Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

Wnioskiem z dnia 13 maja 2014 roku (data prezentaty) R. N. wniosła o stwierdzenie, że z dniem 18 sierpnia 2011 roku nabyła wskutek zasiedzenia własność nieruchomości położonej w G. przy ul. (...) pomiędzy nr (...) a nr (...), stanowiącej drogę dojazdową do jej posesji oznaczonej nr (...), która stanowi część działki o powierzchni ok. 150 m ^{( 2)} o numerze geodezyjnym (...), zapisanej w KW nr (...), która stanowiła dotychczasową własność E. L..

W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, iż przedmiotowa część działki stanowi przedmiot zasiedzenia. Wnioskodawczyni włada nią samoistnie i ta część działki nr (...)stanowi dojazd do posesji wnioskodawczyni oznaczonej nr (...) od sierpnia 1981 roku, kiedy to po wyjściu za mąż wraz z mężem, jako rodzina, zamieszkała w domu stanowiącym własność jej matki. Do roku 1981 z części działki objętej wnioskiem samoistnie korzystała matka wnioskodawczyni A. M.. Matka wnioskodawczyni przekazała jej w formie darowizny nieruchomość wraz z domem, opisaną w KW nr (...), w której mieszkała wraz z mężem. Powierzchnia działki objęta wnioskiem wynosi około 150 m ². Wnioskdoawczyni w trakcie okresu użytkowania dokonywała bieżącego utrzymania działki w należytym stanie, ponosiła nakłady związane z utwardzeniem działki, w 2008 roku dokonała wyłożenia działki kostką brukową oraz płytami ażurowymi. Przez cały okres posiadanie samoistne wnioskodawczyni nie było zakłócone, a wnioskodawczyni decydowała w niczym nieskrępowany sposób o przyjętych sposobach wykorzystania przedmiotowej części działki jak również o nakładach na nią. Nieruchomość, której część działki stanowi przedmiot zasiedzenia, została w marcu 2013 roku zakupiona przez uczestników postępowania T. N.i A. N..

W piśmie z dnia 2 października 2014 roku uczestnicy wnieśli o oddalenie wniosku i obciążenie wnioskodawczyni kosztami postępowania wg norm przepisanych. Wskazali, że nie polega na prawdzie twierdzenie, jakoby wnioskodawczyni władała nieruchomością jako posiadacz samoistny.

Na rozprawie w dniu 6 października 2014 roku uczestnicy wskazali, że władztwo wnioskodawczyni w zakresie przedmiotowej części nieruchomości stanowiło wyłącznie władztwo prekaryjne, a nie samoistne posiadanie, mogące prowadzić do zasiedzenia własności nieruchomości. Wnioskodawczyni wskazała, iż pozostaje wraz z mężem w ustroju wspólności majątkowej i małżeńskiej.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest właścicielką działek nr (...) położonych w G. przy ul. (...), dla których Sąd Rejonowy w Gliwicach prowadzi KW nr (...). Na działce nr (...) posadowiony jest budynek mieszkalny o numerze porządkowym przy ul. (...), w którym mieszka powódka i jej rodzina. Wnioskodawczyni nabyła własność tej nieruchomości w dniu 3 czerwca 1985 roku na podstawie umowy darowizny. Poprzednią właścicielką tejże nieruchomości była matka wnioskodawczyni A. M., która jej własność nabyła w drodze spadkobrania po swoim ojcu I. M. zmarłym w dniu 28 września 1961 roku.

(dowód: postanowienie z dnia 20 marca 1962 r. - k. 2 akt KW nr GL 1G/ (...), umowa darowizny - k. 13-14 akt KW nr GL1 (...), odpis KW- 16-21, mapa - k. 25, wypis z rejestru gruntów - k. 29)

Uczestnicy T. Ś. i A. Ś. są współwłaścicielami nieruchomości położonej w G. przy ul. (...), stanowiącej działkę nr (...), dla której Sąd Rejonowy w Gliwicach prowadzi KW nr (...). Własność tejże nieruchomości nabyli w dniu 7 marca 2013 roku w drodze umowy sprzedaży od E. L. i Z. L., jako spadkobierców A. L., zmarłego w dniu 2 listopada 1989 roku. A. L. nabył własność tejże nieruchomości aktem nadania z dnia 16 czerwca 1953 roku.

(dowód: orzeczenie - k. 2 akt KW nr GL1G/(...) postanowienie - k. 18 akt KWnr GL 1G/(...), umowa sprzedaży - k.47-48 akt KW nr GL1G/(...), odpis KW- 10-15)

Rodzice wnioskodawczyni wyburzyli budynek częściowo posadowiony na działce nr (...)i wybudowali nowy budynek mieszkalny na działce nr (...), w którym obecnie nadal mieszka wnioskodawczyni wraz z rodziną. Zarówno dziadkowie wnioskodawczyni jak i jej rodzice do poprzedniego budynku mieszkalnego, jak również obecnie istniejącego na działce nr (...), dojeżdżali i dochodzili pasem gruntu, stanowiącym część działki nr (...). Od 1960 roku w budynku mieszkalnym na działce sąsiedniej - nr 14 - zamieszkuje J. B. (1). W czasie, gdy J. B. (1)wprowadzał się do tego budynku, dojazd do działki nr (...)odbywał się już po tymże pasie gruntu, stanowiącym część działki nr (...). Pas ten z lewej strony, patrząc od ul. (...), był wygrodzony płotem i w ten sposób odgraniczony od działki nr (...). Płot ten został wymieniony przez J. B. (1)na inny, ale przebieg ogrodzenia się nie zmienił. Z prawej strony pas ten był również wygrodzony płotem od pozostałej części działki nr (...). Płot ten był drewniany, a w latach 70-tych XX wieku właściciel działki nr (...)– A. L.- wymienił tenże płot na ogrodzenie z siatki z podmurówką. To ogrodzenie miało uniemożliwiać zwierzętom będącym na działce nr (...)wyjście z tej działki. Przedmiotowy pas gruntu od strony ul. (...)nie był oddzielony bramą, natomiast brama znajdowała się na jego końcu, odgradzając ten pas od działki nr (...), tworząc drogę dojazdową. Brama ta była drewniana, a następnie została wymieniona przez rodziców wnioskodawczyni na bramę metalową. Znajduje się na niej numer porządkowy budynku wnioskodawczyni - 694A. Początkowo od strony ul. (...)wjazd na przedmiotową drogę dojazdową był pod kątem 90 stopni z każdej strony. Wnioskodawczyni albo jej rodzice poszerzyli ten wjazd od ul. (...), przesuwając płot od strony dalszej części działki nr (...)i pytając uprzednio A. L.o zgodę na wykonanie tego poszerzenia.

(dowód: zeznania świadka J. B. (1) - k . 73-75, zeznania świadka H. P. (1) - k. 72-73, zeznania świadka J. P. - k. 75-76, zeznania świadka D. J. - k. 76-77, zeznania świadka H. H. - k. 77-78, zeznania świadka M. J. - k.78-79, zeznania świadka E. L. - k. 79-80, zeznania świadka G. S. - k. 148, zeznania świadka R. L. -k. 149-150, zeznania świadka Z. N. - k. 150-151, zeznania świadka T. L. - k. 162-163, zeznania wnioskodawczyni - k. 170-173 , zeznania uczestnika T. Ś. - k. 173-174, fotografie - k. 23, 66, mapa- k. 25)

Z przedmiotowego pasa gruntu korzystali zarówno kolejni właściciele działki nr (...), jak również A. L., do czasu gdy prowadził gospodarstwo rolne. A. L. dowoził tamtędy płody rolne jak ziemniaki czy buraki i wjeżdżał na ten pas gruntu wozem, z którego wyładowywał płody rolne do piwnicy budynku położonego na działce nr (...).

(dowód: zeznania świadka J. B. (1) - k. 73-75, zeznania świadka E. L. - k. 79-80, zeznania świadka G. S. - k. 148, zeznania świadka R. L. -k. 149-150, zeznania świadka T. L. - k. 162-163, zeznania wnioskodawczyni - k. 170-173)

J. B. (1) wiedział od A. L. i mężczyzny mieszkającego u A. L., że właścicielem przedmiotowego pasa gruntu jest A. L.. A. L. zgadzał się na to, by osoby mieszkające na działce nr (...) przejeżdżały i przechodziły przedmiotowym pasem gruntu do ul. (...). Część sąsiadów nie wiedziała, do kogo należy ta droga.

(dowód: zeznania świadka J. B. (2) - k. 73-75, zeznania świadka D. J. - k. 76-77, zeznania świadka H. H. - k. 77-78, zeznania świadka J. P. - k. 75-76, zeznania świadka M. J. - k.78-79, zeznania świadka G. S. - k. 148, zeznania świadka R. L. -k. 149-150, zeznania uczestnika T. Ś. - k. 173-174)

O porządek na przedmiotowym pasie gruntu dbała powódka i jej mąż, a wcześniej jej rodzice. Kosili na niej trawę i doraźnie utwardzali, kiedy tworzyło się na niej błoto. Usuwali z niej śnieg w zimie. Obcinali gałęzie drzew znajdujące się nad tymże pasem gruntu. W 2008 roku wnioskodawczyni ułożyła na przedmiotowym pasie gruntu płyty ażurowe i kostkę brukową, utwardzając trasę drogi dojazdowej.

(dowód: zeznania świadka H. P. (2) - k. 72-73, zeznania świadka J. P. - k. 75-76, zeznania świadka D. J. - k. 76-77, zeznania świadka H. H. - k. 77-78, zeznania świadka M. J. - k.78-79, zeznania świadka G. S. - k. 148, zeznania świadka R. L. -k. 149-150, zeznania świadka Z. N. - k. 150-151, zeznania wnioskodawczyni ~ k. 170-173, faktury -k. 30-32, pokwitowanie - k. 33)

Działka nr (...) ma powierzchnię 0,1530 ha, licząc wraz z przedmiotowym pasem gruntu. Podatek od nieruchomości, obejmujący również ten pas gruntu, opłacał A. L., a następnie E. L..

(dowód: odpis KW - k. 10-14, wypis z rejestru gruntów - k. 28, decyzje i dowody wpłat - k. 106-146, zeznania świadka R. L. -k. 149-150, zeznania uczestnika T. Ś.-k. 173-174)

Po śmierci A. L., działką numer (...) zarządzał w imieniu spadkobierców A. L. jego wnuk - R. L.. Nieruchomość ta była wynajmowana w celu prowadzenia działalności gospodarczej i znajdowała się na niej stolarnia, a później wytwarzano na niej doniczki przez 17 lat. Osoby prowadzące działalność gospodarczą na tejże nieruchomości również korzystały z przedmiotowego pasa gruntu, np. w związku z doprowadzeniem energii elektrycznej o trzech fazach (tzw. siły) oraz celem dowodu opału. Producent doniczek wjeżdżał kilkakrotnie na tę drogę dojazdową celem dowozu cegieł do budowy pieca i one były wyładowywane z samochodu z przyczepą zaparkowanego na tym pasie gruntu - do budynku na działce nr (...). Każdy wyładunek trwał około godziny. Nikt nigdy mu w tym nie przeszkadzał. R. L. usuwał gałęzie znajdujące się nad przedmiotowym pasem gruntu.

(dowód: zeznania świadka R. L. -k. 149-150, zeznania świadka B. P. - k. 163-164)

Zarówno do wniosku o założenie księgi wieczystej dla działek nr (...) i wpisania do niej jako właściciela tych działek A. M., jak również do wniosku o wpisanie jako właściciela tych działek do księgi wieczystej R. N., dołączono mapy, na których uwidoczniono granice działki nr (...). Wynika z nich jednoznacznie, że przedmiotowy pas gruntu nie stanowi części działki nr (...) i nie stanowi własności właściciela działki nr (...).

(dowód: mapy - k. 4 i 15 akt KW nr GL1G/(...))

W sierpniu 2014 roku uczestnicy posadowili bramę od strony ul. (...), oddzielającą przedmiotowy pas gruntu od ul. (...).

(dowód: zeznania świadka Z. N. -k. 150-151)

Powyższy stan faktyczny został ustalony przez Sąd na podstawie wskazanych powyżej dowodów z zeznań świadków J. B. (1), H. P. (2), J. P., H. H., M. J., E. L., G. S., R. L., Z. N., B. P. i T. L., z częściowych zeznań świadka D. J. i wnioskodawczyni i z zeznań uczestnika oraz dokumentów wyszczególnionych powyżej.

Sąd nie dał wiary zeznaniom świadka D. J. w zakresie, w jakim wskazała, że wiedziała, że przedmiotowa droga należy do wnioskodawczyni a wcześniej jej poprzedniczki prawnej, bowiem w tym zakresie zeznania świadka są nielogiczne, biorąc pod uwagę treść zeznań pozostałych świadków - sąsiadów, którzy nie wiedzieli do kogo ten pas gruntu należy oraz pozostałe okoliczności, dotyczące braku dołączenia tego pasa gruntu do działek wnioskodawczyni, o których mowa w dalszej części uzasadnienia. Jedynie świadek H. P. (2) wskazywała podczas składania zeznań na jej ocenę zachowania wnioskodawczyni względem tej drogi, że „zachowywała się tak jakby była właścicielką tej drogi", jednakże również ta ocena nie może być uznana za logiczną, wobec faktu, iż przedmiotowy pas gruntu był ogólnie dostępny aż do granicy z działką wnioskodawczyni (np. dla osób użytkujących działkę nr (...)).

Sąd nie dał wiary zeznaniom wnioskodawczyni jedynie w części, w jakiej wskazała, że nikt nie przywoził na działkę nr (...) opału czy materiałów budowlanych, gdyż pozostaje to w sprzeczności z treścią zeznań świadków B. P. i R. L.. Należy przy tym wskazać, iż B. P. nie jest w żaden sposób związany z którąkolwiek ze stron i nie ma żadnego powodu, by wskazywać na okoliczności, które nie miały miejsca.

W pozostałym zakresie Sąd uznał zeznania wnioskodawczyni, a także zeznania uczestnika i wszystkich świadków za wiarygodne, jako spójne między sobą. W zeznaniach tych występowały drobne rozbieżności np. w zakresie wiedzy o miejscu składowania opału dla budynku na działce nr (...), czy miejsca przebywania na tej działce zwierząt gospodarskich, jednakże w zakresie okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia były one spójne, a rozbieżności mogły wynikać np. z różnej wiedzy poszczególnych osób na temat korzystania z działki nr (...). Część świadków w tej sprawie to sąsiedzi stron, część osoby związane z poprzednimi właścicielami działki nr (...), poprzedni właściciel działki nr (...), a także osoba, która prowadziła na niej działalność gospodarczą. Każda z tych osób posiada z pewnością inną wiedzę, pochodzącą z innych źródeł, odnośnie pewnych okoliczności faktycznych.

Sąd oddalił wniosek o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego geodety. Wobec braku podstaw do stwierdzenia nabycia przez wnioskodawczynię własności przedmiotowej części działki nr (...) przez zasiedzenie, wniosek mający na celu oznaczenie na mapie tej części działki, celem jej wyodrębnienia, jest bezprzedmiotowy.

Sąd zważył, co następuje:

Wniosek o stwierdzenie nabycia przez wnioskodawczynię własności części działki nr (...) przez zasiedzenie należało uznać za niezasadny.

Zgodnie z art. 172 § 1 i 2 k.c. posiadacz nieruchomości niebędący jej właścicielem nabywa własność, jeżeli posiada nieruchomość nieprzerwanie od lat dwudziestu jako posiadacz samoistny, chyba że uzyskał posiadanie w złej wierze (zasiedzenie). Po upływie lat trzydziestu posiadacz nieruchomości nabywa jej własność, choćby uzyskał posiadanie w złej wierze.

Art. 336 k.c. stanowi, iż posiadaczem samoistnym rzeczy jest ten, kto nią faktycznie włada jak właściciel. W rozumieniu tego przepisu na posiadanie składają się dwa elementy: element fizyczny ( corpus) oraz element psychiczny ( animus ). Najogólniej rzecz ujmując, corpus oznacza, że pewna osoba znajduje się w sytuacji, która daje jej możliwość władania rzeczą w taki sposób, jak mogą to czynić osoby, którym przysługuje do rzeczy określone prawo (por. m.in. postanowienie SN z dnia 5 listopada 2009 r., I CSK 82/09, Lex nr 578034; postanowienie SN z dnia 30 września 2010 r., I CSK 586/09, Lex nr 630169). Animus zaś oznacza woię wykonywania względem rzeczy określonego prawa dla siebie. Wola ta wobec otoczenia wyraża się w takim postępowaniu posiadacza, które wskazuje na to, że uważa się on za osobę, której przysługuje do rzeczy określone prawo (por. J. Ignatowicz (w:)

Komentarz, t. I, 1972, s. 768 i n.; A. Kunicki (w:) System prawa cywilnego, t. II, 1977, s. 830; postanowienie SN z dnia 25 marca 2011 r., IV CK 1/11, Lex nr 989138, T. Filipiak „Komentarz do art. 336 Kodeksu cywilnego”, za wyd. LEX).

Z materiału dowodowego zgromadzonego w tej sprawie nie wynika, by wnioskodawczyni albo jej poprzednicy prawni władali przedmiotowym pasem gruntu, wykorzystywanym jako droga dojazdowa do ich nieruchomości, jak właściciele, a jedynie takie władanie prowadzić może do nabycia własności nieruchomości przez zasiedzenie. Nie chodzi bowiem jedynie o twierdzenie, że byli przekonani, iż są właścicielami przedmiotowego fragmentu gruntu i korzystali z niego w celu dojazdu do ul. (...), ale także o manifestację na zewnątrz, że korzystają z możliwości władania rzeczą jak właściciel i ich wolą jest, by władanie to było takie, jak władanie właściciela. Tymczasem wnioskodawczyni nie wykazała tych okoliczności, a z materiału dowodowego zgromadzonego w tej sprawie wynika, że władanie wnioskodawczyni i jej poprzedników nie było władaniem takim jak władanie właściciela nieruchomości,

Po pierwsze wskazać należy, iż przeciwko uznaniu władania wnioskodawczyni i jej poprzedników prawnych przedmiotowym fragmentem nieruchomości, za posiadanie samoistnie, przemawia okoliczność, iż ani wnioskodawczyni ani jej poprzednicy prawni nie włączyli przedmiotowej drogi dojazdowej do swojej nieruchomości. Nie tylko nie postawili bramy bezpośrednio przy ul. (...), co w jednoznaczny sposób manifestowałoby, iż czują się właścicielami tego fragmentu gruntu, ale również utrzymywali bramę od strony działki nr (...), wskazując tym samym, iż w ich ocenie to właśnie w tym miejscu przebiega granica tejże działki i prawa własności wnioskodawczyni i jej poprzedników prawnych. To również nie oni wygrodzili przedmiotową drogę dojazdową płotami z obu stron. Od strony działki nr (...) obecne ogrodzenie urządził właściciel tej działki i z materiału dowodowego nie wynika, by czynił w tym zakresie jakiekolwiek uzgodnienia z wnioskodawczynią czy jej poprzednikami prawnymi, a od drugiej strony A. L. - właściciel działki nr (...), który również nie czynił w tym zakresie żadnych uzgodnień z wnioskodawczynią czy jej poprzednikami prawnymi, a ogrodzenie utrzymywał w celu uniemożliwienia zwierzętom opuszczenia jego nieruchomości. To również wskazuje na okoliczność, iż wnioskodawczyni i jej poprzednicy prawni nie manifestowali swojej woli posiadania jak właściciel przedmiotowego fragmentu gruntu przede wszystkim właśnie przed jego właścicielem, jak również bezpośrednim sąsiadem, skoro nie uwzględniano ich podczas przebudowy ogrodzeń wydzielających przedmiotowy pas gruntu. Należy przy tym wskazać, iż A. L. informował J. B. (1), że to on jest właścicielem przedmiotowej drogi dojazdowej. Tymczasem, kiedy wnioskodawczyni albo jej poprzednicy prawni zamierzali poszerzyć wjazd na przedmiotową drogę dojazdową, zwracali do A. L. o wyrażenie im zgody na przesunięcie ogrodzenia znajdującego się od strony dalszej części nr 19, co znów wskazuje, iż ich władztwo nie posiadało charakteru posiadania samoistnego i mieli świadomość konieczności uzyskania zgody właściciela tego gruntu na dokonanie zmian w przebiegu przedmiotowej drogi dojazdowej.

Po drugie należy wskazać, iż z materiału dowodowego zgromadzonego w tej sprawie wynika, że z przedmiotowej drogi dojazdowej korzystali nie tylko wnioskodawczyni i jej poprzednicy prawni ale również A. L., kiedy jeszcze prowadził produkcję rolną, a po jego śmierci osoby prowadzące na tej nieruchomości działalność gospodarczą. Wnioskodawczyni nie utrudniała im wtedy wjazdu na przedmiotowy pas gruntu celem doprowadzenia energii elektrycznej, dowozu opału czy cegieł, a osoby te miały swobodny dostęp do przedmiotowego pasa gruntu, właśnie z uwagi na brak bramy od strony ul. (...). Dla przeciętnie rozumującego człowieka brak takiej bramy przy ul. (...) oznacza właśnie, że jest to droga ogólnie dostępna, a nie teren stanowiący własność osoby, która na jej końcu ma bramę do swojej nieruchomości z oznaczeniem jej numeru porządkowego (oznacza to wyraźnie, że od tego miejsca wyznaczyła granice swojej własności). Stąd również brak przeświadczenia sąsiadów, iż prawo własności tego pasa gruntu przysługuje wnioskodawczyni i jedynie dwie sąsiadki wnioskodawczyni wskazywały na swoje przeświadczenie, że pas ten stanowi własność wnioskodawczyni, przy czym ich twierdzenia należy uznać za pozbawione logicznych podstaw.

Po trzecie, z materiału dowodowego zgromadzonego w tej sprawie wynika niezbicie, iż podatek od nieruchomości, w zakresie również przedmiotowego pasa gruntu, opłacany był przez właściciela działki nr (...) - A. L., a następnie przez jego spadkobiercę E. L.. Wynika to z porównania powierzchni tej działki i powierzchni wskazanej w decyzjach o wymiarze podatku dołączonych do akt. To również przemawia przeciwko uznaniu, iż wnioskodawczyni czy jej poprzednicy prawni postępowali z przedmiotowym pasem gruntu jak właściciele, którzy regulują swoje należności wynikające z przysługującego im prawa.

Po czwarte, zarówno w celu urządzenia księgi wieczystej dla nieruchomości wnioskodawczyni i wpisania w niej prawa własności na rzecz matki wnioskodawczyni, jak również w celu wpisania do niej jako właścicielki wnioskodawczyni, do wniosków dołączono mapy, z których wyraźnie wynikało, że przedmiotowy pas gruntu nie stanowi własności właściciela działek nr (...). To również, wraz z pozostałym zebranym w sprawie materiałem dowodowym, przeczy możliwości uznania, iż wnioskodawczyni i jej poprzednicy prawni wyrażali wolę władania tym pasem gruntu jak właściciele, a wskazuje jednoznacznie, że mieli pełną świadomość, iż korzystają z gruntu, którego właścicielem jej inny podmiot.

Należy przy tym wskazać, iż sam fakt dbania o porządek na tymże pasie gruntu przez wnioskodawczynię i jej poprzedników prawnych i urządzenia na przedmiotowym pasie gruntu utwardzonej drogi przez wnioskodawczynię w 2008 roku nie oznacza, że wnioskodawczyni czuła się właścicielką przedmiotowej drogi dojazdowej, biorąc pod uwagę pozostałe, wskazane powyżej okoliczności. Co najwyżej może to oznaczać, że czuła się posiadaczką przedmiotowego pasa gruntu w zakresie odpowiadającym służebności gruntowej, który w 2008 roku urządził na niej trwałe i widoczne urządzenie, a to również przeczy możliwości stwierdzenia nabycia przez nią własności tego pasa gruntu poprzez zasiedzenie.

Reasumując, wnioskodawczyni nie wykazała, by ona i jej poprzednicy prawni byli kiedykolwiek samoistnymi posiadaczami przedmiotowej części nieruchomości, stanowiącej własność uczestników. Tym samym nie mogło dojść do nabycia przez wnioskodawczynię ani inne osoby własności tej części działki nr (...) poprzez zasiedzenie i stąd wniosek, na podstawie art. 172 § 1 i 2 k.c. a contrario, należało oddalić.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 520 § 2 k.p.c., skoro interesy wnioskodawczyni i uczestników były z pewnością sprzeczne. Z tego też względu, wobec uznania wniosku za niezasadny, Sąd obciążył kosztami postępowania wnioskodawczynię, która zainicjowała to postępowanie sądowe. Na koszty uczestników składa się kwota 1.200 zł tytułem wynagrodzenia pełnomocnika uczestnika (na podstawie § 8 pkt 1 w zw. z § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu - Dz. U. z 2013 roku, poz. 461) oraz 34 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictw.

SSR Barbara Glenc-Poślednik