Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 stycznia 2019 roku

Sąd Rejonowy w Rybniku, Wydział II Cywilny w składzie:

Przewodniczący: SSR Agnieszka Westwal

Protokolant: st. sekretarz sądowy Mirosława Andrzejak

po rozpoznaniu w dniu 10 stycznia 2019 roku w Rybniku

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Bank (...) S.A. w W.

przeciwko M. P.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego M. P. na rzecz powódki (...) Bank (...) S.A. w W. kwotę 17.107,16 zł (siedemnaście tysięcy sto siedem złotych 16/100) z umownymi odsetkami w wysokości 14% w skali roku, ale nie więcej niż w wysokości dwukrotności wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie od kwoty 15.629,50 zł od dnia 1 listopada 2017 roku do dnia zapłaty,

zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 3.831,00 zł (trzy tysiące osiemset trzydzieści jeden złotych 00/100) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt II C 297/18

UZASADNIENIE

(...) Bank (...) Spółka Akcyjna w W. wniosła do Sądu Rejonowego Lublin - Zachód w Lublinie o zasądzenie od M. P. kwoty 17.107,16 zł z umownymi odsetkami w wysokości 14% w skali roku od dnia 01 listopada 2017 roku do dnia zapłaty. Powódka wniosła również o zasądzenie od pozwanego na jej rzecz zwrotu kosztów procesu. W uzasadnieniu pozwu powódka wyjaśniała, że dochodzone przez nią w pozwie roszczenie wynika z zawartej z pozwanym umowy pożyczki gotówkowej o numerze (...) z dnia 13 lipca 2016 roku. Na dochodzoną kwotę składała się przy tym należność główna w wysokości 15.629,50 zł oraz odsetki umowne naliczone w okresie od dnia 28 lutego 2017 roku do dnia 31 października 2017 roku w wysokości 1.477,66 zł. Powódka wzywała pozwanego do zapłaty jednakże bezskutecznie.

W dniu 08 stycznia 2018 roku Starszy Referendarz Sądowy przy Sądzie Rejonowym Lublin – Zachód w Lublinie wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, w którym w całości uwzględnił dochodzone przez powódkę roszczenie (k. 8).

W terminie pozwany wniósł od wydanego nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym sprzeciw co do jego całości. Wniósł o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie od powódki na jego rzecz zwrotu kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz zwrotu opłaty skarbowej od udzielonego pełnomocnictwa. W uzasadnieniu sprzeciwu pozwany podniósł zarzut braku legitymacji czynnej powódki, swojej legitymacji do występowania w niniejszym postępowaniu oraz zakwestionował roszczenie powódki co do zasady, jak i jej wysokości (k. 11-12).

W piśmie procesowym z dnia 21 września 2018 roku pozwany podniósł, iż z dołączonych do pozwu dokumentów nie wynika, aby otrzymał od powódki kwotę pożyczki, ponadto nie została udokumentowana wysokość dochodzonego przez powódkę roszczenia. Wyciąg z ksiąg bankowych zdaniem pozwanego, nie mógł być dowodem potwierdzającym wysokość dochodzonego roszczenia oraz dowodem istnienia samego roszczenia. Niczym bowiem nie różnił się od oświadczenia zawartego przez powódkę w pozwie (k. 50-51).

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 13 lipca 2016 roku M. P. zawarł z (...) Bank (...) Spółką Akcyjną w W. umowę pożyczki gotówkowej o numerze (...). Na mocy zawartej umowy w/w Bank udzielił M. P. pożyczki w wysokości 16.090,10 zł. Kwota pożyczki oprocentowana została według zmiennej stopy procentowej stosowanej w w/w Banku i na dzień zawarcia umowy wynosiła 8,99% w stosunku rocznym. M. P. zobowiązał się w związku z udzieloną mu przez w/w Bank pożyczką do spłaty pożyczki wraz z odsetkami w 96 równych ratach kapitałowo – odsetkowych, płatnych w okresach miesięcznych, w wysokościach i terminach wyszczególnionych w planie spłaty, który stanowił integralna część umowy pożyczki. Plan spłaty przy tym został wręczony M. P. po podpisaniu umowy pożyczki gotówkowej. Spłaty rat miały być dokonywane przez w/w Bank w drodze potrącenia wymagalnych należności ze środków pieniężnych na rachunku oszczędnościowo – rozliczeniowym M. P. o numerze (...) prowadzonym przez w/w Bank. M. P. zobowiązał się do zapewnienia środków pieniężnych na spłatę rat na rachunku w ustalonych terminach w planie spłaty. Kwoty niespłaconych w całości lub w części rat pożyczki, w terminach określonych w planie spłaty miały stawać się następnego dnia po upływie tych terminów zadłużeniem przeterminowanym i wymagalnym. W przypadku nie spłacenia raty zgodnie z planem spłaty w/w Bank miał prawo pobierać od zaległej raty pożyczki odsetki według zmiennej stopy procentowej zadłużenia przeterminowanego odpowiadającej aktualnej wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie, wynikającej z powszechnie obowiązujących przepisów prawa. (...) Bank (...) Spółka Akcyjna w W. miała prawo wypowiedzeń zawartą z M. P. umowę pożyczki w przypadku między innymi niedotrzymania przez M. P. warunków określonych w umowie. Termin wypowiedzenia umowy strony przewidziały na 30 dni i termin ten miał być liczony od dnia następnego po dniu odebrania wypowiedzenia przez M. P.. Wypowiedzenie umowy miało zostać przesłane przesyłką poleconą za zwrotnym potwierdzeniem odbioru. W/w Bank miał wysłać przy tym wypowiedzenie umowy na piśmie, na ostatni adres korespondencyjny M. P.. M. P. wskazał we wniosku o udzielenie pożyczki jako swój adres do korespondencji P., ul. (...). W następnym dniu po upływie terminu wypowiedzenia umowy, całość zadłużenia z tytułu umowy miała stać się zadłużeniem wymagalnym i przeterminowanym, od którego w/w Bank miał prawo naliczać odsetki maksymalne za opóźnienie wynikające z powszechnie obowiązujących przepisów prawa, mógł również podjąć działania windykacyjne oraz skierować sprawę na drogę postępowania sądowego.

Dowód: umowa pożyczki gotówkowej k. 29-34, harmonogram spłaty k. 83-86, wniosek o pożyczkę k. 87-89, decyzja dotycząca wniosku k. 90-92.

Po podpisaniu umowy (...) Bank (...) Spółka Akcyjna w W. przelała na rachunek bankowych M. P. o numerze (...) kwotę 16.090,10 zł. Z udzielonej kwoty pożyczki zgodnie z umową pożyczki gotówkowej z dnia 13 lipca 2016 roku pobrała prowizję za udzielenie pożyczki w wysokości 2.090,10 zł. M. P. zapewniał spłatę rat pożyczki na w/w rachunku bankowym jedynie do dnia 28 listopada 2016 roku.

Dowód: historia operacji k. 63-64, potwierdzenie uruchomienia pożyczki k. 82.

Pismem z dnia 08 maja 2017 roku (...) Bank (...) Spółka Akcyjna w W. poinformowała M. P., iż w związku z zawartą umową pożyczki gotówkowej z dnia 13 lipca 2017 roku wystąpiło zadłużenie w łącznej wysokości 493,19 zł. Pismo zostało przesłane na adres wskazany przez M. P. jako adres do doręczeń.

Dowód: pismo z dnia 08 maja 2017 roku k. 93-96.

Pismem z dnia 29 maja 2017 roku (...) Bank (...) Spółka Akcyjna w W. poinformowała M. P., iż w związku z zawartą umową pożyczki gotówkowej z dnia 13 lipca 2017 roku wystąpiło zadłużenie w łącznej wysokości 740,62 zł. Pismo zostało przesłane na adres wskazany przez M. P. jako adres do doręczeń.

Dowód: pismo z dnia 29 maja 2017 roku k. 97-100.

Pismem z dnia 26 czerwca 2017 roku (...) Bank (...) Spółka Akcyjna w W. wobec braku spłaty rat pożyczki wypowiedziała M. P. zawartą z nim umowę pożyczki. Umowa miała ulec rozwiązaniu po upływie 30 dni od dnia następnego po dniu doręczeniu M. P. wypowiedzenia umowy. Wypowiedzenie zostało zaadresowane pod adres wskazany przez M. P., jako adres do korespondencji.

Umowa pożyczki gotówkowej zawartej pomiędzy w/w stronami została rozwiązana w dniu 10 sierpnia 2017 roku.

Dowód: wypowiedzenie k. 66, potwierdzenie odbioru przesyłki k. 67-68.

Pismem z dnia 25 października 2017 roku Bank (...) Spółka Akcyjna w W. poinformowała M. P. o zadłużeniu jakie posiada on w stosunku do niej w związku z niewiązaniem się z warunków zawartej umowy pożyczki gotówkowej z dnia 13 lipca 2016 roku w łącznej wysokości 17.065,20 zł. Nadto wezwała go do zapłaty w/w należności w terminie do dnia 02 listopada 2017 roku pod rygorem skierowania sprawy na drogę postępowania sądowego. Pismo zostało przesłane na podany przez M. P. adres do korespondencji.

Dowód: pismo z dnia 25 października 2017 roku k. 28, umowa pożyczki gotówkowej z dnia 13 lipca 2016 roku k. 29-34.

W dniu 31 października 2017 roku (...) Bank (...) Spółka Akcyjna w W. sporządziła wyciąg z ksiąg bankowych o numerze (...), w którym stwierdziła, iż na podstawie ksiąg stwierdza, iż na dzień 31 października 2017 roku figurowało w nich wymagalne zadłużenie dłużnika M. P. z tytułu umowy pożyczki gotówkowej nr (...) z dnia 13 lipca 2016 roku. Na wymagalne zadłużenie złożyły się należność główna w wysokości 15.629,50 zł oraz odsetki za okres od 28 lutego 2017 roku do 31 października 2017 roku w wysokości 1.477,66 zł.

Dowód: wyciąg z ksiąg bankowych wraz z pełnomocnictwami k. 25-27.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie powołanych wyżej dokumentów. Dokumenty te Sąd uznał za całkowicie wiarygodne. Nie były one bowiem kwestionowane przez strony.

Sąd zważył, co następuje:

Sąd uwzględnił powództwo w całości.

Powódkę i pozwanego łączyła umowa pożyczki. Stosownie do art. 720 k.c. przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. W toku postępowania dowodowego powódka stosownie do art. 6 k.c. udowodniła, że udzieliła pozwanemu pożyczki w wysokości 16.090,10 zł poprzez dołączenie umowy pożyczki, potwierdzenia uruchomienia pożyczki oraz historii operacji na koncie kredytowym. Udowodniła również wbrew stanowisku pozwanego, iż pozwany nie spłacał pożyczki zgodnie z zawarta umową. Wynikało to nie tylko z przedłożonego do pozwu wyciągu z ksiąg bankowych z dnia 31 października 2017 roku, który to wyciąg należało potraktować jako dowód z dokumentu prywatnego, ale i również z historii operacji na koncie kredytowym pozwanego. Z historii operacji na koncie kredytowym pozwanego wynikało, iż pozwany jedynie do listopada 2016 roku zapewniał na swoim rachunku bankowym wystarczające środki na pokrycie rat pożyczki. W okresie od grudnia 2016 roku do marca 2017 roku nastąpiło zawieszenie w płatności rat, co potwierdzało naliczenie przez powódkę opłaty w wysokości 100 zł. Od kwietnia 2017 roku pozwany miał jednak spłacać raty pożyczki ale na jego rachunku bankowym nie było wystarczających środków pieniężnych na ich pokrycie. Konsekwencją braku spłaty było skierowanie przez powódkę do pozwanego pisma z dnia 08 maja 2017 roku informującym o zadłużeniu w wysokości 493,19 zł, kolejnego pisma z dnia 29 maja 2017 roku informującym o zadłużeniu i w końcu oświadczenia o wypowiedzeniu umowy. Powódka zatem wykazała podstawę dochodzonego przez siebie roszczenia oraz jej wysokość poprzez dołączenie w/w dokumentów. Pozwany nie powołał w toku sprawy żadnego dowodu na poparcie swoich twierdzeń, a jedynie zaprzeczał stanowisku powódki wbrew art. 6 k.c.

Mając na uwadze powyższe, Sąd zasądził w całości dochodzone przez powódkę roszczenie wobec pozwanego. O odsetkach Sąd orzekł stosownie do art. 481 k.c.

O kosztach procesu Sąd rozstrzygnął w oparciu o art. 98 k.p.c. Pozwany przegrał sprawę w całości wobec czego został zobowiązana do zwrotu kosztów procesu poniesionych przez powódkę. Na koszty procesu poniesione przez powódkę złożyły się przy tym: opłata sądowa od pozwu w wysokości 214 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł oraz wynagrodzenie pełnomocnika w wysokości 3.600 zł.

R., dn. 04 lutego 2019 roku