Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

I C 486/20 - uzasadnienie Sąd Okręgowy w Łodzi z 2020-11-26

Sygn. akt I C 486/20

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 30.10.2019 roku powód (...) Bank SA z siedzibą w W. wniósł w elektronicznym postępowaniu upominawczym o zasądzenie od pozwanego A. G. kwot wskazanych na k.5 odwrót akt wraz z kosztami postępowania w kwocie 1.056 zł. (pozew –k.5-6)

W dniu 11.12.2019 r. Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie VI Wydział Cywilny wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym. (nakaz zapłaty –k.7 odwrót)

W piśmie z dnia 31.12.2019 r. pozwany wniósł sprzeciw od wydanego nakazu zapłaty, wnosząc o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Pozwany potwierdził, że pomiędzy nim a powodem została zawarta umowa kredytu, która została następnie wypowiedziana przez powoda. Pozwany podniósł, że powód nie uwzględnił wszystkich wpłat dokonanych przez pozwanego. (sprzeciw-k.8 odwrót- 9 odwrót)

W piśmie z dnia 7.04.2020 r. powód wniósł dodatkowo o zasądzenie opłaty skarbowej od pełnomocnictw w kwocie 34 zł oraz kosztów notarialnego uwierzytelnienia dokumentów w kwocie 9,84 zł. (pismo –k.20-21)

Na rozprawie strony nie stawiły się. (protokół rozprawy –k.44)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Dnia 26.06.2018 r. pomiędzy (...) Bank SA z siedzibą w W. a A. G. została zawarta umowa kredytu konsumpcyjnego gotówkowego nr (...). (umowa kredytu –k.27-30)

W dniu 2.05.2019 r. powód skierował do pozwanego wezwanie do zapłaty zaległości w spłacie kredytu w kwocie 3.757,65 zł w terminie 14 dni roboczych od daty doręczenia wezwania pod rygorem wypowiedzenia umowy kredytu. (wezwanie do zapłaty –k.31, kopia książki nadawczej –k.34)

W dniu 3.06.2019 r. powód skierował do pozwanego oświadczenie o wypowiedzeniu w/w umowy kredytu. W związku z nieuregulowaniem zaległości w spłacie kredytu, powód wypowiedział w/w umowę kredytu z zachowaniem 30-dniowego okresu wypowiedzenia określonego w umowie liczonego od dnia doręczenia wypowiedzenia. W wypowiedzeniu wskazano stan zadłużenia z tytułu w/w umowy kredytu na dzień jego sporządzenia oraz poinformowano, że w przypadku uregulowania całości wymagalnego zobowiązania w okresie wypowiedzenia, Bank rozważy możliwość cofnięcia oświadczenia o wypowiedzeniu. Wypowiedzenie zostało doręczone pozwanemu w dniu 10 czerwca 2019 r.(oświadczenie o wypowiedzeniu umowy –k.35, potwierdzenie odbioru –k.36-36 odwrót)

W dniu 30.07.2019 r. powód skierował do pozwanego ostateczne wezwanie do zapłaty w związku z wypowiedzeniem w/w umowy kredytu i postawieniem całej należności w stan wymagalności. (wezwanie do zapłaty –k.38)

Na dzień 24.10.2019 r. zadłużenie A. G. z tytułu zawartej umowy kredytu nr (...) z dnia 27.06.2018 r. wynosiło 84.417,39 zł, w tym 78.232,97 zł stanowił niespłacony kapitał (należność główna), 3.446,19 zł stanowiły odsetki umowne za okres korzystania z kapitału w wysokości 9,19% od dnia 15.02.2019 r. do dnia 28.07.2019 r., 2.738,23 zł stanowiły odsetki za opóźnienie naliczone od kwoty niespłaconego kapitału w wysokości 14% od dnia 15.02.2019 r. do dnia 24.10.2019 r. (wyciąg z ksiąg (...) Bank SA w W. –k.22, zestawienie należności i spłat kredytu –k.23)

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Strona powodowa dochodzi swojego roszczenia w oparciu o umowę o gotówkowy kredyt złotowy zawartą z pozwanym A. G.. Podstawę prawną roszczenia powoda stanowi zatem art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwany zakwestionował jedynie wysokość jego aktualnego zadłużenia wobec powoda. Nie kwestionował skuteczności wypowiedzenia umowy.

W świetle zgromadzonego materiału dowodowego Sąd uznał sprzeciw pozwanego za chybiony. Należy wskazać, że pozwany reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika nie zgłosił żadnych wniosków dowodowych. Pozwany nie skonkretyzował ani nie uzasadnił w żaden sposób zarzutu nie uwzględnienia przez powoda wszystkich wpłat dokonanych przez pozwanego.

W ocenie Sądu żądanie powoda zostało udowodnione za pomocą dokumentów złożonych przez powoda do akt sprawy- zarówno co do zasady (niekwestionowanej przez pozwanego), jak wysokości, zarówno w zakresie należności głównej, jak odsetek, co skutkowało uwzględnieniem powództwa w całości.

Wysokość dochodzonej wierzytelności została potwierdzona w wyciągu z ksiąg banku oraz przedstawionym przez powoda zestawieniu należności i spłat kredytu. Wyciąg z ksiąg banku wprawdzie obecnie nie ma mocy dokumentu urzędowego w postępowaniu cywilnym, ale jest dokumentem prywatnym, do którego znajduje zastosowanie art. 245 KPC. Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 13 grudnia 2013 r., sygn. akt III CSK 66/13, art. 245 KPC zawiera domniemanie, które powinien uwzględnić sąd, iż osoba, która złożyła podpis na dokumencie złożyła zawarte w nim oświadczenie. Do domniemania tego stosuje się art. 234 KPC, według którego domniemania ustanowione przez prawo wiążą sąd, dopóki nie zostaną obalone. W zakresie nie objętym domniemaniem z art. 245 KPC, moc dowodowa dokumentu prywatnego podlega ocenie przez sąd zgodnie z regułami zawartymi w art. 233 par. 1 KPC, tak jak każdego innego dowodu. Podobnie, jak w wypadku innych dowodów, sąd ocenia czy dowód ten ze względu na okoliczności sprawy zasługuje na wiarę, czy też nie.

Biorąc pod uwagę, że pozwany zarzut nieudowodnienia wysokości roszczenia sformułował bardzo ogólnie, nie przedstawiając jednocześnie żadnych konkretnych zarzutów odnośnie wysokości zadłużenia kredytobiorcy wobec powoda (brak wskazania, które wpłaty pozwanego i w jakiej wysokości nie zostały uwzględnione przez powoda), Sąd uznał przedstawione przez powoda dokumenty w postaci umowy kredytu, wyciągu z ksiąg bankowych i zestawienia należności i spłat kredytu za wiarygodne dowody na okoliczność wysokości roszczenia powoda, zarówno w zakresie należności głównej, jak odsetek.

O odsetkach od zasądzonych kwot Sąd orzekł na podstawie art. 359 par. 1 i 2 k.c., art. 481 par. 1 i 2 k.c. oraz art. 482 § 1 k.c.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. , stosownie do wyniku sprawy. Pozwany jako przegrywający sprawę w całości jest zobowiązany do zwrotu stronie powodowej całości poniesionych przez nią kosztów procesu, niezbędnych do celowego dochodzenia praw, tj. opłaty od pozwu, opłat od pełnomocnictw i kosztów notarialnego uwierzytelnienia dokumentów.

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Grażyna Paul
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Łodzi
Osoba, która wytworzyła informację:  SSO P. Barański
Data wytworzenia informacji: