Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 kwietnia 2019 roku

Sąd Okręgowy w Gliwicach I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: SSR del. Leokadia Krośniak-Cebulska

Protokolant: Agnieszka Zych

po rozpoznaniu w dniu 29 marca 2019 roku w Gliwicach

sprawy z powództwa C. W.

przeciwko Gminie G.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 92.230,73 (dziewięćdziesiąt dwa tysiące dwieście trzydzieści 73/100) zł z ustawowymi odsetkami od:

-

kwoty 38.628 (trzydzieści osiem tysięcy sześćset dwadzieścia osiem) zł od dnia 2 sierpnia 2015 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. a od dnia 1 stycznia 2016 r. z ustawowymi odsetkami za opóźnienie do dnia zapłaty,

-

kwoty 2.652 (dwa tysiące sześćset pięćdziesiąt dwa) zł od dnia 25 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty,

-

kwoty 33.278,25 (trzydzieści trzy tysiące dwieście siedemdziesiąt osiem 25/100) zł od dnia 13 kwietnia 2018 r. do dnia zapłaty,

-

kwoty 17.660,48 (siedemnaście tysięcy sześćset sześćdziesiąt 48/100) zł od dnia 8 stycznia 2019 r. do dnia zapłaty,

-

kwoty 12 (dwanaście) zł od dnia 8 stycznia 2019 r. do dnia zapłaty,

2. zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 4.782 (cztery tysiące siedemset osiemdziesiąt dwa) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania,

3. nakazuje pobrać od pozwanej na rzecz Skarbu Państwa kwotę 4.177,44 (cztery tysiące sto siedemdziesiąt siedem 44/100) zł tytułem zwrotu nieuiszczonej części opłaty od pozwu oraz części kosztów opinii biegłej.

SSR del. Leokadia Krośniak-Cebulska

Sygn. akt IC 770/18

UZASADNIENIE

C. W. wniósł o zasądzenie od pozwanej Gminy G. kwoty 41.292 zł z ustawowymi odsetkami oraz kosztów procesu.

W uzasadnieniu podał, że kwota ta stanowi odszkodowanie za niedostarczenie przez pozwaną lokalu socjalnego G. W.. Powód jest właścicielem lokalu mieszkalnego położonego w G. przy ulicy (...). Sąd Rejonowy w Gliwicach wyrokiem z dnia 19 maja 2011r., sygn. akt I C 155/10 nakazał G. W. opuszczenie i opróżnienie lokalu jednocześnie zobowiązując Gminę G. do dostarczenia mu lokalu socjalnego. Do dnia wniesienia pozwu, lokal nie został dostarczony a G. W. nie opuścił w/w lokalu.

Powód podjął próby wynajęcia lokalu i w tym celu zgłosił się do biur pośrednictwa w obrocie nieruchomościami. Po ustaleniu, że lokal jest zamieszkały przez osobę nieuprawnioną biura te odmówiły przyjęcia zlecenia. W związku z powyższym powód nie jest w stanie wynająć przedmiotowego lokalu na wolnym rynku i ponosi z tego tytułu stratę.

Należne powodowi odszkodowanie stanowi równowartość czynszu wolnorynkowego za okres od marca 2013r. do końca września 2015r. w którym nie dostarczono uprawnionemu lokalu socjalnego. Zgodnie z opinią biegłego wydaną w sprawie I C 601/14 w SR w Gliwicach czynsz wolnorynkowy za lokal powoda wynosi 1.332 zł miesięcznie.

Wezwanie pozwanej do zapłaty z dnia 21 lipca 2015r. okazało się bezskuteczne.

W odpowiedzi na pozew Gmina G. wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów. W pierwszej kolejności zarzuciła, że powód nie wykazał adekwatnego związku przyczynowego pomiędzy rzekomym zaniechaniem ze strony pozwanej gminy a wystąpieniem szkody. Zakwestionowała również wskazaną wysokość szkody oraz sam fakt poniesienia szkody i istnienia podstaw do żądania odszkodowania. Nadto wystąpienie przez powoda z powództwem stanowi rażące nadużycie prawa i jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego, gdyż z pozwem występuje ojciec, który domaga się od gminy odszkodowania za zajmowanie lokalu przez własnego syna. Dostarczenie dzieciom mieszkania należy do podstawowych obowiązków natury etycznej.

Pismem z dnia 8 lutego 2018r. powód rozszerzył żądanie pozwu do kwoty 74.570,25 zł za okres od 1 marca 2013r. do 30 października 2017r. Następnie pismem z dnia 2 października 2018r. po raz kolejny rozszerzył żądanie pozwu do kwoty 92.230,73 zł za okres od 1 marca 2013r. do 30 października 2018r.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W Sądzie Rejonowym w Gliwicach w sprawie sygn. akt I Ns 2459/12 toczyło się postępowanie o dział spadku po B. W. oraz podział majątku wspólnego B. i C. W.. W skład spadku wchodził m. in. udział w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego położonego w G. przy ul. (...). Ugodą z dnia 15 stycznia 2013r. dokonano działu spadku i podziału majątku wspólnego w ten sposób, że C. W. przyznano spółdzielcze własnościowe prawo do tegoż lokalu ze spłatą na rzecz G. W. w kwocie 14.062,50 zł.

(okoliczność znana z urzędu)

Wyrokiem z dnia 19 maja 2011r. w sprawie I C 155/10 Sąd Rejonowy w Gliwicach nakazał G. W. opuszczenie i opróżnienie lokalu ojca jednocześnie ustalając, że przysługuje mu prawo do lokalu socjalnego.

(dowód: wyrok k. 10)

Prawomocnym wyrokiem z dnia 25 lutego 2015r. w sprawie I C 601/14 Sąd Rejonowy w Gliwicach zasądził od pozwanej na rzecz powoda odszkodowanie za miesiąc luty 2013r. w kwocie 1.200 zł. Od wyroku tego pozwana nie złożyła apelacji.

(okoliczność znana z urzędu)

G. W. zajmuje lokal przy ul. (...) w dalszym ciągu i nie uiszcza odszkodowania za bezumowne korzystanie z lokalu oraz opłat za media.

(dowód: zeznania świadka G. W. k.58 i 246, zeznania powoda C. W. k.59 i 246-247 , pismo V Komisariatu Policji w G. z 21.01.2019r. k. 232 )

Pismem z dnia 21 lipca 2015r. powód ponownie wezwał pozwaną do dostarczenia lokalu socjalnego G. W. oraz do zapłaty odszkodowania.

(dowód: wezwanie do zapłaty k. 14-15)

W w/w lokalu zamieszkuje obecnie powód z synami D. i G.. Powód wprawdzie jest żonaty z A. W. ale z żoną nie mieszka. A. W. zamieszkuje w swoim lokalu w O.. Powód chciałby zamieszkać wraz z żoną i synem D. w O. a lokal w G. chciałby wynająć. Żona powoda nie może zamieszkać z nim w G. ponieważ obawia się G., który jej nie akceptuje. Kiedy mieszkała w G. straszył ją, groził i z tego powodu miał sprawy karne więc powróciła do O..

(dowód: zeznania świadka A. W. k.86v)

Powód podjął działania w celu wynajęcia swojego lokalu ale umowy z biurem obrotu nieruchomościami nie podpisał bo nie znalazłby się chętny do wynajęcia lokalu z lokatorem. Mieszkania w S. są tańsze niż w G. i są chętni do ich wynajęcia.

(dowód: zeznania świadka J. S. k.86)

Wolnorynkowy czynsz możliwy do uzyskania za najem lokalu przy ul. (...) w G. za okres od marca 2013r. do września 2015r. wyniósłby 41.280 zł a od października 2015r. do lipca 2018r. 46.820 zł natomiast od sierpnia do października 2018r. 4.130,73 zł.

(dowód: opinia biegłej sądowej D. G. z 30 marca 2017r. k. 113-133, opinia uzupełniająca z 1 sierpnia 2018r. k. 180-201, wyjaśnienia biegłej k. 245-246)

Stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dokumenty, zeznania świadków i powoda, które nie były kwestionowane przez strony oraz opinie biegłej. Zarówno opinia pierwotna jak i uzupełniająca były kwestionowane przez pozwaną lecz na rozprawie w dniu 29 marca 2019r. biegła wyjaśniła wszelkie wątpliwości pozwanej i podtrzymała swoje opinie. Pełnomocnicy stron nie mieli pytań do biegłej i nie zgłosili dalszych wniosków dowodowych.

Sąd zważył, co następuje:

Podstawę prawną roszczenia powoda stanowi art. 18 ust. 5 ustawy z dnia 21 czerwca 2001r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie kodeksu cywilnego, zgodnie z którym, jeżeli gmina nie dostarczyła lokalu socjalnego osobie uprawnionej do niego z mocy wyroku, właścicielowi przysługuje roszczenie odszkodowawcze do gminy, na podstawie art. 417 k.c. Zgodnie z art. 18 ust. 1 powołanej ustawy osoby zajmujące lokal bez tytułu prawnego są obowiązane do dnia opróżnienia lokalu co miesiąc uiszczać odszkodowanie, a z art. 18 ust. 3 ustawy, osoby uprawnione do lokalu zamiennego albo socjalnego, jeżeli sąd orzekł o wstrzymaniu wykonania opróżnienia lokalu do czasu dostarczenia im takiego lokalu, opłacają odszkodowanie w wysokości czynszu albo innych opłat za używanie lokalu, jakie byłyby obowiązane opłacać, gdyby stosunek prawny nie wygasł.

Według Sądu Najwyższego, odpowiedzialność gminy za szkodę wynikłą z zajmowania lokalu bez tytułu prawnego przez osobę uprawnioną z mocy wyroku do lokalu socjalnego oraz tej osoby jest odpowiedzialnością in solidum i jednocześnie nie jest odpowiedzialnością subsydiarną (uchwała Sądu Najwyższego z dnia 7 grudnia 2007 roku, sygn. akt III CZP 121/07, OSNC 2008/12/137; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 czerwca 2008 roku, sygn. akt V CSK 31/08, LEX nr 457701).

Na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego ustalono, że pozwana nie dostarczyła lokalu socjalnego uprawnionemu a powód miał realną możliwość wynajęcia swojego lokalu i uzyskiwania wolnorynkowego czynszu. Żona powoda – A. W. posiada lokal w O. w którym małżonkowie zamierzali i – jak twierdzi powód - nadal zamierzają wspólnie zamieszkać z synem D.. Zarzut pozwanej jakoby powód jako ojciec miał obowiązek dostarczyć synowi mieszkanie jest nietrafiony albowiem G. W. jest osobą dorosłą, samodzielną, obecnie ma 28 lat, nie zostało też wykazane, aby pomiędzy powodem, a jego dorosłym synem istniało zobowiązanie alimentacyjne. Natomiast ocena etyczna postępowania powoda i jego syna nie należy do Sądu.

Niewątpliwie brak działania pozwanej i zajmowanie lokalu przez G. W., który nie uiszcza żadnych opłat spowodowały szkodę powoda.

Zgodnie z art. 417 § 1 k.c. za jego szkodę odpowiada pozwana. Wysokość szkody stanowi równowartość czynszu jaki powód otrzymałby od najemcy gdyby mógł lokal wynająć. Według wyliczeń biegłej jest to kwota 92.230,73 zł za okres od marca 2013r. do października 2018r.

Odsetki zasądzono na podstawie art. 481 § 1 k.c. zgodnie z żądaniem powoda tj. od kwoty 38.628 zł od dnia następnego po dniu wskazanym w wezwaniu do zapłaty z 21 lipca 2015r., od kwoty 2.652 zł od dnia 25 stycznia 2016r. kiedy to według powoda doręczono pozwanej odpis pozwu. Kwota 2.652 zł różni się od żądanej o 12 zł, gdyż z pisma z dnia 2 października 2018r. wynika, że za okres od marca 2013r. do września 2015r. powód żąda kwoty 41.280 zł wynikającej z opinii biegłej czyli o 12 zł mniejszej niż w pozwie ale w ostatecznym żądaniu kwotę tę uwzględnił dlatego odsetki od tej kwoty jak również od kwoty 17.660,48 zł zasądzono od dnia 8 stycznia 2019r. kiedy to doręczono pozwanej pismo rozszerzające żądanie pozwu z 2.10.2018r. Odsetki od kwoty 33.278,25 zł zasądzono od dnia 13 kwietnia 2018r. w którym to dniu doręczono pozwanej pismo powoda rozszerzające żądanie pozwu z dnia 8 lutego 2018r według powoda.

O kosztach orzeczono z mocy art. 98 § 1 k.p.c. Strona powodowa wygrała sprawę w całości, stąd pozwana winna jej zwrócić koszty postępowania, na które złożyły się koszty zastępstwa adwokackiego powoda w kwocie 2.400 zł, opłata od pozwu w kwocie 2.065 zł, opłata od pełnomocnictwa 17 zł i zaliczka na koszty opinii biegłej 300 zł .

Nadto zgodnie z art. 113 ust.1 uksc Sąd obciążył pozwaną kosztami postępowania tymczasowo poniesionymi przez Skarb Państwa w kwocie 4.177,44 zł na którą składają się: opłata od rozszerzonego powództwa (art. 130 ³ § 2 k.p.c.) w kwocie 2.547 zł, część kosztów opinii biegłej w kwocie 741,51 zł i 888,93 zł.

SSR del. Leokadia Krośniak-Cebulska

ZARZĄDZENIE

Odpisy wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikom stron.