Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 827/19

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

T. Z. (1)

w dniu 20 kwietnia 2019 roku w miejscowości K. gm. Ł. rejonu (...) usiłował zabić psa nieustalonej rasy własności T. B. poprzez podanie mięsa zmieszanego z preparatem o nazwie R. K. przeznaczonym do uśmiercenia gryzoni (szczurów) wraz z ostrymi drewnianymi wykałaczkami, które to działanie miało doprowadzić bezpośrednio do uśmiercenia w/w zwierzęcia, jednak do uśmiercenia nie doszło z uwagi na szybką i zdecydowaną reakcję właściciela

tj. o przestępstwo z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 35 ust. 1 Ustawy o ochronie zwierząt

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Oskarżony T. Z. (1) mieszka w K.. Jego sąsiadem jest pokrzywdzony T. B., który mieszka wraz z żoną, dziećmi i swoimi rodzicami. Oskarżony jest wdowcem. Gdy żyła jego żona, to matka pokrzywdzonego utrzymywała z nią stosunki sąsiedzkie - odwiedzały się. W ogrodzeniu pomiędzy posesjami oskarżonego i pokrzywdzonego była furtka ułatwiająca komunikację. Po śmierci żony oskarżonego relacje pomiędzy oskarżonym, a pokrzywdzonym i jego rodziną uległy osłabieniu. Zdarzały się drobne incydenty dotyczące utrzymania przygranicznej roślinności, oskarżony zlikwidował furtkę pomiędzy nieruchomościami.

zeznania T. B.

79-81

zeznania Z. W.

23, 91-92

zeznania H. W.

112-113

częściowo wyjaśnienia oskarżonego

78-79

20 kwietnia 2019 r. około godziny 20:00 pokrzywdzony przebywał w swoim ogrodzie. W pewnej chwili zauważył dziwnie zachowującą się postać w pobliżu ogrodzenia swojej posesji - wysypywała ona z jednorazowej siatki coś na posesję pokrzywdzonego. Pokrzywdzony zbliżył się do tej osoby na odległość około 4 metrów i rozpoznał w niej oskarżonego T. Z. (1). Pokrzywdzony krzyknął do oskarżonego "co on tutaj robi". Zaskoczony oskarżony odparł pokrzywdzonemu, że "co go to obchodzi", następnie pośpiesznie udał się do swojego domu. Oskarżony wiedział, że pokrzywdzony chowa psy na swojej posesji.

zeznania T. B.

79-81

zeznania Z. W.

23, 91-92

zeznania H. W.

112-113

częściowo wyjaśnienia oskarżonego

78-79

Pokrzywdzony zebrał przedmioty przerzucone na jego posesję przez oskarżonego, które udało mu się odnaleźć. Było to mięso wraz wetkniętymi w nie charakterystycznymi różowo-czerwonymi granulkami oraz wykałaczkami. 21 kwietnia 2019 r. rano pokrzywdzony będąc w ogrodzie zauważył, że jego pies coś je nieopodal żywopłotu przy ogrodzeniu. Podejrzewając, że może być to mięso z trutką pokrzywdzony spowodował u swojego psa wymioty. W tym dniu zwierzę pokrzywdzonego było osłabione i osowiałe, ale na drugi dzień doszło do siebie. W wyniku zdarzenia pies pokrzywdzonego nie odniósł żadnych obrażeń.

zeznania T. B.

79-81

zeznania Z. W.

23, 91-92

zeznania H. W.

112-113

opinia lekarza weterynarii

18=-19

Różowo-czerwone granulki, które znajdowały się w mięsie podrzuconym przez oskarżonego, a także w wymiocinach psa pokrzywdzonego to preparat do zwalczania gryzoni o nazwie R. K.. Spożycie tego preparatu stanowiło dla zwierzęcia bezpośrednie zagrożenie zdrowia i życia. Zwykle, po spożyciu tego preparatu, zwierzę zdycha po 3 lub 4 dniach.

opinia lekarza weterynarii

18-19

Oskarżony nie wykazuje zaburzeń psychotycznych nie jest tez upośledzony umysłowo. Stwierdzono u niego rozpoczynający się zespół psychoorganiczny. W czasie czynu oskarżony miał zachowana zdolność rozpoznania jego znaczenia oraz pokierowania własnym postepowaniem.

opinia sądowo-psychiatryczna

98-99

Oskarżony nie był dotychczas karany

karta karna

50

0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

T. Z. (1)

w dniu 20 kwietnia 2019 roku w miejscowości K. gm. Ł. rejonu (...) usiłował zabić psa nieustalonej rasy własności T. B. poprzez podanie mięsa zmieszanego z preparatem o nazwie R. K. przeznaczonym do uśmiercenia gryzoni (szczurów) wraz z ostrymi drewnianymi wykałaczkami, które to działanie miało doprowadzić bezpośrednio do uśmiercenia w/w zwierzęcia, jednak do uśmiercenia nie doszło z uwagi na szybką i zdecydowaną reakcję właściciela

tj. o przestępstwo z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 35 ust. 1 Ustawy o ochronie zwierząt

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Oskarżony nie dopuścił się zarzucanego mu czynu.

częściowo wyjaśnienia oskarżonego

78-79

zeznania P. R. (1)

92-93

zeznania S. M.

94

OCena DOWOdów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

częściowo wyjaśnienia oskarżonego

Wiarygodne w części dotyczącej sąsiedztwa z pokrzywdzonym oraz przebiegiem stosunków sąsiedzkich, a także tym, że oskarżony miał świadomość, że pokrzywdzony chowa psy na swojej działce. W tym zakresie zasadniczo zbieżne z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie.

zeznania T. B.

Konkretne, szczegółowe, logiczne, wewnętrznie niesprzeczne. Korespondują z zeznaniami pozostałych świadków zdarzenia - H. W. i Z. W.. Pokrzywdzony widział oskarżonego. Zna go od dawna. Oskarżony znajdował się w świetle latarni. Brak w sprawie ustalonych okoliczności, które podważałyby wiarygodność wersji pokrzywdzonego.

zeznania Z. W.

Zwięzłe, szczere, znajdują potwierdzenie w zeznaniach pokrzywdzonego. Świadek dobrze zna oskarżonego, a w sprawie nie ustalono okoliczności mogących świadczyć o tym, że rozpoznając oskarżonego świadek mógł się pomylić.

zeznania H. W.

Szczere i przekonujące. Świadek zna oskarżonego od 20 lat. Brak podstaw do przyjęcia, że rozpoznając go mogła się pomylić. Zeznania świadka korespondują z zeznaniami pokrzywdzonego oraz Z. W..

opinia lekarza weterynarii

Pełna, wewnętrznie niesprzeczna, zawierająca jednoznaczne wnioski. Jej wiarygodność nie była podważana przez strony.

karta karna

Dokument urzędowy, którego wiarygodność nie była kwestionowana i nie budziła wątpliwości Sądu.

opinia sądowo-psychiatryczna

Spójna, wewnętrznie niesprzeczna, zawierająca stanowcze i jednoznaczne wnioski. Nie była kwestionowana przez strony.

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.1

zeznania P. R. (1)

Świadek nie miała istotnych informacji z punktu widzenia ustalenia sprawstwa oskarżonego. Nie była świadkiem zdarzenia.

zeznania S. M.

Świadek nie miała istotnych informacji z punktu widzenia ustalenia sprawstwa oskarżonego. Nie była świadkiem zdarzenia.

zeznania P. R. (2)

Świadek nie miał istotnych informacji z punktu widzenia ustalenia sprawstwa oskarżonego. Przyznał, że nie wie co jego teść robił 20 kwietnia 2019 r.

zeznania M. Ł.

Świadek nie miała istotnych informacji w sprawie. Nie była świadkiem zdarzenia. Potwierdziła jedynie, że pokrzywdzony okazał jej mięso z trutką na szczury. W pozostałym zakresie podawała informacje nieprzydatne dla ustalenia sprawstwa i winy oskarżonego.

zeznania T. Z. (2)

Nie był świadkiem zdarzenia. Przyznał, że informacje o sprawie ma od obrońcy oskarżonego i zeznaje na prośbę zięcia oskarżonego. Podawał informacje nieistotne dla rozstrzygnięcia.

1.2.1

częściowo wyjaśnienia oskarżonego

Niewiarygodne w zakresie nieprzyznania się do winy. W tej części opierają się jedynie na gołosłownych zaprzeczeniach, niepopartych wiarygodnym materiałem dowodowym. W dodatku oskarżony przyznał, że w ogóle nie pamięta co robił w dniu zdarzenia.

zeznania P. R. (1)

Nie była świadkiem zdarzenia. Informację, że oskarżony nie popełnił zarzucanego mu czynu ma od samego oskarżonego. Jest osobą najbliższą dla oskarżonego, a więc zainteresowaną w korzystnym dla niego rozstrzygnięciu sprawy.

zeznania S. M.

Nie była świadkiem zdarzenia. Informację, że oskarżony nie popełnił zarzucanego mu czynu ma od samego oskarżonego. Jest osobą najbliższą dla oskarżonego, a więc zainteresowaną w korzystnym dla niego rozstrzygnięciu sprawy.

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☒

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

I

T. Z. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zgodnie z art. 35 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt odpowiedzialności karnej podlega ten kto zabija, uśmierca zwierzę albo dokonuje uboju zwierzęcia z naruszeniem przepisów art. 6 ust. 1, art. 33 lub art. 34 ust. 1-4 (ust. 1), a także ten kto znęca się nad zwierzęciem (ust. 1a). Ponadto, przepis art. 13 § 1 k.k. stanowi, że odpowiada za usiłowanie, kto w zamiarze popełnienia czynu zabronionego swoim zachowaniem bezpośrednio zmierza do jego dokonania, które jednak nie następuje.

W ocenie Sądu ustalony stan faktyczny jednoznacznie wskazuje, że oskarżony dopuścił się usiłowania przestępstwa zabicia psa pokrzywdzonego wbrew przepisom ustawy o ochronie zwierząt. O bezpośrednim zamiarze sprawcy świadczy to, że podrzucił mięso wraz z silną trucizną do ogrodu pokrzywdzonego mając pełną świadomość tego, że pokrzywdzony chowa psy. Jednocześnie oskarżony nie osiągnął swojego celu, z uwagi na interwencję pokrzywdzonego. Ponadto Sąd nie dopatrzył się w prawie okoliczności wyłączających lub umniejszających winę oskarżonego, a społeczna szkodliwość czynu jest oczywiście wyższa niż znikoma.

Sąd doszedł do przekonania, że zachowanie oskarżonego nie wypełniło znamion przestępstwa znęcania się nad zwierzęciem. Nie mieści się ono w katalogu z art. 6 ust. 2 ustawy o ochronie zwierząt. W szczególności oskarżony nie zranił, ani nie okaleczył psa pokrzywdzonego. Z ustaleń w sprawie wynika, że zwierzę było osowiałe i osłabione, ale, jak zeznał pokrzywdzony, na drugi dzień po zdarzeniu doszło do siebie. Katalog z art. 6 ust. 2 ustawy o ochronie zwierząt jest otwarty i zawiera przede wszystkim typowe, ale nie wszystkie, wypadki znęcania się nad zwierzętami. Sąd podziela pogląd doktryny, że w praktycznym stosowaniu ustawy o ochronie zwierząt, przy ocenie, czy dane zachowanie stanowi znęcanie się nad zwierzęciem, należy stosować posiłkowo poglądy wypracowane w tym zakresie przez doktrynę i orzecznictwo na gruncie przepisu art. 184 k.k. z 1969 r. i art. 207 k.k. z 1997 r., oczywiście przy uwzględnieniu specyfiki przedmiotu czynności wykonawczej. Przykładowo, bazując na orzecznictwie Sądu Najwyższego , można stwierdzić, że ustawowe określenie „znęca się nad zwierzęciem” oznacza działanie albo zaniechanie polegające na umyślnym zadawaniu bólu fizycznego, a w wyjątkowych wypadkach również dotkliwych cierpień moralnych, powtarzającym się albo jednorazowym, lecz intensywnym i rozciągniętym w czasie (tak Mozgawa Marek (red.), Komentarz do niektórych przepisów ustawy o ochronie zwierząt, [w:] Pozakodeksowe przestępstwa przeciwko zasobom przyrody i środowisku. Komentarz, WKP 2017). Ponieważ zachowanie oskarżonego było jednorazowe i nie wiązało się z wyjątkowo intensywnym lub rozciągniętym w czasie cierpieniem zwierzęcia, należało przyjąć, że oskarżony nie dopuścił się znęcania nad zwierzęciem. Z tego powodu Sąd dokonał stosownej korekty opisu czynu przypisanego oskarżonemu.

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

T. Z. (1)

I

I

Stopień społecznej szkodliwości czynu oceniono jako wyższy niż znikomy. Był on w ocenie Sądu także wyższy niż nieznaczny - z uwagi na to, że oskarżony działał z zamiarem bezpośrednim. Wymierzając oskarżonemu kare wzięto pod uwagę także to, że dokonaniu przestępstwa zapobiegło wyłącznie zachowanie się pokrzywdzonego. Co do stopnia winy wzięto pod uwagę, że oskarżony jest osobą dorosłą i poczytalną oraz brak było w sprawie okoliczności umniejszających poziom zawinienia.

Jako okoliczność łagodzącą wzięto pod uwagę uprzednią niekaralność oskarżonego.

Oskarżonemu wymierzono karę 4 miesięcy pozbawienia wolności. Orzeczona kara jest adekwatna do stopnia zawinienia oraz społecznej szkodliwości czynu. Wymierzając karę bliżej dolnej granicy ustawowego zagrożenia wzięto pod uwagę okoliczność łagodzącą. W ocenie Sądu taki wymiar kary będzie wystarczająco dolegliwy dla oskarżonego, a jednocześnie z uwagi na ustawowe zagrożenie karą za zarzucany czyn - do 3 lat pozbawienia wolności, jej wymiar nie może być uznany za rażąco surowy. Ponadto, uznano, że można w stosunku do oskarżonego zastosować instytucję warunkowego zawieszenia wykonania kary. Orzeczona kara w takiej postaci spełni wobec oskarżonego jej cele wychowawcze. Warunkowe zawieszenie wykonania kary będzie działać na oskarżonego stymulująco. Realna możliwość wykonania kary pozbawienia wolności w sytuacji ponownego wejścia w konflikt z prawem stanowić będzie dla niego motywację do przestrzegania porządku prawnego. Zdaniem Sądu oskarżony nie jest na tyle zdemoralizowany by wymagał resocjalizacji w warunkach zakładu karnego.

T. Z. (1)

II

I

W ocenie Sądu by zweryfikować trafność prognozy kryminologicznej w stosunku do oskarżonego należało w okresie próby oddać go pod dozór kuratora.

T. Z. (1)

III

I

By wzmocnić oddziaływanie wychowawcze na oskarżonego w okresie próby nałożono na niego obowiązek informowania kuratora o jej przebiegu.

T. Z. (1)

IV

I

W przypadku skazania za przestępstwo z art. 35 ust. 1 ustawy o ochronie zwierząt zastosowanie tego środka kompensacyjnego ma charakter obligatoryjny. Wysokość nawiązki odpowiada możliwościom majątkowym oskarżonego, a przy tym odpowiada stopniowi zawinienia sprawcy przestępstwa oraz stopniowi społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu.

Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

V

Na zasadzie art. 627 § 1 k.p.k. zasądzono od oskarżonego zwrot wydatków zgodnie z przedłożonym spisem kosztów. W zasądzonej kwocie zawarto także zwrot wynagrodzenia pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego. Z uwagi na fakt, że wyrok w niniejszej sprawie nie zapadł na pierwszej rozprawie jego wysokość obliczono zgodnie z § 11 ust. 2 pkt 3 w zw. z § 17 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U.2018.265 t.j.). Sąd nie znalazł podstaw by zwrot wynagrodzenia przyznać w wysokości sześciokrotności stawki minimalnej wynikającej z cytowanego rozporządzenia.

VI

Z uwagi na to, że oskarżony jest emerytem, a także w obliczu znaczących obciążeń finansowych wynikających z zapadłego wyroku, zwolniono go od kosztów sądowych w całości.

Podpis