Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 marca 2020 roku

Sąd Okręgowy w Gliwicach I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący:	SSO Ewa Dawczak - Schaefer
Protokolant:	sekretarz sądowy Anna Sznura

po rozpoznaniu w dniu 5 marca 2020 roku w Gliwicach

sprawy z powództwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Z.

przeciwko M. D.

o pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności

1.  oddala powództwo;

2.  zasądza od powoda (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Z. na rzecz pozwanego M. D. kwotę 10 800 zł ( dziesięć tysięcy osiemset złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

SSO Ewa Dawczak - Schaefer

C 701/18

UZASADNIENIE

Powódka (...) spółka z o.o. w Z., reprezentowana przez 2 członków Zarządu, w pozwie wniesionym przeciwko M. D. wniosła o pozbawienie wykonalności w całości tytułu wykonawczego - notarialnego aktu poddania się egzekucji, sporządzonego w dniu 18 maja 2018 roku przed Notariuszem Małgorzatą Mateja-Jankowską, rep. A numer (...), opatrzonego klauzulą wykonalności Sądu Rejonowego w Zabrzu I Wydział Cywilny w sprawie o sygn. akt I Co 1525/18. Domagała się także zasądzenie od pozwanego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Uzasadniając swoje żądanie powódka wskazała, iż Umową z dnia 18 maja 2018 roku pozwany zbył na rzecz W. K. udziały w powodowej spółce (...) sp. z o.o. z siedzibą w Z. za kwotę 1.090.00 zł, przy czym płatność, zgodnie z § 6 umowy sprzedaży udziałów, została rozłożona na raty. Zabezpieczeniem zapłaty ceny sprzedaży było m.in. udzielone poręczenie przez powódkę oraz poddanie się przez powódkę egzekucji na podstawie art. 777 § 1 pkt 5 k.p.c. do kwoty 1.150.000,00 zł. Jako warunek upoważniający pozwanego do prowadzenia egzekucji zostało wskazane opóźnienie powyżej 14 dni w zapłacie co najmniej dwóch rat w całości lub części w terminach określonych w § 6 ust. 1 -3 ww. umowy sprzedaży udziałów.

Pozwany M. D. w dniu 29 grudnia 2017 roku z zawarł z powodową spółką (...) sp. z o.o. w Z. umowę pożyczki, na podstawie której udzielił Spółce pożyczki w kwocie 650.000 zł. Pomimo zawarcia umowy pożyczki, pozwany do chwili obecnej nie uiścił jej na rzecz powodowej Spółki. Powódka wielokrotnie wzywała pozwanego o wpłatę kwoty pożyczki, jak również dokonała w tym zakresie bezskutecznego zawezwania do próby ugodowej przed Sądem Rejonowym w Mysłowicach.

Powódka dokonała potrącenia swojej wierzytelności z tytułu umowy pożyczki z wierzytelnością pozwanego z tytułu I, II, III raty określonej w § 6 umowy sprzedaży udziałów z dnia 18 maja 2018 roku. Potrącenie wierzytelności jest także formą zapłaty, tym samym zobowiązanie powódki z tytułu 3 rat w łącznej kwocie 297.000.00 zł zostało uregulowane wobec pozwanego w terminie, przez co brak podstaw do uznania, że został spełniony warunek nadania klauzuli wykonalności w myśl postanowień przytoczonego aktu notarialnego i powódka kwestionuje istnienie obowiązku stwierdzonego tytułem egzekucyjnym. Pozwany, pomimo zapłaty na jego rzecz w całości wszystkich rat w/w terminach, złożył bezpodstawnie wniosek o nadanie klauzuli wykonalności opisanemu aktowi notarialnemu i po uzyskaniu klauzuli wykonalności wszczął przeciwko powódce postępowanie egzekucyjne.

W odpowiedzi na pozew (k. 364 i nast.) pozwany M. D. wniósł o oddalenie powództwa w całości z uwagi na jego bezzasadność i zasądzenie od powódki kosztów postępowania sądowego według norm przepisanych, w tym kwoty w wysokości 17 zł uiszczonej tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

Uzasadniając swoje żądanie pozwany podniósł, iż powódka poręczyła wykonanie wszelkich zobowiązań W. K. wobec pozwanego wynikających z Umowy sprzedaży udziałów, zawartej w dniu 18 maja 2018 r i poddała się egzekucji do maksymalnej kwoty 1 150 000,00 zł, a z treść jej żądania wynika, że wnosi o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego w całości (co do kwoty 1 138 716,93 zł), mimo iż powódka powołuje się jedynie na wygaszenie wierzytelności w części (a to co do kwoty 297 000,00 zł).

Ponadto pozwany podniósł zarzut przedawnienia roszczeń, co do których powódka dokonała potrącenia. Jak wynika bowiem z §2 ust. 2 umowy pożyczki, pożyczkodawca (pozwany) przekazuje pożyczkobiorcy wymienioną sumę pieniężną przelewem na wskazane konto bankowe w dniu podpisania tej umowy tj. 29 grudnia 2017 r., zgodnie z przepisem art. 722 k.c. roszczenie biorącego pożyczkę o wydanie przedmiotu pożyczki przedawnia się z upływem sześciu miesięcy od chwili, gdy przedmiot miał być wydany. Tym samym roszczenie powódki uległo przedawnieniu w dniu 29 czerwca 2018 r., zaś pierwsze rzekome potrącenie, o czym poniżej, zostało dokonane w lipcu 2018 r., a zatem po upływie terminu przedawnienia. Nie powołanie dowodu nadania wezwania do próby ugodowej stanowi niewykazanie faktu skutecznego przerwania bieg terminu przedawnienia.

Dodatkowo pozwany kwestionuje istnienie jakichkolwiek wierzytelności powodowej spółki, związanych z zawarciem umowy pożyczki. Zdaniem pozwanego, przedmiotowe wierzytelności dotknięte były sankcją nieważności, a to wobec ich pozorności. Na przełomie 2017 oraz 2018 r. powodowa spółka z powodu trudnościami finansowymi czyniła starania w celu pozyskania kredytu bankowego. Bilans spółki był jednak niekorzystny i odmawiano udzielenia jej kredytu. A. K., który zajmował się sprawami finansowymi spółki, wystąpił do pozwanego z propozycją zawarcia fikcyjnych umów pożyczki oraz ich zaksięgowania, a następnie, po uzyskaniu finansowania z banku, niezwłocznego wykreślenia kwoty pożyczki z dokumentacji rachunkowej. Umowa pożyczki miała służyć jedynie tymczasowemu „polepszeniu" sytuacji finansowej spółki celem uzyskania finansowania, natomiast na jej podstawie nie miały być przekazane powodowej spółce jakiekolwiek środki pieniężne. Pozwany w ramach umowy sprzedaży udziałów z dnia 28 maja 2018 r. miał się zrzec wszelkich roszczeń wobec powodowej spółki z tytułu umowy pożyczki z dnia 29 grudnia 2017 r. Trudno przyjąć, iżby zrzekłby się swoich roszczeń związanych ze zwrotem umowy pożyczki, gdyby nie były one pozorne. Przedmiotowa pożyczka nie została w żaden sposób ujawniona w bilansie spółki na 2017 r. a zatem Mgdy wolą stron nie było jej rzeczywiste udzielenie. Powództwo powódki jest całkowicie niezasadne,

bowiem potrącenie wierzytelności wymaga rzeczywistego istnienia dwóch wymagalnych wierzytelności.

Sąd zwolnił powodową Spółkę od kosztów sądowych.

W toku postępowania Sąd ustalił co następuje:

Pozwany był wspólnikiem powodowej Spółki. Umową z dnia 18 maja 2018 roku zbył na rzecz W. K. udziały w spółce (...) sp. z o.o. z siedzibą w Z. za kwotę 1.090.000.00 zł. Spółkę (...) reprezentował A. K. na podstawie udzielonego mu pełnomocnictwa.

Na mocy tej Umowy (k.18-21) kupujący miał zapłacić sprzedającemu kwotę 594.000.00 zł w sześciu równych ratach miesięcznych po 99.000 zł poczynając od 30.06.2018r. oraz kwoty 248.000 zł w terminie 14 dni od osiągnięcia przez Spółkę obrotu w wysokości 35.000.000.00 zł nie później niż do dnia 31.01.2019r. oraz kwoty 248.000 zł w terminie 14 dni od osiągnięcia przez Spółkę obrotu w wysokości 50.000.000.00 zł nie później niż do dnia 31.03.2019r

Płatność, zgodnie z § 6 umowy sprzedaży udziałów, została rozłożona na raty. Powodowa Spółka, reprezentowana przez A. K., w akcie notarialnym z dnia 18 maja 2018 roku Rep. A nr (...) sporządzonym przed notariuszem Małgorzatą Mateja - Jankowską udzieliła poręczenia i złożyła oświadczenie o poddaniu się egzekucji w trybie art. 777 § 1 pkt 5 kpc do kwoty 1.150.000,00 zł. Jako warunek upoważniający pozwanego do prowadzenia egzekucji zostało wskazane w tym akcie opóźnienie powyżej 14 dni w zapłacie co najmniej dwóch rat w całości lub części w terminach określonych w § 6 ust. 1 -3 ww. umowy sprzedaży udziałów.

W § 10 ust. 1 Umowy sprzedający oświadczył, że na podstawie umowy z dnia 29.12.2017r. udzielił Spółce pożyczki w kwocie 650.000 zł z terminem spłaty do dnia 31.03.2020r. i dodatkowo oświadczył (pkt 2), że zrzeka się wszelkich roszczeń wobec spółki z tytułu pożyczki określonej w §10 ust. 1

Pozwany złożył wniosek o nadanie klauzuli wykonalności w/w aktowi notarialnemu. Klauzula wykonalności została nadana postanowieniem Sądu Rejonowego w Zabrzu z dnia 26 września 2018 roku, sygn. akt I Co 1525/18 i na tej podstawie pozwany wszczął przeciwko powódce postępowanie egzekucyjne przed Komornikiem Sądowym przy Sądzie Rejonowym w Tarnowskich Górach Piotrem Stachera, które prowadzone jest pod sygn. akt KM 2763/18. Po wyegzekwowaniu części wierzytelności na rzecz pozwanego, postępowanie zostało zawieszone na podstawie postanowienia Sądu Okręgowego w Gliwicach z dnia 5.10.2018r. wydanego w sprawie ICo 125/18 (akta ICo 125/18 i I Km 2763/18).

Pozwany nie wpłacił kwoty wynikającej z umowy pożyczki opisanej wyżej z 2017r. na rzecz (...) sp. z o.o. z siedzibą w Z.. Pismem z dnia 27.06.2018r. Spółka wezwała pozwanego do wpłaty kwoty wynikającej z umowy pożyczki (k.27-28) informując o wniesieniu wniosku o zawezwanie do próby ugodowej.

Powódka wniosła w dniu (data stempla pocztowego ) 28.06.2018r. zawezwania pozwanego do próby ugodowej przed Sąd Rejonowy w Mysłowicach (sygn. akt I Co 1248/18 k.31-36) - bezskutecznie i ostatecznie dokonała potrącenia swojej wierzytelności z tytułu umowy pożyczki z wierzytelnością pozwanego z tytułu I, II, III raty określonej w § 6 umowy sprzedaży udziałów z dnia 18 maja 2018 roku., uznając, że posiada wymagalną wierzytelność względem pozwanego o zapłatę kwoty 650.000,00 zł. z tytułu udzielonej w dniu 29 grudnia 2017 roku pożyczki oraz z uwagi na fakt, iż jako poręczyciel powódka - (...) sp. z o.o. z siedzibą w Z. zobowiązana była do płatności rat w terminach określonych w § 6 ust. 1 -3 ww. umowy sprzedaży udziałów w przypadku braku ich płatności przez W. K..

Wg twierdzeń zarówno pozwanego, jak i drugiego z udziałowców Spółki - jej prezesa w dacie zawarcia umowy spornej pożyczki, który także zbył swoje udziały na mocy analogicznej umowy zawartej z W. K., umowa z 2017r. został sporządzona dla pozoru. Spółka starała się o otrzymanie kredytu w Banku (...), jej sytuacja finansowa nie umożliwiała otrzymanie takiego kredytu. Jedynie, wg twierdzeń zatrudnionej w tym celu spółki (...) odpowiedzialnej za kontakty w Bankiem, możliwe byłoby udzielenie kredytu na rachunku bieżącym Spółki, finansowanie płatności dla kontrahentów oraz gwarancji dobrego wykonania, gdyby Spółka posiadała własne środki finansowe w dodatkowej wysokości ok. 1.000.000 zł , co miało pozwolić na zmniejszenie kwoty zobowiązań Spółki. A. K. pełniący w Spółce obowiązki dyrektora związane z zawieraniem kontraktów i mający wgląd do dokumentacji Spółki i którego dochody zależały od dochodów Spółki, zaproponował wg pozwanego i drugiego z udziałowców, zawarcie fikcyjnych umów pożyczek. Umowy, jak wskazano wyżej zostały zawarte i wprowadzone do bilansu w kwietniu 2018r. (zeznania św. B. K. k. 460 godz. 00:00:58-00:39, k.411-412). Umowy pożyczek zostały okazane w Banku (...), a pieniądze z tych pożyczek nie wpłynęły na konto Spółki.

Współpraca z A. K. rozpoczęła się w 2015r.. Pozwany wraz z K. Ł. w 1996r założyli spółkę (...) która zajmowała się działalnością agencyjną - agencją reklamową. W 2015r zgłosił się do nich A. K., który zaproponował współpracę przy realizacji stadionu dla (...). On miał stosowną wiedzę a pozwany i K. L. pieniądze i spółkę, wobec czego podjęli współpracę. A. K. zapoznawał się dokumentacją finansową, z przepływami finansowymi, kosztami i sprzedażą albowiem 50% zysku przechodziło do firmy (...) Sp. z o.o., której właścicielem

była jego żona na podstawie faktur, zawarli bowiem ustną umowę, że razem pracują i dzielą się zyskami pół na pół. Taka sytuacja trwała do samego końca ich współpracy.

Powyższe ustalano w oparciu o wskazane wyżej dokumenty, niekwestionowane przez strony., oraz zeznania świadków i pozwanego, wobec rezygnacji przez powoda z przesłuchania go w charakterze strony. Sąd nie znalazł podstaw do przeprowadzenia konfrontacji świadków, o co wnosił powód, jako nieistotny dla rozstrzygnięcia sprawy i nieprzydatny do wykazania faktu pozorności umowy pożyczki i z tych przyczyn dowód ten pominął. Sąd dał wiarę zeznaniom pozwanego i św. K. (...) jako zgodnych i wzajemnie się uzupełniających. Zeznania św. A. K. (rozprawa z dnia 19.02. godz. 00:24:22-01:05) są natomiast wewnętrznie sprzeczne i trudno dać im wiarę. Świadek jednocześnie, wbrew twierdzeniom władz Spółki zeznał, że nie miał dostępu do dokumentów finansowych Spółki, a jednocześnie zajmował się organizacją nowych przetargów obejmujących budowę stadionów. W dalszych swoich zeznaniach potwierdził, że znał bilans spółki, bo do dokumentów przetargowych musiał taki dokument dołączać. Jego dochody były uzależnione od dochodów Spółki, czemu powód nie zaprzeczył, stanowisko dyrektora, wiedza dotycząca budowy stadionów podważa wiarygodność tego świadka w zakresie w jakim twierdził, że nie znał sytuacji finansowej Spółki i zawieranych umów pożyczek pomiędzy udziałowcami a Spółką.

Sąd zważył co następuje:

W pierwszej kolejności należy wskazać, ze zarzut przedawnienia w niniejszej sprawie podniesiony przez pozwanego nie znajduje uzasadnienia. Powodowa spółka (...) wystąpiła do Sądu Rejonowego w Mysłowicach o zawezwanie do próby ugodowej (sygn. akt I Co 1248/18 k.31-36) składając wniosek w dniu 28.06.2018r. (data nadania w urzędzie pocztowym) - bezskutecznie.

Zgodnie z art. 123 § 1 kc bieg przedawnienia przerywa się przez każdą czynność przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym, przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia. A zatem zawezwanie do próby ugodowej w trybie art. 185 kpc przerywa bieg przedawnienia, bowiem jak ustalono w oparciu o akta I Co 1248/18 wniosek powodowej Spółki zawierał wniosek o przeprowadzenie postępowania i zwięzłe oznaczenie sprawy, czyli treść uzasadniającą, że jest to sprawa cywilna oraz że jej charakter umożliwia zawarcie ugody co pozwoliło, w ocenie Sądu, wiązać z zawezwaniem do próby ugodowej skutek w postaci przerwy biegu przedawnienia roszczenia.

Kolejny problem, jaki należy rozstrzygnąć w tej sprawie to ustalenie, czy umowa pożyczki zawarta pomiędzy pozwanym a powodowa Spółką została zawarta dla pozoru. Zgodnie z art. 83 kc (§ 1) nieważne jest oświadczenie woli złożone drugiej stronie za jej zgodą dla pozoru. Jeżeli oświadczenie

takie zostało złożone dla ukrycia innej czynności prawnej, ważność oświadczenia ocenia się według właściwości tej czynności. Definicja „pozorności" składa się z trzech elementów: 1) oświadczenie musi być złożone drugiej stronie; 2) oświadczenie musi być złożone tylko dla pozoru; 3) adresat oświadczenia woli musi zgadzać się na dokonanie czynności prawnej jedynie dla pozoru. Wskazane elementy muszą wystąpić łącznie. Brak któregokolwiek ze wskazanych powyżej elementów nie pozwala na uznanie czynności prawnej za dokonaną jedynie dla pozoru. Będąca przedmiotem postępowania umowa pożyczki (k.25-26 akt) została zawarta pomiędzy Spółką (...) reprezentowaną przez Prezesa Zarządu K. L. a pożyczkodawcą - pozwanym M. D. w dniu 29.12.2017r. i aneksowana 3.04.2018r. W toku niniejszego postępowania zarówno pożyczkodawca jak i występujący w imieniu pożyczkobiorcy Prezes powodowej Spółki zgodnie zeznali, że pożyczka została zawarta dla pozoru, w celu uzyskania kredytu bankowego na dalszą działalność Spółki (...) Kredyt z Banku (...) Spółka ostatecznie otrzymała, chociaż w dokumentacji dotyczącej kredytu informacja o udzielonych pożyczkach nie została zawarta (zeznania pozwanego k.467-471 nagranie z dnia 20.02.2020r. godz. 00:02:38-01:21). Okoliczność starania się o kredyt bankowy potwierdzają w swoich zeznaniach zarówno księgowa Spółki jak i jej dyrektor A. K..

Oświadczenie złożone dla pozoru to czynność symulowana, polegająca na tym, że dokonaniu czynności prawnej towarzyszy próba wywołania u osób trzecich przeświadczenia, że zamiarem stron tej czynności jest wywołanie skutków prawnych objętych treścią ich oświadczeń woli, mimo że w rzeczywistości ich wolą jest wyeliminowanie skutków tej czynności prawnej. Między stronami musi istnieć tajne porozumienie, że te oświadczenia woli nie mają wywołać zwykłych skutków prawnych - porozumienie co do tego, że zamiar wyrażony w oświadczeniach woli nie istnieje lub jest inny niż ujawniony. Pozorność dotyczy wszystkich zgodnych oświadczeń woli, wchodzących w skład czynności prawnej, Dochodzi wtedy do zawarcia między stronami czynności prawnej umowy sui generis o niewywoływaniu przez czynność pozorną zwykłych skutków prawnych.

Za doktryną należy wskazać, że rozróżnia się pozorność czystą, zwaną też bezwzględną lub absolutną, kiedy to strony, dokonując czynności prawnej, nie mają zamiaru wywołania żadnych skutków prawnych i pozorność kwalifikowaną. W rozpoznawanej sprawie pozwany powołują się na pozorność czystą. Zawierający umowę nie mieli zamiaru wpłacić żądnych kwot na konto Spółki. Czynność prawna pozorna jest dotknięta nieważnością bezwzględną i nie wywołuje żadnych skutków prawnych od początku (ex tunc). Oświadczenie pozorne, mimo że jest oświadczeniem woli istniejącym i ma konstytutywne cechy zdarzeń prawnych tej kategorii, jest nieważne, gdy składający pozorne oświadczenie woli nie ma rzeczywistej woli wywołania skutków prawnych. Każdy, w tym również strony, może się na tę nieważność powołać, a zarzut pozorności nie ulega przedawnieniu. Dokonanie czynności w formie aktu notarialnego nie wyklucza jej pozorności (wyrok SN z 11.05.2007 r., sygn.. ICSK 70/07 LEX nr 287785).

W rozpoznawanej sprawie umowa sprzedaży udziałów zawarta pomiędzy pozwanym a W. K. 18 maja 2018r. potwierdzona przez notariusza w § 10 poświadcza zawarcie umowy pożyczki opisanej wyżej. Pozwany zrzekł się wszelkich roszczeń wobec Spółki z tytułu tej umowy pożyczki. W ocenie Sądu pozwany był zainteresowany kondycją finansową powodowej Spółki też już po sprzedaniu udziałów i zainteresowany osiągnięciem przez Spółkę stosownych obrotów (przychodu narastająco brutto) od których uzależniona była zapłata kwot po 248.000 zł pod koniec stycznia i marca 2019r.

O zapisie dotyczącym §10 dowiedział się dopiero przy podpisywaniu umowy, zrozumiał, że ewentualne kwestie dotyczące jego roszczeń z tytułu umowy pożyczki mogłyby sytuację Spółki skomplikować, dlatego, jak twierdzi na taki zapis przystał. Zeznania A. K., który stwierdził, iż wolą stron przy sprzedaży udziałów było by kwota udzielonych pożyczek zawierała się w kwocie wynikającej ze sprzedaży udziałów jest niepoparte żadnymi dowodami. Poza oświadczeniem, że uczestniczył w negocjacjach dot. sprzedaży udziałów A. K. nie był podmiotem zawierającym umowę sprzedaży udziałów.

Okoliczność, że pożyczki zostały zaewidencjonowane przez księgową w 2018r. nie ma, zdaniem Sądu, wpływu na ich oceną ze względów wskazanych wyżej.

Sąd podziela stanowisko SA W Białymstoku (lACa 538/13 wyrok z dnia 21 grudnia 2018 r. LEX nr 2693424) iż pozorność występuje wówczas, gdy strony umowy składając oświadczenia woli nie zamierzają osiągnąć skutków literalnie z niej wynikających, a celem ich zachowania jest stworzenie u innych przeświadczenia, że czynność prawna, w takiej postaci ujawniona, została w rzeczywistości dokonana. Jest to z góry założona sprzeczność między oświadczonymi, a prawdziwymi zamiarami stron.

Biorąc powyższe pod uwagę, należało uznać, że żądanie powoda nie znajduje uzasadnienia w zebranym materiale dowodowym. Jak wyżej wskazano, umowa pożyczki była zawarta pomiędzy pozwanym a prezesem Spółki (...). Słuchany w charakterze świadka A. K. (k. 450 godz. 00:24:22-01:05), odpowiedzialny za przetargi w powodowej spółce w 2017 i 2018r. i pracujący w Spółce nadal , a związany ze Spółką od 2015r. a wcześniej jej poprzedniczką prawną, jak zeznał - nie miał wiedzy na temat sytuacji finansowej Spółki w dacie sporządzenia umowy pożyczki, nie wiedział czy bilans spółki się domykał . Jednocześnie zeznał, że Spółka starała się o kredyt bankowy w 2018r. i go otrzymała. Świadek potwierdził, że nie zna okoliczności związanych z zawarciem pożyczki przez Spółkę zarówno z pozwanym jak i K. L., ale o umowie pożyczki dowiedział się kiedy trwały rozmowy na temat udzielenia Spółce kredytu. A zatem skoro nie miał wiedzy na temat kredytu udzielonego

powodowej Spółce, nie mógł (teoretycznie) wiedzieć, czy zawierający ją, w tym pozwany, składając oświadczenia woli zamierzali osiągnąć skutki literalnie z niej wynikające.

Art. 840 § 2 kpc daje prawo dłużnikowi żądania pozbawienia tytułu wykonawczego wykonalności w całości lub części albo ograniczenia, jeżeli po powstaniu tytułu egzekucyjnego nastąpiło zdarzenie, wskutek którego zobowiązanie wygasło albo nie może być egzekwowane, gdy tytułem jest orzeczenie sądowe, dłużnik może oprzeć powództwo także na zdarzeniach, które nastąpiły po zamknięciu rozprawy, na zarzucie spełnienia świadczenia (..), a także na zarzucie potrącenia.

Ponownie należy wskazać, że w rozpoznawanej sprawie umowa pożyczki z dnia 29.12.2017r. była zawierana pomiędzy pozwanym a Spółką (...), reprezentowaną przez prezesa Zarządu. A zatem należało uznać, że w dniu zawarcia umowy należycie reprezentowania Spółka (...) miała wiedzę co do pozorności tej umowy. Pozorność umowy nie była zatajona, adresat (Spółka) znała brak zamiaru wywołania określonych skutków prawnych, nadto wzbudziła uwagę także głównej księgowej, której umowa został przekazana przez dyrektora finansowego A. K.. Brak zamiaru wywołania skutków prawnych był przejawiany otwarcie, tak że oba podmioty zawierające umowę miały pełną świadomość co do pozorności złożonego oświadczenia woli i co do rzeczywistej woli kontrahenta i w pełni się z tym zgadzały.

Już tylko z tych względów, szczegółowo opisanych wyżej, uznając, ze czynność prawna pozorna jest dotknięta nieważnością bezwzględną i nie wywołuje żadnych skutków prawnych od początku (ex tunc), a za taką należało uznać umowę pożyczki zawartą pomiędzy pozwanym a powodową Spółka, Sąd roszczenie jako bezzasadne oddalił z braku podstaw z art. 840 kpc.

Oddalając żądanie powoda Sąd obciążył powodową Spółkę całością kosztów postępowania, które obciążały pozwanego w związku z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu i na mocy art. 98 kpc oraz § 2 pkt 7 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22.10.2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych, zasądził od powoda na rzecz pozwanego kwotę 10.800 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego przez niego poniesionych.