochodzone w niniejszej sprawie przez powoda jest przepis art. 481 § 1 k.c., zgodnie z którym jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Stosownie do treści art. 455 k.c. roszczenie wierzyciela wobec dłużnika staje się wymagalne wraz z nadejściem terminu do spełnienia świadczenia. Jeżeli termin ten nie jest oznaczony, ani nie wynika z właściwości zobowiązania, świadczenie powinno być spełnione niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do wykonania. W niniejszej sprawie za pismo stanowiące wezwanie pozwanego do spełnienia świadczenia na rzecz powoda uznać należy pozew wniesiony do Sądu Rejonowego w Kutnie, doręczony pozwanemu dnia 7 lutego 2018 roku. Wcześniejsze bowiem pisma doręczane przez powoda pozwanemu nie zawierały sprecyzowanych żądań określających m.in. charakteru i wysokości dochodzonego przez niego roszczenia. Odsetki związane z rozszerzeniem powództwa Sąd zasądził jako wymagalne od dnia 20 października 2018 roku, czyli dnia następującego po dniu wniesienia pisma z rozszerzeniem roszczenia. Z uwagi na powyższe Sąd zasądził odsetki od kwoty 25.000 zł od dnia 7 lutego 2018 roku, natomiast od kwoty 17.000 zł od dnia 20 października 2018 roku. Odsetki związane z kwotą odszkodowania – 4.472,99 zł zasądzone zostały od dnia 7 lutego 2018 roku.

Roszczenie o ustalenie odpowiedzialności na przyszłość na podstawie art. 189 k.p.c. podlegało uwzględnieniu albowiem proces leczenia u powoda nie został jeszcze w pełni zakończony, a z uwagi na młody wiek powoda i jego ciągły rozwój istnieje prawdopodobieństwo ujawnienia się nowych skutków urazu.

O kosztach procesu Sąd orzekł stosownie do dyspozycji zawartej w art. 100 k.p.c, znosząc koszty procesu pomiędzy stronami. Wzajemne zniesienie kosztów procesu między stronami jest słuszne wówczas, gdy obie strony są w takim samym lub zbliżonym stopniu przegrywającym i wygrywającym, czego ocena nie zależy tylko od kalkulacji kwot, jakich poszczególne strony dochodziły, lecz również rodzaju podniesionych przez nie zarzutów i ich ważności dla podstaw zaskarżonego wyroku. Strony poniosły porównywalne koszty postępowania, wobec czego takie rozstrzygnięcie jest uzasadnione.

Sąd, na podstawie art. 355 k.p.c. umorzył postępowanie wobec Stowarzyszenia (...) w B. z uwagi na nie popieranie powództwa wobec tego pozwanego przez powoda.

Sąd, na podstawie art. 113 ust.1 Ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych ( DZ. U. Nr 167, poz. 1398) nakazał pobrać od Gminy B. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 3.769 zł tytułem nie uiszczonych kosztów sądowych w stopniu w jakim ten pozwany przegrał proces. Na kwotę tą składają się kwoty związane ze stawiennictwem świadków (714 zł), koszty sporządzenia opinii sądowo psychologicznej (606 zł), opinii biegłego z zakresu chirurgii szczękowo-twarzowej (912,60 zł) oraz opinii biegłego ortodonty (730,08 zł), kwota 2324 zł opłaty sądowej od zasądzonego świadczenia.

Na podstawie art. 113 ust.4 ww ustawy o kosztach sądowych Sąd odstąpił od obciążenia powoda nieuiszczonymi kosztami sądowymi z uwagi na fakt, iż z racji młodego wieku i ograniczonych możliwości zarobkowych nie jest on aktualnie zdolny do ich poniesienia. Przemawia za tym także charakter roszczeń przez powoda dochodzonych.

z/

odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełn. stron przez Portal Informacyjny