Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 marca 2022 roku

Sąd Okręgowy w Gliwicach I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący:	SSO Tadeusz Trojanowski
Protokolant:	Tomasz Chmiel

po rozpoznaniu w dniu 24 marca 2022 roku w Gliwicach

sprawy z powództwa (...) w W.

przeciwko K. P.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego, aby zapłacił na rzecz powoda kwotę 86319,70 (osiemdziesiąt sześć tysięcy trzysta dziewiętnaście 70/100) złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 30 sierpnia 2021 roku do dnia zapłaty;

2.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 9.733 (dziewięć tysięcy siedemset trzydzieści trzy 00/100) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu.

SSO Tadeusz Trojanowski

I C 199/22

UZASADNIENIE

Powód wnosił o zasądzenie od pozwanego kwoty 86319,70 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu w epu do dnia zapłaty - należność ta powstała w wyniku zawartej umowy kredytu; na skutek wypowiedzenia umowy, w następstwie niedotrzymania jej warunków stała się ona wymagalna.

Pozwany zakwestionował skuteczność wypowiedzenia i wniósł o oddalenie powództwa, zgłaszając też dalsze zarzuty (k.41).

W piśmie procesowym powód wyjaśnił podnoszone przez pozwanego kwestie (k.51).

Sąd ustalił co następuje.

W dniu 21.08.2014 r. pozwany zawarł z powodem umowę kredytu( umowa k.16. Pozwanemu wypłacono kwotę 149 962,77 zł (k.132). Kredytobiorca nie zaspokoił wszystkich należności wynikających z umowy.

Pismem z 5.03.2021 r. wezwano pozwanego do zapłaty .W treści wezwania zawarto pouczenie o możliwości złożenia wniosku o restrukturyzację (k.55).Wezwanie ponowiono pismem z 19.05.2021 r.(k.10).

Pismem z dnia 18.06.2021 r. jednoznacznie wypowiedziano umowę kredytu(k.14).

Zaległość pozwanego wynosi: 83 168,63 zł kapitału, odsetki umowne w kwocie 3006,11 zł oraz odsetki umowne w kwocie 130,56 zł oraz opłaty umowne w kwocie 14,40 zł (k. 6).

Pozwany pismem z 13.08.2021 r. był wzywany do zapłaty przed wniesieniem sprawy do sądu(k.12).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dokumenty złożone do akt:

- wyciąg z ksiąg k.6

- umowa kredytu z aneksem- k.16 i n.

- wypowiedzenie z dokumentem doręczenia k.14 i n.

- wezwanie z dokumentem doręczenia k.10 i n

- wezwanie z dokumentem doręczenia k.12 i n.

- wezwanie k.55

- historia rachunku k. 56 i n.

Pisma stron nie było spóźnione gdyż potrzeba ich składania wynikała z zakresu spornych okoliczności ujawnianych w toku sprawy. Dokumenty jako nośniki informacji wątpliwości nie budziły .Przesłuchanie stron było zbędne gdyż wszystkie istotne fakty wynikały z dokumentów.

Sąd zważył co następuje.

Wyciąg z ksiąg jest obecnie dowodem prywatnym i podlega ocenie jak każdy inny dowód (porównaj: wyrok SN z 15.09.2011, II CSK 712/10).Wysokość zadłużenia wynikała z zapisów w umowie kredytu, powód przedstawił wyliczenie matematyczne . W ocenie Sądu pozwany nie zakwestionował wyliczeń matematycznych powoda skupiając się na kwestiach formalnych.

Sąd nie jest odpowiedzialny za wynik postępowania dowodowego a ryzyko nieudowodnienia podstawy faktycznej ponosi powód; jak wskazał SN w wyroku z 7.11.2007 r.(II CSK 293/07):” ciężar udowodnienia faktu rozumieć należy nie tylko jako obarczenie jednej ze stron procesu obowiązkiem przekonania sądu dowodami o prawdziwości swoich twierdzeń , ale również konsekwencjami zaniechania realizacji tego obowiązku lub jego nieskuteczności”. Jednakże powód swoje twierdzenia wykazał.

Wierzyciel ma wykazać że dane roszczenie powstało -fakt zawarcia umowy kredytu i wypłaty wątpliwości nie budzi. To dłużnik ma wykazać, że do spełnienia świadczenia doszło, czego pozwany nie wykazał.

Pozwany w istocie w sposób precyzyjny sformułował dwa zarzuty a to braku pouczenie o możliwości restrukturyzacji (k.42) oraz niejednoznaczności wypowiedzenia(k.41).Oba są nietrafne. Wezwane do zapłaty –wbrew gołosłownym wywodom pozwanego- zawiera formułę pouczenia wymaganego przez art.75c prawa bankowego(k.55 in fine).Wypowiedzenie jest stanowcze i jednoznaczne:(” niniejszym wypowiadamy umowę –k.14) i nie zawiera żadnego warunku; zawiera jedynie pouczenie o możliwości uniknięcia skutków wypowiedzenia przy inicjatywie dłużnika. Po odczytaniu tego pisma adresat miał pewność co do swojej sytuacji prawnej. Przytoczenie wywodów orzecznictwa wskazanego w piśmie pozwanego (k.110) nie jest adekwatne do niniejszej sytuacji. Warunek (art.89 kc) to z definicji zdarzenie przyszłe i niepewne- zdarzenie losowe. Możliwość dobrowolnej spłaty zadłużenia natomiast zależna była tylko od woli dłużnika.”Warunkowe” wypowiedzenie należy odebrać jako danie kredytobiorcy „ostatniej szansy”w spłacie zobowiązania aniżeli jakiś rodzaj szantażu lub innego rodzaju nadużycia przez powoda swojego prawa( por.SN ,wyrok z 8.09.2016 r., II CSK 750/15).

Biorąc pod uwagę powyższe w oparciu o przepisy art.75 ust.1 i art.75 c ust.1 i ust.2 prawa bankowego orzeczono jak w sentencji; o odsetkach orzeczono w oparciu o art.359 w zw. z art.481i art.482 kc. O kosztach postanowiono na zasadzie art.98 kpc.

.