Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 lipca 2013 r.

Sąd Apelacyjny w Łodzi I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący:	SSA Jolanta Grzegorczyk (spr.)
Sędziowie:	SA Małgorzata Stanek SO (del.) Joanna Walentkiewicz - Witkowska
Protokolant:	st.sekr.sądowy Grażyna Michalska

po rozpoznaniu w dniu 2 lipca 2013 r. w Łodzi

na rozprawie

sprawy z powództwa (...)Funduszu (...)z siedzibą w W.

przeciwko Z. S. (1), M. S. (1), A. J. i G. J. (1)

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanych

od wyroku Sądu Okręgowego w Łodzi

z dnia 5 listopada 2012r. sygn. akt I C 365/12

I. z apelacji pozwanych M. S. (1) i Z. S. (1) zmienia zaskarżony wyrok na następujący:

„1. zasądza solidarnie od pozwanych A. J. i G. J. (1) na rzecz powoda (...)Funduszu (...)z siedzibą w W. kwotę 106.518 (sto sześć tysięcy pięćset osiemnaście) złotych z ustawowymi odsetkami od dnia 22 sierpnia 2011r. do dnia zapłaty oraz kwotę 4.949 (cztery tysiące dziewięćset czterdzieści dziewięć) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu;

2. oddala w całości powództwo skierowane przeciwko M. S. (1) i Z. S. (1);

3. zasądza solidarnie od A. J. i G. J. (1) na rzecz powoda (...)Funduszu (...)z siedzibą w W. kwotę 3.994 (trzy tysiące dziewięćset dziewięćdziesiąt cztery) złote tytułem zwrotu kosztów procesu;

4. zasądza od strony powodowej (...)Funduszu (...)z siedzibą w W. solidarnie na rzecz M. S. (1) i Z. S. (1) kwotę 3.600 (trzy tysiące sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.”

II. oddala w całości apelację A. J. i G. J. (1);

III. zasądza solidarnie od pozwanych A. J. i G. J. (1) na rzecz strony powodowej (...)Funduszu (...)z siedzibą w W. kwotę 2.700 (dwa tysiące siedemset) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym;

IV. zasądza od strony powodowej (...)Funduszu(...)z siedzibą w W. na rzecz M. S. (1) i Z. S. (1) kwoty po 3.600 (trzy tysiące sześćset) złotych na rzecz każdego z nich tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym.

Sygn. akt I ACa 246/13

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 5 listopada 2012r. w sprawie z powództwa (...)Funduszu (...)z siedzibą w W. przeciwko A. J. i G. J. (1) oraz M. S. (1) i Z. S. (1) o zapłatę, Sąd Okręgowy w Łodzi zasądził solidarnie od wszystkich pozwanych na rzecz strony powodowej kwotę 106.518 złotych z ustawowymi odsetkami od dnia 22 sierpnia 2011r. do dnia zapłaty oraz kwotę 4.949 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu, a także zasądził solidarnie od pozwanych na rzecz Skarbu Państwa
– Sądu Okręgowego w Łodzi kwotę 3.994 złote tytułem nieuiszczonej opłaty od pozwu.

(wyrok k. 254)

Powyższy wyrok zapadł na podstawie poczynionych przez Sąd Okręgowy ustaleń faktycznych, które Sąd Apelacyjny co do zasady podzielił i przyjął za własne, a których wynika, że w dniu 15 kwietnia 1997r. pomiędzy A. J., prowadzącą działalność gospodarczą pod nazwą (...)w Ł., przy ul.(...)a(...)- Bankiem (...) (...)w Ł. została zawarta umowa nr (...) o kredyt inwestycyjny, na mocy której Bank udzielił kredytobiorcy kredytu w kwocie 40.000 złotych na okres 36 miesięcy tj. od 15 kwietnia 1997r. do 30 marca 2000r. z przeznaczeniem na finansowanie zakupu mebli biurowych oraz remont i modernizację przedmiotowego Biura (...). Spłata powyższego kredytu zabezpieczona została poręczeniem udzielonym w dniu 15 kwietnia 1997r. przez Z. S. (1), M. S. (1) oraz G. J. (1).

Aneksami z dnia 13 marca 1998r. oraz z dnia 23 lipca 1998r. strony umowy kredytu dokonały zmian w zakresie zabezpieczenia spłaty kredytu inwestycyjnego (m.in. ustalono, że zabezpieczeniem będzie: weksel in blanco wystawiony przez kredytobiorcę wraz
z deklaracją wekslową i oświadczeniem o poddaniu się egzekucji, a także poręczenie wekslowe udzielone przez G. J. (1), G. M., B. M., Z. S. (1) i M. S. (1) wraz z deklaracją wekslową i oświadczeniem o poddaniu się egzekucji), a także dokonały zmian w zakresie spłaty kredytu inwestycyjnego.

Pismem z dnia 16 listopada 1998r., doręczonym w dniu 20 listopada 1998r., A. J. została poinformowana że - z uwagi na ustawiczny brak środków na rachunku bieżącym na spłatę odsetek umownych, karnych, rat kapitałowych udzielonego kredytu inwestycyjnego w kwocie 40.000 złotych - na podstawie § 11 rzeczonej umowy kredytu, (...) Bank (...) (...)w Ł. wypowiedział warunki spłaty kredytu. W piśmie powyższym podano, że niezaspokojenie w ciągu 30 dni kalendarzowych wyżej wskazanych roszczeń (...), licząc od daty doręczenia wypowiedzenia, spowoduje skierowanie sprawy do postępowania egzekucyjnego. Powyższe pismo zostało doręczone również poręczycielom Z. S. (1), M. S. (1), G. J. (1), G. M. i B. M..

W dniu 20 sierpnia 1999r. (...) Bank (...)
(...)w Ł. wystawił bankowy tytuł egzekucyjny, który stwierdzał, że wymagalne solidarnie zadłużenie A. J. (kredytobiorcy), G. J. (1) (poręczyciela), Z. S. (1) (poręczyciela) i M. S. (1) (poręczyciela) z tytułu niespłaconego kredytu gotówkowego według umowy nr (...) wynosi:

- niespłacona należność - 28.984,88 złotych;

- odsetki skapitalizowane - 2.616,95 złotych;

- odsetki za okres od 22 grudnia 1998r. do 20 sierpnia 1999r. + odsetki zaległe - 7.797,39 złotych;

- koszty monitów - 111,20 złotych.

W dniu 20 sierpnia 1999r. (...) Bank (...) (...)w Ł. złożył do Sądu Rejonowego w Łodzi wniosek o nadanie klauzuli wykonalności powyższemu bankowemu tytułowi egzekucyjnemu.

Postanowieniem z dnia 22 września 1999r., wydanym w sprawie o sygn. akt
I Co 722/09, Sąd Rejonowy w Łodzi I Wydział Cywilny nadał klauzulę wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu z dnia 20 sierpnia 1999r. sporządzonemu na podstawie ksiąg bankowych (...) Banku (...) (...)w Ł. przeciwko A. J., G. J. (1), Z. S. (1) i M. S. (1) w zakresie obowiązku opisanego w tym tytule egzekucyjnym do kwoty 39.510,42 złotych z odsetkami umownymi wynoszącymi na dzień sporządzenia tytułu egzekucyjnego 34% w stosunku rocznym, liczonymi od kwoty 34.984,88 złotych za okres od dnia 21 sierpnia 1999 roku do dnia zapłaty. Pismem datowanym na dzień 31 lipca 2000r., złożonym do Komornika Sądu Rejonowego w Łodzi Rewiru I dla Ł. w dniu 10 sierpnia 2000r., (...) Bank (...) S.A.
(...)w Ł. (poprzednio: (...) Bank (...)) złożył wniosek o wszczęcie postępowania egzekucyjnego na podstawie bankowego tytułu egzekucyjnego z dnia 20 sierpnia 1999r., zaopatrzonego w klauzulę wykonalności, przy czym była to egzekucja ograniczona do kwoty 5.000 złotych. Zawiadomienia o wszczęciu przedmiotowej egzekucji (sygn. akt I Km 699/2000) zostały doręczone dłużnikom: A. J., G. J. (1), M. S. (1) i Z. S. (1).

Z pisma Komornika Sądowego Rewiru I przy Sądzie Rejonowym dla Łodzi Widzewa
z dnia 29 listopada 2002r. wynika, że przedmiotowa egzekucja została umorzona (wniosek wierzyciela o umorzenie postępowania wpłynął do Komornika w dniu 26 listopada 2002r).

Pismem z dnia 23 kwietnia 2001r., z uwagi na złą sytuację zarówno zdrowotną, jak i materialną oraz rodzinną, A. J. zwróciła się do (...) Bank (...) S.A. z prośbą
o zmianę kolejności zarachowania jej kredytu inwestycyjnego i zawieszenia egzekucji komorniczej w stosunku do jej rodziców. Nadto podniosła, że nigdy nie uchylała się od spłaty kredytu, ale przyszedł taki moment w jej życiu, że dla niej ważne było życie męża i dziecka, jedzenie, dlatego oświadczyła, że jest w stanie wpłacać po 600 złotych miesięcznie do 10-tego dnia każdego miesiąca.

Pismem datowanym na dzień 29 listopada 2002r., złożonym do Komornika Sądu Rejonowego w Łodzi Rewiru I dla Ł. w dniu 13 stycznia 2003r., (...) Bank (...) SA (...)w Ł. złożył kolejny wniosek
o wszczęcie postępowania egzekucyjnego na podstawie przedmiotowego bankowego tytułu egzekucyjnego z dnia 20 sierpnia 1999r. Zawiadomienia o wszczęciu przedmiotowej egzekucji (sygn. akt I Km 21/03) zostały doręczone wszystkim pozwanym dłużnikom - A. J., G. J. (1), M. S. (1) i Z. S. (1).

Postanowieniem z dnia 30 grudnia 2004r., które zostało doręczone wierzycielowi
w dniu 11 stycznia 2005r., postępowanie egzekucyjne w niniejszej sprawie zostało umorzone wobec stwierdzenia bezskuteczności egzekucji.

Pismem z dnia 20 czerwca 2005r., doręczonym do (...) Bank (...) S.A. (...)w dniu 3 sierpnia 2005r., z uwagi na złą sytuację materialną, A. J. zwróciła się do Naczelnika (...) (...) Banku (...) Oddział w Ł. z prośbą o wyrażenie zgody na rozłożenie zadłużenia z tytułu kredytu inwestycyjnego na raty, płatne do 12-tego dnia każdego miesiąca, począwszy od miesiąca sierpnia 2005r. - raty w wysokości po 700 złotych, o zawieszenie egzekucji skierowanej w stosunku do jej rodziców, którzy stali się poręczycielami tego kredytu, o obniżenie oprocentowania i zmianę kolejności zarachowania wpłat, w pierwszej kolejności na należność główną oraz o zwolnienie z prowizji za rozpatrzenie wniosku o zawarcie ugody.

W dniu 3 sierpnia 2005r. A. J. i G. J. (1) oświadczyli, że uznają wierzytelność z tytułu przeterminowanego kredytu numer (...)udzielonego w dniu 15 kwietnia 1997r. i że nie wnoszą zastrzeżeń do jej wysokości podanej na dzień 1 czerwca 2005r. z tytułu: kapitału - 28.912,56 złotych, kosztów 70,80 złotych, odsetek: 44.052,31 złotych.

Pismem datowanym na dzień 30 kwietnia 2008r., złożonym do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym dla Łodzi - Widzewa w Łodzi K. P. w dniu 30 maja 2008r., (...) Bank (...) w Ł. złożył wniosek o wszczęcie postępowania egzekucyjnego na podstawie przedmiotowego bankowego tytułu egzekucyjnego z dnia 20 sierpnia 1999r. Zawiadomienia o wszczęciu przedmiotowej egzekucji (sygn. akt Km 1103/2008) zostały doręczone dłużnikom: A. J., G. J. (1), M. S. (1) i Z. S. (1). Postanowieniem z dnia 27 lipca 2009r. postępowanie egzekucyjne w niniejszej sprawie zostało umorzone na podstawie art. 825 pkt 1 kpc.

W dniu 9 czerwca 2011r. powód (...)Fundusz (...)z siedzibą w W. nabył w drodze umowy cesji od (...) Banku (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. wierzytelność Banku wobec pozwanej A. J. z tytułu kredytu udzielonego A. J. na podstawie umowy nr (...) o kredyt inwestycyjny zawartej w dniu 15 kwietnia 1997r.

W dniu 19 sierpnia 2011r. powód wystawił wyciąg z ksiąg rachunkowych Funduszu Sekurytyzacyjnego i ewidencji analitycznej, w którym stwierdził, że na podstawie umowy
z dnia 15 kwietnia 1997r.(...) wysokość zobowiązania dłużnika A. J. według stanu na dzień 19 sierpnia 2011r. wynosiła łącznie 106.517,01 złotych,
w tym należność główna w kwocie 28.912,56 złotych i odsetki w kwocie 77.604,45 złotych, a także że powyższe zobowiązanie zostało zabezpieczone m.in. poręczeniem cywilnym udzielonym przez G. J. (1), M. S. (1) i Z. S. (1).

Powyższy wyciąg opatrzony jest pieczęcią towarzystwa zarządzającego funduszem tj. (...) S.A. w W., działającego w imieniu i na rzecz(...)Funduszu(...)z siedzibą w W. i został podpisany przez U. K., określoną w wyciągu jako pełnomocnik działający na podstawie pełnomocnictwa z dnia 26 kwietnia 2011r. ( (...) S.A. w W., działający na rzecz (...)Funduszu (...)z siedzibą w W., udzielił pełnomocnictwa U. K. m.in. do podpisywania w imieniu Funduszu wyciągów z ksiąg rachunkowych Funduszu, składania oświadczeń w zakresie praw i obowiązków majątkowych Funduszu, składania oświadczeń wiedzy w zakresie praw i obowiązków majątkowych Funduszu w zakresie opisanym w art. 194 i 195 ustawy z dnia 27 maja 2004r.
o funduszach inwestycyjnych oraz opatrzenia pieczęcią Towarzystwa wciągów z ksiąg rachunkowych Funduszu).

Pismami z dnia 25 lipca 2011r. pozwani A. J., G. J. (1), M. S. (1) i Z. S. (1) zostali wezwani przez powoda do zapłaty wierzytelności wynikającej z umowy kredytu nr (...)z dnia 15 kwietnia 1997r., zawartej z (...) S.A. w kwocie 106.517,01 złotych (kwota zaległości wyliczona na dzień 25 lipca 2011r.) w terminie do dnia 28 lipca 2011r. pod rygorem wystąpienia z pozwem o zapłatę.

W świetle powyższych ustaleń Sąd Okręgowy uzwględnił zgłoszone powództwo
w całości, stwierdzając jego zasadność. Sąd Okregowy uznał bowiem, że strona powodowa zdołała wykazać, że A. J. – jako kredytobiorca nie spłaciła w znacznej części kredytu zaciągniętego u poprzednika prawnego powoda, za który poręczyli pozostali pozwani – jej mąż oraz rodzice, czego pozwani zresztą nie kwestionowali, próbując się uchylić od odpowiedzialności, podnosząc jedynie zarzut przedawnienia zgłoszonego roszczenia.

Strona powodowa wykazała skuteczne nabycie dochodzonej wierzytelności w drodze cesji, jak również wskazała, że dotąd nie zdołała uzyskać jej zaspokojenia przez pozwaną A. J. jako dłużnika. Dokonując natomiast oceny zgłoszonego przez pozwanych zarzutu przedawnienia, Sąd Okręgowy stwierdził jego zasadność jedynie w stosunku do pozwanych M. S. (1) oraz Z. S. (1) – w stosunku do których od daty umorzenia kolejnego postępowania egzekucyjnego na podstwie przedmiotowego tytułu egzekucyjnego (30 grudnia 2004r.) do daty wszczęcia takiego postępowania wobec kolejnego wniosku wierzyciela (30 maja 2008r.) zdołał upłynąć 3-letni termin przedawnienia - niemniej przez pomyłkę nie uwzględnił tej okoliczności wydając skarżony wyrok i w tym zakresie wadliwie zasądził dochodzoną kwotę solidarnie od wszystkich pozwanych na rzecz strony powodowej. W stosunku do pozwanych A. J. oraz pozwanego G. J. (1) – jej męża jako poręczyciela Sąd Okręgowy nie uwzględnił zarzutu przedawnienia wobec faktu, że w dniu 3 sierpnia 2005r., w związku z kolejnym wnioskiem powódki
o restrykturyzację kredytu, pozwani ci uznali dochodzone roszczenie. Zaś od tej daty do chwili wszczęcia kolejnego postępowania egzekucyjnego, tj. do dnia 30 maja 2008r. nie zdołał upłynąć termin przedawnienia.

W przedmiocie odsetek Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 481 § i 2 kc.

O kosztach procesu Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 kpc w zw. z art. 99 kpc – tj. w myśl zasady odpowiedzialności finansowej stron za wynik procesu.

(uzasadnienie k. 255 – 261v)

Pozwana M. S. (1) oraz pozwany Z. S. (1) zaskarżyli powyższy wyrok apelacjami w całości, tj. w zakresie, w jakim Sąd Okręgowy zasądził od każdego z nich solidarnie wraz z pozostałymi pozwanymi na rzecz powoda kwotę 106.518 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 22 sierpnia 2011r. do dnia zapłaty oraz rozstrzygnięcie
w przedmiocie kosztów procesu, zarzucając naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 117 § 1 i 2 kc w zw. z art. 118 in fine kc oraz art. 372 kc, poprzez ich błędne zastosowanie
i w konsekwencji nieprzyjęcie, że dochodzone przez powoda roszczenie uległy przedawnieniu wobec pozwanej M. S. (1) oraz pozwanego Z. S. (1), co powinni skutkować oddaleniem niniejszego powództwa w stosunku do wskazanych pozwanych.

W konkluzji wskazani apelujący wnieśli o zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie powództwa w całości wobec pozwanej M. S. (1) oraz pozwanego Z. S. (1) oraz zasądzenie od powoda na rzecz każdego ze wskazanych pozwanych kosztów postępowania przed Sądem I, jak i II instancji, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych, z tym że za postępowanie przed Sądem I instancji w wysokości dwukrotności stawki minimalnej, a także zwrot opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w kwocie 17 złotych.

(apelacja pozwanej M. S. – k. 270 - 272 oraz apelacja pozwanego Z. S.
- k. 278 - 280)

Pozwani A. J. i G. J. (1) również zaskarżyli powyższy wyrok apelacją w całości, tj. w zakresie zasądzenia od każdego z nich solidarnie wraz z pozostałymi pozwanymi wskazanych w wyroku kwot należności głównej wraz z odsetkami oraz kosztów procesu, zarzucając naruszenie zarówo prawa:

I. procesowego, tj.:

1) art. 232 kpc, poprzez jego błędne zastosowanie i przyjęcie, że umowa o przelew wierzytelności z dnia 9 czerwca 2009r., została skutecznie zawarta pomimo, że powód nie przestawił żadnych dokumentów (np. odpisy z KRS), które dowodzą, że umowa ta została zawarta przez umocowane do tego podmioty oraz przez błędne zastosowanie i dopuszczenie dowodów z urzędu, co doprowadziło do naruszenia zasady równego traktowania stron procesu;

2) art. 233 kpc - poprzez błędną ocenę materiału dowodowego i przyjęcie, że pierwsza egzekucja wszczęta została w dniu 10 sierpnia 2000r., nie zaś w dniu 31 lipca 2000r.;

3) art. 232 kpc i 166 kpc, poprzez działanie z urzędu i przedłużanie z urzędu wyznaczonych terminów sądowych na załączenie oryginałów dokumentów przez pełnomocnika powoda i w efekcie naruszenie zasady kontradyktoryjności procesu;

II. jak i prawa materialnego, tj.:

1) art. 117 § 1 i 2 kc i art. 118 kc, poprzez nieuwzględnienie, że dochodzone roszczenia uległy przedawnieniu wobec pozwanych A. J. oraz G. J. (1), a w konsekwencji zasądzenie od pozwanych A. J. i G. J. (1) na rzecz powoda wskazanych kwot było bezzasadne, wobec podniesienia skutecznego zarzutu przedawnienia;

2) art. 6 kc, poprzez jego błędne zastosowanie i przyjęcie, że umowa o przelew wierzytelności z dnia 9 czerwca 2009r. została skutecznie zawarta pomimo, że powód nie przestawił żadnych dokumentów (np. odpisy z KRS), które dowodzą, że umowa ta faktycznie została zawarta przez umocowane do tego podmioty oraz przez błędne zastosowanie
i dopuszczenie dowodów z urzędu co doprowadziło do naruszenia zasady równego traktowania stron procesu.

W konkluzji apelujący pozwani wnieśli o zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie powództwa także w stosunku do pozwanej A. J. i G. J. (1), oraz
o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanych A. J. i G. J. (1) kosztów postępowania przed Sądem I, jak i II instancji, w tym kosztów zastępstwa procesowego przed Sądem I instancji w wysokości dwukrotności stawki minimalnej oraz zwrot opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w kwocie 17 złotych.

(apelacja pozwanych A. J. i G. J. – k. 293 – 294v)

W odpowiedzi na apelację wniesioną przez pozwanych A. J. i G. J. (1), strona powodowa wniosła o jej oddalenie i zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

(odpowiedź na apelację k. 318 - 323)

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacje pozwanych M. S. (1) oraz Z. S. (1) są zasadne, natomiast apelacja pozwanych A. J. i G. J. (1) jest bezzasadna.

Odnosząc się w pierwszej kolejności do apelacji pozwanych M. S. (1) oraz Z. S. (1) należy stwierdzić, że już w treści pisemnych motywów swojego rozstrzygnięcia, Sąd I instancji przyznał (k. 261), że mimo, iż zasądził dochodzoną przez stronę powodową kwotę solidarnie od wszystkioch pozwanych, to uczynił to błędnie, przez pomyłkę nie uwzględniając okoliczności, że pismem z dnia 3 sierpnia 2005r. to jedynie pozwani A. J. i G. J. (1) uznali dochodzone roszczenie, a w konsekwencji jedynie w stosunku do tych pozwanych nie doszło do przedawnienia dochodzonego roszczenia, gdyż pozwani M. S. (1) oraz Z. S. (1) podnieśli skuteczny zarzut przedawnienia dochodzonego roszczenia. W stosunku do tych ostatnich pozwanych zdołał bowiem nieprzerwanie upłynąć 3-letni termin przedawnienia, licząc od daty umorzenia postepownia egzekucyjnego postanowieniem z dnia 30 grudnia 2004r. do daty złożenia przez Bank (...) S.A. – poprzednika prawnego powoda
w niniejszej sprawie kolejnego wniosku o wszczęcie egzekucji na podstawie przedmiotowego tytułu wykonawczego, co nastąpiło w dniu 30 maja 2008r. Zwłaszcza, że z treści art. 372 kc traktującego o wzajemnej reprezentacji dłużników solidarnych wynika zakaz takiej reprezentacji na niekorzyść dłużników, tzn. że przerwanie biegu przedawnienia (poprzez uznanie długu) w stosunku do niektórych (A. J. i G. J. (1)) z takich dłużników nie ma skutku względem pozostałych współdłużników – a zatem in casu wobec M. S. (1) i Z. S. (1).

W konsekwencji, podzielając w istocie stanowisko Sądu I instancji, które jedynie przez pomyłkę nie znalazło prawidłowego odzwierciedlenia w treści wydanego wyroku – wobec czego nie odniosła się do tego zagadnienia również w żaden sposób strona powodowa w odpowiedzi na apelacje pozwanych, ustosunkowując się jedynie do apelacji pozwanych A. J. i G. J. (1) – a także wobec zasadności podniesionych w zgłoszonym środku odwoławczym zarzutów obrazy prawa materialnego, na podstwie art. 386 § 1 kpc, Sąd Apelacyjny zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że oddalił zgłoszone powództwo w całości w stosunku do pozwanej M. S. (1) oraz w stosunku do pozwanego Z. S. (1). W konsekwencji Sąd Apelacyjny zmienił zaskarżony wyrok w stosunku do wskazanych pozwanych również w zakresie rozstrzygnięcia w przedmiocie kosztów procesu, zasądzając od strony powodowej solidarnie na rzecz pozwanych M. S. (1) oraz Z. S. (1) kwotę 3.600 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu przed Sądem I instancji – oboje apelujacy reprezentowani byli przez jednego pełnomocnika (na podstawie art. 98 § 1 – 3 kpc w zw. z § 2 ust. 1 i 2, § 6 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenie przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu - Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.)

Nadto, na podstawie art. 98 § 1 – 3 kpc w zw. z art. 108 § 1 kpc i art. 391 § 1 kpc oraz § 2 ust. 1 i 2, § 6 pkt 6 i § 12 ust. 1 pkt 2 powołanego rozporządzenia Sąd Apelacyjny zasądził od strony powodowej na rzecz M. S. (1) oraz Z. S. (1) kwoty po 3.600 złotych (na rzecz każdego z nich) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym. Każdy z tych pozwanych był bowiem
w postępowaniu apelacyjnym osobno reprezentowani przez pełnomocników, którzy nie reprezentowali ich w postępowaniu pierwszoinstancyjnym.

Odnosząc się natomiast do zarzutów podniesionych w apelacji pozwanych A. J. i G. J. (1) środku, należy stwierdzić, że – wbrew argumentacji apelujących – w stosunku do tych pozwanych nie doszło do upływu 3-letniego okresu przedawnienia roszczeń z tytułu umowy kredytu, jako roszczenia banku w związku
z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą (art. 118 kc). Apelaujący zdają się bowiem nie dostrzegać, że od daty wszczęcia przeciwko nim pierwszego postepowania egzekucyjnego na podstwie przedmiotowego tytułu wykonawczego (bankowego tytułu egzekucyjnego z dnia 20 sierpnia 1999r., zaopatrzonego następnie postanowieniem Sądu Rejonowego w Łodzi z dnia 22 września 1999r. w klauzulę wykonalności) – nota bene bez względu, czy nastąpiło to w dniu 10 sierpnia 2000r., czy też w dniu 31 lipca 2000r. – jak twierdzą pozwani – dotychczasowy okres przedawnienia uległ przerwaniu, zgodnie z treścią art. 123 § 1 pkt 1 kc explicite, wobec podjęcia przez wierzyciela czynności przed komornikiem właściwym do egzekwowania roszczeń. Nadto ów termin przedawnienia nie biegł na nowo do daty umorzenia tego postępowania postanowieniem Komornika Sądowego Rewiru I przy Sądzie Rejonowym dla Łodzi Widzewa w Łodzi z dnia 26 listopada 2002r. wobec treści art. 124 § 2 kc - w razie przerwania przedawnienia przez czynność
w postępowaniu przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju (...) przedawnienie nie biegnie na nowo, dopóki postępowanie to nie zostanie zakończone – verba legis. Zatem termin przedawnienia rozpoczął na nowo bieg dopiero z dniem 27 listopada 2002r. (art. 124 § 1 kc), niemniej nie upłynął do daty złożenia przez wierzyciela kolejnego wniosku w wszczęcie postępowania egzekucyjnego przeciwko pozwanym (13 sierpnia 2003r.), na podstawie tego samego tytułu wykonawczego, który ponownie przerwał ów okres (art. 123 § 1 pkt 1 kc).

W tym miejscu należy dobitnie podkreślić, że Sąd I instancji prawidłowo stwierdził, że wszczęcie postępowania egzekucyjnego z inicjatywy wierzyciela – poprzednika prawnego powoda nastąpiło w dniu 10 sierpnia 2000r., jedynie na podstwie wniosku wierzyciela ze wskazanej przez dłużników daty, która nie ma znaczenia dla organu egzekucyjnego (art. 796 § 1 kpc). Niemniej nawet gdyby hipotetycznie podzielić twierdzenia pozwanych, to i tak od daty zakończenia wszczętego tym wnioskiem postępowania egzekucyjnego (26 listopada 2002r.) do daty wszczęcia takiego postępowania na podstawie kolejnego wniosku (13 sierpnia 2003r.) 3-letni termin przedawnienia nie upłynął, gdyż daty te dzieli okres krótszy niż rok. Pozwani bowiem zdają sie nie dostrzegać, że w razie przerwania przedawnienia przez czynność podjętą przed organem powołanym do egzekwowania roszczeń przedawnienie nie biegnie na nowo, dopóki postępowanie to nie zostanie zakończone (art. 124 § 2 kpc in fine).

Wobec powyższego podnoszony przez pozwanych zarzut obrazy prawa procesowego, polegający na błędnej ocenie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego (art. 233 § 1 kpc oraz art. 232 kpc) i w efekcie zarzut obrazy prawa materialnego (art. 117 § 1 i 2 kc oraz art. 118 kc) okazały się chybione. W sprawie nie doszło zatem do bezpodstawnego nieuwzględnienia skutecznego – jedynie w subiektywnej ocenie pozwanych – zarzut przedawnienia, który istotnie, gdyby był trafny, co do zasady poninien skutkować oddaleniem przedawnionego roszczenia.

Odnosząc się zaś do kolejnego zarzutu podniesionego w apelacji tych pozwanych, tj. w istocie braku legitymacji procesowej strony powodowej wobec rzekomego niewykazania skuteczności cesji wierzytelności Banku (...)S.A. na rzecz powodowego Funduszu Sekurytyzacyjnego należy podnieść, że wbrew stanowisku pozwanych, strona powodowa zdołała wykazać poprawność dokonanej cesji, przedkładając sporządzoną w formie aktu notarialnego umowę cesji, której ważności, ani wiarygodności pozwani nie zdołali zakwestionować. Zdaniem Sądu Apelacyjnego przedłożenie odpisu oryginału tego dokumentu dopiero na etapie postępowania apelacyjnego wraz z odpowiedzią na apelację pozwanych (k. 322 - 323) nie stanowiło jednocześnie uchybienia procesowego strony powodowej, jak również zachwiania zasady kontradyktoryjności procesu, czy naruszenia zasady równości stron, skoro kwestia legitymacji procesowej powoda, jak również ważności, czy prawidłowości umowy cesji przedmiotowej wierzytelności nie była wcześniej przedmiotem sporu między stronami. Skoro zatem sami pozwani nie kwestionowali określonych okoliczności, to tym bardziej powodowi nie sposób postawić zarzutu, że
w niedostatecznym stopniu wykazywał dotychczas zasadność swojego roszczenia.

Tym bardziej, że zgodnie z kolei z treścią powołanej już przez Sąd
I instancji uchwały Sądu Najwyższego z dnia 19 listopada 2007r., w wydanej sprawie III CZP 101/07, prawidłowo wypełniony i należycie opatrzony i podpisany wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszy restrukturyzacyjnych stanowi dowód istnienia wierzytelności na rzecz zbywcy, jak i dowód przejścia wynikających z niej praw na skutek przelewu na fundusz.

W sprawie nie doszło zatem także do zarzuconego naruszenia art. 6 kc, tj. zasady rozkładu ciężaru dowodu. Szczególnie, że li tylko dezaprobata wskazanych pozwanych wobec niekorzystnego – z punktu widzenia ich interesów – rozstrzygnięcia nie może stanowić skutecznej podstawy wzruszenia kwestionowanego orzeczenia. Tym bardziej, że w sprawie jest poza sporem, że pozwana A. J. nie zwróciła w znacznej części kredytu zaciągniętego jeszcze u poprzednika prawnego powoda i bezpodstawnie przypuszczała, podobnie jak i G. J. (1) jako poręczyciel, że zdołają uniknąć odpowiedzialności cywilnej z tego tytułu, z uwagi na upływ okresu przedawnienia, czemu jednak skrupulatnie potrafiła przeciwdziałać strona powodowa.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 385 kpc, Sąd Apelacyjny oddalił apelację pozwanych A. J. i G. J. (1) i w konsekwencji zasądził od tych pozwanych solidarnie na rzecz strony powodowej koszty postępowania, zarówno przed Sądem I instancji w wysokości 3.994 złote (jak trafnie wyliczył je Sąd I instancji, a Sąd Apelacyjny jedynie powtórzył to rozstrzygnięcie wobec zmiany zaskarżonego wyroku na orzeczenie w całości określone przez Sąd II instancji), a także, na podstawie 98 § 1 – 3 kpc w zw. z art. 108 § 1 kpc i art. 391 § 1 kpc oraz § 2 ust. 1 i 2, § 6 pkt 6 i § 12 ust. 1 pkt 2 powołanego rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych (...), Sąd Apelacyjny zasądził od pozwanych solidarnie na rzecz powoda kwotę 2.700 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym.